Heb je wel al eens getest Minnie? Want toen ik zwanger was van mijn zoontje, had ik ook geen pijnlijke borsten - ik had helemaal nergens last van. Wie weet meid... Het blijft zwaar hè, op sommige dagen inderdaad weer heftiger dan anders. Ik snap je helemaal Minnie: jij vandaag anders 20 weken, pff Ik had het op vakantie die eerste dagen ook. Ik had me zo voorgesteld daar al met dikke buik te lopen. We waren zelfs om die reden met de auto gegaan: ik wilde niet alleen een fiets daar hebben, want ik durf met dikke buik niet te fietsen. Nou, zat ik daar dus. Met auto, en platte buik. Ik dacht het wel even te verdringen, maar ik had er behoorlijk wat last van die eerste dagen. Toch ook weer tranen
Toevallig anderhalve week geleden getest. Toen was het negatief maar ook veel te kort op 'de daad' eigenlijk.. Ik hou het allemaal bij in de menstruatiekalender.net, en als het even nodig heeft om in te nestelen enzo zou ik over 2 weken wel een keer kunnen testen denk ik. Dat hou ik sowieso aan, want als ik dan nog niet ongi ben wil ik richting huisarts stappen.
Dat lijkt me een goed streven Minnie! Over twee weken ongi óf zwanger (En we hopen het laatste natuurlijk!).
@Lara Graag gedaan meis, snap dat je het spannend vind! Succes met de ovu's! @Minnie Zeker een goed voornemen meis. ben benieuwd, m'n duimen draaien voor je. xxx
Hallo dames, Met veel verdriet kom ik vanaf de november mama's hier heen verhuizen... Vanmorgen tweede echo gehad maar helaas er was geen kloppend hartje te zien, en was het in 2 weken tijd maar 3 mm gegroeid. Dat had veel meer moeten zijn. Doet me veel verdriet en maakt me erg onzeker over hoe het nu verder gaat. Ik heb al 2 gezonde kindertjes, maar hun heb ik met veel moeite en geduld en hormonenkuren gekregen. En dit was een spontane zwangerschap. Dat maakt het voor mij wel extra k*t zeg maar. Nu moet ik volgende week naar het ziekenhuis, daar krijg ik nog een echo en in overleg wachten tot het er vanzelf uitkomt of het eruit laten halen. Heb me nog niet in de voors en tegens van de opties verdiept. Daar ga ik dan nu maar mee beginnen. Liefs Sabrina
@ Minnie: hee, wat lees ik nu meid? Dus toch alsnog ongi! Hè, hè: je hebt er lang genoeg op moeten wachten. Raar hè, dat je er zo blij mee kunt zijn nu @ Sabrina: wat afschuwelijk meid Ik leef met je mee; weet helaas hoe het voelt. En nu dus nog een week afwachten en je keus maken: hoe zwaar is dat. Ik wens je veel sterkte Sabrina.
Inderdaad Lara, vanmorgen op het toilet kon in bijna huilen van geluk omdat het voelt als een teken van 'je mag binnenkort weer door!'
@Minnie Ow meid ik lees je nieuws nu ook, wat fijn dat je ongi dan eindelijk daar is joh!!!!! Hopen dat het goed door gaat zetten en dat je er niet al te veel last van krijgt. Maar goed laten we nu van het positieve uit gaan! @Sabrine Jeetje meid wat verschrikkelijk voor je! Wens je vast veel sterkte en succes met het ja verwerken van jullie verlies en alles wat nu op je af gaat komen. Mocht je iets willen weten dan mag je het altijd vragen. Helaas hebben we hier allemaal het zelfde mee moeten maken. LifsSjors
ja meis, snap het goed dat je bijna kon huilen! ik denk dat als ik dadelijk niet meer elke week naar het ziekenhuis hoef ik al heel hard kan janken. vandaag weer de uitslag gehad van afgelopen maandag en het was nu weer gezakt naar 69. niet zo veel gezakt als vorie keer maar ja het laatste beetje duurt schijnbaar het langst! daarna een paar maandjes alles op een rijtje zetten en tot rust komen en dan kunnen we met een schone lei weer beginnen. xxx
Voel me enorm k*t! Werd wakker en moest gelijk janken.. Ook nog een idiote droom gehad, ik ging bloeden en er kwam een misvormt ding uit met 6 benen... Vind het erg rot dat ik nu zit te 'wachten' tot ik ga bloeden. Heb ook geen idee hoe lang dat duurt?? Theoretisch gezien is het dan misschien wel alleen een klompje cellen, maar voor ons was het al een kindje en dat ben je ineens kwijt. Heb er veel meer moeite mee dan ik van tevoren verwacht had eerlijk gezegd. Vind het vreselijk
Ik wil je niet bang maken hoor, maar ik heb uiteindelijk 1,5 week rondgelopen terwijl er niets gebeurde. En maar wachten, wachten, wachten. Vreselijk. Zijn er geen opties met je besproken?
jeetje meis klinkt idd heel naar die droom. Kan me heel goed voorstelle dat je nu ff niet weet wat je moet voelen en wat je dan weer met je gevoel moet en alle onzekerheid enz. Zoals minnie al vroeg; hebben ze de optie's evt al met je besproken? LiefsSjors
meis ik snap wat je bedoeld. eerst denk je er nog best "makkelijk" over en als het zover is merk je echt dat het heel moeilijk is. emotioneel gezien was het bij mij heel zwaar dat afwachten tot ik ging bloeden. kreeg daarvoor pilletjes om het op te wekken maar die dosis die ik kreeg om die thuis in te brengen was te weinig want er gebeurde maar niks. na 3 dagen zat ik er helemaal doorheen en heb ik mijn VK gebeld. toen kon ik uiteindelijk de volgende dag terecht voor curettage. xxx
Nou, moet volgende week naar het ziekenhuis. Weet nog niet wanneer. De verloskundige zou me dit weekend gaan bellen en die hebben dan een afpraak gemaakt. Krijg dan eerst nog echo. Dan geloof ik het pas echt denk ik. Zit ne allerlei rekensommen te maken hoe het zoukunnen dat hat hartje nog niet klopt. Tegen beter weten in waarschijnlijk ja... Heb af en toe een beetje buikpijn maar geen echte krampen of iets. Aan de ene kant wil ik dat het eruit komt maar tegelijkertijd wil ik het nog niet missen. Moet echt aan het idee wennen dat de hele zwangerschap niet door gaat. Maar denk dat ik toch wil wachten tot het er vanzelf uit komt. Omdat ik eigenlijk van mezelf helemaal geen eisprong heb, en dit was nu dus wel het geval. Een zwangerschapzonder medische hulp. Was zo trots op mn lijf... Hoop dus ook dat mn lijf dit ook zelf op kan ruimen. Zwwar vind ik het wel ja, dat wachten. Ga 20 keer op een dag naar de wc om te kijken of ik al bloed.. Ik had dit kindje gewoon heel graag willen krijgen.. Life is a bitch zeg ik altijd maar
Hoi "noord brabant", ik ben hier voor het eerst en lees jouw verhaal en zit precies in hetzelfde schuitje, alleen is bij mij vast gesteld dat ik naast een zwangerschap in de baarmoeder (miskraam bij 10 weken) ook een bbz heb, hier kwamen ze achter omdat mijn hcg net als bij jou ook zo langzaam daalde. Maar bij mij was de bbz met een echo ook echt te zien. Vorige week heb ik een methotrexaat injectie gehad en is het hcg van 160 naar 100 gedaald, minder dan ik had gehoopt. Zo te lezen daalt het bij jou vanzelf al goed, gelukkig. Ik zou als ik jou was niet aan de pil gaan om zo de hormonen niet te veel te ontregelen. Succes en sterkte, groetjes sanne