Hoi Dames, Dit is niet mijn eerste berichtje maar heb mezelf even onder een andere naam opnieuw aangemeld.. Ik zie het even niet meer zitten en hoop dat ik op deze manier mijn hart kan luchten en wie weet wel raad de ontvangen. We waren erg gelukkig getrouwd hebben 1 jong kindje. Nu sinds een aantal maanden heeft mijn man het heel erg moeilijk, kan niet meer genieten. Wat de oorzaak precies is weet ik niet, maar wel dat het niet aan mij ligt of ons kindje. Waarschijnlijk iets van vroeger.. dat hij moet verwerken. Hij gaat regelmatig bij iemand praten, maar bespreekt dit niet met mij. Dit vind ik opzich niet zo erg omdat hij het graag zelf allemaal wilt doen en mocht hij mij erin betrekken is dat ook goed maar wil het allemaal niet forceren. Doordat hij in de zw zit hebben we heel wat minder inkomen (geef overwerk meer), maar hij wil van alles en lijkt alleen maar gelukkig te worden als er iets nieuws word gekocht. Lekker wandelen met de kleine wil die niet.. Een stuk fietsen.. ja dat wel als er een nieuwe mountainbike word gekocht. Ik probeer dit steeds te stoppen waardoor die boos word en dit afreageert op mij en ik word er weer verdrietig van.. Vanochtend was het weer zo ver, er moest iets gekocht worden.. ik zei gelijk mm das wel duur.. hij weer boos! Nu heb ik net tegen hem gezegd dat ik mee wil praten bij die vrouw want ik weet gewoon niet meer hoe ik er mee om moet gaan. Ik snap ook heel goed dat ik de dingen soms verkeerd aanpak.. Hij wil dus niet dat ik mee ga, want die dingen bespreken doet hij niet met mij. Hij ziet niet dat ons relatie dit niet gaat redden op deze manier.. Ik hou echt nog superveel van hem, wil ook echt verder met hem. Maar er moet wel wat gebeuren, ik ga er anders ook aan onderdoor.. Hoop dat ik hier regelmatig mijn verhaal kwijt kan, graag met vriendinnen hierover praten of mijn ouders wil ik niet want dan gaan ze een beeld van hem vormen.. Maar ooo wat voel ik me toch eenzaam hierin! Bedankt voor het lezen!
Ik wil je allereerst een knuffel geven.. Lijkt me niet makkelijk om mee om te gaan.. Als ik het zo lees geef je veel om hem.. Denk dat je niet moet vergeten ook aan jezelf en je zoontje te denken.. Weet je ook waarom je man dit niet met jou wil bespreken of waarom hij niet wil dat je mee gaat..?
Heel veel sterkte.. Het is heel moeilijk om met een depressief iemand om te gaan. Ken het gelukkig niet van mijn man maar wel in de familie. Ik weet wel dat veel 'psyschische patienten' en bepaalde drang/dwang hebben, vaak een koopmanie. Familielid van mij heeft dat ook extreem. Het is heel moeilijk om daar mee om te gaan.. Ik denk dat het een vorm van bewijzen is t.o. anderen. en een soort bevrediging van jezelf die je niet kunt vinden in werk en ontspanning.
Ook van mij allereerst een knuffel! Ik denk dat het goed is dat je dit hier aankaart. Het lijkt mij een zeer lastige situatie, ook omdat je man zijn probleem aan de ene kant alleen op wil knappen (en daar moet je inderdaad respect voor opbrengen), maar hij doet dat wel op een manier die jullie allemaal benadeelt, namelijk door geld uit te geven dat voor het hele gezin bedoeld is. Hij moet leren begrijpen dat die twee dingen niet samengaan. Het is lastig, want ik snap ook van hem wel dat hij niet wil dat jij meegaat naar zijn therapeut. Die is er immers voor hem persoonlijk. Ik heb hier geen ervaring mee, maar is het misschien een idee als je zelf eens met iemand gaat praten? En dan kan je eerst beginnen bij de huisarts. Die kan je adviseren of doorverwijzen. Er zijn ook praatgroepen voor partners van mensen met psychische problemen. Misschien kan je daar eens naar op zoek?
voor ons heel makkelijk praten en voor jou een hele opgaaf meis iemand die deprie is heeft idd koop lust voor jou een hele zware tijd maar wij kunnen niet kijken wat er in iemand ze hoofd omgaat. Met eigen (familie gezin enz) praten ze vaak niet vreemde wel. ik zou proberen om een afspraak te maken bij degene waar hij praat en jij alleen erheen zonder dat je man ervan weet zodat hij/zij jou kan vertellen hoe ermee om te gaan. en dat ok jij je hart kunt luchten.
Bedankt voor de reacties! Ik word al weer een beetje rustiger.. @ Lynn, ik denk omdat het iets is wat vroeger gebeurd is en ik het niet zal begrijpen omdat ik het niet heb gekend en meegemaakt. @gonnie, denk dat je wel gelijk hebt van bewijzen en ook dat je je even heel gelukkig voelt met je aankoop..! Een beetje vluchtgedrag ook.. iets kopen om maar niet aan je eigen gevoel te denken. @LindaAngel, Ik hoef me ook echt mee om wat hun daar bespreken maar ik wil graag raad en kijken hoe we hier samen uitkomen en zij heeft al een soort band met hem opgebouwd.. Ik zou graag willen praten met hem erbij, een soort van relatie-therapie oid
ja maar je man heeft een depressie dat is iets heel anders als relatie problemen zolang hij zijn depressie niet oplost heeft relatie therapie geen zin
@ blondjuh, misschien zie ik het verkeerd maar als ik alleen zo gaan zou die vrouw weinig mogen zeggen denk ik, vind het ook een beetje raar om het over hem te hebben als die er niet bij is.. Ben bang dat hij dan zou denken dat ik hem zwart zou maken ofzo, en achter zijn rug om is ook geen goed idee, hij is nu al zo wantrouwend.
Hoi je snapt het precies en ik denk dat je wel moet praten, je geeft het later zelf ook al aan. Jij weet dan niet wat er gebeurd is maar moet er nu WEL mee leven, en mee om gaan. Je kunt het niet naast je neerleggen, het zal terugkomen. Als jij dan niks weet en niks te zeggen hebt lijkt me dat niet goed. Ik denk idd allebei bij dezelfde psych maar wel afzonderlijk. Of hij dat van je moet weten zul je zelf moeten beoordelen. Let wel, dat kopen is mooi, maar het is maar voor even dan komt meteen de drang naar iets anders nieuws. Je bent zo door je geld heen meis, let goed op... Zet iets vast oid en praat erover. Heel goed is ook ontspanning, afleiding door bepaald werk enzo maar weet niet of dat gaat?! Sterkte!
Die vrouw zal jou niet accepteren. Ze heeft namelijk een vertrouwensband met jouw man, en HIJ is bij haar in therapie. Ze zal je zonder twijfel doorverwijzen naar een collega voor eigen therapie. Dat lijkt me ook zinvoller in dit stadium, pas als hij aan de beterende hand is ga je evt. In relatie therapie. Ik weet hoe zwaar het is, heb het meegemaakt. Heel veel sterkte!
nee niet over hem problemen praten mag geneens die hebben beroepsgeheim maar die vrouw weet wat hij mankeert dus die kan haar misschien wel vertellen hoe ermee om te gaan tuurlijk snap ik dat zij niks over hem problemen verteld
Maar volgens mij kun je wel met dezelfde persoon praten hoor, niet in de vorm van relatie therapie bedoel ik, maar om de oorzaak op te lossen. Als ik me niet vergis doen mijn zwager en schoonzus dat ook..
Ik zelf vind niet echt dat ik ook therapie nodig heb maar meer iets van richtlijnen hoe ga ik er me om.. En ik vind eigenlijk dat die vrouw hem goed kent en daardoor ook weet hoe ik moet reageren. Als ik naar een ander zou gaan kan die de situatie niet goed beoordelen en alleen maar standaad handvaten aanreiken. Marieke, is het bij jullie uiteindelijk goed gekomen?
Ehm.. Eerlijk gezegd niet, maar er bleek meer te spelen dan alleen depressie. Dat was de uiting van borderline en dat was teveel. Hij is nu mijn ex en ik ben met een stabiele man getrouwd die het woord depressie niet eens kent. Je kunt die vrouw vragen als je man akkoord gaat, hopelijk kan ze je helpen.
Hey meid, Ik heb geen ervaring met iemand die depressief is maar ik wil je toch even een dikke knuffel geven! Kan je eens niet proberen om een heel diep gesprek met hem te voeren? Tot je die gevoelige snaar gevonden hebt? Hem zeggen dat je hem wil helpen en dat jullie er samen gaan komen? Heel veel liefs en sterkte! x
het eerste wat ik me opkomt is dat jijzelf een hulpverlener gaat zoeken waar je met jou kant van het verhaal heen kan.waar jij je hart gewoon eens kan luchten. ik proef al uit je antwoorden dat je dat niet wilt. maar ik denk toch dat je die nodig hebt. wat jij wil gaat het niet (nu) worden. dat accepteerd je man simpelweg ( nog) niet. te zijnertijd als je man er klaar voor is zal hij met jou het gesprek aan moeten gaan al dan niet samen met zijn hulpverlener. maar in de tussentijd zul jij hier mee om moeten gaan en dat is gewoon heel zwaar. ik denk dat het voor relatie therapie veel te vroeg is nu. hij zit blijkbaar nu in zo'n fase dat alleen IK telt. je mag er immers ook niet bijzijn van hem. je hebt ook zoveel verschillende soorten depressies. en het is ook nog de vraag hoe hij van nature is. ik wil je veel kracht en wijsheid wensen voor deze moeilijke tijd.
Ik heb hier ook ervaring mee, mijn man zit nu alweer bijna 2,5 jaar thuis door een zware depressie en onverwerkt leed uit zijn verleden. Hij heeft wel een beetje dezelfde symptonen als jouw man maar hij sluit zich gelukkig niet zo af. Al wordt hier ook niet erg veel over zijn gevoel gepraat en ook hij doet soms impulsaankopen. Ik raad je echt aan om iemand te zoeken met wie jij kunt praten, aan wie jij je verhaal kan doen. Mijn man zit nu op MBT, en ik hoor alleen dingen van hem, de therapie doet hij zelf en daar heeft hij ook maatjes gevonden en nu ook een individueel therapeut die ik zie als een geschenk uit de hemel, zo goed is hij. Ik heb zelf een therapeut omdat ik borderline heb, en ondanks dat mijn man altijd meegaat kan ik wel mijn verhaal doen. En dat is ontzettend fijn, ik praat wel veel met mijn man, maar wij kunnen elkaar toch niet zo objectief helpen als dat een therapeut dat kan doen. En ik heb mijn moeder waar ik alles tegen kan zeggen, dus dat is ook een optie, iemand uit je buurt of familie of kennissenkring. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte, ik weet namelijk hoe frusterend het kan zijn als je partner zich zo afsluit, en je moet het zeker niet opkroppen. Succes meid.
Ik ben depressief. Mijn partner vind het heel moeilijk om hier mee om te gaan, wat ik heel goed kan begrijpen. Wij hebben hierover gesproken met de psychiater, en die heeft ons wat handvatten en tips gegeven om elkaar te leren begrijpen. Zelf ben ik van mening dat als 1 van de partners depressief is, de ander juist bij de behandeling betrokken moet worden. Dat hoef niet tot in de details, maar hoe om te gaan met elkaar in zo'n situatie kan je wel samen leren. Mijn vriend en ik hebben flinke ruzies gehad, om niets in feite. En steeds maar ruzies hebben is niet goed, als je ook nog tegen je depressiviteit moet knokken. Wij hebben nu beide geleerd hiermee om te gaan, met behulp van mijn psychiater en ambulant psychiatrisch verpleegkundigen TS: wat ik me afvroeg toen ik jouw verhaal las: Met wie heeft jou man gesprekken (maatschappelijk werker, psycholoog, psychiater, SPV-er?). Gebruikt jouw man medicatie? Heb jij wel eens contact gehad met een hulpverlener die actief betrokken is bij jouw man? Ik zou je in eerste instantie aanraden om telefonisch contact te zoeken met zijn hulpverlener . Niet om na te gaan waar hij het over heeft tijdens die gesprekken, maar om aan te geven dat ook jij handvatten nodig hebt om hiermee om te kunnen gaan. Hiervoor heb jij echt geen therapie nodig, maar je wilt je man steunen en leren begrijpen (begrijp ik uit je verhaal). Misschien kunnen jullie eens samen daarheen gaan? Mijn partner en ik hebben eens in de zoveel tijd een gezamelijke afspraak. Dan zit hij meer te praten met mijn hulpverleners dan ik, maar dat vind ik niet erg. Want ik weet dat hij dat ook nodig heeft om mij te begrijpen. Heel veel sterkte! Het is niet niks, ook niet voor jou als partner!