Hallo, Ik moet effe mijn hart luchten. Ik weet namelijk niet goed wat ik moet doen. Mijn vriend en ik hebben nu bijna een jaar een relatie en ik merk dat het bij mij begint te kriebelen. Ik wil graag een tweede kindje. Ik heb al een dochter uit een vorige relatie die dit jaar 5 wordt . Mijn vriendwil ook heel graag kinderen maar hij vindt dat het er nu nog niet de tijd voor is. Ergens weet ik dat hij gelijk heeft , maar het lukt me maar moeilijk om dat verlangen naar een tweede aan de kant te schuiven. Ik merk dat het weer een obesessie voor begint te worden. Dat had ik ook voordat ik zwanger was van mijn dochter. Mijn vriend denkt dat het komt omdat ik vaak op zwangerschapsgagina`s zit maar ik weet dat dat niet zo is. Ik kom namelijk al jaren op verschillende sites/forums . Daar komt nog eens bij dat ik PCOS heb en vrijwel onmogelijk is om zwanger te raken zonder medische hulp. Ik zal dus weer de MMM in moeten en waarschijnlijk weer Clomid slikken en pregnyl spuiten. Wat ook meespeelt is dat ik bang ben dat het misschien niet meer lukt om zwanger te raken of dat het heel lang zal duren voordat ik uiteindelijk zwanger raak. En ik wil niet te oud ( wordt over 2 maanden 31 ) Verder wil ik liever niet dat er teveel leeftijdsverschil zit tussen mijn kinderen. Ik weet het op dit moment gewoon niet meer. Mijn vriend zei eergisteren nog dat we over2 jaar wel verder zien. Maar ik weet niet of me dat lukt om nog zo lang te wachten. ....zucht.... Groetjes, Linda
jeetje,...tja,....wanneer je een kinderwens hebt, moet je er toch echt beide achter staan. Wat een vervelende situatie. Ik wens jullie veel wijsheid toe! (en mocht je vriendje toch willen,....heel veel suc6 in de mm)
Mijn man. Toen vriend wou ook niet vroeg aan kinderen beginnen. Ik moest me dus ook 2 jaar langer in houden dan hij wou. En toen lukt het niet spontaan. Dus 4 jaar later kregen we pas ons wondertje Ik zal wel je probleem volledig uitleggen aan je vriend. En als hij echt niet wil. Maar blijven zeuren. Misschien bedenkt hij zich maar het is lastig als de 1 er klaar voor is en de ander niet! Vaak moet je afwachten
Oef wat een vervelende situatie, 2 jaar is inderdaad wel erg lang. Ik weet niet hoe snel je uiteindelijk zwanger bent geworden van je eerste, maar als dat vrij lang duurde is dat natuurlijk wel een goed argument om eerder te beginnen. Misschien kun je op die manier tot een acceptabel compromis komen. Ik zou je vriend ook gewoon uitleggen dat juist door jouw mmm ervaring je bang bent om te lang te wachten, omdat je weet dat als je nu 2 jaar wacht dat misschien wel 3 of 4 worden. Ik heb mn man met best wel wat moeite overgehaald om in het begin van de zomer 2008 te stoppen met de pil, maar werd in februari van dit jaar pas zwanger. Hij was achteraf ontzettend blij dat we toch 'zo vroeg' waren begonnen met proberen, want hij vond het natuurlijk ook veel te lang duren en was ook elke maand heel erg verdrietig. Veel succes!