Het is heel erg, maar ik word momenteel zo moe van mijn dochter. Ze is 21 maanden en alles gaat nu moeilijk. Ze luistert erg slecht, heeft opeens heel veel angsten (voor bijvoorbeeld een vlieg, mier e.d.). Alles is 'nee' en aan de andere kant kan ze ook heel aanhankelijk zijn en zich als een aapje aan me vastklampen. Daarnaast moest ze vanavond zo verschrikkelijk huilen tijdens het eten. Geen idee waarom. Ze kon me niet duidelijk maken wat er aan de hand was en zat alleen maar hartverscheurend te huilen en ze was heel erg overstuur. Uiteindelijk heeft ze niets gegeten, heb ik haar niet in bad gedaan (terwijl ze erg vies was) en was het echt een drama om haar in bed te krijgen. Mijn vriend heeft deze week avonddienst, dus ik sta er alleen voor. Ik denk dat ze wel doorheeft dat er iets te gebeuren staat (ik ben ruim 37 weken zwanger). Daarnaast is dit volgens mij niet de makkelijkste leeftijd. Ik zou haar het liefst lekker uit logeren sturen, erg hè? Voel me schuldig tegenover haar dat ik haar nu niet kan geven wat ze nodig heeft...
Je dochter voelt natuurlijk dat er iets gaat gebeuren en als jij moe bent ben je waarschijnlijk minder geduldig, kinderen zijn daar gevoelig voor. Kan je haar niet voor een paar daagjes uit logeren doen? Is voor haar ook fijn en dan kan jij even uitrusten. Dan kan je daarna weer een positieve start maken. Iedereen voelt zich wel eens zo, maak je geen druk.
Hey meis!! Heel herkenbaar hoor!!Ons dochtertje is nu 20 maanden en wil alles alleen maar bij mama....en als mama zegt dat ze iets niet mag zet ze dr keeltje op...en als papa iets zegt stopt ze en gaat ze wat anders doen... Ik denk dat die kleintjes echt wel aanvoelen dat er iets gaande is!! Ik breng de kleine meid nog 2 dagen naar het kdv ondanks dat ik in de zw zit...en vindt dit heerlijk!! Mischien een idee?!!En anders als je gewoon oppas hebt lekker wegbrengen hoor hoef je je echt niet schuldig over te voelen vaak voor beide beter joh!! Succes!!
ooooohw! wat herkenbaar! onze dochter is 4 en half jaar en die is ook zo bang voor mieren en vliegen en dergelijke en ze huilt ook overal om als er iets niet verloopt hoe zij wil dan huilt ze al als mijn man met haar en het hondje stukje gaat lopen en zij wilt links maar mijn man zegt rechts dan is het DRAMA. ik denk dat de kindjes heel goed aanvoelen dat er wat gaat gebeuren wat hele grote veranderingen ook voor hun mee brengt. mijn dochter weet dat er en kindje bijkomt en ik denk dat ze zelf even niet weet waar ze met haar gevoelens heen moet en het uit in huilen en ik moet ook heel eerlijk toegeven dat ik me heel vaak schuldig voel omdat ik ook heel weinig van haar kan verdragen op het momen en begin dan zelf ook spontaan te huilen als ze ook verdrietig is waardoor zij nog weer harder gaat huilen haha maar er gaat meer rond in die koppies dan je denkt hoor en sommige dingen vind ik ook moeilijk uit te leggen in kindertaal zeg maar.... heb helaas geen tips voor je maar ik hou dit topic wel in de gaten
Bedankt voor jullie reacties. Gelukkig heeft mijn dochter goed geslapen vannacht en vanochtend was ze weer super vrolijk en helemaal niet moeilijk. Heb haar wel net naar het kinderdagverblijf gebracht, nu met dat lekkere weer is dat ook fijn voor haar, kan ze lekker buiten op de glijbaan en in de zandbak spelen. En vanavond ga ik eten maken dat zij zeker lekker vind om een drama met het eten te voorkomen. En inderdaad daarna nog even rustig sesamstraat kijken ofzo en in bad en hopelijk gaat ze dan goed slapen vanavond.
Er zit een sprongetje rond die tijd he, is dat het niet? Ik vind het namelijk ook mega herkenbaar maar bevallen doe ik voorlopig nog niet..
ik begrijp wat je bedoeld ik ben nu 20 weken zwanger en heb een zoon van 16 maanden die niet altijd luisterd en knijpt,schopt en bijt vooral het verschonen gaat gepaard met een hoop gehuil en niet stil liggen en tijdenns het verschonen schopt hij me wat natuurlijk met een dikke buik niet goed. Het hoord er allemaal bij het is de leeftijd maar weet afentoe ook niet waar ik het zoeken moet en ben dan even blij dat hij bij opa en oma is of op hret dagverblijf komt er ook bij dat deze zwangerschap me ook zwaar valt lichamelijk. Maar je hoeft je niet schuldig te voelen hoor dit hebben zoveel ouders ik hoor niet anders om me heen. en kleintjes voelen een hoop aan he stres enz
Ik herken helemaal je verhaal!! Ik had het er net met mijn man over, wat we nou moesten met onze dochter. Ze heeft opeens moeite met naar bed gaan en is bang dat wij weggaan enz..Ik moet overal met haar mee naar toe, ze wil telkens gedragen worden terwil ik nu 30 weken zwanger dat amper nog kan. Ik moet al veel rusten en mijn man is militair dus ik sta er veel alleen voor, nu ook weer voor 7 weken dus ik herken het helemaal! HEt is gewoon een fase en misschien wel een goede voorbereiding voor straks als de baby er is. Ik geef naomi gewoon zoveel mogelijk aandacht want straks moet ze het toch delen. En inderdaad soms ff lekker je kindje een nachtje weg doen en als het op een kdv zit gewoon blijven brengen. Heb je ff tijd voor jezelf en je kind kan lekker met andere kinderen spelen.