Hoi Dames, Heb zojuist mijn eerst echo gehad. Het vermoeden wat ik al weken hebt was juist, het hartje van onze baby klopte niet. Ik zou nu 10 weken en 3 dagen zwanger zijn, volgends de echo ben ik slechts 8 weken. Ze vermoeden dan ook dat mijn kinde 2 weken geleden al is overleden. Volgends de papieren is het een incomplete miskraam. Ik vindt het verschrikkelijk, kan alleen maar huilen en me afvragen waarom? Maar ik ben ook ontzettend bang voor wat er nu gaat gebeuren?
Ach jeetje joh! Wat naar! Hebben ze je verder niet uitgelegd hoe en wat nu? Je kunt verschillende dingen doen: afwachten tot het vanzelf loskomt, (kan lang duren: bij mij was er enkel een leeg vruchtzakje, was met 8,5 week gestopt met groeien, ontdekten we bij de termijnecho (12 weken) en kwam pas los met 14,5 week). Je kunt ook kiezen om in te grijpen om zodoende de miskraam op gang te helpen met medicijnen, of voor een curettage. Mijn advies: beslis niet te snel, laat het maar even op je af komen en vraag eventueel een tweede echo als jij dat prettig vindt, (heb ik zelf erg fijn gevonden, omdat je het dan gewoon echt heel zeker weet). Sterkte!
Charity, allereerst wat een ontzettend verdrietig nieuws. Heel veel sterkte. Misschien heb je wat aan deze website: Miskraam
Hai charity! Weet erg dat je dit meemaakt... Ik heb precies hetzelfde meegemaakt... Het is een enorme schok! Heel veel sterkte allereerst... Je kunt nu afwachten tot het vanzelf loskomt.. Dit gebeurt soms snel, soms helemaal niet.. Dan kun je kiezen voor pillen die je vaginaal inbrengt en die wekken een miskraam op... Daarvan kan het loskomen. Maar soms blijft er ook wat zitten.. Je kunt ook kiezen voor een curretage. Dan ga je onder narcose en halen ze het vaginaal inwendig weg... Je bent een dagje in het ziekenhuis, maar de ingreep duurt maar 5 minuten... Je kunt de opties met je vk of in het ziekenhuis bespreken... Heel veel sterkte!
Charity, ook ik heb dit meegemaakt, en de grond zakt onder je voeten vandaan. Vreselijk. Dus allereerst heel veel sterkte. Dit is gewoon zo erg om mee te maken. Zoals de meiden al schrijven zijn er drie opties: 1. een paar weken afwachten 2. de miskraam met pilletjes opwekken (cytotec/misoprostol) 3. een curettage ondergaan 1) Voor je lijf is afwachten het beste, maar psychisch kan het erg zwaar zijn als het lang duurt. Mijn gyn zei destijds dat veel vrouwen die op echo zien dat het mis is, kort daarna ook de echte miskraam krijgen, maar dat heb ik helaas niet aan den lijve mogen ervaren. 2) Met medicatie (vaginaal) breng je de miskraam zelf op gang. Je krijgt krampen en bloedverlies. In veel gevallen valt het mee en is het goed te doen, in uitzonderlijke gevallen kan het heel heftig zijn. Voordeel is dat je baarmoeder niet beschadigd kan raken door de oprekking en behandeling met de curette/zuiger en dat je thuis bent als je het vruchtje verliest. Dat vinden sommige vrouwen prettiger dan een klinische ziekenhuisopname. Nadeel is dat deze methode in 70 procent van de gevallen werkt, dus in 30 procent van de gevallen niet. 3) Curettage is inderdaad geen grote medische ingreep, maar het is wél een ingreep, en daarom ook niet helemaal zonder risico. Sommige vrouwen houden er verklevingen aan over (syndroom van Asherman) of een ontsteking. Die kans is niet supergroot, maar het is een risico dat je moet afwegen, want de gevolgen van Asherman kunnen ingrijpend zijn. (Tot onvruchtbaarheid aan toe.) Laat alles een paar dagen bezinken en vraag dan opnieuw een gesprek aan met je vk/arts om alle opties goed door te spreken. Vraag naar de risico's en om goede instructies. En laat je niet opjutten, het is jouw beslissing en jouw lijf. Als je over een paar dagen nog een echo wilt, vraag daar dan ook om. Dat kan voor de psychische verwerking heel belangrijk zijn. Heel veel sterkte, ook voor je man. Suus
Bedankt voor jullie reacties! Voor mijn gevoel wist ik gewoon dat er iets niet goed zat, bij de intake met 8 weken heb ik de vk gevraagd om proberen te luisteren met de doppler omdat ik het gevoel had dat het hartje niet zou kloppen. Ze heeft niets gevonden, eerst dacht ze omdat het nog te vroeg was maar nu blijkt waarom.. En nee ze heeft verder niet veel uitgelegd, ze deed een uitwendige echo en toen ik het beeld zag vondt ik het er ook zo raar uit zien, je zag eigenlijk alleen maar een zwart vlak met een heel klein stipje. Toen ze inzoomde zag je wel het kindje maar geen kloppend hartje. Ze zei gelijk, sorry maar er is geen hartaktieviteit. Voor de zekerheid heeft ze ook een inwendige echo gedaan, ook die bevestigde het. Ze zei alleen nog dat ze het door zou faxen aan de vk en die contact met mij op zou nemen hoe nu verder.
@ Suus. Ik denk niet dat ik het psygisch trek om nog veel langer af te wachten. Vindt dit echt verschrikkelijk, dus begrijp me niet verkeerd, maar als ik nog weken zo moet lopen word het alleen maar moeilijker. Vooral om het feit dat mijn kindje waarschijnlijk al 2 weken geleden is overleden.. Ik laat het nu nog even rustig bezinken, hoop dat de vk morgen wel contact heeft opgenomen en anders doe ik dat zelf...
Mijn verhaal was geen pleidooi voor afwachten, maar een feitenrelaas. Ik trok het zelf ook nooit om lang af te wachten. Ik heb dit vijf keer meegemaakt, dus ik weet hoe je je voelt. Suus
Heel veel sterkte meid. Ik heb iets soort gelijks meegemaakt. Toen ik 11 weken zwanger was, had ik wat bloedvelies en was op de echo te zien dat het kindje met 9 weken was gestopt met groeien. Uiteindelijk heb ik nog 1 week gewacht (ook omdat we op dat moment net op vakantie waren). Ik heb voor de tabletten gekozen, die bij mij geen succes waren. Uiteindelijk ben ik gisterenavond gecurreteerd. Ze zeggen dat het goed kan zijn voor je verwerking, dat het kindje er via de 'natuurlijke' weg uit komt. Ik heb curretage als laatste redmiddel beschouwd. Uiteindelijk had ik teveel bloed verloren en nu ben ik blij dat ik gecurreteerd ben. Het belangrijkste is dat je naar jezelf en je lichaam luisterd. Doe wat voor jou het beste lijkt. Het meedragen van het overleden kindje (was bij mij inmiddels 3 weken overleden) had 2 kanten voor mij. Aan de ene kant voelde het een beetje luguber, vreemd. Maar aan de andere kant, wilde ik het kleintje zolang mogelijk bij me houden, alsof het daarbuiten niet veilig zou zijn. Heel veel succes, en sterkte met verwerken!
Wat ontzettend kl*te Charity... Natuurlijk ben je verdrietig en vraag je je dat af! Hier ook hetzelfde net achter de rug. Hadden een mooi kloppend hartje gezien, maar ik had ook het voorgevoel dat het niet goed meer was. Ik heb een week de tijd gekregen om te kijken of het zelf afkwam, maar dat gebeurde niet. Toen heb ik tabletten ingebracht. Dat werkte en ik heb vorige week woensdag de miskraam gehad. Ik vond het heftig, maar wel wat ik moest doen. Dit kindje was zo welkom en hoorde er al zo ontzettend bij, dat ik het "zelf" wilde doen. Curettage was de laatste optie voor als het niet goed zou lukken. Ik moet wel zeggen dat ik het heftig vond, maar dat was vooral emotioneel. Gelukkig bleek vandaag alles schoon. Ik was ook bang voor alles wat er zou komen. Hoe zou het voelen, krijg ik pijn, bloedverlies, ga ik het zien?? Niemand kan je hier echt op voorbereiden, omdat het bij iedereen anders is. Ik heb heel erg gemerkt dat je moet luisteren naar jouw gevoel. Wat wil jij? Jij moet het uiteindelijk ondergaan om het op de juiste manier af te kunnen sluiten. Denk er rustig over na, neem de tijd. Jouw lijf, jullie kindje. Jij beslist uiteindelijk. En waar je ook voor kiest; neem de tijd en ruimte voor jouw / jullie verdriet, voor jouw lichaam. Ik hoop dat je het een mooi plekje kunt geven en dat er eens een plakbeebje voor jullie komt. Liefs Eevie
wat ongelooflijk verdrietig dat je dit topic hebt moeten openen Charity. uit de reacties van de andere meiden kan je in ieder geval een hoop informatie en ervaringen halen. en een brok in mijn keel bij al jullie verhalen. zeker als je zoiets meemaakt is de gun-factor ongelooflijk, maar je hebt het niet altijd zelf in de hand. afgelopen dinsdag heb ik ook bij een tweede echo gezien dat het hartje niet meer klopte. door de eerste goede echo dachten we dat het allemaal in orde zou zijn, wat een verdriet. ik wist niet dat ik al zoveel liefde had voor dit kindje. het is een groot verdriet wat je een plek moet gaan geven. zelf heb ik gekozen voor een curretage (a.s. maandag) omdat ik het een naar idee vind om af te moeten wachten en ik ook eigenlijk geen afscheid wil nemen van het overblijfsel wat nu nog in mijn lichaam zit. maar zoals de anderen ook al zeggen: doe wat goed voelt, luister goed naar je eigen lichaam en emoties en neem je tijd.. ik ben nu een paar dagen verder en dan lukt het beter om over alles na te denken. onwijs veel sterkte en ook voor de rest van de meiden in dit topic, want wat is het toch ontzettend verdrietig om zoiets mee te moeten maken, laat staan meerdere keren!
Lieve allemaal, Aller eerst wil ik jullie allemaal bedanken voor het delen van jullie ervaringen. En verschrikkelijk dat jullie het ook allemaal mee moeten maken/hebben gemaakt, heel veel sterkte voor jullie allemaal. Helaas weet ik nu zelf ook hoe groot je verdriet is als je zoiets meemaakt. De vk heeft geregeld dat ik vandaag nog bij de gyn terecht kon, dat was ontzettend fijn. Voor de zekerheid nog een echo gehad die het inderdaad allemaal weer bevestigde. Zelf heb ik gekozen voor de pillen. Heb net een pil oraal moeten innemen (mifepriston). Zondag moet ik 4 pillen vaginaal inbrengen en evt. maandag nog een keer als de eerste keer niet voldoende geholpen heeft. Vrijdag moet ik terug naar het ziekenhuis om te kijken of alles weg is. Zelf wil ik ook niet blijven afwachten tot mijn lichaam het zelf doet, heb het er heel moeilijk mee maar wil het nu ook wel een plekje kunnen geven en dat lukt me zeker niet zolang mijn kindje nog in mijn buik zit..
Alles is al gezegd, maar heel veel sterkt meid. Ook ik heb het helaas al 4x meegemaakt, dus ik weet hoe je je voelt . Hopelijk doen de pillen hun werk goed (bij mij wel). Nogmaals veel sterkte.
De andere meiden hebben eigenlijk alles al geschreven. Wilde je eigenlijk heel veel sterkte wensen. Een miskraam of ma mee maken is echt heel waardeloos
Charity, wat een hard gelag is het hè. Ik vind het zo klote voor je. Wat wel heeel goed is, is dat je mifepriston (mifegyne) én misoprostol (cytotec) krijgt. Er zijn maar weinig meiden hier die dat voor elkaar krijgen, terwijl het de kans op een geslaagde afdrijving verhoogt van 70 tot maar liefst 90 procent. Heb je genoeg paracetamol in huis (liever niets anders nemen, veel pijnstillers remmen de weeën), en een kruik, en kraamverband? En is er afgesproken dat je de vk moet bellen als je echt te beroerd wordt of te veel bloed verliest? Heel veel sterkte! Suus
@ Suus. Vindt het alleen zo raar dat ik die misoprostol pas overmorgen in moet brengen en die mifepriston vandaag al in mag nemen?? @Iedereen! Ben nu net begonnen met wat lichtelijk te vloeien, kan het zijn dat dit door de mifepriston komt of doet mijn lichaam het toch misschien wel zelf? Heb de gyn wel gevraagd vanmiddag of ik hiervan kon gaan bloeden maar volgends haar hoefde dat niet persee, was meer om de baarmoedermond wat weker te maken.. En nogmaal bedankt voor al jullie reacties!
De mifepriston laat het lichaam weten dat de zwangerschap niet goed is. Het gaat het progesteron tegen, zeg maar. Je kan daar inderdaad al wat van gaan bloeden of kramp van krijgen, dat is heel normaal. Je lichaam wordt voorbereid op de misoprostol. Die gebruik je pas twee dagen later om de mifepriston de tijd te geven om z'n werk te kunnen doen. Suus
charity wat onzettend k zeg. helaas weet ik ook hoe je je voelt. wel goed idd dat je beide tabletten hebt kunnen krijgen! ik hoop voor je dat het snel op gang komt zodat je het een plekje kunt gaan geven. heel veel sterkte en neem de tijd voor jezelf! dikke knuffel