Hier geen geboorteplan geschreven. Heb het met de vk besproken, maar deze zag het nut ook niet zo... ze laten je echt niet onnodig veel pijn lijden, zetten echt niet zomaar een knip, etc. Als je borstvoeding geeft krijg je de baby zo snel mogelijk aangelegd. Tja, ik ben er te nuchter voor. Ik heb het op me af laten komen en dat is me prima bevallen! Succes!
ik zit er ook over te twijfelen ga wel in het ziekenhuis bevallen, wie weet dat dat nog uitmaakt? ik lees dus mee!
Ik ben er sinds kort uit dat ik in het ziekenhuis ga bevallen en heb het toch wel gedaan. Heb een topic gestart onder bevallen met mijn geboorteplan, kan je hem lezen als je dat graag wilt. http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/275828-geboorteplan.html Ik heb het wel gedaan omdat ik een aantal dingen echt niet wil en een aantal dingen belangrijk vind. Geen stagiaires die ingrepen doen, ik heb behoorlijk wat dingen waar ik niet tegen kan en ik wil alle ingrepen in overleg. Dit waren voor mij de redenen om wel een plan te schrijven. Het is zo gedaan en met al dat personeel in het ziekenhuis wil ik het niet elke keer vertellen. Nu staat het op papier en kan mijn man het "bewaken". Ik heb er niet in staan welke muziekjes e.d. Dat vind ik niet zo belangrijk. Puur hoofdlijnen die voor mij belangrijk zijn!
Ik heb geen geboorteplan geschreven vooraf. Ben in het ziekenhuis bevallen en vond het prima zo. Heb geen geboorteplan gemist. Ze vroegen keurig alles aan me of aan mijn vriend, ze vroegen aan het einde 'wil je meekijken in een spiegel', 'het hoofdje staat, wil je het hoofdje voelen?' etc. etc... Voor mijn gevoel heb ik niks 'gemist' doordat ik geen geboorteplan heb geschreven. Aan de andere kant heb ik ook niet het gevoel dat wanneer ik wél een plan had geschreven, zij dit uitgebreid gelezen zouden hebben. Zelfs de overdracht van mijn eigen verloskundige heb ik aan ze afgegeven, deze hebben ze vriendelijk in ontvangst genomen en uiteindelijk weer weggelegd (in de kamer zelf), toen mijn vriend later zei: 'de papieren van de verloskundige liggen er nog hè', werd er gezegd: 'oh ja, goed dat je het zegt', maar er werd niks meegedaan. Uiteindelijk kwamen ze dingen aan mij vragen, die in die overdracht gewoon stonden... Heb een prima bevalling gehad. Heb niet het idee dat het met een geboorteplan een nóg betere bevalling was geweest. Ik wilde bijvoorbeeld absoluut geen pijnbestrijding, om verschillende redenen. Maar na 3,5 uur weeënstorm heb ik gesmeekt om een ruggeprik... Deze uiteindelijk niet gekregen, omdat ik toen al 8 cm ontsluiting bleek te hebben, maar zo zie je maar... vooraf kun je ook niet altijd bepalen wat je tijdens de weeën wenst...
Hier ook zo, vind de plannen die ik hier voorbij zie komen (met alle respect) tamelijk overdreven. Het ziekenhuispersoneel zijn geen kenau's, je kunt er prima mee overleggen en aangeven wat je wel en niet wilt, dat doen ze tenslotte ook met jou.
Echt niet altijd waar, hoor... Mijn ervaring met zkh-personeel is alles behalve positief en dankzij mijn bevalling zie ik echt als een berg op tegen elke afspraak of zelfs bezoek in welk zkh dan ook. Met het personeel waar ik mee te maken had viel niet te praten. Ik heb 1 keer een beetje mijn zin door kunnen drijven omdat ik na 48 uur weeën het niet zag zitten om nog minstens 48 uur door te moeten lopen, dus ging ik huilen en mocht ik een dag eerder ingeleid worden. Prima communicatie dus. Bevallingsplan had ik niet, omdat ik (naïef, I know) er van uit ging dat ik gewoon mijn gehoopte thuisbevalling zou krijgen met 1 van de vk's die ik inmiddels goed genoeg kende om al mijn wensen al eens besproken te hebben... Maar, achteraf, had ik dus liever wel een plan gehad, al was het maar voor houvast.
Geen plan gemaakt, alleen met vriend doorgenomen wat ik wel en niet wilde. En natuurlijk ook wel bij verloskundige e.e.a. aangegeven. Ook tijdens weeen en bevalling zelf nog korte en duidelijke aanwijzingen gegeven. Het enige plan wat er wel was, namelijk poliklinisch in het zh bevallen, is zelfs niet door gegaan. Kreeg weeenstorm en had absoluut geen zin (en eigenlijk ook geen tijd) meer om naar het ziekenhuis te gaan. Kon nog net mijn eigen bedje bereiken . je kan dus plannen wat je wilt, maar soms gaat de natuur gewoon z'n gang... .
Ik heb het niet gedaan ( al zou ik in het ziekenhuis moeten bevallen had ik het trouwens wel gedaan ) . Heb de vk gewoon door gegeven wat ik wilde ( op baarkruk, navelstreng laten uitkloppen en binnen een uur aan de borst ) en dat was geen probleem.
Even offtopic: maar heb je hier iets mee gedaan? Want zo hoor je het natuurlijk niet te ervaren. Je kunt je verhaal kwijt bij een klachtencommissaris. Want je hoort je in een zkh natuurlijk wel veilig te voelen, en als jij met zó'n moeite naar een afspraak gaat, is dat natuurlijk niet 'n normaal verloop. En als je hier voor jouw gevoel zelf niets meer aan hebt, doe het dan voor alle vrouwen die na jou daar gaan bevallen zou ik zeggen! Reflectie bij het personeel zorgt alleen maar voor allertheid en verbetering!
Ik heb het aangekaart tijdens de controle-afspraak, 6 weken na de bevalling, maar alles werd grotendeels weggewuifd op 1 klein dingetje na. Ik was toen nog steeds zo emotioneel en overdonderd, dat ik er verder niets meer mee heb gedaan, nee. Tegen de tijd dat ik me weer stevig genoeg in mijn schoenen voelde staan dat ik het zou kunnen overwegen was ik al bijna een jaar verder en toen vond ik het allemaal te lang geleden, zeker omdat je herinnering na zo'n tijd ook niet zuiver meer is. Het enige dat ik nu doe is zorgen dat ik mijn verhaal zoveel mogelijk vertel en dat ik op die manier zoveel mogelijk mensen afraadt naar dat zkh te gaan
Bedankt voor alle voors en tegens. Ik denk dat ik geen plan ga schrijven. Ik heb duidelijk aangegeven aan mijn vriend wat ik wel en niet wil en heb alle vertrouwen in mijn verloskundigen en ik heb er alle vertrouwen in dat het in het ziekenhuis ook goed gaat. Maar ik begon te twijfelen omdat je het steeds vaker hoort.
ik moet in het zh bevallen na een ks en heb er geen een gemaakt. Dat wat echt belangrijk is gebeurd toch wel zo mogelijk. Als je je baby niet op de buik krijgt dan betekend het gewoon dat het niet goed met hem gaat. En dan wil je hem niet eens op de buik hebben. En je kan leuk een plan hebben, maar je hebt best kans dat het anders loopt, en daar kan je niks aan veranderen helaas. Ze proberen zo goed mogelijk voor de beeb en voor jou te zorgen, met of zonder bevalplan. Maar als het je rustigmaakt kanje er altijd eentje maken toch?
Ik heb ook geen plan gemaakt, het valt toch allemaal niet echt te plannen. Het enige dat ik mijn man op het hart gedrukt heb, is dat ik absoluut borstvoeding wilde geven, hoe dan ook. Ook als ik er niet toe in staat zou zijn om het te doen om wat voor reden dan ook, dan zou hij moeten zorgen dat ze gingen kolven of zo. En dat hij bij de baby moest blijven als er iets mis ging. Uiteindelijk ben ik 2x thuis bevallen, heb de baby eigenhandig aangelegd en is alles keurig volgens het boekje verlopen, dus ik heb m'n plan ook niet gemist.
hier ook geen geboorteplan! een geboorte valt namelijk niet te plannen... ik ben van ons eerst kindje in zh bevallen en wist ook niks van een geboorteplan af. maar ik heb ervaren dat ze ook zelf in een ziekenhuis echt wel dingen met je bespreken en dat je zelf heel veel voor het zeggen hebt, bv pijnbestrijding of medisch ingrijpen. ze komen zelf ook nog met goede punten. ik heb bv geen borstvoeding gegeven en toen kwam de gyn zelf op een gegeven moment aan mijn bed met de vraag of ik er een pilletje voor wou, dan zou het namelijk ook niet op gang komen. dus ook deze zwangerschap gewoon zonder geboorteplan!
Ik begrijp dat een geboorte op het laatste moment totaal anders kan gaan dan je zou verwachten. Als je bijvoorbeeld thuis denkt te gaan bevallen en zo ineens lig je in het ziekenhuis en krijg je een keizersnede. Maar ik denk dat voor mensen zoals ik, controlefreak en perfectionistisch , een geboorteplan wel fijn zou zijn. Zoals ik er nu tegenaan kijk, zou het mij het gevoel geven dat ik alles tot op het laatste moment gepland heb en duidelijk kan aangeven wat mijn wensen zijn. Mocht het daarna alsnog anders dan anders gaan, dan is er niets meer aan te doen. Maar dan heb ik iig er alles aan gedaan om de touwtjes zelf in handen te houden Ik ben zelf nog nooit bevallen, maar bovenstaand zou voor mij wel een reden zijn om een geboorteplan op te stellen. Het zou me wat rustiger de bevalling in laten gaan, aangezien iedereen dan op de hoogte is van mijn wensen. Ik ben heel erg benieuwd of er mensen zijn die dit net zo zien als ik en/of er totaal anders tegenaan kijken
Bij de 2e bevalling wel een plan gemaakt, vooral om de pijnstilling vast te leggen. En ja, toch probeerde de co nog een ander middel 'aan te smeren', maar manlief en ik verwezen m naar t plan en opnieuw om de gewenste pijnstilling gevraagd. dat was toen geen probleem meer en werd geregeld. Ik voelde me door t plan een stuk zekerder en vooral een team met mijn man. De eerste bevalling is ons een beetje overkomen, doordat ik vanuit een normale VK controle naar het ziekenhuis moest ivm PE en werd ingeleidt. Dit gebeurde de 2e bevalling weer, maar nu hadden we alles al besproken.
Bij mijn eerste bevalling had ik geen geboorteplan. Deze bevalling is, na een zware zwangerschap, voor mij erg traumatisch geweest. Mijn kind had het bijna niet overleefd..... Gelukkig is alles verder goedgekomen en heb ik een gezond peutertje hier rondlopen.... Nu ben ik zwanger van de 2e en ik word erg goed begeleid door het ziekenhuis. Ik zit in een traject voor kwetsbare zwangeren en heb daardoor niet alleen afspraken met de gynaecoloog, maar ook met de psycholoog. Rond de 30e week ga ik met de psycholoog een geboorteplan maken. Dit is puur voor mij een extra steuntje en het geeft mij meer rust in mijn hoofd. Dit plan wordt gestuurd naar de huisarts, verloskundige, gynaecoloog en de verlosafdeling van het ziekenhuis. Er wordt ook verwacht dat dit plan gelezen wordt en dat het nageleefd wordt. Als we merken dat ze het niet gelezen hebben, kunnen we het aangeven en doen ze het alsnog... Ik ben in ieder geval blij dat er zoiets bestaat...
Bij de eerste heb ik geen bevallingsplan gemaakt en toen ging er van alles mis, wat maar mis kon gaan (zoon ziek/beademing/overplaatsing naar een ziekenhuis 50km verder op. Ik die 3 liter bloed verloor/op het ic terecht kwam. Bezoek (opa's en oma's) dat onaangekondigd op bezoek kwam, terwijl ik net 2min bij mijn zoon was, na een hele nacht gescheiden te zijn geweest, na de geboorte. Nare gyneacoloog etc etc. Lang verhaal). Nu leek het de verloskundige juist een goed plan om de echt belangrijke momenten (zoals bezoek etc) in een plan te zetten. Zodat wanneer ik heel emotioneel of er gewoonweg niet toe in staat ben, er een plan voor handen is wat WIJ willen. Natuurlijk de basale dingen als op de buik krijgen etc, die zijn niet te plannen, daar hebben wij het beste voorbeeld van, maar andere dingen zijn bij ons juist heel belangrijk. En natuurlijk kan het altijd anders lopen dan je had gewild, maar een stukje zekerheid is voor ons nu wel heel erg prettig.
Wij hebben ook geen geboorteplan gemaakt. Ik ga over 3 weken bevallen in het ziekenhuis en er is op basis van mijn medische indicatie wel een bevallingsprotocol geschreven door mijn gyn. Hier staat echter alleen de medische informatie in (dat ik bijvoorbeeld bij acute ks onder narcose moet). Alle andere dingen heb ik besproken met mijn vriend en zusje die beide bij de bevalling zijn.