naar aanleiding van haar laatste stukje ben ik van mening dat haar zwager een opleving had meestal duurd het daarna niet heel lang meer, ook het laten lopen van ontlasting is écht een teken ( voor TS nee hij krijgt dat gelukkig niet meer mee) heel veel sterkte
oh mijn god... ik zou er niet aan moeten om mijn moeder zo te moeten zien.. denk dat de wereld onder mijn voeten vandaan geschopt wordt... @ts, ik ben zelf gastouder geweest en vond het totaal niet erg als ik ineens moest oppassen... dus als je erheen wilt, doe het dan.. want nu kan het nog..
hij zal dan in zijn slaap overlijden ,, soms gaat het snel soms duurt het even. omdat hij dus slaapt en niet kan eten en kan drinken zal zijn lichaam het langzaam opgeven. ( is zo ook gebeurt met de vader van mijn man ) meest moeilijk wat je kan mee maken maar voor de sterven de zo fijn om zacht in te slapen zonder pijn. ik wens jullie de komende dagen veel sterkte toe en mag hij snel zacht in slapen . knuffel ( lees net even van zijn opleving zoals andere al zeggen dit kan even gebeuren, dan zijn ze nog niet diep genoeg is slaap, weet ook van iemand die helemaal wakker werd en voor een tweede maal afscheid nam van haar zoontje, krijg er tranen van in mijn ogen ook van jou verhaal want ik heb zelf ook een hersen tumor gehad ( meniginoom ) en twee van kennissen van het ziekenhuis zijn eenmiddels overleden aan hun tumors. ik heb ze maar even gekend maar go jeetjes zeg door je verhaal komt alles weer terug , moet toch wel even huilen ) xxjes
hoi, gisteren zijn we weer naar mijn zwager geweest, en hij was toch nog veel momenten wakker,de pomp is dus omhoog gezet, omdat het beter is voor hem om te slapen,ivm met braken,pijn, en ontzettende druk in zijn hoofd door de tumoren, hij had ontzettend koude handen, en wat plekjes op zijn handen,een soort kleine schaafjes ofzo,kan het niet anders omschrijven, hij mag trouwens ook geen drinken meer hebben, ivm verstikking omdat hij toch suf is van de dormicum, en omdat ze het proces van sterven dan toch tegenzitten,voelt wel dubbel,want mensen moeten drinken,maar ja ik snap wel dat de arts dat heeft gezegt, toen de thuiszorg kwam om hem te verzorgen zag ik hoe vreselijk mager hij is geworden,terwijl het altijd een behoorlijk grove man was, erg hoor, om te zien, gelukkig mag hij rustig slapen,en wij proberen zoveel als mogelijk is bij hem te zijn, want ookal heb je geen contact meer met hem,ik ben ervan overtuigt dat hij alles nog hoort, het is echt te hopen dat het voor hem snel voorbij is, bah wat kunnen mensen toch een lijdensweg ondergaan, tot zover even een update, ik zal jullie op de hoogte houden, en bedankt voor alle begrip, liefs rissie.
@ bolly, wat heftig zeg dat jezelf ook ziek bent geweest, las dat je in juni weer een hersenscan hebt,wat spannend zeg,ik zal aan je denken, zwaar hoor, ook van de mensen in je omgeving, bah wat is het toch ook een rotziekte..... liefs rissie.
hey wat naar zeg dat hij toch weer wakker is geworden, maar heb het vaker gelezen omdat het pompje moeilijk is af te stellen. hoop dat het afscheid niet nog verder bemoeilijk wordt ook voor hem, Vind het heel erg voor hem om zoveel pijn te moeten hebben hopelijk komt er snel een eind aan een nieuw begin. Ik zal aan jullie denken xxjes
wat vreselijk voor jullie!! de schoonmmoeder van mijn zus is ook zo aan haar einde van haar leven gekomen. ook door kanker... ook dat medicijn gehad, ze leefde toen nog 1 dag.... dat was heel erg verschrikkelijk allemaal... ze kon nog net afscheid nemen van haar kleinkinderen en kinderen en aanhang en toen is ze heengegaan... zijn was ook nog maar 50 jaar oud..... wil jullie heel veel moed toewensen want dit is echt heel erg naar om mee te moeten maken....
wij hopen ook voor hem dat dit niet lang meer duurt, gelukkig is gisteravond de pomp hoger afgesteld,en slaapt hij sindsdien heel rustig, gelukkig voor hem,dan hoeft hij zich hopelijk niet meer zo ziek te voelen en zoveel pijn te hebben, en krijgt hij (hopelijk) niet meer alles mee, hij kreeg namelijk nog wel gewoon alles mee,zijn verstand is niet aangetast door de tumoren, lijkt me des te erger trouwens,dat je alles nog gewoon meekrijgt, maar je niet meer verstaanbaar kunt maken,of nog iets uit kunt drukken, bah wat oneerlijk vind ik het leven toch,steeds vaker vind ik dat................
mijn tante begon al te verkleuren voor ze overleed. Ze zette al op en kleurde al blauw. Zij werd ook in slaap gehouden op het laatst omdat de pijn gewoon niet meer te dragen was, zij heeft ook spul ingespoten gekregen om een einde te maken aan haar lijden. Dat had ze voor het echt erg werd al aangegeven mocht het zover komen want ze wou geen kasplantje worden. Ze lag thuis en een dag voor ze echt overleden was kleurde ze dus al blauw en zette ze helemaal op. Heel naar om te zien. Ze heeft maar 8 maanden gevochten tegen een hersentumor. Ik kende mijn tante als een pittige vrouw slank enz....Maar ik herkende me tante met haar dood helemaal niet meer. Er lag een hele andere vrouw dan ik gewend was. Had eigenlijk gewild dat ik nooit in de kist was gaan kijken want het was echt geen pretje! Op haar sterfdag ben ik zelf niet bij haar geweest omdat ik uitgerekend was en ik niet met een dikke buik daar wou komen. Vond het nogal confronterend wetend dat zij doodging en ik een nieuw leven op de wereld ging zetten. Ik ben niet bang voor dode mensen dus op de crematie ging ik gewoon in haar kist kijken, dat had ik dus beter niet kunnen doen. Sterkte meis hoop dat het voor jullie allemaal wat verdraagzamer zal zijn!!
Afgelopen donderdag ging mijn oma aan de dormicum pomp. in de middag ben ik nog geweest om afscheid te nemen, toe nwas ze nog aanspreekbaar. Later is de pomp hoger gezet en kreeg ze ook een morfine injectie. Een uurtje daarna is ze overleden, gelukkig heeft ze niet veel geleden.. @ TS heel erg veel sterkte! Vreselijk om iemand te zien lijden, de afgelopen maanden moet ook heel heftig geweest zijn voor jullie. Op de kaart van mn oma staat een heel mooi versje, heeft ze zelf uitgekozen. 'Maar vroeg, of laat verschijnt het land dat elk verstand te boven gaat, waar ik volmaakt opnieuw ontmoet wie ik voorgoed was kwijt geraakt." liefs, xxx
bah, ik voel me zo verdrietig vandaag, weet ook niet waar ik met dat rot gevoel heen moet..................... net al een eindje gewandeld met mijn zoontje,maar het helpt allemaal geen zak........ huilen lukt me niet,ik zit mezelf helemaal op te vreten van binnen, de situatie met mijn zwager verergert elke dag wel, maar het is bijna ongeloofwaardig hoelang iemand het vol houdt zonder water, hij is echt zo zo ontzettend mager, het is echt heel erg heftig om iemand zo te moeten zien lijden, tot zover even mijn bericht.
Jeetje, wat is zijn lichaam aan de andere kant dan sterk he!? Kan me voorstellen dat het voor jullie bijna niet te doen is dit aan te moeten zien. Nogmaals heel veel sterkte...
Pfff heel veel sterkte. Ik had na aanleiding van jouw vorige berichten het idee dat het niet zo lang meer zou duren, maar hij leeft dus nog. Het is te hopen voor hem dat hij snel rust vind. Dat lijkt me ook erg naar om iemand zo erg te zien lijden.
Allereerst: heel veel sterkte voor de komende tijd. Dit is niet makkelijk en zeker voor je man (en zijn ouders, als die nog leven) zal dit een verschrikkelijke impact op hun leven hebben. Vlak daarbij jezelf niet uit, je hoort erbij en zit er middenin. Mijn schoonmoeder (61 jr) had ook kanker en is op eenzelfde wijze gestorven. Zij werd in slaap gehouden met hoge doses morfine. Ik kan het mij niet exact herinneren, maar volgens mij lag ze 2 dagen zo in het ziekenhuis. Vervolgens op de dag dat ze eigenlijk naar een hospice zou gaan, ging het ineens heel snel achteruit en is ze 's avonds overleden. Was dus een kwestie van een paar dagen, die helaas wel weken leken te duren... Ze lag toen al bijna 2 weken in het ziekenhuis en was af en aan bij kennis, maar kreeg toen al te veel medicatie om helder te zijn. Ik vond het een vreselijk, lange, lijdensweg Overigens is het sterven zelf wel heel snel en rustig gegaan. Ze stopte 'gewoon' met ademen... Nogmaals heel veel sterkte voor jullie. Ik leef met jullie mee.
Dit is idd heel goed om te doen. Toen mijn schoonmoeder werd opgenomen heeft zij in een van haar laatste heldere momenten gezegd dat ze bang was om alleen te sterven. Er is dus altijd iemand bij haar geweest. Dit was slopend voor de familie, zeker omdat mijn schoonvader ook nog op de IC lag. Die had door alle stress een maagbloeding gekregen. Ik kan me nog herinneren dat ik alleen met haar op de kamer was en dacht 'oh als ze nu maar niet doodgaat' en ze wilde water en ik wist niet of dat wel mocht Ik was toen 18. Inmiddels ben ik 25 en afgestudeerd maatschappelijk werker met heel veel interesse in stervensbegeleiding en verliesverwerking. Ik dwaal af....brengt je toch weer even terug naar die periode, door er zo over te denken en te schrijven.... In ieder geval is mijn schoonmoeder niet alleen gestorven, haar man en kinderen waren bij haar en dat heeft iedereen achteraf een goed gevoel bezorgd. Het klinkt misschien raar, maar doe vooral alles wat jullie denken dat goed is. Zodat jullie achteraf niet denken 'had ik maar'. Niks is gek, niks is fout. Wees er voor elkaar en luister naar elkaar.
hoi als je vragen hebt kan je mij pb-en als je wil, werk namelijk in de verzorging en ik maak dit heel vaak mee ik wil jullie iedergeval heel veel sterkte wensen liefs naat