Nou hier bepalen wij alles samen. Mijn vriend heeft net zoveel te vertellen als ik, het is toch ONS kind?
Ons mannetje slaapt vanaf begin af aan in zijn eigen bedje op zijn eigen kamer. Hij slaapt ook vanaf dag één door (wij zijn verwend). Maar heel soms heeft hij een onrustige nacht, als hij niet lekker is of gewoon bij papa en mama wil zijn. Dan doe ik ook niet moeilijk en pak ik hem op, leg hem tussen ons in en als dat niet werkt lekker op mijn borst. Ik ben absoluut niet bang dat ik op hem ga liggen. Ik vind het heerlijk
Hier het ook ONS meisje hoor!!! Ieder doet het op z'n eigen manier toch? Ik geef alleen aan hoe het bij ons gaat aangezien Konijntje duidelijk aangeeft dat ze het niet mee eens is met het plan van haar vriend...
Persoonlijk vind ik dat een baby gewoon in zijn eigen bedje hoort te slapen. Hier vanaf dag 1 in eigen kamer.. Kijk is hij ziek dan ligt hij bij ons.. maar dat is maar 2 a 3 keer voorgekomen.. Papa of ik ga op de bank zodat 1 van ons goed kan liggen en het kind ook Begrijp soieso niet waarom een baby bij je in moet slapen? Vaak is t eigenbelang.. want je hoeft er dan niet uit en je kan het speentje snel geven :S Maar respect voor een ieder die het wel doet.. wie ben ik
grappig funkie, dat je zegt dat een kind bij je leggen eigenbelang is. ik ben namelijk van mening dat het omgekeerde het geval is. ik vind het puur eigenbelang om een kindje appart te leggen terwijl die technisch gezien afhankelijk is van jou.(ik heb er eerder al een stuk over gecopieerd in dit topic.) dat een kind ook technisch gezien helemaal niet in staat is om door te slapen en dan zijn mama zoekt. het gebeurd ook alleen in westerse landen op deze manier. dat eigenbelang kun je dus op verschillende manieren uitleggen.het is maar net hoe je het wilt zien.
Ja het is maar net hoe je het ziet. Maar als je het over eigen belang hebt: een kindje krijgen is toch sowieso eigen belang..?
ik zei voor ik zoey had mijn kind gaat in dr eigen kamer slapen tja laat ik nu net een kindje hebben wat daar echt niet aan doet Dus ze slaapt lekker bij mama en papa En elk kind/baby is anders En bij bv vond ik het ideaal lekker baby in bed aanleggen en verder slapen voor ons beide. En ik doe wat mijn moederhart vind wat goed is en als papa het niet wil gaat hij maar op zolder slapen hahaha
Mijn kleine meid is nu bijna 11 maanden en slaapt altijd bij ons in bed.Ik ben niet bang om op dr te gaan liggen.Ik wordt altijd in precies dezelfde houding wakker als dat ik in slaap ben gevallen. De ene keer slaapt ze tussen ons en en de andere keer slaapt ze langs mij aan de zijkant.Ik heb haar ledikantje langs ons bed staan dus ze kan er niet uitvallen.
Hier licht mijn zoontje soms bij ons in bed als hij echt ergens last van heeft. Verder in eigen bedje, wel naast ons bed. Wij slapen zelf echt niet lekker als hij bij ons ligt. Je gaat gewoon van nature dan lichter slapen en onze kleine is erg wild in zijn slaap als hij niet lekker is.
vind het dood eng.. jay slaapt nooit bij ons in bed hij heeft een eigen bed.. en ben als de doods dat ik of manlief perongeluk bovenop hem gaat liggen of dat de dekens over hem heen gaan.
Ons zoontje slaapt nooit bij ons in bed.. vind dat echt eng..Zou geen oog dicht doen, bang dat ik op hem ga liggen ofzo.. Nou scheelt het misschien wel dat hij een hele makkelijke slaper is.. Maar ik vind wel dat een kindje gewoon in zijn eigen bedje hoort te liggen op zn eigen kamertje ( of er moet echt iets zijn)
de oudste sliep best vaak bij ons in bed , toen ik nog BV gaf bijvoorbeeld heeerlijk lekker dat kleine frummeltje bij me en overdag sliep hij lekker bij me in bed op t aankleedkussen . de jongste heeft 1 keer bij me in bed geslapen in de kraamweek , was te moe om hem in t wiegje dat 20cm naast me stond te leggen hij lag in het midden , maar ik droomde dat hij uit bed gevallen was met zn hoofdje op de grond , toen ik wakker werd he ik m maar terug gelegd in t wiegje Ons meisje wat er aankomt gaat gelijk der wiegje in naast mn bed en zal niet bij ons in bed slapen , hoe ik t ga doen met bv dan weet ik nog niet haha
uueehh ik zou zeggen "wie bepaald dat"? Zoiets doe je in overleg toch, door naar elkaar te luisteren? Dus ik zou het bespreekbaar maken, vragen waarom hij dat graag wil en uit leggen waarom ik het graag anders wil. Meestal werkt dat al voldoende en zegt mijn man aan het einde van de rit 'ok, doe het maar zoals jij het voelt of denkt dat het goed is'.
Als je dit topic goed had gelezen, dan zou je weten dat dit niet waar is wat je hier zegt. Je slaat de plank hier echt mee mis hoor, samen slapen heeft een hele positieve invloed op de persoonlijke ontwikkeling van het kind. Wat zijn de effecten van samen slapen op de lange termijn voor mijn baby? Wij slapen samen met onze dochter omdat ik graag wil dat zij in haar eigen tempo en in veiligheid een sterk zelfstandig kind mag worden wat uitgroeit tot een zelfbewuste volwassene. Dat kan ook wel als ze al snel apart slapen, maar samen slapen heeft er bewezen een hele gunstige invloed op. Daarbij is het onnatuurlijk gedrag om je kindje weg te leggen in een andere kamer, kijk maar naar de dierenwereld. We lijken het meeste op de aap qua gedrag, moet jij eens zoeken naar een aap die zijn kind weg legt. Kijk, het is prima als je er even goed voor kiest om toch je kindje op een eigen kamertje te leggen. Maar het heeft helemaal niets met egoisme te maken als je je kindje dus wel lekker veilig en geborgen bij je houdt.
Ikzelf ben van mening dat je kindje er ook wel komt als hij/zij op zijn eigen kamertje slaapt. Ik denk juist dat hij/zij hier zelfstandig van wordt en dat het heel goed aan kan geven of hij/zij er aan toe is. Onze zoon sliep heel slecht bij ons op de kamer. Net zoals mij een lichte slaper, dus snel wakker als wij in bed stapte. Ook ik sliep slecht omdat hij soms wat onrustig was. Dus voor beide partijen beter. Ik vind ook dat ieder het voor zichzelf moet weten. Als jij het gevoel hebt dat het beter is voor je kindje, dan moet je daar gewoon aan toegeven. Maar ben weleens benieuwd wat dat voor een effect heeft op 'jullie' (bij wie het kindje op de kamer slaapt) relatie?! Of hebben jullie sex waar jullie kindje bij is? Of op een ander moment? (als hij/zij slaapt) Liefs!
Voor iedereen die mijn eerdere comment las... Mijn relatie is cut, mijn vriend is er amper en een echt goeie pappa kan je hem niet noemen. Ik vind dat ik dan het recht heb ALLEEN te beslissen wat goed is voor ONS kind! Verder lijkt het me handig als we elkaar hier op het forum in elkaars waarde laten. De een doet 't zus, de ander doet het zo Iedereen is verschillend en zolang je je kind niet in de garage zet om door te kunnen slapen, denk ik dat iedereen goed bezig is te doen wat voor hen goed voelt. Zo das mijn mening PS opvoeden blijft lastig lol
Oo dat is ook wel zo, je moet altijd kijken wat werkt denk ik. Ik wilde nog veel meer dingen doen op het natuurlijk ouderschap gebied, omdat ik opzich dus wel geloof dat wij ver van onze natuur zijn af komen te staan. En dat natuurlijk altijd het beste is, alleen sommige dingen die gingen in praktijk gewoon niet. Ook dat is hier al eerder aan bod gekomen, het werkt juist heel erg goed op onze relatie. Sowieso worden we er creatiever van, de afwisseling leeft op. Ik wil dat niet waar onze dochter bij is, vind ik een heel naar idee. Het werkt op mijn zenuwen, ook al is ze klein. Dat we knuffelen en kussen is niet erg, vind het alleen maar goed dat een kleintje voelt/ziet dat papa en mama elkaar lief vinden. Vind het een goed voorbeeld, maar verder dan dat, niet waar de kleine bij is. En we zijn erg sprankelend samen hoor
Dat dacht ik ook altijd, toch blijkt uit verschillende onderzoeken dat dat te betwijfelen valt. Heb je daar ooit wel eens echt zelf het nodige over gelezen? Het valt me namelijk op dat heel veel mensen uit gaan van dat wat 'hoort' omdat iedereen het zo doet. Of om dat het cb het zegt. Tijdje terug was er op ned 2 een programma over het babybrein, ook daarin kwam naar voren dat een baby zich beter ontwikkeld als het heel veel veiligheid kent. Een baby is geprogrammeerd om bij zijn ouders te willen zijn omdat het natuurlijk gezien nog zo afhankelijk is. Veerle sliep ook onrustig, maar dat bleek uiteindelijk een heleboel andere redenen te hebben. Als ik haar weg had gelegd, had ik haar niet meer gehoord, maar omdat ik haar niet hoor, wil het nog niet zeggen dat het er dus niet is. Aan het begin sliep ik ook heel licht door haar, maar ook dat is helemaal verdwenen, het went dus wel. Alleen moet je daar idd gevoelsmatig wel achter kunnen staan. Vind ik trouwens met alles, als het niet goed voelt, kan het in mijn ogen ook niet goed voor je zijn. Dat voelen kinderen namelijk ook, of je je als ouders goed voelt.
Heb een keer een link gelezen wat in dit topic stond. Maar Siem en ik slapen allebei beter apart. Ik ging echt wel regelmatig bij hem kijken, maar hij slaapt dan veel rustiger. En dat ik hem dan niet hoor, wil toch ook niet zeggen dat hij er niet is? Beetje raar gezegd...je doet dan net of ik hem apart leg, dan zelf lekker ga slapen, terwijl hij op een ander kamertje heel eenzaam en onrustig ligt...want dat was echt niet het geval. En ik ben van mening dat het voor ons ook beter was, omdat ik dan overdag een betere moeder kon zijn. Hij heeft er niks aan dat ik slecht slaap en daardoor overdag weinig puf heb om leuke dingen met hem te doen en met hem te spelen en te knuffelen...want dat is ook erg belangrijk voor de hechting Vind zo'n onderzoek altijd een beetje lastig...prima dat ze gedaan zijn en dat het daaruit is gebleken, maar ik ben ook hoger opgeleid en sliep ook wel apart. En mijn zussen net zo... En wij hebben een ontzettend goede band met mijn ouders, we zijn een heel hecht gezin...geldt trouwens ook voor mijn man's gezin. En ik ben helemaal niet van het 'wat zo hoort'...volg meer mijn eigen gevoel... Kan me trouwens voorstellen dat jullie het niet doen waar de kleine bij is...dat deden wij ook niet de eerste weken! Toch vreemd he?! Maar idd, jullie worden er handig in, haha!