Wat mij betreft niet. Toch raakt het me als mijn buurman een opmerking maakt hierover. Niet dat wij onze dochter laten verzuipen in het speelgoed. Ik ben wel makkelijk in het kopen van iets. Wil ik een zandbak, dan komt die zandbak er ook. Mits het geld er is dus. Wij kiezen bewust voor één kind. Om verschillende redenen, maar ook ivm gezondheid en leeftijd. Dat terzijde. Dat hoeft al niet eens een uitleg te hebben lijkt me. Maar toch merk ik dat ik in de verdediging schiet als het hierom gaat. Ik vind het fijn dat mijn dochter op een fijne manier op kan groeien en dat zit hem echt niet alleen in speelgoed. Dat koop ik weinig. Wel ben ik heel makkelijk in dingetjes als het gaat om een vel stikkertjes hier, een doosje potloden daar, een kleurboekje links, een leuke beker rechts. Maar dat zijn dingen die zijn er dan ineens. Ik pak het niet in en presenteer het niet als een kadootje. Maar ok. Mijn buurman zei dus laatst; als Esmae straks groter is, wil iedereen bij haar spelen, want zij heeft de meeste spullen etc. etc. En daarin schiet ik dan in de verdediging. Mijn gevoel zegt namelijk niet dat ik koop om het kopen. Wel om haar een fijne jeugd te geven zeg maar. Ik vind het heel belangrijk dat ze zich creatief kan uiten en als dat met verf is, krijgt ze dat en als dat met zand is, wil een zandbak in de tuin. Ze mag met water spelen als het mooi weer is. Ze mag zandtaarten bakken. Ze mag kleurboeken vol kliederen. Het maakt me niet uit en de troep ook niet (meestal niet.. heel soms denk ik; neeeee..niet doen! haha). We hebben gisteren een picknicktafeltje op de kop getikt via Marktplaats. Zodat ze ook een fijn plekje heeft om te zitten. En papa wil van de zomer een leuk speelhuisje maken. Zo raar is dat toch allemaal niet ? Als we iets groots willen voor haar, kijken we eerst op marktplaats bijvoorbeeld. Mijn buurman heeft drie kinderen en vindt dat heel zwaar. Zelfs iets ondernemen met ze is al heel wat. Terwijl wij vaak gaan wandelen met zijn drietjes of naar de kinderboerderij gaan. Of inderdaad samen met de zandbak kliederen. Dat is toch heerlijk? Die aandacht is toch niet overdreven? En kost ook verder geen extra geld? Wat kost een wandeling nou? Ik heb niet het idee dat ik mijn kind extreem verwen. Omdat ze de enige is, is alle aandacht wel onverdeeld. Maar ik leer haar ook om te wachten op anderen. Ik leer haar ook te delen. Maar het meest vervelende vind ik; de drang tot verdediging. Dat is toch niet nodig? Of verwen ik haar echt teveel? Dit soort opmerkingen raken me, omdat ik het graag goed en oprecht wil doen. Niet om iemand de ogen uit te steken om te laten zien hoe goed ik ben. Want heus, dat ben ik echt niet.
wij hebben ook 1 dochtertje, wij krijgen ook die opmerkingen wel, meestal omdat mensen vaak gewoon iets willen zeggen en niet nadenken over hoe het voor een ander voelt. ik kan me helemaal in jou vinden, en je bent al helemaal niemand uitleg schuldig maar ik kan me wel voorstellen dat het je raakt. jammer is dat als mensen van buitenaf oordelen he? lekker laten praten.
nou, ik lees toch niks buitensporigs in jouw verhaal hoor. En ik snap je ook heel goed, daarom wil ik ook max. 2 kids denk ik, dan blijft het allemaal wat makkelijker dan met meer. Zo als ik het nu lees overdrijven jullie het niet en heeft je meisje het gewoon erg gezellig. Ik ken wel 1 kind gezinnen waarbij het heel erg is. Die komen er dus ook echt in om. Altijd het nieuwste van het nieuwste en het duurste van het duurste. Maar ook dat hoeft niet altijd slecht te zijn als je je kindje maar leert op den duur, dat niks voor niks komt, dat je er wel voor moet werken.
joh hier een kind wat zwemt in het speelgoed. tja de een ziet het als verwend de ander niet. ik vind zelf niet dat een kindje verwend is als het veel speelgoed heeft. hier is de tweede opkomst en ik merk nu dat ik niet veel hoef te kopen omdat ons tweede kindje dit speel goed etc ook kan gebruiken. en hier is het ook als ik iets wil voor fynn dan komt het er. ik vind het niet echt verwennen hoor maar dat kan een mij liggen
Ik denk toch dat als je 'maar' 1 kind hebt toch bewust of onbewust meer verwend. Maar dat is logisch! Als jij nog een kindje had moest je alles dubbel kopen en word alles veel duurder. Wat je het ene kindje geeft moet je het ander kindje ook geven. Maar dat wil niet zeggen dat het fout is wat je doet! Ik zou als ik 1kind had ook veel meer geven dan als ik er 2 had. Gewoon omdat het makkelijker gaat. Mijn motto is gewoon zo; je moet je kinderen klaarmaken voor mee te draaien in de maatschappij maar bovenal heb ik kinderen gekregen door een geschenk en daarom heb ik ze voor ze te verwennen!
Manlief heeft geen broers of zussen (niet bewust) maar hij is dus echt wel verwend, en ik merk het zelf gewoon heel erg omdat ik niet alleen ben.. Daarom wil ik wel bewust een tweede kindje zodat hij samen met een broertje of zusje op kan groeien en als wij later er niet meer zijn of hulp nodig hebben dan is hij niet alleen.. Mn neefje is ook alleen en die is ook erg verwend.. Niet zozeer met speelgoed maar hij is nu 14 bijna 15 en kan nog niet alleen thuis zijn. Voor mijn gevoel is dat dus wel zo maar waarom is dat verkeerd? Is toch alleen maar fijn als jullie 1 kindje willen en hem of haar alle aandacht willen geven? Maak je niet zo druk om de rest.. Misschien is die buurman wel een beetje jaloers omdat hij het zo druk heeft
zo denk ik dus ook, heb hier de tuin bv vol staan: speehuisje, zandbak, 2 fietsen, loopauto, picknicktafeltje, schommel 2 zwembadjes etc., maar daar kan nummer 2 toch ook lekker mee spelen. Ik zie het als investering, met 2 kinderen is het leven wat duurder en kan ik het beter nu alvast kopen.
ik vind het niet verwend klinken hoor. Maar ja ik heb er ook maar een en het blijft ook bij een. Enneh ik denk dat verwennen meer zit in het altijd zijn zin geven. Die van mij krijgt echt wel gewoon nee te horen. En als ik een keer een speelgoedwinkel inloop betekend dat niet dat hij elke keer iets krijgt. En hij komt ook niet om in het speelgoed. En mensen denken maar wat ze vinden dat ze moeten denken. Als ik maar weet hoe het bij mij zit. Waarschijnlijk is jouw buurman erg jaloers omdat hij niet die dingen kan doen wat hij eigenlijk zou willen. Tja met een kind ga je wat makkelijker naar een dierentuin of pretpark. Dat kost je de kop niet, wat bij een groot gezin wel is. Ik zou me er gewoon niets vanaan trekken. Een kind gezinnen is steeds normaler aan het worden.
Ik denk eigenlijk dat de manier van opvoeden niet verandert als je meerdere kinderen zou krijgen. Dus zoals je nu met je dochter omgaat, zo zou je waarschijnlijk ook zijn tegen een tweede kind. Snap je wat ik hiermee bedoel? Als je nu veel wandelt met je dochter, dan zou je dat denk ik ook doen met meerdere kinderen. Dat je met meer kinderen je aandacht en dus geld meer gaat (moet) verdelen, gaat denk ik automatisch. Je gaat niet zo snel een heel nieuwe babykamer kopen, als je alles nog hebt staan. Dus ja, dan is de eerste 'verwend' met nieuw spul, en de tweede niet. Misschien dat je buurman daarmee vergelijkt; hij kan meubeltjes/speelgoed/kleertjes doorschuiven naar jongere kinderen. Dat gaat een beetje moeilijk met één kind... Opvoeden is wetenschap, we doen het allemaal een beetje anders. Als je je hart volgt, doe je meestal wat het beste is voor jouw kind, denk ik.
ach nee ik vind dat niet verwennen maar je kind een fijn leven geven....! wij hebben 2 dochters en we doen precies hetzelfde wat jij beschrijft hoor.. ik ga vaak met mijn dochters naar de kinderbroerderij, de stad in een ijsje eten of soms naar de speelgoedwinkel en dan mogen ze allebei wat leuks uitzoeken... meestal zijn het dan stickers, ballen, verf, podloodjes en dat soort dingen... de tuin staat ook vol met leuk speelgoed... tja ik zou me er niets van aantrekken en als ze het nog eens roepen dan zou ik zeggen, beter verwend dan verwaarloosd.....
Ik lees helemaal niks raars bij jullie hoor. De meeste ouders (die het financieel aankunnen) kopen veel speelgoed voor hun kinderen. En vooral de grotere dingen, zoals een zandbak of een glijbaan. Wat maakt het uit of je dan 1 of meerdere kinderen hebt? Stel dat je nog 1 kind hebt, zou die toch ook gewoon erbij kunnen in die zandbak, of op de glijbaan. En dan zou het wel prima zijn om speelgoed te kopen, maar omdat je dochter alleen is, is het verwennerij? Onzin, vind ik. Ik kom overigens wel vaak enorm verwende kinderen tegen, maar dat heeft vaak niks met speelgoed te maken. Maar met de ouders die maar alles toelaten, en waar het kind vanuit gaat dat de hele wereld moet doen wat hij/zij wilt op het moment dat hij/zij het wil. Oh, en wat iemand hiervoor zei: manier van opvoeden verandert niet veel met 1 of meer kinderen. Wij hebben vrienden met 1 kind, die alles heel veel moeite vinden. een dagje uit gaat gepaard met heel veel zuchten en de huiskamer opruimen is al een opgave aan zich. Tja, wij hebben drie kinderen, het kost wel veel meer organisatie en het duurt allemaal langer voordat je de deur uit bent, maar wij gaan gewoon. En onze drie kinderen krijgen ook heel veel speelgoed, hun interesses liggen nu al uiteen, dus ik koop me ook helemaal om. En ik vind het geen verwennerij
Ik ben ook eenigskind, hoe jij met jou kinderen omgaat, gingen mijn ouders ook met mij om, maar ik heb er niks van gemerkt hoor dat er meer kinderen bij mij wouden spelen, maar ik vond het heerlijk dat mijn moeder (want pap was werken) met mij aan het ravotten was etc, en tuurlijk kreeg ik meer, mama zei als je meer kinderen heb moet je het eerlijk verdelen, en is het ook zo dat financieel 2 kinderen of meer moeilijker gaat als 1 kind. Maar dat ik een verwend nest was? nee dat was en ben ik niet Hoe jij het doet, doe je het goed!
Ik denk dat een enigskind niet per se meer verwend wordt dan een kind met 1 of meer broers of zusjes. Ik bedoel, je hebt ook gezinnen met 3 kinderen die alledrie tot op het bot verwend zijn. Verwennen heeft voor mij meer te maken met toegeeflijk zijn en niet streng zijn dan met speelgoed geven. Ik geef mijn zoontje ook regelmatig zomaar iets (zoals laatst een - tweedehands - driewieler). Maar als hij vervelend is kan hij het shaken. Of als hij zeurt. En bovendien zijn er ook grenzen. Ik ga niet elke dag met hem naar een pretpark bijvoorbeeld. Dat is voor mij verwennen: kinderen iets geven als ze het niet verdienen, of als ze zeuren, of buitensporig spullen geven. Maar dat kan je met 1, 2, 3, 4 of 5 kinderen doen. Daar heeft enigskind zijn niets mee te maken. Het is meer de perceptie van de buitenwereld en dat heeft ermee te maken dat een enigskind nu eenmaal minder vaak iets met een ander hoeft te delen (alleen de aandacht al niet) en minder vaak rekening hoeft te houden met een broertje of zusje. Tegelijkertijd kunnen ze ook niet 'profiteren' van speelgoed van oudere broers of zussen dat er al is. Meestal hebben twee kinderen samen veel meer speelgoed dan 1 enigskind alleen. Ach, ik zou me er niet te druk om maken. Laat die buurman maar lullen!
ja ik denk ook dat het aan de ouders ligt, hoeveel ze kunnen hebben en handelen met meerdere kinderen...ik zie ook weleens kinderen drammen en zeuren om speelgoed en rondlopen met puntzakken snoep zodat ze even ophouden met dat gedram... dat is pas verwend... en in de negatieve zin want ze denken dan dat jan en alleman zich aanpast aan hun en houden geen rekening met een ander.... verschrikkelijk om aan te zien zulk gedrag.. mijn dochters hebben het eens gedaan en dan kregen ze dus helemaal niets.... ze weten nu heel goed dat ze het eerst netjes kunnen vragen, en niet zo van mama ik wil dat... nee ze vragen nu, mama mag ik een snoepje alstublieft? en dan kunnen ze een ja krijgen en soms een nee als het vlak voor het eten is... en zo gaat het in de stad precies hetzelfde.... dat vind ik echt vreselijk als ze zo zeuren om dingen en als ze het niet krijgen dat ze dan vervelend worden.....
Ik heb de reacties niet gelezen, maar wat jij schrijft hadden mijn zusje en ik vroeger ook hoor. Met zijn tweeën dus en mijn ouders zijn echt geen super rijke mensen.
Ik denk dat het gewoon een fabeltje is. Natuurlijk ken ik ook een enigs kind wat erg verwend is, maar dat ligt denk ik meer aan hoe de ouders er tegenover staan. Dat komt in haar geval omdat haar ouders zich schuldig voelen voor het feit dat ze enigskind is en denken dat ze haar met alles moeten compenseren. Toch zie ik haar als uitzondering en ik vermoed dat ouders die zich niet schuldig voelen naar hun kind, hun kind ook niet zo verwennen.
Ik snap je 'verdedigingsdrang' wel. Ik ben zelf enigkind en mijn ouders hebben altijd geprobeerd mij niet teveel te verwennen met 'materealistische' dingen. Ze waren er op een gegeven moment zo mee bezig, (bang ook om steeds maar weer commentaar te krijgen bij ieder gegeven dingetje), dat de leraar op school m'n ouders er op attendeerde hier niet teveel in door te slaan... op een gegeven moment kreeg ik namelijk niets meer. (beetje overdreven). maar goed... want altijd werd meteen die stempel op je gedrukt en dat deed m'n ouders ook pijn, want ze hebben 7 jaar op mij moeten wachten omdat het niet lukte zeg maar. En ik zelf wordt er ook doodmoe van... nog steeds als ik verteld dat ik enigkind ben, volgt daarop altijd 'oh, lekker verwend dus'. Echt... van binnen begin ik dan alweer te koken, maar tel tot 10. Vroeger zelf wilde ik absoluut ook geen nieuwe schoenen hebben, want ik hoorde m'n klasgenootjes al zeggen.. zie je nou wel, dat je verwend bent! Terwijl m'n schoenzolen helemaal door waren en ik zowat op m'n sokken liep. Hoe jij het doet is volgens mij niet meer dan normaal lijkt me. En die buurman is jaloers denk ik...
Heb alleen jou verhaal gelezen maar zoals ik het kan bekijken hoef jij je absoluut niet te verdedigen! Je doet het naar mijn mening supergoed en idd je hoeft geen reden te geven waarom het bij 1 blijft! Zo is het nu eenmaal bij jullie en zo is dat ook goed. 1Van de redenen dat ik graag meer kinderen wilde was het feit dat ze het dan later niet alleen op zich hoeven te nemen als er iets niet goed met ons zou gaan. Maar dan nog is het geen garantie, want wij hebben 2 meiden en er kan van alles gebeuren waardor ze alsnog er alleen voor komen te staan (ruzie, overlijden, dingen waar je liever niet aan denkt natuurijk...) Dus die "smoes" gaat niet op. Ieder doet wat goed is voor zijn/haar eigen kind en dat is goed. Vervelend is het dat je altijd maar moet verdedigen... hier is dat omdat we 2 meiden hebben... er zijn mensen die zeggen dat we dan zeker nog wel een 3de willen wat dan een jongen zou "moeten" zijn... Nettieman word daar zó zat van... hij zegt altijd dat als er al een derde komt het dan gewoon weer een meid word en dat hij zich dan nog gelukkiger en rijker voelt dan ie nu al is met zijn 3 vrouwen... (en dan staat zo iemand mooi met de mond vol tanden...) Hoezo "moet" je meerdere kinderen, hoezo "moet" je van beide geslachten minstends 1 hebben... slaat nergens op! Het is zoals het is, komt zoals het komt en we doen allemaal ons best om het goed te doen!
Fijn om jullie reacties te lezen en te delen! Het is inderdaad wel van de zotte dat ik mezelf moet verdedigen omdat wij wel van alles met onze dochter ondernemen. En zelfs ook niet teveel, want dat trekt ze toch niet Naar de efteling enzo, daar denken we voorlopig niet aan. Veel te duur en te ver ook. Maar daarnaast; zo druk en groot. Ik wil mijn kind het beste kunnen geven en dat zit hem echt niet in merkkleding of veel of groot speelgoed. Maar wel in geestelijke ruimte naar mijn idee. En dat zou ik elk kind geven. Dus wanneer ik een elftal zou hebben, zou ik dat ook doen.