@maliro Veel Klopt. Ik las ook al toen ik vijf was. Zonder dat mijn ouders doorhadden dat ik het kon. Maar verdere schoolcarriere is heel normaal verlopen. Vlotte leerling basisschool en gemiddelde havo en HBO.
niet kunnen fietsen is wel een Hb ding hoor! omdat ik dat wist heb ik het heel rustig aangepakt. met mij durfde hij. maar als papa hem zou leren zou hij met 5 jaar nog niet kunnen. - met hem lukte het niet- hij kon zonder zijwielen fietsen met 4 jaar 4 maanden-ook wel laat in vergelijking met de vrienden-. maar dus wel met mijn speciale benadering. heel specifiek uitleggen wat hij precies moest doen en wat voor pijn zou hij dan hebben als hij valt en dat hij niet zou kunnen vallen als ik er ben(ik ving hem ook in de lucht he om te voorkomen dat hij viel. en dat hij met 3 dagen klaar zijn als hij deed wat ik zei etc etc(weet ik niet meer)
Ik herken dat angstige juist totaal niet.. mijn dochter is juist heel dapper. Ze dwingt zichzelf vaak dingen te doen. Zal met haar perfectionisme te maken hebben ook. Sociaal heeft ze wel blokkades (gehad), omdat ze te vaak tegen de lamp was gelopen. Maar verder echt het tegenovergestelde van angstig. En van mijn stiefdochter (niet hb) herken ik t juist wel. Die is extreem bang, voor alles dat nieuw is. Laat met lopen, fietsen, zwemmen.. alles is eng. Zelf trouwens ook als kind wel bang aangelegd. Niet hb.
Ik zie het niet zo zeer als angstig, tenminste niet bij alle kinderen (natuurlijk zijn ze er wel die echt angstig zijn), eerder als alles doorziend en daardoor ‘realistisch’. Wat wel zorgt voor terughoudendheid bij nieuwe of in hun ogen risicovolle dingen, maar waar je door dingen uit te leggen en in stapjes aan te pakken ed (zoals belize ook beschrijft) prima mee om kunt gaan. ‘Grote sprongen snel thuis’ werkt dan vaak averechts en dan wordt een kind wel angstig.
Mijn jongste dochter durft niet eens alleen naar boven Steeds heeft ze weer iets opgepikt waar ze bang voor is. Een hele tijd is ze panisch geweest voor een tijger met rode ogen uit een tekenfilm (peuterleeeftijd). Toen dat eindelijk was weggeëbd had ze per ongeluk de clip Thriller gezien en was ze panisch voor ‘groene ogen’. (En daar werd ze echt gillend van wakker) Nu heeft ze ergens iets over geesten opgepikt en tussendoor zijn er nog wel andere dingen geweest. Het fysiek terughoudend zijn herken ik dan weer niet. Daarin is ze helemaal niet bang aangelegd en ze heeft dan ook meermaals een blauw oog gehad. Mijn oudste vind ik eigenlijk niet zo bang aangelegd maar kon wel eens om iets onverwachts in paniek schieten. Zo schoot ze als kleuter een keer in paniek toen ze een knal hoorde en dacht dat er oorlog was uitgebroken. Maar zij heeft natuurlijk wel een chronische PTSS gehad dus in die periode heb ik angstaanvallen genoeg gezien
Mijn dochter heeft vooral angst voor onvoorspelbare of onbekende dingen. Spinnen, geluiden etc vind ze eng. Als ze eenmaal weet wat een geluid is dan valt het wel weer mee. Fysiek vindt ze dingen snel eng maar dat heeft m.i. vooral te maken met (gebrek aan) zelfvertrouwen. Ze ziet dan allerlei beren op de weg en ze laat zich hierin nauwelijks sturen. Zoonlief heeft ook heel wat angsten maar die zijn irreëel. Hij durft niet alleen naar onze keuken (open keuken), hij ziet en hoort dingen die er niet zijn en kan niet altijd het onderscheid maken tussen fantasie en werkelijkheid. Bij hem is het altijd aan de ass/mcdd gelinkt. Fysiek kent hij dan juist weinig angst. Van zoonlief heb ik inmiddels een datum voor zn test, ik ben voor beide kinderen wel erg nieuwsgierig
Oh ja, op peuterleeftijd wel wat angsten en nachtmerries gehad. Voor purk van Sesamstraat Maar niet veel voor dingen doen. Dan dwingt ze zichzelf. Honden zijn eng, maar ze moest en zou m aaien. Blik op oneindig.. En soms moest ik net de juiste snaar zien te raken als ze iets niet durfde en poef, was ze om.. bij zindelijkheid bv. Gisteren Harry Potter dl 6 gekeken. Waar een belangrijke persoon dood ging.. Oef..vind je t niet eng..? 'Nah het gaat wel. Dat gebeurt nu eenmaal in boeken voor die leeftijd. Zal er aan moeten wennen he. Toen t in t boek gebeurde, heb ik m wel snel even weggelegd.' Nou! zeg ik.. dat hoef je niet hoor. Ik vind dat ook nog steeds niet leuk om naar te kijken! Genoeg boeken waar niemand dood gaat, juist niet!
het is niet angstig zijn. je ziet geen angstig kind hoor. ja dat bedoelde ik. we zagen ook geen angstig kind. het moet eerst in het hoofdje klaar zijn, in detail. daarom lijkt het alsof het kind zonder oefenen iets in eens kan. als het klaar is in het hoofd kunnen ze zeer gefocust iets uitvoeren. ze verwachten dan geen verassingen. fietsen lukt niet omdat focus niet lukt voor 100%, de gedachten van risico berekeningen in het hoofdje houden het tegen. En dat gaat automatisch. zoiets kun je niet uitzetten.het hoort bij het kindje. dus niet proberen. om te kunnen focussen en die gedachten uit te kunnen schakelen praten ze soms ook zo veel ipv opletten.
Wat is het verschil dan met angstig..? Het is ook hoe een kind dat laat zien natuurlijk (introvert of extravert).. of bedoel je dat niet?
Zeg maar angstig tegenover bedachtzaam. Een kind wat angstig is, ziet bepaalde dingen als een bedreiging en gaat die dingen soms vermijden of ontwijken. Een kind wat bedachtzaam is (en daardoor misschien angstig lijkt) observeert bijvoorbeeld eerst, denkt alles uit en voert vervolgens het 'opgezette plan' uit. Er komt dus veel minder emotie bij kijken en het kind is juist een plan aan het opzetten ipv dat het iets wil vermijden of ontwijken. Als een kind iets moet doen in het tempo of de manier van de omgeving ipv in zijn of haar eigen tempo en op zijn of haar eigen manier, waardoor het niet kan observeren, uitdenken, plannen, enz., dan kan het natuurlijk daardoor wel angstig worden.
Bij sd is het volgens mij meer vermijden, ze is vaak bang om het fout te doen.. Weet niet of ze het dan wel aan het observeren is.. lijkt niet. Zolang ze t niet hoeft te doen, is ze niet angstig, maar duurt dan wel heeel lang. En haar kun je soms wel pushen. Vind dit wel angstig idd.
angstig kind denkt niet na. is een basis gevoel. je ziet een reflex gedrag. maar dat is iets anders. ik zeg alleen dat het kind niet bang lijkt vaak, dat is niet wat je ziet. maar terughoudendheid, minder wilskracht, minder willigheid of juist helemaal niets bijzonders, lukt gewoon niet. het beeld dat je ziet hoeft dus niet 'angstig' zijn of van een bang kind. maar goed, het is wel een HB ding; moeite hebben met het leren fietsen. Angstig zijn is dus geen typisch HB ding. als je niet goed met de zorgen van het kind om gaat kan stress daarvan wel angsten geven. ze hebben meer het gevoel hebben dat ze zelf de controle hebben. anders hebben ze veel sneller last van stress en teveel stress bij kinderen veroorzaakt angsten. en fietsen vereist een soort focus, heel fysiek dat je met je gedachtenvolle hoofd niet makkelijk de soort concentratie kunt realiseren. Even een boel subroetines uit zetten om te balanceren. ik herkende het van met nikitin kubussen een ingewikkeld voorbeeld nabouwen. in het begin zie je dat het kind de nodige bewegingen niet kan voortbrengen en denkt dat wat hij met zijn ogen doet genoeg moet zijn, dus als hij daarna de stukken vasthoudt het in een keer ook moet lukken. maar helaas, als je de stukken vast houdt verandert ook wat jij ziet. leren je performal kant inzetten kan dus echt problematisch zijn omdat 'de wereld van leren' vaak heel erg verbaal LIJKT als je heel jong HB bent.
Ik was wel bang als kind, had geen idee wat ik dan allemaal zo bijzonder goed deed, en was steeds bang door de mand te gaan vallen. Ik kon mij eigen leerpatroon ook niet volgen, wist niet hoe ik bepaalde dingen wist, of hoe ik tot bepaalde antwoorden kwam op school. Ook heel laat leren fietsen trouwens, maar dat kan ook lichamelijke oorzaken hebben (was niet erg sterk), en laat keren zwemmen. Sinds mijn studietijd is het 'over' , maar bij overwachte dingen kan ik zomaar onnodige stress voelen. Dl is snel met alles Maar die heb ik heel bewust beschermd. Ook op school sturen ze vooral op haar sociale ontwikkeling, en laten ze haar orecies doen wat ze eng vind. Ze is vrij dapper,vooral bij expressievakken.
@belize, ik denk dat ik het verschil wel begrijp.. Mijn dochter heeft een periode last gehad van sociale faalangst. Ze was dan ook niet angstig, maar in haar hoofd besloot ze dat t geen zin had om van zich af te bijten of contact te leggen. Ze er hele theorieën over.. (Overigens gaat t nu héél goed door een rots en water cursus.. resultaten zijn verbluffend!) En sd reageert idd als een soort reflex als je vraagt of ze iets wil doen wat ze nog niet kan/durft. NEEE!!
Mijn kinderen zijn allebei best verschillend. De oudste doet geen ondoordachte dingen, leert van fouten enz. Mijn zoon is heel impusief, doet eerst en denkt dan pas. Hoe wilder hoe leuker. Al gaat het iets beter nu hij groter wordt, afkloppen . Ze hebben wel allebei hun piekerperiodes en angsten, mijn zoon iets vaker dan mijn dochter.
Dat dingen niet willen doen omdat ze nieuw zijn met een hele beredenering zie ik hier ook. Q heeft op school vanaf vorige week iemand die daar met haar aan gaat werken; fixed mindset zal jullie dan ook wel bekend voor komen. Ik weet niet wat die persoon precies gaat doen, maar ze heeft in elk geval een werkboekje met fixie en growie opdrachten en growie spelletjes. Misschien dat zo iets voor meer kinderen werkt als ze er last van hebben.
Ik heb eerder in een soortgelijk topic meegeschreven. Inmiddels is mijn jongste 8 jaar en loopt niet meer zover voor als eerst, maar ze is nog steeds heel slim. Maar ik zie wel nog wat aparte dingetjes waarvan ik denk, er is iets, maar ik kan er de vinger niet op leggen. Zo vraagt ze soms dingen die ik zo apart vind, ik snap haar dan ook niet meteen. L: op welke dag hebben mensen het het drukst? (duurde even voor ik begreep wat ze bedoelde, maar ze bedoelde qua werk) Ik: op maandag denk ik. (En dan komt de (voor mij vreemde ) vraag) L: maar als maandag er dan niet is? Ik: dan komt de dinsdag Maar volgens mij snap ik haar dan niet, want ze kijkt dan van ok, maar dat was dan niet het juiste antwoord heb ik het idee. En een tijd terug vroeg ze aan mijn vader waarom hij werkt, want hij is inmiddels toch wel gepensioneerd? (hij is 72 jaar dus ze heeft een punt , maar hoe ze hier nou bij komt?) En zo zijn er wel meer dingetjes. Vaak ook heel emotioneel, huilt vaak ook zonder dat ze precies weet waarom. En ze houdt snel spanning vast bv. van de week toen ze jarig was. Ze heeft dan elke avond hoofdpijn en buikpijn en slaapt pas laat. En nog iets waar ik mee zit, ze wil absoluut niet meedoen aan wedstrijden (turnen en paardrijden). Want ze wil niet verliezen. En dat terwijl ze als ze aan een paardrijwedstrijd mee zou doen ze extra mag paardrijden en dat is het liefste wat ze doet. Maar nee, ze wil echt niet... Nu hoeft ze van mij ook niet, maar de reden waarom vind ik wel enigszins zorgwekkend. Zeker omdat ze op school nergens moeite voor hoeft te doen. Gelukkig is het paardrijden op zich al wel een hele uitdaging
Het klinkt wat hooggevoelig. Bij spanningen; ik heb een cd/mp3 van de regenboogtrap. Mogelijk kan dat helpen bij het loslaten van spanningen.. Zijn een soort ontspanningsoefeningen, speciaal voor hooggevoelige kinderen. Kan ook helpen bij slaapproblemen. Dat laatste, vermijden omdat ze bang is te verliezen. Klinkt als faalangst. Heeft ze dat vaker? En kun je erachter komen waarom ze het erg vindt als ze zou verliezen (afgaan, wil jullie niet teleurstellen..)? Van die diepgaande vragen vind ik niet heel raar. Hoe is haar aansluiting met leeftijdsgenootjes?