@Jaimio bedankt voor de waarschuwing, haar op de leonardoschool idd ook erg in de gaten te houden. Daar had ik nog niet echt aan gedacht (hoe dom) maar eigenlijk ook wel logisch. @yaro is je dochter dan ook ongelofelijk hooggevoelig? Dat is een van de dingen waarin Q zichzelf ook zo tegenwerkt en wat je schrijft klinkt erg herkenbaar. Zelfs de psycholoog wist ze een aantal keer om de tuin te leiden hierdoor. Een typisch voorbeeld van de psycholoog was dat ze even naar haar computerscherm keek. Q had gezegd dat ze maar over iets anders zouden moeten spreken. Pas na doorvragen was dat omdat de psycholoog even op het scherm had gekeken, Q dat had geïnterpreteerd dat ze al met andere dingen bezig was, het nog druk zou hebben, veel aan haar hoofd had en zo nog een paar dingen. Gevolg, opnieuw moeite moeten doen om Q haar vertrouwen te winnen. Wel fijn dat ze met je oudste aan de slag gaan yaro, maar ook spannend de nieuwe school.
@yaro, heftig dat je dat niet doorhad.. Weet niet of dat perse iets van hb kinderen is, anderen ontzien..? Nu ik dat zo lees.. Mijn dochter doet dat iig ook op school.. Ze vindt t heel moeilijk als ze t gevoel heeft dat ze anderen kwetst, zegt ze. Ze zei dat ze het ook naar haar stiefzusje heeft, maar dat zag ik eerst niet.. tot ik er op ging letten. Ik dacht dat ze gewoon ‘verstandig’ reageerde en het niet zo erg vond.. maar achteraf zei ze dat ze heel boos was, maar haar niet wilde kwetsen. Weet even de precieze context niet meer. Ze zei toen iets van ‘dat vind ik niet zo leuk’. Dat alleen al zeggen vond ze enorm moeilijk, zei ze later. Naar mij toe heeft ze dat dus helemaal niet, ze kan héél boos worden en echt compleet uit haar dak gaan (vaak in perioden dat t sociaal minder gaat). Wat bij haar afgelopen periode heel goed werkte (als ze zich gepest voelde op school) is om het andere kind te confronteren met hun gedrag. Niet terugbekken (dat kan ze dus kennelijk niet over haar hart verkrijgen), maar vragen waarom ze zo onaardig doen. Dat alleen zet t andere kind aan het denken. Kind dat haar meer dan een jaar gepest heeft (steeds opmerkingen over kleding), beschouwt ze nu als een vriendin.. Helaas werkt dit bij stiefz nog niet, die is volgens haar te jong (voor zelfreflectie). Dochter is (niet snel) ergens bang voor als ze weet wat ze moet doen.. sterker nog, ze eist regelmatig van zichzelf zichzelf over angsten heen te zetten (perfectionisme). Overigens denk ik zelf niet dat ze HB is, wel hoogintelligent. Vader is vroeger hb getest, die denkt van wel. Hooggevoelig is ze ook wel (geluid en bv sokken en schoenen).
Bij haar is het idd haar extreme hooggevoeligheid die dit veroorzaakt. Maar vergis je niet hoeveel hbers hooggevoelig zijn. Andersom uiteraard niet, hooggevoelig wilt niet zeggen ook een hoog IQ. Maar @nerdygirl123 als je je dochter als hoogintelligent beschouwd en ze laat zien ook hooggevoelig te zijn dan is het niet vreemd als ze gewoon echt hoogbegaafd is. @debq ja dat zou mijn dochter dus ook zo opvatten. Is het de psycholoog nog gelukt om het vertrouwen weer te winnen? Ben inderdaad erg blij met de hulp die ze nu krijgt. En als ze zichzelf gaat ontwikkelen en daarna cogonitief toch sterker wordt, dan zien we dat dan wel. Voor nu denk ik zelf dat vooral haar hooggevoeligheid en echt zeer anders denken haar problemen hebben veroorzaakt.
Het zou kunnen, ze heeft er mss enkele kenmerken van, maar ook dingen (net) niet. Ze is wel ‘anders’ dan leeftijdsgenoten en ook wel dan kinderen in haar huidige klas.. Mn interesse en informatie slurpen. Maar het gaat prima op school qua stof (1 jaar versneld) en ze vindt t ook heel leuk. Ze krijgt gelukkig ook veel extra verdieping etc, maar geen plusklas. Heb ik de school ook wel op uitgezocht (in de hoop dat ze dan niet hoefde te versnellen, helaas dus wel direct geadviseerd). Geen reden iig om haar te laten onderzoeken op hb. Voor sociale problemen heeft ze speltherapie.
@yaro het is de psycholoog wel gelukt om haar vertrouwen terug te winnen. Aan de ene kant was ik wel blij dat dat daar ook gebeurde, wist ik in elk geval dat het niet aan mij / ons ligt en de psycholoog heeft dit ook op school bij de IBer als voorbeeld genomen. En idd hooggevoelig en fixed mindset komen heel veel voor icm hb. En dan is Q ook nog extreem eigenwijs...
Die hooggevoeligheid is iets dat me eigenlijk pas later is gaan opvallen.. Alle kinderen zijn gevoelig toch.. dacht ik. Afgelopen zomer had ik een opname van de regenboogtrap voor haar besteld om hopelijk beter te kunnen slapen (helaas.. al vond ze t wel een tijdje prettig). Die vrouw omschreef daar zoveel herkenbare dingen! Oh.. mss is ze toch gevoeliger dan ik dacht
Wat bedoel je met fixed mindset? Wat ik bij mijn dochter niet zo sterk zie, is dat ze dingen echt ‘buiten de kaders’ oplost. Op een andere manier denken. Wel dat ze verder/sneller is en geïnteresseerd in andere dingen..maar volgens mij niet leertechnisch op een andere manier.. Denk ik.. maar mss zie ik dat wel niet of vind ik het ‘normaal’/logisch?
Maar dat zegt ook niet alles. Mijn dochter heeft dat anders denken zeer extreem en is op de test bovengemiddeld begaafd gevonden. Zij heeft alle zijns kenmerken van hb, maar cognitief dus niet sterk genoeg om daarin te passen. Niet dat dat van mij hoeft overigens, wij hebben haar laten testen omdat ervaringsdeskundigen zeiden dat ze wel eens hb kon zijn.
Fijn inderdaad! Ja klopt. Oudste heeft ook een extreem fixed mindset. Had nog een boektip gekregen van de tester over de fixed mindset en hoe dat te begeleiden naar een growth mindset, maar nog niet aangeschaft.
Dat denk ik dus ook. Dat ze er best tegenaan kan zitten, maar cognitief niet extreem genoeg voor hb. Maar idd, dat maakt mij ook niet uit, beter van niet zelfs. Slim zat zo
Dat fixed mindset heeft ze denk ik wel in het dagelijks leven. Weet niet of dat is wat bedoeld wordt? Ze kan heel erg in gewoontes blijven hangen, omdat het dan vertrouwd voelt ofzo. Je moet ze echt doorbreken als ze daarin vast zit. Ze heeft van de speltherapeut geleerd om in de omgang met leeftijdsgenoten te leren kijken vanuit de ander. Dat die vaak een paar stappen terug zijn. De situatie vanuit andere kanten bekijken. Dat dus wel.
Dit herken ik bij mijn dochter ook, gelukkig zijn we er nu achter waarom ze niets vraagt. Volgens haar beredenering dan . Als je een vraag stelt dan betekend dat , dat je iets niet weet. En als je iets niet weet dan heb je dus gefaald. Haar oplossing is dus niets vragen. Ook zie je dat ze vaak zelf al bedenkt hoe iemand zou kunnen gaan reageren op een vraag, helaas bedenkt ze altijd de negatieve kant en dat is dan weer een antwoord die ze niet wil horen. Om dit te voorkomen vraagt ze dus maar niet. En dan gaat het om hele simpele dingen zoal aan iemand vragen of die wil spelen. Hier dus een 8 jarige in groep 5, voor het eerst een jaar waarin ze zich goed voelt. Mede door 2 dingen, de klas (in totaal 40 kinderen) is voor het eerst opgesplitst in 2 klassen van 20 kinderen (ipv combi klas met 10 kinderen en een klas met 30 kinderen) De jaren ervoor waren voor mijn dochter gewoon overleven mede omdat de aandacht van de juffen uitging naar de kinderen die niet mee konden komen. Mijn dochter kan prima mee komen en viel daardoor niet op in de klas. Meerdere malen bij de juf aangegeven dat wij het idee hadden dat ze zich verveelde, dat kon niet zei juf want ze had op de cito een B gescoord voor een onderdeel (ben al weer kwijt wat dit was). Na veel zeuren van onze kant af, en letterlijk een kind dat elke dag met buikpijn naar school ging mocht ze met de rekentijgers mee doen. Dit jaar een juf die haar heel goed begrijpt, ze doet gewoon de rekentijgers, ook met taal zit ze in een apart groepje wat vaak modules over mogen/kunnen slaan en lekker zelfstandig mogen doorwerken. Ze heeft dit jaar nog geen buikpijn weer gehad .
Een juf die het snapt maakt zo veel uit! Ik lees nog steeds mee, maar reageer weinig omdat het allemaal wel lekker loopt. Hij geeft zelf aan dat de uitdaging voldoende is. Met rekenen en taal werkt hij in de plus boekjes. Scores zijn prima. Spelling (zijn enige zwakke plek) gaat heel voorzichtig vooruit. Belangrijkste. Hij zit lekker in zijn vel en heeft genoeg leuke vriendjes. Herkenbaar vond ik de opmerkingen over gevoeligheid en rekening houden met anderen. Dat heeft hij ook heel erg. Met name naar kleine broertje, die heel dominant kan zijn (hebben we onze handen vol aan). En ook de opmerking van nerdygirl dat het hooggevoelig zijn nooit opviel, omdat ze dacht dat het normaal was. Dat heb ik dus ook. En hoe meer ik erover lees, hoe meer ik mezelf begrijp. En mijn zoon dus, maar zijn reacties begreep ik al, omdat ik zelf ook zo denk. Alleen heb ik nooit begrepen waarom wij in veel dingen 'anders' zijn. Alleen het zichzelf wegcijferen maak ik me weleens druk over. En nog iets.... Hebben jullie kinderen ook het 'verstrooide proffessor' gedrag. Net bij tennis weer een voorbeeldje. Alle kinderen komen met hun spullen van de baan af. De trainer komt er achteraan met een vergeten rackethoesje. Van zoon dus. En zo is er altijd wel iets.
Mijn dochter is echt chaotisch. 9 op de 10 keer komt ze de school uit zonder fietssleutel, ik moet haar constant op de tijd wijzen, anders komen we overal te laat. Huiswerk vergeet ze 9 op de 10 keer ook en heeft ze het gemaakt en mee naar school, (dat zijn al 2 hele stappen), dan vergeet ze het gerust in te leveren. Maar goed, ze heeft het van geen vreemde, ik ben ook een warhoofd. Ben net Hannah van de luizenmoeder ‘nieuwsbrief...welke nieuwsbrief? Echt, ik lees de helft niet eens en mis dus nog al eens wat of ik lees niet goed. Als kind al net zo. Mijn zoon is echt anders, die doet bijna alles uit zichzelf en in een hoog tempo.
Ik ben zelf een verstrooide professor, schijnt een teken te zijn van hoge intelligentie Ik moet eerlijk zeggen dat ik na 2 post-master studies nog steeds niet heb leren plannen. Mijn agenda wordt beheerd en ze mailen me extra voor belangrijke afspraken. Het is dat ik vrij makkelijk kan leren, maar heb vaak genoeg tentamens 2 dagen van te voren gaan voorbereiden, of 30uur achter elkaar paper zitten schrijven omdat deadline eraan kwam. En toch geen vertraging gehad. Stress werkt bij mij weer heel motiverend. Onze alle drie kinderen hebben mijn genen, dus ook die verstrooidheid en gebrek aan planningsgen.
Mijn dochter zit ook in groep 5 en had de Cito begrijpend lezen ook minder gemaakt. Ze had nog steeds een hoge A, maar je zag duidelijk een schuine lijn naar beneden gaan. Omdat deze toets door veel kinderen minder gemaakt was heeft haar juf hem door haar vader laten nakijken (ze wilde weten of zij misschien kinderen beter had moeten voorbereiden...). Haar vader heeft voor Cito gewerkt en kwam tot de conclusie dat er best een aantal "twijfelachtige" vragen/antwoorden tussen stonden. Eén antwoord kon steeds echt niet, één was goed, maar de andere 2 opties waren best logisch. We moesten het echt zien als een momentopname aldus de juf....
Dat vond mijn zoon ook bij veel vragen, hij twijfelde vaak tussen meerdere antwoorden. Ik heb vanavond oudergesprek, zal het eens navragen bij de juf.