We zijn heel blij met de beslissing om hem te laten versnellen maar of hij nu op niveau werkt is nog de vraag. Hij mag nu m4 boekjes pakken (halverwege groep 4 niveau) kan zijn dat het nog hoger is. Hij werkt met zon boekjes, krijgt extra taal, extra rekenwerk maar binnenkort horen we of dit wel passend is. Ze gaan nu door toetsen om te weten op welk gebied hij waar zit. Het vlotte wat hij toen had is nog steeds zo, leerde zich zelf om te lezen. Hij is gek op knutselen en kan hem zo ook uitdagen. Rijgen, ponsen, knippen, plakken, tekenen. Hij maakt zo'n mooie tekeningen! Er zit dan zoveel plezier in. Op school minder want daar neemt hij niet de tijd voor. Betreft contacten loopt het niet zo soepel, hij is er later bij gekomen en zijn denkwijze is anders dus dat maakt het lastig. Blijf altijd kijken of het gedrag op school of thuis anders is want dat kan er op wijze dat er wat mis is. Bijvoorbeeld onder niveau werken.
Wat ontzettend naar! Onze zoon was ook lastig en kon vaak op het matje komen tot ik aangaf dat ik hem niet meer op durf te halen. Daar schrokken ze van. Vervelend/ lastig gedrag kan juist voortkomen door onderpresteren. Heb je al gesprekken gehad met juf en de interne begeleider?
Ja ik vind het ook heel moeilijk om te zien. Maar het verloopt allemaal heel vaag op school. IB-er is blijkbaar al heel vaak langs geweest bij hem in de klas en heeft er van alles over gezegd maar niet tegen ons als ouders, ik heb heel die ib-er nog nooit gezien of gesproken. Wel gesprek gehad met leerkrachten (hij heeft er 2) en zij willen een observatie. Daar hadden we voor de kerstvakantie al toestemming voor gegeven, met wel het verzoek vooraf nog een gesprek te hebben met de persoon die die observatie uit gaat voeren. Maar tot op heden niks over gehoord. Voor je het weet is er een schooljaar voorbij en is er nog niks gebeurd, ik vind het heel storend.
Wat fijn dat ze zo meedenken zeg! paste je zoon zich op het kdv/psz ook al aan? Dat vermoeden heb ik dus bij onze dochter een beetje. Heel kort door de bocht: op het kdv een absoluut engeltje en vinden ze haar zo introvert, flexibel en rustig en thuis is ze behoorlijk dominant, weet ze heeeeel goed wat ze wel en niet wil, kan ze behoorlijk boos en gefrusteerd zijn (is deels ook peuter eigen, dat weet ik, maar het gaat me even om het contrast).
klinkt idd storend zeg! En wat raar dat je de ib-er nog nooit gezien hebt. Zo duurt t allemaal wel erg lang ja... frustrerend zeg!
Dan zou ik toch aandringen op een gesprek met juf en ib'er. In het begin hadden we ook alleen gesprekken met zijn juffen. Elke keer gaat er minimaal 6 weken voorbij. Dan is er een observatie of proberen ze pluswerk. Het gaat inderdaad tergend traag. De persoon die de eerste observatie deed kenden we ook niet. Dit is juist fijn omdat je anders een beeld krijgt via ouders. Daarna gesprek met de leerkracht en ib'er en niet met die persoon die observeerde. Ze concentreerde eerst heel erg op gedrag in plaats van het cognitieve terwijl dat samenhangt. Blijf volhouden en geef hun de ruimte binnen een bepaalde tijd. Dus over 6 weken kijken we verder. Maken ze op school ook kleuter Cito? Anders hebben ze alvast een richtlijn.
Oefenen Mijn jongste wilde het ook, zag haar zus het doen, ik vobd loopfietsje wel prima... maar ja, ze wilde het zo graag, dus gaan oefenen en met 1x een middag oefenen kon ze het. Toen was ze net 2,5.
Nee, hij weet precies wat hij wel wil en niet wil en zegt dat ook. Op als bij de peuters gi g hij vervelen uit verveling. Op de basisschool ook, daar hebben ze moeite met zijn gedrag en thuis is het een stuk rustiger. Nu niet want er zit wat dwars en weet nog niet wat. Misschien wel interessant om eens te kijken op de website van ieku. Interessante artikelen over introverte en extraverte hb kinderen. Maar ook over meisjes die anders reageren dan hb jongens. Daar naast vol met interessante andere artikelen. Zijn juf van gr 1 wees mij er toen op.
Echt? Mijn N=2 ervaring is dat kinderen van 2,5 nog niet bezig zijn met willen lezen en schrijven. Ik ken het ook niet uit mijn omgeving. Mijn dochter van 2jr9m is best vlot. Ze kent een aantal letters en ze kan akoestisch tellen t/m 18 en resultatief t/m 5, hetgeen al ver buiten het gemiddelde is. Ik vind resultatief tellen tot 20 als je 2,5 jaar bent behoorlijk buiten de norm liggen.
Goh. Niet écht lezen en schrijven. Maar beide kinderen benoemden op die leeftijd wel al dat ze dat wilden, en zaten dan te knoeien met een potlood en te doen alsof. Ik dacht dat TS zoiets bedoelde, maar blijkbaar had ik het verkeerd begrepen.
Mijn jongste zoon kon het met 2,5 jaar ook, is inderdaad een kwestie van oefenen. Wat wij hier ook hebben gedaan, nooit zijwielen gebruikt, dat hielp al enorm.
Hier ook hele boeken gekriebeld op die leeftijd, en de oudste vooral vol frustratie dat het geen échte letters waren. Qua letters herkennen begon zij toen, jongste met 3 jaar. Voor de oudste wilde écht lezen en schrijven, de jongste vond proberen en dan doen alsof leuk genoeg.
Ik lees niet echt hele gekke dingen. Mijn zoon (oudste) was minder vlot en ook niet zo snel gefrustreerd, mijn dochter (bijna 2 jaar jonger) ontwikkelt redelijk vergelijkbaar met wat jij beschrijft. Maar ik zie het probleem niet zo, dan krijgt ze toch wat eerder een fiets en dan is ze maar wat vaker flink gefrustreerd. Leert ze ook weer van toch? En wat leeftijdsgenoten betreft zou ik haar juist wel stimuleren om daar mee te spelen en niet te snel afschrijven onder het mom van dat ze daar geen aansluiting bij vindt. Ik bedoel het niet alsof je haar overschat of wat dan ook, maar ik vraag me een beetje af waar je zo tegenaan loop?
Je hebt eventueel van die hesjes om mee te leren fietsen zonder wieltjes. Manneke van net 3 kwam in t park daarmee op ons af. Hij wilde leren fietsen. Moeder dat ding gevonden op marktplaats voor een prikkie (uitkomst voor je rug) en in een uurtje had ie t door. Zelf aanprutsen kan ook, levert wat meer herrie doorgaans. Hier net pas een loopfiets, dochter heeft m alweer door. Mocht niet eerder ivm tenenloop en dr heupen maar t ziet er nu goed uit. Fiets met zijwielen kan ze wel (trappen en sturen) maar ze vindt t gewiebel niks, en inderdaad die zijwielen moeten weg. Tegen de tijd dat ze loopfiets beheerst mag ze op de gewone fiets. Eerst zonder trappers, als evenwicht goed gaat (ala loopfiets) dan met trappers en dan zien we t wel. Dochter oefent hier ook in de nacht van alles, dat begon met rollen, kruipen, staan, zitten en lopen. Nu horen we allerhanden liedjes, alle knuffels die geteld worden, volledige rollenspellen (en de knuffels de schuld geven dat ze niet moeten kletsen maar moeten sla-peeen) en vergeet alle danspasjes, kikkersprongen en allerhanden andere zaken (op 1 been staan, priouette) niet...om 03:00-04:00... Tis hier gelukkig een puzzelaartje, met een sterrentik. Praten niet echt, maar dr zit nu geen stop meer in dus dat trekt ineens rap bij. Lezen is wel leuk maar nog geen sjoege om te leren lezen, schrijven doet ze me allang na alleen de controle is er nog niet echt. Penseelgrip zit er wel al heel lang in, sinds net 2 nooit gecorrigeerd oid. Huizen, auto's, zon en maan tekenen (en de appelboom) lukt dr wel maar de letters van haar naam bijv. niet want dat gaat niet naar dr zin. Moet allemaal in 1x goed gaan, dat snap je wel he? Aan en uitkleden kan ze, zelf jas (volwassen manier, ene mouw andere mouw) en schoenen aandoen is geen probleem. Huidige fascinatie is knopen leggen in touw/veters strikken. Verbanden, sorteren, groeperen, tegenstellingen (dichtbij/verweg, hard/zacht, alleen/samen, groot/kleim, oud/jong, licht/zwaar etc. ) gaat prima. Memory etc heeft ze een systeempje voor. Pinpuzzels zijn helemaal erg. Onbekend ding, tig stukjes wij halen alles er uit en zij doet de ene na de anderen er zo achter elkaar in...vormpuzzels tig houtenblokjes bij elkaar in een houtenvorm, legt ze zo neer. 12 puzzelstukjes (reguliere puzzel) moet iedereen mee hellepuh want nee dat kan ze niet (me hoela). Ze herhaalt dingen van maaaaaanden geleden. Ze helpt nu maar mee met t huishouden en allerhanden kleine taakjes die veilig kunnen. Montessori heeft gelukkig vrij veel dingen als inspiratie, dan doet ze maar dingen die een 5 jarige doet terwijl ze net 3 is, het zij zo. Onze school heeft aanvullend programma, indien dat niet voldoende is / te laat dan overleg ik met de school wat verder nog kan. Ik heb ook me kapot verveeld in de klas er zijn zat dingen die prima kunnen die niet bijten met het curriculum en wat niet lezen of tekenen is en waar een juf/meester geen omkijken naar heeft. Ik liep zo ver voor met lezen dat ik tig niveaus voorliep. Dat ik me rustig hield was mazzel, mn dochter kennende die verveelt zich dood en gaat vervolgens herrieschoppen of wangedrag vertonen. Ik bloedde ook dood met aanwezigheidsplicht en blaadjes tellen...Op de lange duur stop je er maar gewoon mee en kelderen je cijfers van 9-10 naar 5-6, terwijl dat niet hoeft. School wordt dan een ophokplicht, dat hebben ze bij mij bij de middelbare ook geweten. 6 weken na de schoolvakantie, nieuwe boeken yeeeees! Hop boeken uit, alles gemaakt en onthouden...rest van t jaar...blaadjes tellen, niet te porren, uitzingen van de tijd. Ophokuren krijgen om maar aan de leerplicht te voldoen (ik kwam echt amper naar school nog), "ga maar je huiswerk maken" werkte natuurlijk niet, wélk huiswerk??? Tweede fase net ingevoerd, extra keuzevakken mocht niet van hoger hand want dat was "teveel belasting". Dus ik hielp de assistenten en docenten, congierges maar met van alles en nog wat voorbereiden, organiseren etc. Nee ik ken t iets te goed, ik waak er wel voor. Emotioneel gezien heeft dochter ook echt twee gezichten, wanneer een ander iets heeft is ze de zorgzame engel. Komt echt kijken wat er is of ze je kan troosten of iets voor je kan doen. Ongeacht wie je bent, maar de behandeling verschilt wel. Iedereen kan een aai krijgen en een bezorgde blik die niet past bij de leeftijd, sommigen een knuffel of een kus, alleen mama krijgt ook haar kroelknuffeltje, beetje drinken (haar beker) en in dr speentijd kreeg ik dr speen. Moet ik plat voor mn bekken komt ze dr dekentje brengen en niet te vergeten een aaitje over mn hoofd. Wanneer haar plannetje mislukt moaaaaaaah, dat is een meltdown. Ze is niet gecharmeerd van falen. Ik heb al tig dingen zelf maar laten mislukken om te laten zien dat je alles weer kan herstellen of het nog een keer kan proberen. Je moet soms wel heel creatief zijn bij ze. Volgend jaar pas naar school, dit wordt nog een pittig jaar...
Niet vervelend willen doen maar ik lees niet echt heel veel vreemde dingen. Onze dochter kon dat ook allemaal rond die leeftijd en misschien eerder kijken naar wat wel kan inplaats van wat niet kan. Bijv leuk dat ze zonder zijwieltjes wil maar dan inkleden lekker op de loopfiets met 2 wielen en als ze dan heeeel lang zonder voeten op de grond kan dan eens weer oefenen. Inplaats van mee gaan in haar ideeen. Hier bijv boekjes gaan lezen met letter en cijfers en verder ze ook gewoon kind laten zijn. Aan de ene kant is het echt een boekenwurm kan ze echt al heel ver tellen en letters lezen en aan de andere kant kan ze ook heerlijk met der Barbies en der pop spelen. Zeker nu haar broertje der is doet ze mij in alles na. Misschien nog een tip de tiptoi boeken dat is hier echt een hit! En bij ons op kdv dagen ze der wat extra uit, werken ze bij jullie ook met registraties op het kdv? Want onze dochter liep daar vanaf de geboorte al voor en daar wordt ook gewoon op ingespeeld.
Je hoort mij ook niet zeggen dat het 'gek' is het is meer iets wat mij de laatste tijd pas opvalt en dus 'nieuw' is en waarbij ik op zoek ben naar gelijkgestemden/herkenning en wat tips vanuit eigen ervaringen zijn natuurlijk welkom. Ik stimuleer haar waar zij daar om vraagt en zal haar dus ook stimuleren om met oudere kindjes te spelen. Ze kan met ons alle kanten op wat dat betreft en ik vind niet snel iets te gek. Ik schrijf ook weinig/niets af, maar kan ook niet om de realiteit heen dat ze dus keer op keer de deksel op d'r neus krijgt als ze op een kindje afloopt en zegt "hoi, ik ben ... heb je de zon gezien? Daar draait de aarde omheen. Grappig he?" en dat kindje haar vervolgens aankijkt alsof ze compleet mesjogge is en doorloopt, zijn vriendjes meeneemt om 10 meter verderop te gaan spelen (nogmaals; random recent voorbeeld, we hoeven niet in te gaan op welke 2,5 jarigen het hele sterrenstelsel al van binnen en buiten kennen, want dat geloof ik meteen). Dit gebeurt dus in de speeltuin, op het kinderdagverblijf en, naar het lijkt, nu ook op de psz. En ja, daar maak ik mij wel eens zorgen om als ik denk aan de toekomst. Tegelijkertijd is ze dus vreselijk introvert, teruggetrokken en trekt ze haar mond in groepsverband nauwelijks open en doet ze alsof ze dingen niet kan die ze prima kan. Op de psz prikken ze daar gelukkig doorheen (lijkt het tenminste) maar op het kdv heb ik al menig gesprek gehad over haar vermeende "taalachterstand" waar ze thuis in volzinnen praat sinds ze anderhalf is. Het verkeerd begrepen/ingeschat worden in combinatie met alle frustratie om de dingen die ze niet kan (en dan heb ik het dus niet over gemiddelde peuter-frustratie, maar de wereld lijkt te vergaan, meerdere keren per dag/uur), maakt ook dat ik me wel eens af vraag of er meer kindjes zijn die dingen zo intens ervaren (antwoord is 'ja' als ik een aantal reacties hier lees, wat ik als erg prettig en steunend ervaar overigens!). En ja, ook als ze begint over de dood en of papa en mama dan ook doodgaan, net als de dooie mol in de tuin, dan weet ik soms echt even niet hoe ik moet reageren. Is vast ook normaal nieuwbakken moederschap, maar dat neemt niet weg dat een beetje herkenning/steun soms wel handig kan zijn. Dus dat...
Zie ook mijn reactie hiervoor. Dank voor de tips! Helaas hier geen meedenkend kdv, juist eentje die mij (als ik er nu op terugkijk) nogal t gevoel heeft gegeven dat ik mijn kind verkeerd zie. Extra uitdagen gaan ze hopelijk op de psz wel doen. Ik laat haar zeker kind zijn en volg haar in haar interesses. Zal ook de laatste zijn die haar zegt dat ze iets niet kan en doe m'n uiterste best om haar te laten zien dat fouten maken mag, juist leerzaam is en je niet alles in een keer hoeft te kunnen. En ook hier is ze heerlijk kind. Bouwt hutten, speelt veel buiten en komt onder de modder thuis. Weer of geen weer... Ik geniet ook erg van die scherpe, slimme kant van haar en sta dagelijks (positief) met m'n mond vol tanden. Ook haar intense beleving vind ik geweldig. Blijkbaar heb ik het gevoel dat ik dit nog even extra moet benoemen, mocht dat niet door mijn verhaal heen hebben geklonken.
Dit is exact mijn dochter... Ik herken zo'n beetje alles wat je beschrijft. Heel fijn! Dank voor je uitgebreide verhaal! Herken mezelf ook in wat jij schrijft over je eigen schooltijd. Denk dus ook zeker dat er in die verhaal een stukje van mezelf zit wat wil voorkomen dat m'n dochter dezelfde obstakels moet gaan overwinnen, of zich in ieder geval (waarschijnlijk compleet overbodig) zorgen maakt over wat er mogelijk kan komen. Al denk ik ook dat zij ietsje pittiger is van karakter en misschien wel van zich zal laten horen... Ik hoop het. Goeie tip van dat hesje trouwens en heb me toevallig de laatste tijd een beetje verdiept in montessori. Van t weekend maar naar ikea geweest om een eigen kledingkastje voor haar in elkaar te zetten, waar ze zelf bij kan. Scheelt hopelijk al iets in de aankleed-frustraties. Autonomie is een dingetje...
Hier ook twee kinderen die voorlopen en echt hebben moeten leren dat niet alles vanzelf gaat (zoals inderdaad leren fietsen, de oudste zei 'dat doe ik wel als ik 10 ben, dan kan ik het meteen' - dat is natuurlijk niet zo, maar dat was toen haar idee leren zwemmen was ook zo iets, dat was het eerste waar ze echt moeite voor moest doen). Ik doe niet aan 'leeftijdsadequaat'. Ik ga in op wat de kinderen aangeven. Bij vragen beantwoord ik die, maar niet meer dan dat. Als het onvoldoende antwoord is, dan stellen ze wel weer een nieuwe vraag. En ook qua speelgoed ed houd ik niet echt rekening met leeftijd, maar meer met wat ze willen en wat ik denk dat passend is. Qua lezen en schrijven ed zou ik bij een peuter vooral op witte vellen met dikke stiften letters laten maken, letters laten kleien of met magneetletters laten schrijven of laten typen op de computer (maar lastiger ivm hoofdletters ipv kleine letters) en samenleesboekjes van Zwijssen lezen ed. En spelletjes doen, bv. op straat op nummerborden letters zoeken. Dat soort dingen. Natuurlijk is dat 'niet echt' (als in lezen en schrijven zoals volwassenen), maar het is beter dan niets. School is helaas absoluut niet zaligmakend, maar het geeft wel meer mogelijkheden tot contact. En uitdaging bieden is bij veel scholen iets wat tegenwoordig steeds meer aandacht krijgt. Sommige scholen hebben nog een hele slag te maken, maar er zijn er ook aardig wat die een heel eind op de goede weg zijn. Mijn dochters zijn allebei eerder naar groep 3 gegaan en volgenden ook daarna een gedeeltelijk aangepast programma.
Gewoon nieuwsgierig waarom je niet weet hoe je moet reageren? Dit soort vragen krijgt denk ik iedereen. Als mijn kinderen (op welke leeftijd dan ook) zoiets vragen, krijgen ze een eerlijk antwoord. In dit geval heb ik gezegd alles wat leeft, gaat een keer dood. En dan wacht ik even of er nog meer vragen komen. Laatst wilde de jongste alles over Jezus weten (wij zijn niet gelovig) en daarna alles over kanker. Prima, ik leg het uit en ze vragen maar door als ze daar behoefte aan hebben.