Ja dat lukt ook maar na al die maanden zo weinig kunnen wil ik ook gewoon bewegen zeker als de zon schijnt dus dan werkt deze oplossing wel. Probeer zoveel mogelijk spiermassa te houden want er is al genoeg af. Hier voor zoon ook maar weer hooikoorts neusspray gehaald die loopt weer zo te niezen. nog een paar weekjes dan zijn al onze babies er gewoon! Met fluitende vogeltjes op de achtergrond
Ik heb ook veel last van mijn rug als ik rust ça va maar poetsen, boodschappen doen paf dan is de pijn er in 1,2,3 en stap dan zoals een pingu hahaha. Wij hier zijn al efkes begonnen met vasten nog een dikke maand. Succes verder nog paar weekjes en mogen onze baby's knuffelen.
Zulke klachten zijn echt heeeeel erg naar!! Ik had in mijn vorige zwangerschap vanaf week 19 al zware bekkenklachten en ik was het tegen het einde dan ook echt heeeelemaal zat. Werkelijk alles wat ik deed, deed pijn. Ik was deze zwangerschap dan ook echt heel erg bang om weer dezelfde klachten te krijgen, maar ik heb geluk. Nu zo tegen het einde begint het wel weer te komen, maar ik ben echt blij met elke week dat ik er geen last van heb gehad. De verloskundige zei al: als jij dit keer dezelfde klachten had gehad, was je al heel vroeg in de ziektewet beland. Dus klagen mag zeker, want het is echt een klotekwaal!
ik lees inderdaad ook rustig mee en zit ook bijna heerlijk in mn babybubbel! Het gaat goed met de babyboy maar poeh wat vind ik deze weken pittig. Ik heb het wel onderschat hoor. Het afhankelijke, niet kunnen lopen, snel vermoeid zijn en die verrekte bandenpijn vind ik heel pittig. Daarbij heb ik sinds vorige week snachts last van Carpaal Tunnel Syndroom (ik kende dit oprecht niet) wat maakt dat ik bijna ieder uur wakker word en omhoog schiet van de pijn. Niet fijn. Enige remedie is bevallen. baby doet het gelukkig perfect en dat is het belangrijkst! Ik geniet van de verschuivingen in m’n buik en kan niet wachten tot ie er is. Babykamer is af en alles is in huis. Dit is mijn laatste week werken en dan duik ik echt mijn bubbel in. Heerlijk rustig aan de laatste klusjes. Gisteren heb ik mijn babyshower gehad en vorige week een shoot gedaan. Zo waardevol. Oh mennn en dit weer is inderdaad toch echt een kadootje?! Laatste loodjes meiden!
Ja, het is idd ook de combinatie van het constante ongemak en de pijn. Soms weet ik niet meer of ik nou pijn heb of ik gewoon geen fijne positie meer kan vinden. Ik haal het meestal pas in nadat ik klaar ben met bv (dus na 1-2 jaar) met vooral in de winter een paar inhaalweken. Mijn man vast het hele jaar door minstens 2x per week dus dat is wel fijn, zeker om er weer in te komen, ben ik niet alleen. Nu begin ik er niet aan, wordt al misselijk als ik wat te laat uit bed kom. Hahaha, de pingu walk ken ik zo onderhand. Tot pasen vasten jullie toch? Toch tot eind maart! Hoe vast jij dan mee? Ook traditioneel minder eten etc. of op een andere manier? Wat fijn dat het je dit keer wat langer bespaart is gebleven!! Kan me voorstellen dat je opgelucht ben. Ik moet zeggen dat al die bevestigende berichten ook wel goed doen! Krijg dan toch minder het gevoel dat ik 'overdrijf'. Ik weet wel dat ik niet overdrijf maar ben niet zo goed in accepteren enzo.
Ja tot pasen ik eet gewoon want zwangere vrouwen moeten niet vasten maar ik eet geen suiker bv: geen koeken,chocolade,frisdrank,snoep dus dit doe ik weg en eet gewoon mijn 3 maaltijden.
Oh herkenbaar! Ik heb al een flink aantal weken last van trigger finger in beide handen (ook een peesontsteking, maar dan in je handen ipv je pols). Huisarts zei bij mij ook: "Ja, dat kan een zwangerschapskwaal zijn, dus als het na je zwangerschap niet over gaat, mag je terug komen." Kortom: tot die tijd pijn lijden. Ik slaap snachts met vingerspalken, om in elk geval snachts, de pijn wat te beperken.
Ai, dat is ook niet fijn zeg. Die kwaal kende ik ook niet. Ik heb nu ook polsbraces om maar lijkt nog niet heel consistent te helpen. Als ik mezelf ‘s ochtends uit bed zie stappen moet ik ook wel lachen. Dan denk ik ook weer, nou, die mooie zwangerschapsglow van het tweede trimester met dat mooie schattige buikje is ook niet meer hè. Nu waggelend, met polsbraces om en mezelf omhoog takelend. en dan ook nog buiten adem zijn.
Die pijn in handen en vingers herken ik van mijn vorige zwangerschap ik had dit ook nooit meegemaakt tot mijn vorige zwangerschap vanaf 28 tot zeker 1 maand na de bevalling ik kon mijn vingers niet meer voelen niets in mijn handen nemen zonder dat hij er zeker 1 keer uit viel en s'nachts pijn tot in mijn elleboog ik weende van de pijn en besefte hoe je u handen zo nodig heb. Na de bevalling vroeg de vroedvrouw of ik mijn zoon in bad wilde doen maar antwoorde met moeite nee want bang dat ik heb liet vallen want had nog geen gevoelens kon zijn kleren met moeite aandoen tot het na een dikke maand vanzelf weging ik was zo blij en opgelucht dat het niet bleef. Nu bij deze zwangerschap heb ik dit gelukkig niet maar als ik te lang type zoals nu voel ik toch lichte tintelingen in mijn vingers maar niet zo erg als de vorige keer. Nu wat ik veel last van heb is jeuk op mijn buik en armen herken je dit?
Hey meiden voor ons is het nu aftellen nog maar gewoon 11 dagen voor de misschien bevalling. Ik heb vandaag enorm last van vermoeidheid,rommelende darmen, diarree ( sorry voor dit ) en wat harde pijnlijke buiken. Daar binnen is het zich aan het klaarmaken voor de bevalling. De weddenschappen zijn bij ons begonnen wie zal er winnen hihihi.
Jeetje wat heftig. Die pijn ‘s nachts herken ik, het kan soms helemaal doorschieten tot m’n schouders. Vreselijk frustrerend en echt pijnlijk. Ik heb er gelukkig overdag (nog?) niet echt last van. Alleen bijv met koken of andere dingen waarbij ik mijn handen/polsen belast, moet ik rustig aan doen. Maar gelukkig is het overdag nog te doen! Hopelijk is het na de bevalling weer weg.
Hier gaat alles rustig aan. Buik is behoorlijk zwaar aan het worden en ervaar ineens ongemakken met bukken en draaien die ik bij de vorige zwangerschappen nooit heb gekend. Moet zeggen dat het me niet tegenvalt hoeveel ik nog kan lopen enzo mits ik maar goed rust tussendoor. Afgelopen weken wat rustig geweest. Vakantie van de oudste gehad en daarna de jongste die flink ziek was en alleen bij mama wilde liggen. Uiteindelijk donderdagavond zelfs opgenomen in het zkh en die dagen op de kinderafdeling hebben er wel flink ingehakt fysiek. Gelukkig sinds zaterdag weer thuis en gaat alles weer goed met de kleine. Morgen voor groeiecho en gesprek met de gyn. Ze liggen beide in stuit dus verwacht ergens dat we een keizersnede zullen inplannen ergens komende dagen. Heel spannend allemaal! Ondertussen houden ze me flink wakker wat met getrap en geduw
Oeh ja die jeuk op mijn buik! Ik smeer veel met olie of crème, maar het helpt soms niet. Huid is erg gespannen en droog. Huid in mijn gezicht begint ineens ook steeds meer oneffenheden te vertonen, terwijl deze maanden heel gaaf is geweest. Lang leve de laatste loodjes!
Ik heb vandaag m’n laatste werkdag gehad, leuk (tijdelijk) afscheid gehad en heel erg verwend. Nu nog zes weken tot de uitgerekende datum, maar zo benieuwd hoe het allemaal gaat lopen!
Wat spannend! Nog even en dan heb je gewoon 2(!) kleintjes in je armen. Misschien hoef ook jij niet zo heel lang meer te wachten en ben je met 37 weken zwangerschap gelijk aan de beurt.
Ik was vannacht weer een paar uur wakker. Zoon was even wakker geworden en toen ik hem weer op bed had gelegd vond mijn brein het nodig om mij volledig te focussen op de bevalling. En dan met name het ‘shit, hij moet er straks ook weer uit en bij de andere 2 had ik vanaf 8cm al persweeën die ik moest weg puffen..’ Aan de ene kant is het fijn om te weten wat er komen gaat en hoop ik dat je er tot op zekere hoogte goed op voorbereid bent en aan de andere kant.. je weet al hoe het voelt en je weet dat je het kan, maar tegelijkertijd weet je dus ook hoe belangrijk het is om in die bubbel te stappen en te onthouden dat het pijn doet maar voor een goed doel is…
Denk dat we allemaal af en toe die momenten hebben waarop het ineens heel dichtbij komt. Maar misschien hoef je nu niet de persweeën weg te puffen? Bij de derde kunnen die laatste twee centimeters ook verdwijnen, zodra je toegeeft aan de persweeën. Vooral bij een eerste is die 10 cm belangrijk. Je lichaam geeft zelf aan met de persweeën dat het er klaar voor is. Die bubbel is inderdaad belangrijker dan die centimeters en de pijn is een goed soort pijn, die je nodig hebt. Ik probeer voor mijzelf te onthouden dat mijn lichaam de weeën zelf maakt en dat de natuur nooit iets zou doen om zichzelf in de weg te staan om te bevallen. Dus alle weeën die ik maak kan ik aan. Ik probeer niet weg te komen van de pijn, maar deze gewoon te laten bestaan. Ik vang de weeën niet op, maar beweeg met ze mee. Je hoofd wil het al snel controleren, managen en mee dealen, terwijl je lichaam ruimte nodig heeft om het gewoon te doen. Deze gedachtes vind ik erg rustgevend op de en of andere manier.