Dames ik moet dit echt even van mijn hart, ik verwacht geen herkenning maar misschien wel wat steunende woorden.. Ik moet zeggen dat de blijdschap bij mij helaas plaats heeft gemaakt voor angst en schuldgevoel. Ik ben zo bang dat ik het allemaal niet aankan met een tweeling. Begin net op werk weer een beetje op te bouwen na 4 maanden in de ziektewet door overspannenheid. En dat was met 1 kind, hoe moet ik dat ik ooit doen met 3? Ook zal de zwangerschap niet makkelijk zijn, had het met 1 al pittig.. En ik zie nu al op tegen de bevalling, ik wilde zo graag een fijne thuisbevalling en ben als de dood voor een ziekenhuisbevalling. En dan komt soms de gedachte in mij op dat ik toch liever 1 als 2 had gewild, waar ik mij vervolgens heel schuldig over voel.. Want hoe kan ik nou 1 van mijn kindjes niet willen, en zeker terwijl mijn kinderwens zo ontzettend groot is.. Ik moest dit even van mij afgeschijven.. Ik verwacht dat ik met de tijd aan het idee wen en er van kan gaan genieten. Maar op dit moment is genieten van de zwangerschap ver te zoeken
Oh, das mijn grootste angst nu. 2 weken geleden op donderdag m'n eerste echo gehad en een kloppend hartje gezien. Aankomende vrijdag de volgende echo en ik ben als de dood dat het niet goed zit. Hier helaas ook bekend met herhaalde miskramen dus de geruststelling is er nog lang niet. Heb je al een echo gehad @Minimensje83?
Ja heb een kloppend hartje gezien. Mag volgende week rond 8 weken de vitaliteitsecho nog een keer herhalen. Dus dat is fijn. Nog 2 nachtjes voor jou, fijn om weer even te spieken! Het liefst zou ik nu 2x per week kijken geloof ik :s
Dat is toch heel logisch. Ik zou ook denken help! Laat het maar even bezinken en krijg maar wat vertrouwen dat jullie voor alles wel een oplossing weten te bedenken. Dat moet groeien en zal deels pas komen als de kleine er is. Vraag om hulp, denk dat dat een hele belangrijke is
Begrijpelijk hoor, dit is natuurlijk een complete verrassing. Jullie moeten het vooral even een plekje geven en wennen aan het feit dat het er straks 2 zijn. Van 1 naar 2 (of 3) kindjes is wennen, maar makkelijker dan de stap van geen naar 1 kind. Je weet al hoe het is om moeder te zijn en bent daardoor een stuk relaxter. Ja, het wordt pittig, maar jullie kunnen dit echt! Ik ben ervan overtuigd dat de natuur je dit alleen geeft als je het kan. Zwangerschap: Misschien kan je uitzoeken wat je rechten zijn bij een tweelingzwangerschap. En als het niet lukt dan ga je op advies van de VK eerder met verlof. Niet denken aan je werk, wel aan de gezondheid van jou en je kinderen. Bevalling: Wat maakt je angstig voor het ziekenhuis? Ik ben juist 2x bewust in het ziekenhuis bevallen en de gedachten dat ik al op de juiste plek was als het wel mis zou gaan gaf mij juist rust. Bij de derde weet ik nog niet wat ik wil, al scheelt het qua bende ook wel heel erg in huis als je in het zkh bevalt! De laatste bevalling spoot het vruchtwater tijdens het persen alle kanten op, ben blij dat het niet thuis aan de muren zat. Tot slot: Je wilt niet een van je kindjes wegdoen, je wenst alleen dat de situatie anders zou zijn. Dat betekent niet dat je eentje minder graag hebt, want natuurlijk zou je niet kunnen kiezen! Komt echt goed!❤️
@Minimensje83 poeh, wat hebben jullie er al een nare rit op zitten. Na zoveel keer zou het toch wel een keer goed mogen gaan zou je zeggen! Hopelijk volgende week weer een prachtige echo met kloppend hartje!
Wel een beetje! Mijn man is nog aan het verwerken dat er opeens een 3e komt. Het kan toch niet zo zijn dat het dan opeens 2 tegelijk worden, want dan gaat hij van z’n stokje denk ik. Ik zou dat mentaal kunnen handelen denk ik, maar hij vind een 3e al iets om aan te wennen en dan zou een 4e erbij wel gelijk heel heftig zijn. Toen we de discussie over abortus of houden hadden was dit ook een van de eerste dingen die hij benoemde als ‘angst’.
Heh bah, bloedverlies is altijd vervelend. En helemaal met een eerdere miskraam, het onbezorgde is er dan wel af. Hopelijk blijft het hierbij. Bij mijn oudste had ik met 7 weken echt rood bloedverlies. Ik schrok me rot. Ze is nu een blakende dame van 12. Het kan van alles zijn, en niemand geeft je garanties. Hopelijk toch nog een fijne vakantie! Hoi! Wat hebben jullie al veel meegemaakt. Hopelijk gaat deze keer alles goed! Helaas ken ik het, 3 miskramen achter elkaar en nog twee tussendoor. Hebben jullie onderzoeken gehad naar een eventuele oorzaak? Ik ben uiteindelijk progesteron gaan gebruiken. Ik had een korte luteale fase en dun baarmoederslijmvlies en heb toch het idee dat het daar ook mee te maken heeft gehad. Ik snap je zorgen en ik denk dat dat heel logisch is. Dit overkomt je en ik kan me echt voorstellen dat je twijfels hebt over of het allemaal wel gaat lukken. Geef jezelf de ruimte en de tijd. We hebben nog genoeg voorbereidingstijd!! Gisteren las ik even over borstvoeding geven aan een tweeling. Ik raakte zo gedemotiveerd dat ik het maar weer weggelegd heb Hier probeer ik het stap voor stap te nemen. Ik heb geloof ik ook niet energie voor meer. Voel me goed beroerd en moe. Mijn buik is echt al enorm, mijn hartslag heel hoog en ik heb het gevoel dat iedereen aan me kan zien dat ik zwanger ben..
Geen uitgebreid onderzoek gehad maar ben chronisch ziek (auto immuunziekte) dus die arts heeft wel alle auto immuun dingen en stolling geprikt. Glucose ook ok. Genetisch onderzoek geen behoefte aan want wij zouden nooit de medische molen ingaan voor een zwangerschap. Ben ook al dagje ouder.. De wens is groot maar we zien nog een kindje als kers op de taart. We hebben een prachtig gezin met 3 kids. Lukt het niet is dat echt wel verdrietig maar dan kunnen we ook kijken naar wat er wel is. Een medisch traject zou voor ons gezin en mijzelf gezien mijn chronische aandoening te zwaar worden. Dus alles is gecheckt waar gemakkelijk iets aan te doen is en daar kwam niets bijzonders uit.
Op zich wel fijn dat daar niks uit kwam. En begrijpelijk dat je geen medisch traject wil. Het gevoel van kers op de taart ken ik, ik had altijd gedacht dat drie kinderen genoeg was, tot ik 2,5 jaar samen was met mijn nieuwe partner die nog geen kinderen heeft.. en toen was ik eigenlijk te oud Ik duim voor je!!
Ik snap heel goed dat je niet de hele tijd uitzinnig blij kan zijn dan het er twee zijn. Het voelt misschien als een taboe om dat soort gedachten te hebben, maar volgens mij hebben we allemaal weleens ergens gevoelens of wensen gehad dat we het liever anders zagen met onze zwangerschap of kinderen. Ik twijfel nu ook nog weleens of het slim was om voor een 5e te gaan. Vooral als alles thuis verkeerd loopt soms. En ik wil eerlijk gezegd nog niet aan de bevalling denken. Heb vier totaal verschillende bevallingen gehad. De laatste ging ik er met zoveel zelfvertrouwen in en heb ik toen zonder pijnstilling thuis gedaan. Precies het plaatje zoals ik in mijn hoofd had. Weetje leuk, maar geen tweede keer. Hell no! Er ging niets mis, maar het was hem gewoon niet voor mij, haha. Dus nu weet ik het allemaal ff niet meer en block ik voorlopig nog even het idee dat dit kindje er ook ooit weer uit moet.
Ik vind je angsten en zorgen heel begrijpelijk. En die mogen er ook gewoon zijn natuurlijk. Maar probeer niet 'wat als' te denken, dan blijf je maar malen en doemscenario's uitdenken is mijn ervaring. Want je weet het gewoon nog niet. Maar de praktische dingen zoals de bevalling, aanschaf van bepaalde spullen, verlof, borstvoeding, kraamtijd, daar heb je genoeg tijd voor om je in te lezen en een weg te vinden wat goed voelt voor jullie, en daar mag je ook op vertrouwen. Maar alles stap voor stap, eerst maar even aan het idee wennen.
@Minimensje83 @LaQueen @Geriatertje en @LotjeNmD bedankt voor jullie lieve reacties! Het is zo fijn dat ik hier even mijn ei kwijt kan. Met mijn man kan ik het er maar moeilijk over hebben, hij is zo blij dat het een tweeling is en kan mijn gevoel niet goed begrijpen. Ook wil ik zijn blijdschap niet ondersneeuwen met negatieve gedachten. @LotjeNmD wat je zegt het voelt idd heel erg als een taboe om deze gedachten te hebben en vandaar ook heel erg mijn schuldgevoel. Ik wil die gedachten ook helemaal niet hebben maar ze zijn er nou eemaal. @Geriatertje ik moet het idd stap voor stap nemen maar helaas ben ik echt een kei in dingen heel groot en negatief maken in mijn hoofd Ik weet ergens ook dat het echt even tijd nodig heeft. Ik kan mij niet voorstellen dat ik mij over 20 weken nogsteeds zo voel maar op dit moment overweldigd mij het allemaal een beetje.. @LaQueen je slaat de spijker op zijn kop. Ik zou idd nooit een van mijn kindjes weg willen doen want dat zou ik niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Maar ik had liever de situatie anders gezien, namelijk met 1 gezond kindje.. Mijn grote angst kwa bevalling is dat ik erg bang ben dat er over mijn grenzen heen wordt gegaan in het ziekenhuis. Ik hoor veel negatieve verhalen van bevallende vrouwen in het ziekenhuis hier in de buurt en dat heeft mij beïnvloed. Ik zou het graag zo natuurlijk mogelijk zelf doen. Het liefst zonder weeenopwekkers en dergelijke. Bij mijn dochter heb ik een hele fijne thuisbevalling gehad maar helaas kwam de placenta niet snel genoeg en moest ik met spoed naar het ziekenhuis (waar die alsnog vanzelf kwam). Hier moest ik een aantal uur blijven en in die tijd heeft niemand mij gevraagd of ik borstvoeding wilde geven of wat dan ook en mij hulp aangeboden. 4 uur na de geboorte was de kraamzorg de eerste die er over begon. En dit is nog maar de kleine ervaring die ik daar heb opgelopen. Ik zou het liefst zo ver mogelijk bij het zieke huis vandaan blijven.. Bij mijn dochter heb ik trouwens echt een hele fijne en ontspannen zwangerschap gehad, zag totaal niet op tegen het moederschap en ik moet zeggen dat het ook van een leien dakje ging. Dus het gevoel dat ik dit niet aan zou kunnen is totaal nieuw voor mij en had ik niet zien aankomen bij een tweede zwangerschap.. @minimensje ik ga morgen maar eens de verloskundige bellen om te kijken of ze mij hierin kan adviseren.
@Aylert wat vervelend dat je de zorg in het ziekenhuis zo hebt ervaren. Als het poliklinisch is dan blijft de VK gewoon bij je en zal je alleen worden overgedragen als het medisch wordt. In dat geval beslissen jullie altijd nog samen met de VK! Is er ook een ander ZKH in de buurt? Hier in de omgeving zijn er 3 binnen 30 minuten (dichtstbijzijnde in ons geval 10 min.) en kan je altijd kiezen. Is dat nog helpend? Met een tweeling heb je natuurlijk ook altijd nog kans op een ‘gewone’ bevalling alleen is de kans iets groter dat het medisch wordt. Hoe dan ook en hoe het ook zal lopen, alles krijgt een plekje straks, je hebt nog maanden om wat scenario’s uit te werken en het komt linksom of rechtsom wel goed!
Ik begrijp je volkomen hoor. Ik wissel enorm tussen blijdschap en de gedachte hoe gaan we dit in godesnaam doen. Probeer voor mezelf maar stapje voor stapje te doen. Jouw gevoel mag er helemaal zijn. Wij zijn van de week vanuit de vk gelijk overgedragen naar het zkh. Ik zou vooral wat je tegenstaat goed bespreken en duidelijk aangeven wat je wilt.
Tot zover mijn plan om uit te slapen omdat de kinderen logeren zijn.. Hopelijk kan ik aan het begin van de middag nog even liggen, anders ga ik het einde van de film vanavond niet redden ben ik bang. Toch bijzonder hoe die gezonde spanning werkt voor een echo. Nog 8,5 uur de dag invullen tot we mogen kijken!
Als je de tijd hebt om ergens een uurtje te slapen, dan moet dit vast lukken toch? Ik zag net een gemiste oproep van de manager van t KDV (ik werk in de kinderopvang, zelf op de BSO, dus ik begin pas om 13.00 uur); of ik de hele dag op het KDV kan werken ivm zieken. Ik weet zelf hoe kapot moe ik steeds ben, dus wil dit eigenlijk niet. Ik heb dinsdag bijv nog geslapen van 11:00 tot 12:00. Maar zij weet nog niet dat ik zwanger ben, dus nu moet ik weer een smoes verzinnen dat ik niet kan. Ik ben blij als ik het hun kan vertellen maandag, kan ik tenminste legitiem "nee" zeggen. Hebben jullie om 16:00 uur de echo? T is eigenlijk 3x niks he, zo laat op de dag en echo Ik heb hem morgen ook pas om 15.10
Het verschil tussen KDV en BSO is nu gevoelsmatig denk ik ook wel extra groot, omdat je KDV niet dagelijks doet en dit waarschijnlijk daardoor automatisch al extra energie van je vraagt. Misschien kan je zeggen dat je een afspraak hebt die lastig is af te zeggen? En dan verzin je maar iets wat in huis gerepareerd moet worden ofzo. Ja 16.00 uur is echt laat, je kan maar beter gewoon in de ochtend aan de beurt zijn! Ik heb nog nooit een echo voor 14.00 uur gehad in m’n leven, altijd alles pas in de middag. Deels omdat de dag al vol zat (vandaag nog vakantie dus was de hele dag beschikbaar geweest) en deels omdat ik het altijd na m’n lessen plan.
Succes vandaag @92anoniem en @LaQueen. Hier even wat extra ongerustheid ik had net licht roze bloed bij het afvegen, werd vanmorgen ook wakker met lichte pijn in mijn onderrug. Verder nog steeds weinig klachten op zere borsten en vermoeidheid na. Ik ben echt bang dat het mis gaat nu…dinsdag pas de 1e echo. Sinds gisteren is mijn afscheiding ook veranderd. Van waterig naar heel dik en brokkelig. Kan dat iets betekenen?