Spannend @Nina Sanders Ik denk dat ik niet langer mee ga kletsen, mag sowieso niet zwanger worden, denk dat ik geen cyclus meer heb en mijn man wil toch geen kind meer.
@Zonnebloem92 jeetje wat heftig!! Is hij daar opeens heel zeker van? Misschien tegen de tijd dat je weer mag dat hij toch.. dacht je na een miskraam dat het niet meer erger kon, krijg je er nog meer ellende bij. Sterkte meid
@Nina Sanders dat is goed nieuws! @Zonnebloem92 dat is heftig. Waarom is je man van gedachte veranderd?
Helaas niet dames! Hij roept al vanaf de geboorte van de jongste(ze is 2,5) dat hij niet meer wilde, begon over sterilisatie etc. Toen ik zwanger bleek was hij eerst niet blij maar uiteindelijk had hij het geaccepteerd en vond het toch wel leuk. Na de miskraam riep hij direct nee! Om uiteindelijk na 3 weken toch te zeggen dat hij twijfelde en het wilde proberen, dit heeft hij daarna herhaald en nu geeft hij sinds een week aan dat hij er goed overna heeft gedacht maar hij toch niet wil. Ben daar zo boos en verdrietig over!
Ik begrijp je verdriet heel erg goed. Als je vanaf het begin altijd al een nee had gehoord, was het ook moeilijk, maar kon je het een plekje gaan geven. Nu heb je eigenlijk een soort valse hoop gekregen, maakt denk ik de miskraam extra zwaar. Vreselijke situatie voor jou! Hoe moeilijk ook, probeer het eerst te laten rusten en schrijf de komende maanden voor jezelf op waarom een eventuele 3e voor jou zo belangrijk is. Misschien kan je dit met hem delen tegen de tijd dat je bijna weer mag beginnen met zwanger worden. Mannen zeggen vaak nee om praktische zaken, vrouwen maken sneller keuzes met hun gevoel. Misschien als je T.z.t. nog eens uitlegt hoe belangrijk het voor jou is en hoeveel verdriet het jou doet zet hem dit opnieuw aan het denken. Voor nu is het sowieso verwerking voor beiden op een andere manier. Hij heeft hoe dan ook tijd nodig, net als jij. En daarna weer een balletje opgooien en zeggen dat je heel verdrietig bent dat hij uiteindelijk toch valse hoop gegeven heeft, geeft hem misschien wel wat denkruimte om het te overwegen. Als het financieel kan, jullie er ruimte voor hebben in huis, dan is het volgens mij wel te doen. Als hij twijfelt of jullie het aankunnen, hij houdt toch ook van jullie andere kids en daar zitten altijd vervelende (achter het behang plak taferelen) en mooie momenten (spontaan een kus en knuffel krijgen) bij. Dat zal met een 3e echt niet anders zijn, alleen eerst weer ietsje minder vrije tijd, maar dat is maar een periode!
Oh ja en trouwens, mannen zijn zo veranderlijk als het weer. Dat kan net als nu met het weer een tijdje ‘stabiel’ zijn en een dag later opeens volledig omslaan! Als onze dochter even lastig is, dan zegt man gelijk ‘pffff, eentje is ook wel genoeg hoor!’, soms zegt hij (en opzich ben ik het daar wel redelijk mee eens) ‘We kijken eerst wel hoe nummer 2 is, voordat we beslissen of we echt voor 3 gaan. We moeten ook kijken hoe we er t.z.t. instaan, zowel op financieel gebied als organisatorisch’, als ze heel lief is zegt hij ‘Heerlijk kind, wat zou het fantastisch zijn om 3 van ons samen te hebben!’. Van de week was hij nog weer stom asn het grappen. Via FB kwam zo’n bericht voorbij dat jongens €90.000 tot hun 18e kosten en meisjes €125.000, dus €35.000 meer! We hebben al een dochter, dus het lijkt hem verstandig om niet voor een 3e te gaan als we al 2 meisjes hebben, want theoretisch gezien krijgen heb je bij 2 dochters iets meer kans op een meisje dan een jongen bij de 3e en dat is dan als je 3 dochters bij elkaar optelt wel €105.000 meer dan dat je 3 jongens zou hebben. Jammer de bammer, als dat echt zo is, dan is dat maar zo. Ik denk namelijk dat als we echt 3 kinderen mogen krijgen, we eerst 2 meisjes en daarna een jongetje krijgen. Gevoelsmatig, maarja... ik zit er wel vaker naast, want ik dacht dat dochter een jongen zou zijn. Maakt ook niet uit, alles is natuurlijk van harte welkom! <3
Moeilijk zeg @Zonnebloem92 Snap dat je daar erg verdrietig Om bent. Misschien toch tegen de tijd dat je weer zwanger zou mogen worden, om het nog eens te bespreken met hem.. Mss is het al eens eerder gezegd hier, maar gaan jullie nog extra vitaminen nemen? Ik ga sowieso weer beginnen met foliumzuur en volgens mij had ik bij m'n vorige zwangerschap ook nog B12
Bedankt voor de lieve berichten dames! Had stiekem toch gehoopt zwanger te zijn, maar helaas ben ongie aan het worden. Ga sinds de curretage ook echt door de grond van de pijn.
Heel erg jammer! Maar geef het tijd. Geef je man vooral wat tijd! Wie weet.. als je van 1992 bent (begrijp ik uit je naam) dan ben je gelukkig nog jong en is het niet ‘nu of nooit’. En ik mag dat zeggen, want ik ben van 1991, haha. Stel dat hij er over een jaar toch anders over denkt... you never know! Ik duim voor je! @Nina Sanders hoe zit het nu bij jou? Is er al een eisprong onderweg? @ de rest.. Best grappig, ik heb al wel 10x uitgerekend wanneer mijn eerste eisprong zou kunnen zijn en wat dan de uitgerekende datum zou zijn als het in 1x raak mag zijn. En ook doorgeteld al hoe ik dan uitkom in de maand december. Terwijl je 0,0 over mijn cyclus kan zeggen als ik mijn implanon er eind november laat uithalen. Dat kan dag 1 van mijn cyclus zijn, maar ik kan ook gewoon 2/3 weken daarna een menstruatie krijgen of gewoon 6/7 weken niks nada noppes. Ik kan een cyclus zonder menstruatie beginnen daardoor de eerste ronde, maar dus ook ongesteld worden. Dus, zo ben ik dan ook wel weer, denk ik maar dat als ik op ‘dag 9’ nog geen menstruatie heb gehad, ik voor de zekerheid maar mijn vruchtbaar slijm in de gaten ga houden (dacht dat dit de billingsmethode heet). Ik ben nog niet eens begonnen en ik ben alweer helemaal aan het plannen wat niet te plannen valt, ik haat het als ik ergens geen controle over heb.
Ja ik ben nog 25 jaar, dus wat dat betreft alle tijd. Echter is mijn oudste 5 en stel ik zou volgende maand zwanger raken is hij al 6 en mijn dochter 3 en half. Het verschil wordt alleen maar groter natuurlijk. Weet echt niet wat er gebeurd in mijn lijf, vorige keer een menstruatie (1 dag rood) 4 weken na de curretage en nu 23 dagen later vreselijke buikpijn en verlies ik zwart bloed (en veel).
@LaQueen jazeker. Als het goed is heb ik mijn eisprong afgelopen do gehad en ben ik nu 2dpo. Ik voel me natuurlijk gewoon prima en ga vanavond lekker met een vriendin de stad in (en lekker wijntjes drinken). Ik heb besloten er niet extreem veel mee bezig te zijn en extreem gezond te gaan leven ofzo. Natuurlijk houdt het me bezig, maar ik wil niet enkel en alleen maar daarmee bezig zijn. Ook hier ben ik nog wel redelijk jong (van 1990) dus het is niet nu of nooit. Al hoop ik natuurlijk dat ik een keer wakker word met onwijs grote borsten
@Spectre Ik ben toevallig gisteren begonnen met foliumzuur. Wij hopen dat mijn man eind september geholpen kan worden dus misschien wel een beetje vroeg begonnen maar het kan geen kwaad. Tot nu toe ben ik als het raak was ook uitgebreidere vitamines gaan slikken. Dat ben ik nu ook weer van plan. @LaQueen Ik vind dat vruchtbaar slijm altijd moeilijk te herkennen. Bij mijn zoontje heb ik getemperatuurd. Denk dat ik dat nu weer ga doen. @Zonnebloem92 is dat wel goed als je nu zwart en dus oud bloed verliest? Zeker als het ook zoveel pijn doet.
Ik heb geen idee, mijn gevoel zegt van niet. Bloed is alweer mínder dus ik denk dat ik maandag bel als er niks gebeurd want t zit me al 7 en halve week niet lekker dus wil op zn minst weten of alles oké is in mijn baarmoeder.
Ik was gisteren precies het zelfde aan het doen!! oh oh oh! en toen begon ik van ja wil ik wel dat hij/zij net voor mijn verjaardag geboren wordt, en toen dacht ik, niet zo gek doen je weet helemaal niet hoe het gaat, dus maar snel weer wat anders gaan doen @Zonnebloem92 wat een heftige rollercoaster voor je! En een keer extra bellen is helemaal niet erg, zeker niet als je er zo lang mee rond loopt. Al die extra stress (die misschien niet nodig is) kan ook niet goed zijn.
@Spectre Ben zelf begonnen met de VSM puur mama. Omdat ik zelf medicatie gebruik kan ik die extra vitamientjes sowieso wel gebruiken.
Pff m'n zoontje zit in zo'n vervelende fase op het moment. Hele dag door uitdagen, super vervelend zijn, meerdere malen per dag een driftbui, om heel veel dingen huilen....... ik word er zo ontzettend moe en verdrietig van. Had nu ff een momentje dat ik er helemaal klaar mee was, (ren al de hele dag achter hem aan, kom niet toe aan dingen in huis etc) heb hem uit wanhoop maar ff in z'n bed gelegd om daar uit te razen..... Op zulke momenten denk ik echt; waarom willen we er nog eentje bij?? Wat als de tweede ook zo'n pittig karakter heeft....