lieve opa.. ik mis je nogsteeds elke dag meer waarom heb ik geen woord meer met je kunnen delen . waarom hebben we niet ff kunnen knuffelen zoals altijd opeens was je weg 60 jaar jong.. ik mis je je was mijn allerbeste maatje mijn moeder, mijn vader mijn vriendin en vriend in 1 ik wilde jou niet kwijt.. ik kan het niet verwerken dat jij bij mij ben weggehaald ! die decembermaand die er weer aankomt ! ik kan dat niet sorry moest ik ff kwijt
Vooral de laatste dagen van zijn leven, was het moeilijk om aan te zien. Om iemand zo hard te zien vechten voor een dag of twee misschien. Wat was het moeilijk om te weten, en je tegelijkertijd af te vragen, een lange tijd vol onzekerheid. En dan zit je weer aan zijn bed, Een stilte, je gevoel niet uit te leggen. Waarom is het praten toch zo moeilijk ineens, terwijl je nog zoveel had willen zeggen. Hij is er nog steeds, maar hij lijkt zo ver weg Je zit zwijgend naast zijn bed en kijkt nog een keer, je zegt nog wat woorden en geeft hem een kus. Je staat op, kijkt nog een keer om en een kleine glimlach staat op zijn gezicht. Je lacht nog een keer, en zijn ogen gaan langzaam dicht. Vragen spoken door je hoofd, Beelden flitsen voorbij zonder doel Mooie herinneringen komen op, en ineens weer dat vreemde gevoel. Je gaat zn kamer binnen, weer die stilte, Je geeft hem een kus op zijn wang, en ineens weer die tranen in je ogen. Opa, ik ben zo bang, je pakt zijn vertrouwde, warme hand en voelt de liefde. En plots hoor je hem stilletjes in je hoofd zeggen, stil maar kind, het komt wel goed Overal neem je de gedachten mee, Tot je door hebt wat er gaande is, hij is op weg naar boven, hij heeft eindelijk rust. Toch wil je het niet geloven, het is niet waar, waarom doe je me dit aan? Totdat je van iedereen hoort, dat hij echt is heen gegaan. Vanaf dat moment, staat de wereld stil, en stort alles in, Mensen proberen te steunen, maar toch helpt het niet. Niks helpt, je voelt alleen de grote leegte, Je voelt alleen nog maar groot verdriet En dan zie ik hem weer in zn bed De tranen stromen over mijn gezicht. Nog steeds een tevreden glimlach om zn mond Maar dit keer met zijn ogen dicht Ik leg mijn hand weer op de zijne Maar ik voel nu echt de leegte Toch hoor ik mezelf in mijn gedachten, Opa rust in vrede Ik heb deze maand ook mijn lieve opa moeten missen! Ik weet hoe je je voelt *knuff!*
sterkte! ik weet hoe je je voelt! Dikke knuffel! wij hebben vandaag afscheid genomen van de opa van mijn man
WOW de tranen rolde over me wangen ik huil nooit omdat ik dat erg vindt maar nu kon ik niet anders het ging vanzelf.. ik mis hem iedere dag .. iedere minuut en zeker met dit soort dingen ik ging op mezelf toen was hij net overleden niets aan de hand verder hij is in elkaar gezakt bij zijn auto als supergezonde man en het is nooit meer goed gekomen ik herken het gedicht uit duizenden ik heb maandag dinsdag woensdag en donderdag ( ook de nachten ik ben bijna 5 dagen niet thui sgeweest * aan zijn bed gezeten en de volgende dag overlijd hij o wat een spijt had ik dat ik niet gebleven was hoe kon ik zo stom zijn :x misschien heeft hij daarom juist gewacht dat ik weg was.. enige moeilijke is zijn dood kreeg ik te weten via een sms !
Woww dat is niet fijn nee via een sms,maar kan het aan de andere kant ook wel begrijpen,ik kon ook niemand bellen om het te vertellen van mijn opa,dat is zo ontzettend moeilijk,mn eigen man heb ik het ook via een sms vertelt,het lukte me niet kon alleen maar huilen en huilen.. Mijn oma is 1 oktober 2 jaar overleden dus bij mij komen ook weer de rot tijden aan,in oktober zijn ze ook beide jarig,snik snik snik Sterkte verder
Ik mis opa al 15 jaar. Het liedje "mn opa mn opa mn opa, in heel europa was er niemand zoals hij" Dat ging echt over mijn opa (en vast wel over meer opas hoor) Mn eerste herinnering aan opa is dat ik bij hem op schoot zit en we een ritje gaan maken (we zitten gewoon in de kamer op zijn luie stoel) En waar gaan we dan heen tomaatje? (wilmaatje) Ik wilde altijd naar het strand. Kappertje spelen en met een schaar de haren op zn arm weg knippen.. Ik kwam net thuis van bij hem waken en kreeg telefoon van mn moeder die ook net thuis was (we waren er samen geweest) Opa was net 5 minuten geleden gestorven. Was ik 10 tot 15 mins langer gebleven..... Was hij n paar jaar langer blijven leven had hij mn eerste zoon kunnen zien. Maar ik weet dat hij ons in de gaten houd en over mn kinderen waakt. Want het enige waar hij nog gekker op was als honden was kinderen. Door hem heb ik een onovertroffen respect voor ouderen gekregen die ik helaas steeds minder zie bij mensen. Maar mijn opa is niet echt dood. Mijn opa zit in zijn stoel te slapen met de tv op het voetbal of de tennis en Barbie zijn hondje naast hem in dr mandje......in mn hart. En zolang ik hem daar kan zien, is hij niet echt dood. 16 oktober is hij weer jarig en ik zal aan hem denken, mn kinderen over hem vertellen en hun weerborstel in hun nek kriebelen. Diezelfde weerborstel als ik en mn moeder van mn opa geerft hebben.