Ik ben superalfa. Zou het liefst de science ingaan of zo, maar beta is echt niet aan mij besteed helaas
Tweetalig, volgens het OPOL principe. Dat is "One Parent, One Language". Mijn man spreekt uitsluitend Engels tegen haar en ik uitsluitend Nederlands. Het laatste jaar heb ik van Raketje vrijwel alleen Engels terug gekregen, maar ik merk dat er de laatste tijd weer meer Nederlands tussen zit. Ze verstaat alles wat ik zeg, en ik zorg dat mijn taalgebruik niet te eenvoudig is. Zodra het kan gaan we een paar weken naar Nederland. Dan spreekt ze het wel als we terug komen! Dialect spreek ik hier in huis dus niet, dat heeft moeten wijken voor Nederlands. Raketje heeft immers meer aan Nederlands dan aan een dialect. Ik spreek het wel nog tegen de katten, maar die zeggen zo weinig terug
Dan leert ze zelf maar Nederlands. Kom nou! Mijn man spreekt het ook. Hij leert het in de praktijk en ook via Duolingo.
Wisten jullie dat een tweetaliige opvoeding goed is voor de hersenontwikkeling? Bepaalde verbindingen worden zo al op jonge leeftijd gelegd, die je niet op latere leeftijd kunt leggen. Ook vergemakkelijkt tweetaligheid het leren van andere vreemde talen in een later stadium.
Ik wilde OPOL ook doen inderdaad. Maar ja, iedereen kijkt je zo dom aan als je beide gewoon Nederlands spreekt... Trouwens, is er een kans dat jullie teruggaan naar Nederland? Met het vakgebied van je man is hier echt vet veel werk als je een beetje goed bent.
Die kans is nooit afwezig, maar niet zo groot denk ik. Daar zijn veel redenen voor. Maar om er eentje te noemen: Wij zijn dit jaar begonnen met thuisscholing en dat is in Nederland eigenlijk min of meer verboden. Je kunt dan wel een uitzondering aanvragen, maar dan zit je de hele dag in je uppie met je kind, dat is nieit zo gezond. Hier hebben we een heel netwerk met mede-thuisscholers, dus over sociale contacten hoef je je niet druk te maken als je een beetje moeite doet, en er is ook van alles geregeld zoals groepsuitjes en zo. Nou moet ik wel zeggen dat ik een hogere pet op heb van de Nederlandse basisscholen dan van de Canadese. In Nederland mogen ze nog wat langer kind zijn. Ik wist niet dat jij je er wat van aantrok wie je precies dom aankijkt. Er zijn trouwens ook nog andere opties: Situationele tweetalige opvoeding, bijvoorbeeld je spreekt thuis Engels met elkaar en buitenshuis Nederlands. Immigrantengezinnen waarvan alle leden de taal van het thuisland spreken doen dat vaak.
Frans spreek ik dus ook niet. Dat is dus omdat ik een stomme, domme, achterlijke eigenwijze puber was. Erg zonde. Maar vooral ook in mijn eigen nadeel. De ouders van mijn moeder zijn gescheiden (al ver voor ik geboren was). Beide zijn hertrouwd. Maar mijn oma is hertrouwd met een Fransman. En die spreekt dus geen Nederlands. Ik dus geen Frans, dus echt communiceren met hem zit er niet in. Nu de reden dat ik dus geen Frans spreek... 1e klas middelbare school. Ik zou eindelijk Frans krijgen, dus ook eindelijk meer kans om ook met mijn opa in gesprek te kunnen zonder dat mijn oma of moeder of wie dan ook als vertaler ertussen hangt. Ik kende natuurlijk al wel wat woordjes, dus had wat dat betreft een kleine voorsprong op de rest van mijn klas. Maar dan nu de docent. Nou, dat was er met recht een die niet voor de klas thuis hoorde. Is het jaar erna volgens mij ook met pensioen gegaan. Wat deed hij dus... Hij kon helemaal geen orde houden. Hij flipte helemaal de pan uit als iemand haast al zijn neus ophaalde of een keer nieste ofzo. Daar kwamen ook een boel scheldwoorden bij kijken. Wel van die hilarische ouderwetse. Je snapt dan ook wel dat zo ongeveer de hele klas dat in de gaten kreeg. Dus de kutkinderen van de klas (en dat zijn er veel op die leeftijd) om het zo maar te noemen, die gingen dat uitlokken. En dan heb je dus je hele les gevuld met scheldwoorden. En geen tijd meer om daadwerkelijk les te geven. Toen ging ik dus naar de tweede klas. En daar miste ik natuurlijk wat basis in de les. Dus ik kon niet meer meekomen met de rest van de klas daarin. En dus raakte ik gefrustreerd en besloot ik dat ik een hekel had aan de Franse taal vanaf toen. En daarna heb ik het ook zo snel mogelijk laten vallen. Alleen ik heb dus mijn hele puberteit (pas toen ik 20 werd ofzo, begon ik het van me af te zetten) een gloeiende hekel gehad aan Frans. En weigerde het te spreken. (Puber? Nee hoor) Enige zinnetje dat ik vloeiend kan is deze: "Je ne parler pas Français." Wat gelijkt uitlegt hoe mijn Frans niveau is. Het betekent namelijk: "Ik spreek geen Frans."
Duits kon ik overigens redelijk goed. Alleen ben het nu echt behoorlijk verleerd. Wat ik wel jammer vind. Maar ik denk dat als ik me daar weer in verdiep, ik het ook zo weer te pakken heb. En Engels kan ik ook wel redelijk goed. Alleen mijn uitspraak kan een stuk beter. Maar in het Nederlands struikel ik ook nog regelmatig over mijn woorden. Want ik wil dan iets zeggen (zowel Engels of Nederlands) en dan hoor ik dus wanneer ik het niet goed uitspreek. En in plaats van dat ik dat negeer, blijf ik daar in mijn hoofd hangen. Waardoor ik dus over nog veel meer woorden struikel.
Het OPOL zou ik denk ik niet kunnen. Wel een mooi systeem trouwens. Maar ik merk dat ik zelf nogal geneigd ben om dan ook over te schakelen naar de taal waarin gesproken word. Als ik die beheers natuurlijk. Het klinkt altijd zo knullig in mijn hoofd als iemand in het Engels wat tegen mij zegt, en ik dan in het Nederlands antwoord. En overigens denk ik zowel in het Engels als in het Nederlands. En als iemand dus om mij heen Engels zou gaan praten, ga ik dus meer in het Engels denken en is mijn reactie ook om in het Engels terug te gaan praten. Dus als ik dan toch bedenk dat ik Nederlands moet praten, dan klinkt dat ook heel erg met een Engels accent. Omdat ik dus met twee talen tegelijk bezig ben in mijn hoofd.
Dat heb ik overigens al gemerkt toen ik een jaar of 13 á 14 was. Had net een jaar Duits gehad op school. En ik vond Duits helemaal geweldig. Om die reden op vakantie op de camping ook Duitse vriendinnetjes opgezocht waar ik, suprise suprise, Duits mee sprak. En dan was het 's avonds bij de caravan wel enorm weer overschakelen naar hoe Nederlands ook weer moest. Oftewel, talen pik ik opzich wel snel op (als ik ervoor open sta), maar daarnaast ben ik ook best goed met getalletjes. Is ideaal.
Nee, thuisonderwijs spreekt mij sowieso niet aan, maar in Nederland helemaal niet. Het allerliefst zou ik haar naar een school doen zoals Charleston? in Gilmore Girls, hahaha. Maar ja, zulke dingen hebben we hier allemaal niet. Mis je Nederland niet? Wat vindt je man van Nederland? Zou het financieel met allerlei toeslagen ed beter gaan in Nederland of niet? Als ik OPOL zou doen, wie van ons kan dan het beste Engels gaan spreken? Ik die de hele dag met haar thuis is, of vader s avonds en in het weekend? Spreken jullie ook Frans daar trouwens, of alleen Engels?
Wel herkenbaar allemaal, Mekirin. Ik denk en praat zelf ook Engels en Nederlands door elkaar. Heb 1 jaar frans gehad, maar ik was een kutpuber en na t eerste jaar laten vallen. Duits wel examen in gedaan maar vraag me niet hoe Ga ooit nog wel Frans leren, though <3 Wel fijn dat je een goede mix tussen alfa en beta hebt, ze hebben mijn betakans sowieso helemaal verpest op de basisschool al. Zeiden dat ik dyscalculie had, en in plaats van mij daarmee te helpen moest ik rekenwerk van het vorige jaar doen. Dus wie had in de brugklas een gigantische achterstand terwijl ze er blijkbaar al moeite mee had? Yep, ik.
Dat is ook een lastige ja. Als ik naar mijn eigen situatie kijk, dan zou ik denk ik mijn vriend het Engels laten doen. Omdat hij in zijn uitspraak veel beter is. En ik zou het dus wel goed willen doen, als ik het doe. Wij zijn beide overigens ongeveer evenveel thuis. Maar in jouw situatie... Ik denk dat ik sowieso mijn bovenstaande reden zou laten meewegen. Maar daarnaast is het denk ik wel belangrijk dat hier in Nederland de hoofdtaal Nederlands blijft. Oftewel, dan zou ik dus zeggen dat jij Nederlands met haar spreekt. En je man/vriend het Engels. Want zo komt ze wel meer met het Nederlands in aanraking. Maar dan dus wel alleen weer als hij niet als een typische Nederlander klinkt als hij Engels spreekt.
Ja, ben ik ook wel erg blij mee. Of eigenlijk al niet. Want ben nu dus gestart met een soort scholingstraject. Waarbij eerst gekeken werd wat passend was. Maar omdat ik ook al makkelijk leer en daarnaast behoorlijk allround ben, valt daar gewoon niet op te strepen. En daardoor heb ik heel veel moeite gekregen met saaie dingen. Kom er gewoon niet doorheen en heb er geen concentratie voor. Heb in het verleden een opleiding tot laborant gedaan. MBO. Alleen die kon ik vanwege omstandigheden niet afmaken. Maar dat was een hoop getalletjes. Dat was het probleem ook niet. Wilde eerst die opleiding opnieuw doen. Maar door kuren met mijn lichaam is dat niet meer haalbaar. En tot zover mijn volledige anonimiteit. Mensen die me al kennen, kunnen met de combinatie met dingen die ik hier over me verteld heb de link wel leggen. Mensen die me niet kennen, weten gelukkig nog lang niet genoeg.
steenkolenengels Nee, onze uitspraak is niet de beste omdat we gewoon niet veel engels spreken, maar t is verder wel heel goed en als we er weer even inkomen zal t wel goed genoeg zijn. In de developerwereld spreken ze ook veel Engels, dus op zich spreekt hij meer Engels dan ik Lijkt me ook hilarisch om de eerste jaren met een Engels accent te spreken zodat dat normaal voor haar wordt
Ooh, als je dat zou doen, zou ik gaan uitvinden waar je woont. Dan als ik een baaldag heb, zou ik je gaan opzoeken en zou je dochtertje Engels tegen mij moeten gaan praten. Ik ga dan stuk denk ik. Al denk ik dat als jullie accent beter wordt, dat van haar vanzelf mee zou gaan.
Vandaag is de uitgerekende datum van Rainbow, mijn tweede zwangerschap. Op zich gaat het goed met me. Het voelt vredig, en melancholisch.