Zou vanavond nog even afwachten dan hoor, zo vers zwanger kan het ook nog erg schommelen met minder/meer geconcentreerd ed
Nou inderdaad, dat kan aan verschillende oorzaken liggen. Tijdstip, concentratie hcg, het niveau schommelt ook een beetje. Ik zou de moed nog niet opgeven hoor!
Heel eerlijk: Geleidelijk aan, met horten en stoten en soms even niet. Iemand hier (was het xMekirin? Of Mleenvs?) zei: "Je lichaam huilt, geef het de tijd". Ik heb dat onthouden want het was zo mooi omschreven. Het is belangrijk om te accepteren hoe je je voelt. Er is bij mij heus niet alleen maar verdriet, maar soms ook boosheid, opstandigheid, depressiviteit... En ik heb zelfs soms dat ik denk "Als je niet levensvatbaar was, waarom kwam je dan mijn tijd verdoen?" Ik vind het erg moeilijk dat ik dat soms zo ervaar, maar ik probeer het te accepteren als onderdeel van het rouwproces. Als je Engels kunt lezen, lees dan dit eens: https://kindnessblog.com/2013/09/02/my-friend-just-died-i-dont-know-what-to-do/ . Ik heb er veel aan gehad. Ik ben Raket78, 39 jaar oud, woon in Canada (het is hier 6 uur vroeger dan Nederland. Goeiemorgen!) met mijn Canadese man en Canadees-Nederlandse dochter uit 2013. Omdat de bevalling vrij traumatisch was, heeft het even geduurd voordat we aan een tweede durfden te beginnen, en een tijdlang zijn we er zelfs vanuit gegaan dat het alleen bij onze dochter zou blijven. In april van dit jaar besloten we ervoor te gaan. Ik was ronde 1 zwanger, net als met Raketje. Helaas kreeg ik met 7w2d bloedverlies. Een bezoek aan de ER bevestigde een te laag HCG en een zwangerschap die een week achterliep (en dat was onmogelijk qua termijn). 7w4d was de miskraam compleet. In augustus raakte ik weer zwanger, dit keer in ronde 2. Het leek goed te gaan, maar net na 9 weken weer roze verlies. Een echo liet een vruchtje van 6w4d zien zonder hartslag. Een week later was de miskraam compleet, met de complicatie van erg veel bloedverlies. Ik heb ernstige bloedarmoede gehad en ben daar nog maar net van hersteld. En nu? Verder met ons leven. En toch vertrouwen dat een volgende zwangerschap wel gezond en voorspoedig verloopt.
Voor de meesten van ons is het miskraam-gedeelte voorbij en zijn we weer bezig met zwanger proberen te worden (gepaard met veel zenuwen soms!). Smarlicia kampt nog met de lichamelijke gevolgen van de miskraam; je kunt het terug lezen op eerdere pagina's. Ze is momenteel overigens een paar dagen afwezig. Ik heb over een dag of 2 mijn eisprong. Ik ben snotverkouden en heb niet direct zin om uitgebreid te gaan babydansen met mijn man. Toch maar doen, je weet nooit of dit DE ronde is...
Ik heb inderdaad gehoord dat beide kanten soms "pingpong" spelen met eicellen. ik snap eigenlijk niet hoe dat precies kan. Ik heb plaatjes gezien, maar het ziet er voor mij uit als een gesloten systeem. Hoe kan een eicel dan aan de andere kant belanden? Vreemd! Ik voel mijn eisprong trouwens meestal ook.
Ik heb altijd wel serieus rekening gehouden met de mogelijkheid van een miskraam, ook bij Raketje. Maar in theorie weten dat het kan gebeuren, is iets heel anders dan het zelf meemaken. De hele ervaring zit vol met "dingen die niemand je ooit verteld heeft". In hollywoodfilms zie je een vrouw met buikpijn, daarna meteen het slechte-nieuws-gesprek met een arts, en meteen daarna zie je een huilende vrouw op bed omringd door tissues. Men slaat het feit over dat de vrucht er ook nog uit moet. Mijn eerste miskraam voelde als een mini-bevalling van een uur of 8, mijn tweede miskraam voelde als een complete bevalling van 18 uur met een minder heftige persfase dan bij mijn dochter. Daarvan lag ik 10 uur op de badkamervloer. Maar dat zou een rare hollywoodfilm worden, denk ik.
Even afwachten dan en nog niet wanhopen. Vooral in het begin gaat het om hele kleine hoeveelheden HCG. het kan nog beide kanten op zo te horen.
Het was/is voor mij nog steeds zoals de link die @Raket78 hierboven ergens geplaatst heeft. Ondanks dat die over het verliezen van een vriend gaat, omschrijft hij ook erg mooi het emotionele gedeelte bij de miskraam. Ik heb er ook veel aan gehad om hem te lezen. ———— Wil je echt een gevoel van herkenning, dan zou je eens het begin van dit topic door kunnen lezen. Daar zitten wij nog wel echt in dezelfde fase. En voel je vrij om herkenningspunten te quoten en jouw mening daarover te geven. Ik denk dat ik niet alleen voor mezelf spreek als ik zeg dat ik het ondertussen wel weer aan kan om aan sommige berichten herinnerd te worden. En juist nu het voor mij nog niet zo extreem lang geleden is, kan ik ook veel beter uitleggen hoe ik me precies voelde bij het plaatsen van een bepaald bericht
Wat Raket zegt, soms kan ik het een plaatsje geven en accepteren en soms heb ik dagen waarop het allemaal zo oneerlijk is en ik zo verdrietig ben. Maar het is vooral fijn om na een tijdje weer verder te gaan. Ik had ook dat ik verder wilde, maar mijn lichaam nog niet zo ver was. Dat ik nog een beetje bleef bloeden, dat er nog hcg in mijn lichaam zat. Dat vond ik wel heel frustrerend. Maar geef het tijd en weet dat het verdriet er ook mag zijn. Een blik op de toekomst geeft hoop: sinds oktober zijn er nu alweer twee (of drie?) zwanger en ik ben ervan overtuigd dat de rest snel volgt
Ja, inderdaad, dat geeft ook hoop. Voor mezelf ben ik nu nog steeds niet helemaal overtuigd of ik wel of niet ongesteld was. Heb vandaag nog even testjes gehaald, dus ga morgen denk ik testen. Dan moet er echt uitsluitsel zijn.
Ja maar te weinig urine gebruikt. Heeeeel licht streepje. Maar eerlijk gezegd voel ik niks meer. Geen brandend gevoel meer in mijn borsten geen strak gevoel meer in mijn baarmoeder. Heb net een wondfo die ligt te drogen en ik durf niet te kijken.. omdat ik het antwoord toch al weet
Hoi Raket, Dank voor je lieve bericht. Vooral je opmerking van "wat kom je mijn tijd dan verdoen" kan ik me goed voorstellen. Ik heb zelf echter het idee dat de schuld bij mij ligt. Ik heb ooit eens chlamydia gehad. Het is mijn schuld dat ik niet voorzichtiger was met mijn ex 9 jaar geleden. Het is mijn schuld dat er wellicht verklevingen zijn. En ga zo maar door.... Ik kan Engels lezen. Dank voor de link. Ik neem het zeker door. Ben je momenteel onder controle bij een arts? Ik heb wel eens gelezen over medicijnen voor betere innesteling. Of andere zaken die kunnen "helpen".
Het kan nog beide kanten op denk ik. Kan het slecht beoordelen bij de lamp, maar lijkt hetzelfde als vrijdagavond of een fractie donkerder. Misschien had ie al donkerder moeten zijn maar even komende dagen afwachten