Hier inmiddels ouders, schoonouders en broers zussen verteld. Donderdag 20 febr 1e echo. Mijn dochter wordt dan ook 4 dus hoop op mooie echo met goed nieuws.
@bbmarin een collega! Waar werk je? Ik bij dichterbij in Gennep. @ vertellen: Wij gaan t na de echo vertellen als alles goed zit. t werk weet t al wel, maar vrienden en familie nog niet. We gaab een shirtje maken met: 'oops they did it again' 'I'm going to be a big brother' kan echt niet wachten! @ klachten Nu net de lactulose is de obstipatie gelukkig weg. Ik heb wel heel erg dat ik totaal geen zin heb in avond eten.. Geen idee of ik dat bij Luca ook had.. En die moeheid.. Pff van mij mogen die 12 weken weer voorbij zijn!!
Gaaaaaaaaap!!!! Kom net uit m'n werk, en zit bij m'n schoonouders (eet daar altijd op donderdag)... Dus een tukkie zit er ff niet in, misschien na t eten nog ff.. Dat kan gewoon bij mijn schoonouders Daarna nog ff wat spelling analyseren en de DGO (voortgang) invullen...
Ik lig ook alweer op de bank. Schoonouders passen op donderdag altijd op de kleine en eten daarna hier. Ik heb snel een lasagne in elkaar gezet, gaaaap. Ze zijn nu weg, dus kan nu lekker ontspannen. Ik duik er weer lekker vroeg in. Zin in morgen!!
Vertellen, 1 draagvriendin weet het. Onze zoons schelen 1 maand en nu is zij 8 weken verder zwanger dan ik. Verder wee nog niemand het (zelfs m'n ouders niet waar we nu mee op vakantie zijn). Dinsdag echo en dan gaan we het denk ik voorzichtig aan wat mensen vertellen. Heb er nog niet zo'n haast mee eigenlijk Misselijkheid wordt steeds erger hier. Heb het de laatste 2 dagen behoorlijk zwaar. Ook moeheid helpt niet mee. Zo eerst maar even een uurtje liggen. Tot later dames
Zo hier ook weer een werkdag overleefd. De kids waren druk door de regen. Wij hebben het ook nog niemand verteld, we weten het morgen zelf pas een week, we willen denk ik de echo 5 maart afwachten. Maar ik had vandaag zoooo ddr drang om het iemand te vertellen dus ik heb het een goede collega stiekem al Hier vandaag wat vlagen van flauwheid. Als ik dan gegeten heb is het goed. Al was ik vanmiddag na mijn broodje wel even misselijk.
Sorry dames, lees wel mee maar geen zin/puf om te reageren . @angelav: fijn dat je een goede echo had ! @elfenprinses: ik hoop dat alles goed is en wat naar dat je morgen pas mag komen . Sterkte! @mamajen: waar ben je op vakantie? Erg lastig hè als je je zo voelt . Ik voel me ook nog blegh en wilde het vorige week bijna aan mijn ouders vertellen hierdoor (iom vl natuurlijk) zodat mijn moeder me misschien wat kan helpen. Maar we willen eigenlijk de eerste echo afwachten....as woensdag. Zien jullie ook zo op tegen de rest van de zwangerschap? Mijn vorige was niet fijn en nu ik me alweer ruim een week zo voel, kan ik eigenlijk alleen maar huilen .
Ik heb het mijn zusje, beste vriendin en zwager verteld. Voor mijn ouders die moeten nog even wachten op dinsdag. Hier slaap ik ook veel, alleen werkt het weer niet echt mee (Te warm). De vermoeidheid en mijn borsten zijn het enige en voor de rest heb ik nergens last van. Soms vraag ik me af of ik echt zwanger ben.
Ik heb het nog niemand verteld. Behalve iedereen op Twitter, mijn groepje septembermama's 2012, mijn zussen en wat vriendinnen. Maar verder helemaal niemand!
Opzien tegen zwangerschap:heel erg Mijn vorige zwangerschap was hel. Het begon met bloedverlies waardoor ik heel knaller werd. Tergelijkertijd was Ik al heel erg misselijk, net zo als nu. Rond mijn 6e week kwam mijn depressie terug en rond week 13 was deze zo erg dat ik niet meer zwanger wilde zijn en dacht aan zelf beschadiging. Toen contact opgenomen met vk die heeft weet contact opgenomen met altrecht (psychiatrische instelling in midden nl) met de spexiale ouder kind unit. Hier kon ik de volgende dag terecht. Gesprek gehad met psychiater en gestart met antidepressiva waar ik weet doe weken heel erg ziek van ben geweest (was net van mijn misselijkheid af) gelukkig sloegen de ad vrij snel aan en begon ik me wat vette te voelen. Met 27 werken zwangerschap ben ik getrouwd . Hierna ging het weer snel berg af waarts. De vermoeidheid kwam onverbiddelijk terug. Met 30 weken kreeg ik ineens hele erge hoofdpijn en was mijn bloeddruk extreem hoog. Vk was bang voor zwangerschapsvergiftiging dus naar het zh. Daar moest ik minimaal een nacht blijven. Zwangerschapsvergiftiging werd vrij snel uitgesloten, maar wat het wel was dat was en raadsel. Mijn ouders waren ondertussen op vakantie in Amerika. Ik moest uiteindelijk een wel in het zh blijven en heb verschillende onderzoeken gehad, waaronder een mri, niet fijn als je 30 weken zwanger bent. Artsen kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat het een heftige migraine aanval was. Uiteindelijk een infuus met prednison gekregen en toen was het heel snel over. Hierna had Ik echter nul energie en kon ik alleen nog maar op bed liggen. Met 36 weken kreeg mijn man en telefoontje dat het erg slecht ging met zijn moeder (lymfeklierkanker) en dat weer naar het hospice moesten komen. De volgende dag is ze overleden. Crematie heb ik wonder boven wonder goed doorstaan. Hierna kwam ik alleen niet meer in slaap, heb bijna een week niet geslapen. Weer naar het zh voor sedatie. Spuit in mijn kont. Hielp niet! Met 37 weken was Ik het zat en voelde ik me terug zakken in mijn depressie. Vk gebeld die zegt doodleuk dorry, weer doen Nog niets want je bent pas 37 weken. Ik ben toen even woest geworden. 2 dagen later kon ik bij de gynaecoloog terecht en na een inwendig onderzoek zei hij dat ik dinsdags ingeleid mocht worden, was toen precies 38 weken. Om 8 uur werden mijn vliezen gebroken en om 10.40 uur had Ik mijn mannetje in mijn armen. Oeps, heel verhaal geworden
bij mij weten 3 goede vriendinnen het..2e moeder..verder willen we het onze zoon en familie pas vertellen na de echo! hier gaat het goed, alweer 7 weken vandaag!!nog 1,5 week tot de echo whoop whoop!!!zin in ik wilde eigenlijk eerder, maar besefte toen dat je wel meer ziet hoe verder je bent, dus even geduldig afwachten maar! ik heb zo 's avonds wel echt last van mijn bovenbuik...echt zo'n zeurend gevoel pff heel vervelend!hebben jullie dat ook?
@Milou86: Ik werk in Pumerend bij De Prinsenstichting Tegen opzien van de zwangerschap kan ik niet mee praten.. het is mijn 1e en ben nu alleen maar ontzettend nieuwsgierig hoe het allemaal gaat
Wow wintersun, ik kan me voorstellen dat je na zo'n nare ervaring erg tegen deze zwangerschap opziet, en dat je huidige misselijkheid een vervelend voorgevoel misschien wel stimuleert. Vervelend hoor! Als je je verhaal kwijt wilt als het nu even niet lekker gaat, gooi het er maar uit hoor! Hoop heel erg voor je dat je nu een prettige zwangerschap tegemoet gaat! xxx
Klopt Moon77, maar ondanks en helse zwangerschap hen Ik er wel een geweldig makkelijk en vooral lief mannetje er voor terug gekregen, en dat maakt het me meer dan waard. Al hoop ik dat deze zwangerschap iets soepeler verloopt
Lief van je Saar. Ik blijf en positieve instelling houden. Zit nog steeds aan de antidepressiva en mag tijdens de zwangerschap zelf mijn dosis verhogen mocht ik dat nodig vinden. Zit nu op 50 mg (al zo'n 1,5 jaar) en mag Tot max 200mg gaan. Dat geeft me al wel een rustig gevoel. Ik weet ook dat ik een geweldig vangnet klaar heb staan, bestaande uit mijn man, moeder, vk en ha, mocht het toch mis gaan. Maar daar gaan we gewoon niet van uit. Een ik heb natuurlijk mijn zoontje die genoeg afleiding bied.
wat heftig inderdaad poeh!! sterkte wintersun, hoop dat het allemaal goedblijft gaan met jou en de beeb! @angelav super van de echo!gefeliciteerd
Goed misselijk en doodmoe. Lees zoveel mogelijk maar reageer daardoor weinig. Wel wat steekjes in de buik. Onderin, opzij, bovenin. Geeft ook wat stress.