Onze kleine meid wil sinds 3 weken echt niet meer in haar eigen bedje. Savonds is het een gevecht..ze gaat na n uur pas slapen, snachts wordt ze wakker en wil dan ook echt niet meer in haar eigen bedje. Als we ze bij ons neerleggen slaapt ze binnen n minuut:x. Ook overdag wil ze niet meer in haar bedje, op de bank slaapt ze binnen n paar minuutjes. Op het kdv slaapt ze wel gewoon. Bij de opa's en oma's wil ze ook niet meer naar bed. We hebben al vanalles geprobeerd maar niets helpt. Hoe kan ik dit doorbreken?? Ik heb al wel allerlei methodes op internet gevonden maar begin je hier dan savods mee of ook overdag en snachts. Ik vind het erg moeilijk om snachts om 3 uur uren te gaan liggen vechten en dan maar afwachten of ze gaat slapen. Iemand ervaring dat dit vanzelf weer overgaat of zal ik toch een van de methodes moeten proberen??
Meestal gaat het vanzelf over. Ik zou in ieder geval stoppen met er een strijd van maken, het kost je ook je eigen nachtrust. In dit geval zou ik voor de makkelijke weg kiezen ('s nachts) en haar lekker bij me in bed nemen. Misschien gaat ze door een fase heen of heeft ze even last van verlatingsangst. Je zou het naar bed gaan leuker kunnen maken door een ritueeltje in te bouwen en dit zowel 's avonds als overdag te doen.
Rond de 1,5 begon hier een enorme verlatingsangst fase met denk ik nog wat andere angsten erbij. Ze kan zo zielig om mij roepen als ik weg ben gelopen.. We hebben toen meerdere dingen uitgeprobeerd, meeste zonder resultaat. Wat wel werkte was op de gang, in het zicht gaan zitten maar wel op een afstandje. Ik heb regelmatig op de gang gezeten met haar deur wagenwijd open. Boekje erbij, en wachten tot ze in slaap viel. Dat werkte vaak het beste; zolang ze mij maar zag. Sindsdien valt ze thuis ook altijd in slaap met de deur open ipv dicht en 2 nachtlampjes zodat het niet helemaal donker is 's nachts. En gelukkig gaat het over het algemeen een stuk beter hoewel ik nog wel eens op de trap/gang zit te lezen. Volgens mij heeft het ook wel te maken gehad met de ontwikkelingssprongen die ze ineens nam: ze leerde dagelijks meerdere woorden erbij. Dat hoofdje kon dat blijkbaar niet goed aan
Rond 18 maanden is een hele heftige verlatingsangst periode. Toen heeft mijn man bijna een maand op een matras op de zoon's kamer geslapen (zoontje wilde niet bij ons in bed, maar ook niet alleen zijn), en heb ik met 1 of 2 dochters in ons bed geslapen. Na die fase zijn ze weer geruisloos teruggegaan naar eigen bed, en zelf slapen.
Bedankt voor de tips en ervaringen. Geeft weer wat rust dat t waarschijnlijk een sprong is en dus wellicht weer overgaat. Thanx meiden
Misschien een ander bedje? hier ging ze van haar ledikant naar peuterbed toen ze 1,5 was, ik verwachte ook een enorm drama maar na 3 avondjes bij haar zitten en weggaan voor ze sliep(dus 15min blijven kusje weltruste en gaan) is ze nu heel blij met haar bedje en slaapt ze geweldig ze wordt in juni 2 jaar.