Mijn dochter weet dat ze niet mag gillen. Ze gilt keihard omdat ze mijn reactie interessant vind. Ze immiteerd 'uh-uh' en 'mag niet' en wijst zelf met haar vingertje. Heel genant als ze dit in de supermarkt doet Ik blijf altijd rustig, zeg kalm dat iets niet mag. Vandaag zette ik haar in de box na gillen. Dit doe ik liever niet omdat ik de box liever als rustplekje blijf gebruiken. 15 kin later gilde ze weer, liep naar de box en zei 'uh-uh, kan niet, box', pff kleine wijsneus! Hoe doen jullie dit? Ik zou graag wat ervaringsadvies lezen!
Ik zou dan zeggen; lieverd, als je zo roept, versta ik je niet/heb ik pijn aan mijn oren/krijg ik hoofdpijn/.... Dus praat maar zachtjes. Een hele neutrale en eerlijke reactie. En dat ze je nadoet, daar kan je niet zoveel aan doen, denk ik. Zo leren kinderen nu eenmaal, door imitatie.
Gewoon honderduizendmiljoentriljard keer blijven zeggen, denk ik Ze leren door je na te doen. Ik hoor wel eens over kindjes van die leeftijd die 'uitproberen', maar zelf geloof ik daar niet zo in. Ze hebben helemaal nooit geleerd wat 'nee, mag niet' betekend en dat daar een consequentie aan zit. Ik zou dus gewoon nee blijven zeggen, ook al moet ze lachen. Als ze bij je zit en ze schreeuwt zou ik haar wegzetten, zo van 'nee bij mij niet schreeuwen'. Het moet voor haar langzaam maar zeker duidelijk worden dat als mama nee zet, dat je het dan niet moet doen omdat het anders niet meer leuk is. Niet meteen heel driftig of boos, maar wel duidelijk en consequent.
Accepteren misschien,. Ze is pas 1.5 en maak er een spelletje van ze aapt je op dat moment na. Dan doe jij zacht gaat zij weer hard dat soort dingen en misschien gilt ze wel omdat ze iets wil wat ze nog niet kan zeggen. Dus even de dingen al lopen van wat wil je wil je drinken. De meeste zeggen al nee hier wel te minsten of zeg je wil je eten of wil je je pop of dat dan ook. Wil ze iets wat ze niet mag dan is het gewoon nee nee. Dat werkt hier tot nu toe nog goed. Als ze iets wil wat niet mag is het met mij samen met het vingertje nee nee en dan doet ze me na nee nee en gaat wat anders doen. En meiden he tja het zijn al gillers eerste klas. Jongens ook hihih maar vaak anders.
Gilt ze vrolijk of boos? Ik bedoel: krijgt ze dan zo'n peuterpuber driftbui? Of gilt ze in de vorm van 'zingen'? Onze zoon heeft die periode ook gehad. Het heeft even geduurd voordat we 2 leuke oplossingen hebben gevonden. Ze werkten heel goed! 1. Zelf gaan fluisteren dan. Praat heel zacht tegen haar. Ze wil dan horen wat je zegt en dan stopt ze wel met gillen. 2. Als hij 'zingerig' ging gillen, en wij het beu worden of elkaar niet meer konden verstaan in huis, gingen we met onze hand op zijn mond kloppen, zodat je dan een soort 'indianenroep' hoort. Hij vond dat zo grappig dat ie helemaal in een deuk lag. Na 2-3 keer was het gillen over, en toen ging ie zelf indiaan uithangen. Maar dat was stukken minder hard dan gillen.
met gillen krijgt mijn dochtertje geen straf hoor... ik zie dit als.. haar stem ontdekken enzo... (tenminste als het voor te spelen is.. als ze echt gilt omdat ze iets niet mag ofzo.. dan is het wat anders) er zijn natuurlijk wel dingen die ze niet mag... dan waarschuw ik gewoon 2x... zoals.. 1e, nee je mag mama niet slaan, dat is niet lief.. 2ex... je mag mama niet slaan, als je dat nog 1x doet dan ga je even in de strafhoek.. nou als ze het dan nog een 3e keer doet dan pak ik haar handje en loop ik naar de 'straf'hoek en zeg ik.. omdat jij mama hebt geslagen blijf je nu even een minuutje in de strafhoek zitten.. nou na die minuut (wat meestal maar 20 sec is) dan haal ik haar eruit, en zeg ik iets van... ben je nu weer lief? geen mama maar een kusje.. en dan mag ze weer spelen.. en dan na 3x voor het zelfde in de hoek te hebben gezeten, doet ze het niet meer... dus dat werkt hier perfect !
Hier kan ik me ook helemaal in vinden! Dat van die indianenroep hebben wij ook al gedaan maar had er toen niet eens bij stilgestaan. Hij vond het idd ook hilarisch!
Inderdaad zelf gaan fluisteren of zachtjes praten. Maar ook ben ik fan van het benoemen van dingen; "jij gilt heel hard maar dat vindt mamma niet leuk, dus wil ik dat je daar nu mee stopt". Dat moet je dus een flink aantal keren herhalen. Niet je stem verheffen, heel rustig blijven en vriendelijk zeggen". Echt de grootste boeven krijg je stil. In het begin hoor je jezelf enorm praten en voelt het misschien een beetje gek, maar dat heb ik dan liever dan een krijsend kind. Ook kan ergens om vreselijk lachen enorm relativerend werken. Dat is een beetje zoals die indianenroep. Je maakt je kind aan het lachen en dat werkt aanstekelijk. De stemming is weer gezellig en je kind doet weer leuk. Soms doe ik een kindje ook welleens na. Sommige kindjes kunnen daar echt de slappe lach van krijgen en is hun lol er uiteindelijk van af. Maar weet je; iedere moeder maakt deze fase mee. De mensen om je heen kun je in twee groepen opdelen; 1) die zelf (nog) geen kinderen hebben van die leeftijd die kijken je aan van "doe daar eens wat aan, want ik zou dit nooooooooooooit accepteren en 2) mensen die die dit ook hebben meegemaakt en je beetje met een medelijdende blik aankijken van "wat rot voor je". Echt het is een fase, het gaat weer over!! Tot die tijd, houd moed!!
Ella is nu 14 maanden en is er ook mee begonnen, enorm hard gillen (driftig, zoals broerlief van 3,5 ) als we iets afnemen wat niet in haar handjes hoort of als ze teveel 'nee, mag niet' hoort of ze haar zin niet krijgt.. Of ze gaat slagen, ook zo'n nieuwigheid van haar. Ofwel zet ik haar op de grond terwijl ik zeg dat ze mama niet mag slagen en als ze niet lief is alleen mag gaan spelen of ik zet haar in de box en negeer ik haar. Werkt het? Geen idee, ze doet het nog maar net. Ik probeer het wat anders, rustiger aan te pakken dan met mijn zoon, werd te snel nerveus van zo'n gedrag en ging me dus vooral boos maken, wat niet helpt dus.
Bedankt voor jullie reacties! Ze is nooit boos of driftig, het gaat haar om lol en aandacht. Nou is mama gek op spelletjes en gek doen maar ik was erg benieuwd hoe jullie dit oplossen. Ik heb er zeker wat aan gehad. Een stafhoek? Daar begin ik nog niet mee. Ik ga het spelenderwijs oplossen.
hier ook zo'n schreeuwertje. Ze is heel vrolijk, maar toch. We kunnen elkaar niet verstaan als ze zo roept. Hier heeft "ssssst, zachtjes praten" nog weinig effect gehad, dus ik lees mee!
Hier ook weleens gillen van gekkigheid.... niet veel hoor. Vaak is het een moment dat ze gewoon aandacht wil, en achteraf gezien heeft ze dat dan ook wel echt nodig. (we zijn bijv net thuis van werk, kdv en papa is nét thuis. Snel aan tafel en papa en ik babbelen.... en kind moet ei kwijt) Wat hier wel goed helpt is na thuiskomst of bijv voor het eten even flink rennen en stoeien... dan mag er gelachen en gegild worden. Daarna aan tafel. Als ze dan nog gilt proberen we haar iets anders te laten doen, zingen bijv een liedje, dat neemt ze dan over.
Je kind dramatisch nadoen helpt ook weleens maar dan wordt het een spel en kan ook bemoedigend werken... En wat anderen zeggen, zelf heel zacht gaan praten helpt super.
Onze meid van 1,5 gilt niet, maar ze slaat wel best vaak! Echt dat ik denk van, doe ik het wel goed allemaal? Meestal alleen als ze het ergens niet mee eens is, dan zie ik het wel aankomen. Maar soms ook vanuit het niets, als je haar vast hebt. Ik zeg altijd 'Nee, niet slaan, je moet lief doen, doe maar aaien (we hebben ook honden) of kusjes geven'. Als ze weer slaat, gaat ze zonder pardon op de grond en geef ik haar geen aandacht meer. Ik heb het al wat keertjes gedaan, maar tot nu toe werkt het nog niet. Ze blijft het doen. Moet er denk gewoon doorheen ofzo?