Ik heb in eerdere topics wel eens aangegeven dat het contact met mijn buurvrouw niet goed is, haar 20 jarige dochter heeft hier het grootste aandeel in. Al 3 jaar zit ze thuis en denkt ze rijk te kunnen worden met plaatjes draaien. Tussendoor doet ze nog andere activiteiten welke uitdraaien op niets. Ze zorgen voor overlast door de dag heen, hond welke in de tuin word uigelaten met alle gevolgen van dien en zo kan ik wel een a4 vol schrijven. Maar goed even terug naar gister. Mijn zoon zat in bad en was best ondeugend. Na 2x gevraagd te hebben te stoppen gaf ik hem aan straf te geven dit ging met een wat luidere stem. Hij luisterde en kwam uit bad, naja dat was de bedoeling (ons bad staat los het is een klein plastic hoekbad en hoewel er nog nooit problemem zijn geweest ging hij nu op de rand staan wat hij normaal nooit doet en kantelde het bad ) hij viel met bad en al naar voren. Hij huilde verschrikkelijk en ik raakte zoals ik dat heb bij dat soort heftige acties gillend in paniek omdat hij wat raar deed. Toen begon het, ik hoorde de buurvrouw op de muur bonken (onze huizen zijn erg gehorig) ik hoorde haar schreeuwen wat precies weet ik niet zit toch een muur tussen. Het was de druppel ik was er zo klaar mee. Mijn man was inmiddels bij onze zoon en ik gaf een klap terug op de muur ik schreeude dat mijn zoon zich bezeerd had en ze ons met rust moest laten. Dat ze zich eens bezig moest gaan houden met haar eigen kind, kinderachtig.. tjah.. maar op dat moment waren de emoties me te veel. Goed zoontje was weer rustig, man las nog een verhaaltje voor en zou hem te bed leggen. Ik zat beneden en waar ik altiid al eens bang voor was kwam uit de politie voor de deur, of alles wel goed ging. In korte lijn verteld hoe en de wat waarna ze naar de buren gingen. Later kwamen ze terug en gaven aan (zoals wij al verwacht hadden) dat de buren een heel ander verhaal hadden. Ze gaf wat tips mbt mijn paniek en dat ik daarmee uit moest kijken. Daarna vertrokken ze weer. Ik ben zo ontzettend boos op de buurvrouw. Dit is nu de.2de.keer dat ze mij beschuldige van iets wat niet waar is. Ik schaam mij rot tegenover de buren in de straat. Wat moeten ze wel niet denken. Ik heb er slecht van geslapen en ben helemaal zat met deze situatie. Ik moet stressvolle situaties vermijden maar dit lukt niet. Sry ladys maar ik moest het even kwijt.
Wat een gek wijf! Met haar gaan praten is zeker geen optie? Wat zegt je man? Ik zou echt niet wetem wat je hiermee moet. Aangifte doen van laster of zo...
Op zich fijn dat ze een oogje in het zeil houd, want een kind kan dat zelf niet doen en soms is het wel foute boel in een gezin. Al was het beter als een dag later iemand langs was gekomen, aangezien je nu nog een beetje in shock was! Hoe is het met je zoontje? Hopelijk verhuizen je buren snel naar Timboektoe.
Dat heb ik vorige jaar geprobeerd te doen. ik kreeg allerlei ziektes naar mijn hoofd gesmeten en uiteindelijk begon ze ook voorwerpen over de schutting te gooien, dat was voor mij de druppel te stoppen met het gesprek ( ik heb wel delen van het gescheld opgenomen en nog steeds in mijn bezit)
Lekker met gelijke munt terugbetalen. De volgende keer dat zij voor overlast zorgen de politie er op af sturen aangezien praten weinig uithaalt.
Nu is jullie band natuurlijk ruk, maar zou toch ook wel zo mn bedenkingen hebben als ik eerst en geroep en dan gegil zou horen bij de buren. Al zou ik dan wel zelf langs gaan denk ik als de band verder ok was.
Ik heb eerder het idee dat dit pesterijen zijn ipv goed bedoelde actie. Zelf draaien ze hun handen niet om voor een flinke ruzie, deze komen soms wel wekelijks al dan niet vaker in de week voor en duren geen 5 min. Nee dan hoor je ze 45 min achtereen schreeuwen en dan heb ik het niet over lieve woordjes. Dit hoor ik ook maar er zou nou echt niet in mij opkomen de politie te bellen.
Als dit meerdere keren in de week zou gebeuren zou ik hier helemaal in kunnen komen. Maar de laatste keer dat hier zon paniek was, was dat mijn man snachts onwel werd en ik hem midden in de kamer vond en dat was begin vorig jaar. Tuurlijk is er wel eens onenigheid in een gezin, maar dit lossen wij op een normale manier op, zeker met een kind in het spel
Weet je, je kunt de buurvrouw niet veranderen. Je kunt alleen kijken naar je eigen aandeel hier in. Wij zijn er niet bij, we horen alleen jouw verhaal. V.w.b. je paniek, ik sluit me aan bij de politie en je eigen opmerking. Als je zo gillend in paniek raakt dat mensen denken dat er iets helemaal mis is tot het punt dat ze de politie bellen dan moet je wat met die paniek. Stressvolle situaties kun je niet vermijden, zeker met kinderen zijn die er. Misschien moet je eens met je huisarts gaan praten over hoe je daar hulp voor kunt krijgen? En verder kun je misschien met een buurtbemiddeling of de wijkagent praten over hoe je de situatie met de buren kunt de escaleren. Dit betekent misschien meer toegeven dan je voor je gevoel moet doen maar opnieuw, je kunt je buren niet veranderen en jezelf wel. Ik denk dat deze situatie je meer stress oplevert dan je lief is.
Ik lees al 2 reacties die het niet zo raar vinden. Maar is er ooit aanleiding geweest om dan nu de politie te bellen? Een verhaal heeft natuurlijk 3 kanten, maar ik vi d het van de buurfvrouw echt overdreven hoor. Ook al sta je op slechte voet of heb je geen contact dan bel je aan om te vragen hoe of wat
Ik kan prima met de dagelijkse ''huishoudelijke'' stress om gaan. Maar als een geliefde nu dus mijn zoon na een harde klap heel raar doet.. tjah sorry dan kan ik gillend mijn man roepen en in paniek raken. Dit soort acties gebeuren zoals ik in het bericht hierboven al aangeef niet wekelijks (gelukkig maar) alleen in hele erge gevallen. Ik denk idd wel dat een gesprek met wijkagent geen slecht plan is. Ik woon hier al bijna 11 jaar en nooit problemen gehad met mijn buren, sinds hun hier wonen ( 4 jaar) is het een drama.
Ik zie in de zomer menig moeder hysterisch worden als er een wesp aan komt vliegen. Dát is overdreven ja. Als je zoon voorover van het bad de vloer kopt mag je best een keer gillen. Oké, kalm blijven is beter. Maar dat kan nou eenmaal niet iedereen. En hoeft ook echt niet. Een buurvrouw die je dan vervolgens van weet ik niet wat beschuldigt gaat echt veeeeeel te ver. Ik herinner me het topic over het vorige voorval nog en dit lijkt in de verste verte niet op bezorgdheid.
Ik zou eens contact opnemen met de wijkagent of buurtbemiddeling. Lijkt mij beter voor beide partijen. Daarin kan je misschien ook wel in kwijt dat je overlast hebt van hun en kunnen jullie misschien samen met een onafhankelijke derde er bij er uit komen.
Wat een k*tsituatie. Moet je thuis ook nog op je tanden lopen met zulke buren. Het lijkt mij ook geen slecht idee eens met de wijkagent te gaan praten. Zo zit je gewoon in je eigen huis niet eens op je gemak.
Ik zou verhuizen. Is dat geen optie? Niet dat je je moet laten wegpesten. Maar ik zie mijn kinderen liever ergens opgroeien zonder verbaal geweld.
Ik woon hier geweldig ik woon zelf al 29 jaar in deze buurt ben van het ene blok naar het andere blok verhuist. Het is zeer kindvriendelijk, buitenom wat er nu speelt een rustige buurt. Ik wil hier echt niet weg. Ik heb mezelf wel ingeschreven dat mocht het echt zo de spuigaten uitlopen we wel een mogelijkheid hebben.
Als de buurvrouw echt zulke goede bedoelingen zou hebben/zich echt bezorgd zou maken, dan was ze zelf even aan komen bellen; ipv de politie bellen... Voor anderen is het makkelijk zagen dat je niet in paniek moet raken; maar ieder mens is anders... Wijkagent is denk een goed idee!
jeetje lieverd wat een T&*&^&(. en ik vind het helemaal niet raar, jeetje als mijn kind zich te barsten valt gil ik ook en ik ben verre van hysterisch maar hallo, je bent moeder en ook maar mens. die buuf doet dat zeer zeker niet uit goeie bedoelingen maar gewoon om te zieken. ken je verhaal van eerder topic. geen idee wat hier nou het beste is, maar dat je over de emmer bent snap ik helemaal. zou precies hetzelfde hebben. sterkte ermee en trek het je echt niet aan, het ligt niet aan jou! xxx