bevallen help

Ik spreek niet uit ervaring want ik moet zelf nog bevallen, maar zodra je daar ligt dan zal dat denk ik wel het laatste zijn waar je aan denkt! Het zal ff onwennig zijn, maar vlgs mij ben je zo over dat punt heen, je wilt dan gewoon dat je kindje komt, hoe dan ook. Als je alleen thuis bent als het begint dan bel je diegenen op die erbij moeten zijn en aangezien de ontsluiting (in de meeste gevallen, mits het een eerste kindje is) 1 cm per uur vordert heb je nog even tijd om iedereen op te trommelen. Maak je er niet te druk over, als het gaat gebeuren voel je je anders, denk je anders, misschien komt het niet eens bij je op! Ik heb ook vanalles gedacht en in de loop der tijd veranderde mijn kijk ook constant dus nu heb ik echt zoiets van; ik zie het wel!
Veel succes!

 

De bevalling is bij mij nu bijna 3 wkn. geleden en moet zeggen dat het me 100% meegevallen is.

Ik zag het van te voren helemaal niet zitten om met mijn benen wijd zo open en bloot te liggen maar tijdens de bevalling zag ik er eigelijk naaruit wanneer ze gingen voelen hoeveel ontsluiting ik had want was zelf zo benieuwd,haha.

Een bevalling doet pijn maar ik moet zeggen dat ik me er van te voren ook helemaal niet druk om maakte en was heel nuchter omdat ik absoluut niet uit ben gegaan van al die horror verhalen die je hoort en leest op internet. Bij iedereen is de pijngrens anders en aangezien je aan niemand uit kan leggen hoe weeen voelen, heb ik het gewoon op me af laten komen.

s'nachts om 02.45 u. waren mijn vliezen gebroken en hebben meteen het zkh. gebeld en konden meteen komen. Ik heb op mijn gemak mijn haren nog gefohnd, heb me nog op staan maken en moest nog een broek strijken en ben lachend naar het zkh. gegaan. Om 8.30 u. kwamen de weeen erg op gang, om 10.00 u. had ik al 3 cm ontsluiting, om 12.00 u. al 6 cm en om 12.15 u. had ik 10 cm dus bij mij is het gelukkig heel vlot gegaan zonder een weeenstorm. Heb gelukkig tussen de weeen door wel uit kunnen rusten. Om 13.16 u. is mijn zoontje geboren.

Meis, laat je niet bang maken door anderen en probeer (misschien makkelijker gezegt dan gedaan) ervan te genieten ook al doet het zeer. Het is zoiets moois dat een menselijk lichaam dit aankan en wat er ervoor terugkrijgt is helemaal ongeloofelijk. Succes en ook jij kan het!

 

ik moet bevallen van me 3e kindje, en ik heb ook echt de zenuwen! heb het al 2keer meegemaakt weet hoe het kan, maar het kan ook heel anders. Niet te veel verhalen lezen meis, word je alleen maar zenuwachtiger van kan er over meepraten haha. Maar net zoals anderen zeggen op het moment van ben je er echt niet meer mee bezig!

 

Ik maakte me ook erg druk om de bevalling.
Mijn bevalling is alles behalve makkelijk geweest maar ik was helemaal in mezelf gekeerd.
De hele wereld kon wel naast me bed staan en het boeide me echt helemaal niets

 

Op het moment dat je bevalling begint denk je lichaam maar 1 ding: je beeb eruit zien te krijgen! En waarschijnlijk sluit je hoofd zich daar rap bij aan
Mijn tip: de laatste weken voor je bevalling geen bevallingsverhalen meer lezen (vooral de horrorbevallingen) en NIET meer naar bevallingen op tv kijken.
En laat je lichaam z'n werk doen. Geef je er aan over. Verkrampen werkt een bevalling alleen maar tegen. Het overkomt je toch wanneer je het niet verwacht (ookal wacht je er al zo lang op). Vertrouw op je lichaam en de vk/gyn enz.
Alvast heel veel succes!

 

Mijn bevalling is al een poos geleden. Maar ik vond het zelf ook niks om naar het ziekenhuis te moeten, en dan door een wildvreemde tussen mijn benen te worden bekeken/bevoeld.
Dus ik had gekozen voor een thuisbevalling. Helaas is dat niet gelukt, en ben ik in het ZKH beland.
Aan het eind waren er wat complicaties, waardoor er wat extra handen nodig waren. Er stonden op dat moment 5 mensen in de kamer. De ziekenhuisverloskundige, een verpleegster, een gyneacoloog, een arts-assistent en een co-assistent.. (en mijn vriend was nr6)
En ik was op dat moment heel blij dat ze er allemaal waren om voor de kleine (en mij) te zorgen!

 

dank je wel! zit inmiddels al op 3cm ontsluiting zonder de echte weeen op dt moment. Heb wel veel harde buiken gehad enz dus daar komen ze waarschijnlijk weg!

 

Tijdens de bevalling interesseerde het me echt geen biet wie allemaal die kamer terwijl ik daar open en bloot lag. Mijn meisje was niet gezond en er kwamen heel wat artsen bij, terwijl ik nog de placenta eruit moest krijgen en gehecht moest worden. Wat ik wel vervelend vond, was de week ziekenhuis erna, en al die verschillende verpleegsters en stagiaires die je hechtingen komen controleren. Steeds voor een wildvreemde je broek naar beneden doen....En ze vervolgens tegenkomen in de stad tijdens het winkelen.... (manlief: "waar ken je die van?" Ik: "die heeft m`n doos gezien.... snel doorlopen!" 1 straat verder:"waar ken je die van?" Ïk: "die heeft mijn doos OOK gezien....we gaan naar huis!")

Maar tijdens de bevalling dus helemaal geen schaamte, en als je lekker naar huis mag, heb je alleen je VK en kraamverzorgster die er naar kijken!
Succes!

 

ik heb me nooit druk gemaakt om wie er naar me doos keek ofzo. Als die kleine er maar uit kwam haha. Maak me meer druk om de bevalling zelf daar zie ik echt tegen op!

 

Zowel tijdens alsook na de bevalling maakte het me helemaal niets meer uit hoe ik erbij lag. Onze meid had helaas opstartproblemen, dus ik lag met benen wijd de placenta eruit te werken terwijl er nog 4 mensen van de ambulance met mijn dochter bezig waren.

Op dat moment boeit je dat echt helemaal niets meer!

 

Ik maakte me van te voren ook heel druk over het met m'n benen wijd moeten. Ik had zelfs wrs. een schimmelinfectie en durfde daar niet mee naar de dokter (stom stom stom, het gevolg was spruw voor mijn arme babietje). Tijdens de bevalling kon het me eigenlijk niet zoveel meer schelen. Ik weet niet of je een cursus volgt? Ik had zo goed leren ontspannen, dat ik van het hele toucheren niks gevoeld heb.
En ja, de bevalling zelf doet wel pijn, maar het is echt waar, dat vergeet je naderhand wel weer. Ik kon me een uur later al niet meer precies herinneren hoe het voelde.
En ik was ook alleen thuis toen het begon, maar ook al ging het bij mij razendsnel, mijn man was toch nog op tijd thuis om me bij te staan.

Echt waar, het komt ook voor jou helemaal goed en hoe cliche ook, het is het helemaal waard, want je krijgt de allermooiste beloning ervoor terug.

 

Mijn nachtmerrie was ook wel altijd om met benen wijd in de beugels aan de apparaten te liggen. En uiteindelijk is mijn bevalling wel zo geëindigd en guess what, het is het meest blije moment geweest van de hele bevalling. Het schoot maar niet op, na 22 uur kreeg ik wee opwekkers en een ruggenprik en door de ligging van mijn meisje moest er een gyn bij komen. Dat was zo'n lieve man! Die zei ook dat ik over een half uur moeder zou worden (en was het binnen 15 minuten) en verontschuldigde zich voor hoe het liep.

Het stomme is je kan het echt niet geloven als je nog niet bevallen bent. Ik was ook echt tegen man bij de bevalling, tegen knippen. Maar ben wel blij dat mijn man niet, ondanks uitnodiging van verpleegsters en gyn is komen kijken naar de daadwerkelijke geboorte. En ik ben blij dat ik een mooie nachtdinges aanhad. En me nog had geschoren. En meest van alles zo blij dat mijn meisje eindelijk er zou zijn. Op dat moment al had de hele wereld mee gekeken, het had me niet geboeid.

Maar ja. Als je nog niet bevallen bent (niet lelijk bedoeld, bij een eventuele volgende reageer ik weer net zo als jij nu ) kan je het niet voorstellen. Maar als na een x aantal uren dat kind eruit moet, en het gaat niet, geloof me dan denk je heel anders!

Het meest erge was om met mijn volle verstand (dinsdagochtend om half 11, heerlijke tijd!) na een maand of 2 op controle te moeten. En daarna die man in de supermarkt tegen te komen

Als je hier een beetje zoekt kom je heel veel verhalen tegen van mensen met net zo veel of meer angst, die allemaal bevallen zijn en het allemaal hebben overleefd

beste advies dat ik je kan geven is pin je nergens op vast, verwacht niets, of juist alles, laat het over je heen komen, wees duidelijk naar de vk of mensen in het ziekenhuis en ga ervan uit dat je het kan! Het komt helemaal goed hoor !

 

Waarschijnlijk is het feit dat je daar met je benen weid ligt op dat moment wel het laatste waar je je druk om maakt!

En ik heb zelf echt een horrobevalling gehad, maar zelfs dan is het goed te relativeren hoor. Het is natuurlijk op het moment zelf kl*te, maar op het moment dat je je babytje in je armen krijgt weet je waar je het voor gedaan hebt, dan denk je doe mij nog maar zo'n bevalling als ik er zoiets moois voor terug krijg!

 

laten we elkaar geen mietje noemen.... 1e keer bevallen is eng! Je weet niet wat je te wachten staat behalve dat er een minimensje uit een van je openingen moet komen.
Maar inmiddels 2 kindjes verder zeg ik... laat het over je heen komen... en concentreer je goed op je ademhaling dat scheelt al zooooveeel!

Mocht er ooit een 2e komen dan heb je ook wel de kriebels.. maar minder... dan weet je wat je te wachten staat en weet je welk pijntje bij welk stadium van je bevalling hoort.

Enige tips die ik je kan geven... probeer zo nuchter (van gedachte) je bevalling in te gaan en concentreer je op je ademhaling.

 

Bevallingsverhalen of een bevalling (op tv) zien is NIET te vergelijken met zelf bevallen. Dingen kunnen er heel eng, pijnlijk, dramatisch of verschrikkelijk genant uitzien.

Als je zelf bevalt ben je echt in een andere wereld. Ja, je ligt er verschrikkelijk onelegant bij, maar dat heet alleen onelegant als het niet om een bevalling gaat.
Het is niet te beschrijven wat er met je gebeurt: je lichaam neemt het van je over, het is een natuurlijk proces wat je meemaakt.
Tijdens de bevalling is niks genant, want je bent met zo iets anders bezig dan je ooit zult voelen of ervaren in de "normale" wereld.

Ik heb een goede bevalling achter de rug, en ik ben enorm blij met deze indrukwekkende ervaring. kHeb niks anders meegemaakt in mijn leven dat kan tippen aan het op de wereld zetten van je eigen kindje. Niemand die dat genant en onelegant mag noemen!