Regelmatig denk ik aan het moment dat over een tijd aanbreekt waarop wij een moeilijke beslissing moeten maken over onze cryo die we over hielden van onze laatste ICSI poging. Mijn maag keert al om bij de gedachte, want ons gevoel en verstand zegt compleet te zijn. Mijn hart roept alleen iets anders! Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om deze cryo te laten vernietigen, te doneren aan de wetenschap of aan een ander koppel met vruchtbaarheidsproblemen. Ook al is het nog maar een klompje cellen, het zijn wel ONZE cellen..❤ We willen dat onze dochters niets te kort komen en kunnen ze nu alles bieden wat belangrijk voor ons en voor onze dochters is. Komt daar eventueel een derde bij, dan gaat dat ten koste van onze dochters.. Daarnaast vind ik het belangrijk dat ieder kind een eigen slaapkamer/plekje heeft ivm privacy en om terug te kunnen trekken. Onze slaapkamers zijn nu allemaal voorzien. En zo zijn er meer dingen waar ik tegen aan loop. Ik wil wellicht een opleiding gaan volgen en een andere baan gaan zoeken. Maar toch.. Misschien kan ik onze idealen en wensen aan de kant zetten voor nog zo'n frommel. En misschien, na twee meiden, zal dit dan een jongen worden? Heeft het zo moeten zijn dat we nog 1 cryo hebben? Jullie kunnen hier niets mee! Ik weet het.. Ik moest het alleen even van mij afschrijven.
Ik snap het. Ben nu zwanger van de 2e en nog 3 bevruchte eicellen in de vriezer (de kans dat die allemaal doorgroeien tot dag 5 lijkt me minimaal overigens). Verschil is dat ik wel altijd 3 kinderen heb gewild dus voor mij is het eigenijk geen vraag, maar mijn partner vind het na deze eigenijk wel prima geweest. Het lastige is natuurlijk dat de cryo er al is/bestaat. De kans dat je niet zwanger wordt van de cryo is wel groter dan de kans dat je zwanger wordt. Dus ik zou denken 'Ga ervoor' Maar tja, dit is een dilemma waar niemand volgens mij echt bij kan helpen. Maar ik snap dus wel je gevoel. Krijg nu al bijna een paniekaanval bij het idee dat ze weg moeten zeg maar. Succes met jullie keuze.
Ik sbap het wel, ikbwn nu zwanger van mijn 2e en voor mijn man is dit zijn 1e die eraan komt, ik hwb ALTIJD heel hard geroepen ik wil maar 2 kindjes, tenzij de 2e keer een tweeling zou zijn dan 3, mijn man heeft telkens gezegt: nee ik vind het goed zo, en toen was ik van ja maar we hebben nog 12 embryos in de vriezer, ik vind t dood zonde als die veenietigt gaan worden.. dus een 3e in mijn gwval zou wel leuk zijn als deze 2 is, mijn man zei tot vandaag steeds nee dit is goed zo.. vanmorgwn werd hij wakker en zei; het lijkt me wel leuk om over 2 jaar nog een keer de te proberen... (paniek in mijn hoofd) want ja, ik had me er eigelijk al bij neergelegt dat dit t zo wel is.. nahja niet dus! Heb nu maar gezegt tegen manlief dat we wel kijken, want ik ga niet weer van voor af aan beginnen, dus de tijd zal t in ons geval wel leren.
Wij hebben precies voor hetzelfde dilemma gestaan. Vernietigen voelde niet goed, medische wetenschap voelde niet goed, doneren voelde niet goed. We hebben het terug laten plaatsen. Dat voelde goed. We zijn compleet en ‘de vriezer is leeg’. Dat gaf echt rust.
De kans dat je van 1 cryo zwanger raakt is niet bijzonder hoog. Het is teveel om inderdaad te vernietigen oid maar te weinig om je kinderwens er mee te kunnen vervullen. Want dat hou je rekening met evt meerdere nieuwe pogingen. Je kunt het ook ophalen en een mooi plekje geven op een plek waar je graag komt met je gezin of wat je gezinsgeluk symboliseert.
Ik heb hetzelfde “luxe” probleem. Wij hebben 2 kids en 2 cryo’s. Mijn jongste is nu al ruim 2. Ik zag mezelf altijd met 3 kinderen, maar heb 2 zware zwangerschappen gehad en vind het nu ook pittig met 2. Ik ben eerlijk gezegd blij dat ik nu weer een beetje mijn eigen leven terug heb en nu voor mijn gevoel ook echt leuke dingen kan gaan doen met de kids. Ik zie er tegenop op weer zwanger te zijn en dan niks leuks te kunnen doen met mijn kinderen en daarna weer terug bij af te zijn. Ook denk ik veel vaker op moeten splitsen in plaats van gezellig dingen met het gezin te doen. Het is bij ons voor mijn gevoel nu of nooit. Mijn man vindt het goed zo. Ik denk ook dat ik een leukere moeder ben met 2 en bij baby’s denk ik echt vaak: pffff niet meer voor mij. Maar toch zag ik mezelf toch met 3 kinderen en ze worden ook snel weer groter en dan kan het misschien toch ook juist gezellig zijn en de 2 die we nu hebben zijn zo leuk, wat zouden die cryo’s mogelijk voor kindjes kunnen zijn. Afstaan is ook voor mij geen optie, dus dan wordt het ook vernietigen en dat vind ik moeilijk. Laatst moest ik omdat ze 5 jaar oud zijn aangeven of we ze wilden houden en toen raakte ik wel in paniek bij de gedachte dat het niet goed door kwam bij het ziekenhuis dat ik ze wilde bewaren... Ik ben nu wel verder richting het is goed zo met 2 kids en de cryo’s laten we “vernietigen”, maar dit laatste zorgt er wel voor dat ik een knoop in mijn maag krijg... Wel een beetje zelfde schuitje als jij dus... Verder kan ik je niet helpen, behalve dat ik enigszins weet hoe het is.
Het is zo herkenbaar .... Toevallig viel van de week de brief van het ziekenhuis in de bus over wat we met de cryos willen doen. En ik vind het zó lastig. Wat je zegt, je maag draait om bij de gedachte ... We hebben er nog 4. En van de ene kant zijn we overtuigd dat we compleet zijn. Manlief sowieso. We zijn alle babyspullen aan het verkopen/weggeven. Maar die cryos .... het lukt me niet daar een beslissing over te nemen. Vind het zo ongelooflijk moeilijk. Hoe blij we destijds waren met de cryos omdat we natuurlijk niet wisten of we ze nog nodig hadden. Hoe moeilijk de keuze nu is ... De enige die een keuze kan maken dat zijn we zelf. Maar oh wat langer lastig. Jullie ook sterkte met de keuze.