Er zijn toch best wel veel gezinnen die voor 1 kind 'kiezen' valt me een beetje op. Zou dat iets met de maatschappij van tegenwoordig te maken hebben? Werk, inkomen, samenleving, kosten...? Dit zijn wel dingen die ik allemaal meereken en er voor nu voor kies om het bij 1 kindje te laten.
nou precies, ik bedoel ik wil dat mn dochtertje straks ook op een sport kan of een 1 of ander clubje. En op vakantie. (hoeft niet eens een luxe vliegvakantie te zijn) Maar het kost idd ook allemaal genoeg. Zelf wil je ook nog wat. Al wil ik graag zelf dingen inleveren als mn moppie daardoor op een sport kan bv. Ik vind het leuk op alle reacties te lezen, en dus blijkbaar niet alleen sta met deze gedachte. gr Charlotte
Waarom egoïstisch? Weet je welke mensen egoïstische zijn die louter denken laten we maar een tweede nemen dan heeft de eerste iemand om mee te spelen. Wij willen ook maar 1 kindje. Onze dochter is supergeweldig en ik wíl gewoon niet van een ander kind zoveel houden als van haar. @ kalush, denk even na voor je dat soort dingen zegt. Gevaarlijk omdat kinderen verwend worden? Belachelijk. Rare kinderen? Wat Bambino schrijft er zijn genoeg kinderen die alleen opgroeien en geen 'rare' kinderen zijn. als mensen ons de vraag stellen krijgen ze hier de wind van voren..hahah. Liefs Sens
Ik heb het dus ook. Ik geniet zo veel van onze kleine Casper, dat ik niet moet denken aan een tweede. Nu kan ik alles nog bolwerken. Ik stel mezelf voor dat als je twee kleine kindjes hebt, je het dan zo druk hebt, dat je niet de tijd kan besteden aan je relatie met 1 kind zoals jij dat wil en al helemaal niet meer aan je eigen relatie of aan jezelf toe komt! Ze zeggen dat je erin rolt als je een tweede kindje krijgt, maar ik zie het nog niet...Ik kan me ook niet voorstellen dat ik hetzelfde kan voelen voor een tweede kindje, wat ik nu voor Casper voel...stom he.... Mijn vriend wil er wel nog een....misschien komen de kriebels nog.... Moontje
Voor de bevalling van Mark dacht ik: Ik wil er 2 of 3. Na de bevalling dacht ik: Ik moet er niet aan denken. En nu - Mark is 3 maanden - wil ik er graag nog een. Of het zal lukken, weet ik niet. Ik ben inmiddels 37 jaar. Jullie zijn nog jong, dus denk er rustig over na, en laat je niet pushen door anderen. Als je geen rijbewijs hebt, vragen ze: Rijd je geen auto? Als je een huurhuis hebt, vragen ze: Heb je geen koopwoning? Als je thuisblijfmoeder bent, vragen ze: Werk je niet? Het is nooit goed. Gewoon lekker doen, wat jij denkt wat goed voor je is.
@kalush... jah dat klopt niet helemaal wat je zegt.. Mijn vriend is enigs kind en die moest overal zelf voor werken! Daarintegen kom ik uit een gezin met 5 kinderen en wij hoefden (en nog steeds) maar met onze vingers te knippen en we kregen het van onze ouders... Enne voor de rest op de vraag..geen idee.. ben nog steeds bezig voor de eerste.
Ik vond het wel lachen. Mensen om me heen begonnen het natuurlijk ook te vragen van wanneer komt de 2e? Maar als je dan als antwoord hebt van die komt er al aanschrikken ze best wel hihi.
Ik voel précies hetzelfde! Zucht.... dacht dat ik ook een abnormaal gevoel had. Ik ga er ook nog niet over nadenken. Dat komt straks vanzelf of ook niet.
het is je eigen keuze en natuurlijk moet het vervolgens ook nog meezitten dat het allemaal nog een keer lukt! Toch betrap ik mezelf ook wel eens op die gedachte: oh, die heeft een kindje van ergens tussen de 1 en 3 jaar; die zal wel snel voor de tweede gaan... Stom eigenlijk dat dat er zo ingebakken zit! Want zo vanzelfsprekend is het allemaal niet. Zelf heb ik altijd een groot gezin gewild en ik vond zwanger zijn geweldig! Dat alleen zou natuurlijk een gekke reden zijn om nog een kindje te krijgen, maar ik kan me niet voorstellen dat nooit meer mee te mogen maken! Ik vond de eerste weken erg zwaar, maar ik weet nu ook zeker, dat als het allemaal nog een keer (en misschien zelfs een derde keer) wil lukken dat op termijn die tweede er ook komt. Maar de komende paar jaar niet. Eerst genieten van deze kleine meid en ook weer genieten van mijn eigen lichaam (als ik over een x aantal maanden met bv stop...).
Ik vind ook dat je moet doen wat je zelf heel graag wil en niet omdat de omgeving dat van je verlangt. Willen jullie er 1 prima toch, lekker genieten dan. Mijn man en ik wilde er daar in tegen dus niet standaard 2 (of 1) 4 kinderen vinden wij wel wat. Maar ook hier krijg je commentaar op. Ik ben nu zwanger van de 3e en ook dan reageren mensen raar. Ach laat ze lekker... Conclusie: het is nooit goed. Doe lekker wat voor jullie goed voelt.
Voor en tijdens mijn zwangerschap wilde ik ook maar 1 kindje. Ik vond het wel genoeg en konden we lekker van haar genieten. Nu ze er is vind ik haar zoooo leuk dat ik toch wel nadenk over een tweede. Wil het graag nog eens meemaken en ik vind het zo leuk (niet altijd trouwens hoor). Maar moet er wel bij zeggen dat financieen wel een rol spelen bij de keuze als het zover is. Ik wil mijn kinderen wel wat kunnen geven, en dagjes weg kunnen gaan. Enja zelf wil ook weleens wat. Maar de wens voor een tweede is er nu zeker!
nou ff op het onderwerp terug te komen van verwende kinderen als ze alleen zijn! wij waren met zijn 2e thuis en zijn ook stierlijk verwend dus tjah dat gaat ook niet op! hahahahahaha
ja je ziet het wel dat enig kinderen vaker verwend zijn, maar om ze nou allemaal over 1 kamp te scheren en te zeggen dat het rare mensen zijn vind ik wel een beetje ver gaan!
Ow ja hoor, haha, dat herken ik wel ! Na die zwangerschap, bevalling en inderdaad ineens je leven op zn kop met een kindje zonder gebruiksaanwijzing hoefde het van mij ook niet zo nodig weer een keer. Inmiddels is Joey bijna een jaar en begin ik langzaam wat milder over een eventuele tweede na te denken. Nog steeds denk ik niet dat ALS we er voor gaan dat we dan binnen een jaar zullen doen, en dat vind ik ook helemaal niet erg... maar ik sluit het nu ineens niet meer zo uit als ik een klein jaar geleden deed
Ik heb het topic even teruggelezen en lees zoveel herkenbare gevoelens! Ik wil eerst genieten van mijn zoon en dan zie ik wel of ik later, over een jaar of misschien nog wel langer alsnog een tweede wil. Het liefst pas als hij iets ouder is, minimaal al naar peuterspeelzaal gaat, liefst als hij al zindelijk is. Ik vind een kleine baby superschattig, maar ik moet bekennen dat ik het vanaf dat Joey 5 maanden was pas echt steeds leuker ging vinden. Dan heb je je kindje een beetje leren kennen, je hebt het een beetje onder de knie. Hij gaat steeds meer dingetjes leren en zelf ondernemen, en nu... nu hij 10,5 maand is voel ik hem beter aan dan ooit. Dat voelt lekker. Dit herken ik ook heel goed! Niet zo stellig als jij het zegt, dat je niet zoveel WIL houden van een ander kind... maar anders, ik vraag me wel eens af of ik wel zoveel KAN houden van nog een kindje als ik van Joey doe. Ik weet wel dat dat kan, als je er nog een krijgt, maar ik vind het moeilijk voor te stellen dat je van twee wezentjes zo over kunt lopen van liefde...
Misschien willen wij ooit nog eens een tweede man dan niet eerder dan wanneer Kylian minstens 3 jaar is. Zelf kriebelde het af en toe wel eens, maar gisteren zijn we wezen kraamschudden en hoewel ik het kleintje geweldig vond was ik toch heel blij dat de onze dat al niet meer is. Eigenlijk begon ik het pas echt leuk te vinden toen hij een maand of 4 was en we wat meer respons terug kregen van hem Mijn zus heeft ook 1 kind en ik kan nu niet zeggen dat hij verwend is. Hij moet gewoon zijn klusjes in huis doen (vuilnis buiten zetten, kamer opruimen, je eigen vuile vaat in de vaatwaser zetten en grasmaaien). Hij krijgt zakgeld en wil hij wat hebben (zoals een nintendo ds) dan moet hij sparen (en het duurt even voordat je het geld bij elkaar hebt wanneer je inkomen $ 3,- per week is) Zijn vriendjes (zijn met zijn 3en) hebben alle 3 gewoon een ds van papa en mama gekregen. Nr 1 was die van hem binnen no-time kwijt en daar werd zo weer een nieuwe voor gekocht. Nr 2 was een keertje boos en heeft zijn ds in elkaar gestampt en de volgende dag werd er meteen weer een nieuwe gehaald. En deze twee knullen vinden mijn neefje verwend omdat ZIJN MOEDER ALTIJD THUIS IS Nee het wel of niet verwend zijn heeft meer te maken met manier van opvoeden dan of je al dan niet enigst kind bent. Groetjes anita
Heel herkenbaar dat mensen dat vragen, maar niet zo erg aan mij, zal wel aan mijn leeftijd en gestel liggen... Maar de een wil er geen, de ander 1 en de rest meer, maar zeker weten doe je t niet, ja voor dit moment maar je weet nooit wat de toekomst voor een gevoel heeft Ik ken persoonlijk iemand die door familieomstandigheden, nooit een vriend zou nemen en zeker geen kinderen ze was er zo stellig in Is getrouwd en heeft inmiddels (helaas) een miskraam gehad en wat ik gedaan heb is haar in haar waarde laten wat haar gevoel betreft want dan doen mensen wat ze echt zelf willen Wat ik bedoel te zeggen is dat mensen elkaar niet moeten lastigvallen met zulke vragen, t is zo vermoeiend en voor sommige zo kwetsend
Ik zou het voor Vince heel erg leuk vinden als hij er een broertje of zusje bij krijgt. En voor wat de zwangerschap en de bevalling betreft .... ik zou het zo weer doen. Maar ...... zolang ik nog 3 dagen werk, het hele huishouden moet doen en een kind moet verzorgen (ik krijg nl. een beetje weinig hulp van papa) vind ik 1 kindje meer dan zat. Misschien krijg ik z'n papa nog eens zover dat ie wat gaat meehelpen. Greetz, Ellis76