Hoi, Volgens mij zijn we nu iets verkeerd aan het doen, maar wat precies.. Ik weet ook niet zo goed hoe het is ontstaan, maar sinds dit weekend krijst ons zoontje bij het naar bed gaan. En dan heb ik het echt over krijsen. Hij wil niks, geen speen, geen fles, niet liggen, niet getroost worden. Het enige wat werkt is afgeleid worden. Het is dusdanig krijsen dat we hem geen 5 of 10 minuten willen of kunnen laten liggen, hoewel ik inmiddels ook wel vermoed dat er vermoeidheid mee speelt. Het enige wat nu werkt is hem mee naar beneden nemen. Dan loopt hij even rond, speelt wat, en gaat zelf op een gegeven moment naar de trap. Daarna leggen we hem op bedje, al dan niet na een fles en gaat hij slapen. Soms wil hij meteen al niet slapen, soms wordt hij na drie kwartier wakker en begint dan het feest. Wat kan dit zijn en hoe doorbreken we dit? Nu is het wel zo dat hij ook last heeft van tandjes, zetpil maakt echter geen verschil. Bedritueel hebben we. Vandaag geprobeerd om over te gaan naar 1 slaapje, hij viel wel in slaap meteen s avonds, maar werd net na drie kwartier wakker. Sinds kort drinkt hij nog maar 1 fles per dag, gaf hij zelf aan. Morgen sowieso wel weer twee slaapjes, hij is nu richting oververmoeid aan het gaan. Hij wordt morgen 1 en is wel altijd een goede slaper geweest. Iemand herkenning en/of tips? We hebben nog een zoon en een klein huis, dus laten krijsen is echt geen optie, en dat willen we ook niet. Op dit moment staat boven blijven met hem gelijk aan krijsen, vandaar dat we hem mee naar beneden nemen.
Dit is ook wel de periode waarin verlatingsangst zich weer kan herhalen. De ervaring is hier dat meebewegen goed werkt en eenmaal in rustiger vaarwater ging ze weer gewoon slapen
hier hadden we het ook rond en iets na zijn eerste verjaardag....heeft denk ik wel een maand of twee geduurd. soms even goed gaan slapen en veel wakker worden in de nacht. of al krijsend met het naar bed gaan. Het was toen juli/aug dus ook wel erg heet. Maar hier het zelfde gedaan wat jij doet, maar even naar beneden en laten spelen en daarna weer naar bed. dan sliep hij meteen (soms was het dan wel 22.00 uur hoor) Het was hier gewoon echt verlatingsangst, en hij was helemaal in paniek. toen ook regelmatig tussen ons in geslapen. Nu gaat het alweer een volle maand super en gaat hij erg goed slapen. Ik zou dus zegen het is een fase.....en fases gaan over Succes ermee
Tja, eerdere verlatingsangstperiodes hebben we bij hem niet zo gehad (of misschien niet herkend). Bij hem blijven met het licht aan heb ik ook geprobeerd, maar dat ging van eventjes spelen in bed naar, jawel... gekrijs. Maar zou kunnen natuurlijk. Ach ja, we zijn redelijk allergisch voor gekrijs, dus we zullen toch wel datgene doen wat het tot een minimum beperkt . Maar wellicht zagen we iets over het hoofd en was er een gouden tip
Wij zitten hier met precies hetzelfde probleem, dus ik lees mee! Ons meisje is ook altyd een goede slaapster geweest. Maar ze is een hele maand ziek geweest. Van koorts, naar verkoudheid. Tussendoor zijn er 4 kiezen en haar hoektanden in een keer door gekomen en uiteindelijk ook de waterpokken gekregen. Dus wij hebben haar steeds getroost omdat zij pijn had. Maar nu is ze sinds een weekje weer helemaal beter, maar ook hier hetzelfde probleem. Ze wilt niet zelf in haar bedje in slaap vallen. Dus dan zit ik er even naast met mijn hand op haar, totdat ze in slaap is gevallen. Soms slaapt ze door, maar vaak word ze ook na een uurtje weer wakker. Ik hoop zooooo erg dat het maar een fase is en dat ze hierna weer lekker zelf in slaap durft te vallen.
Wij hebben hier precies het zelfde mijn zoontje is vaak oververmoeid omdat hij overdag te weinig slaapt. Hier gaat hij nu om 15.30 een uurtje slapen en dat maakte echt het verschil.
Ik ken het ook! Bij ons is dit al zo'n 6 weken aan de hand. Lastig met naar bed gaan en s'nachts een paar keer wakker. Mijn dochter is dan lekker hysterisch en soms helpt het alleen om haar beneden nog even te laten spelen (fijn om 3 uur s'nachts!). Ik hoor dit trouwens van veel moeders om me heen. Ook de beste slapers hebben er last van, wat mij dan weer gerust stelt. Ik verklaar het voor mezelf met een ontwikkelingssprong, want mijn dochter is nu heel erg bezig met lopen, praten, alles zelf willen doen enz. Er gaat heel veel om in haar koppie en dat uit zich in onrust en (verlatings-)angst s'nachts. Als ze een drukke dag heeft gehad (kdv, visite enz.) is het erger dan na een rustig dagje thuis. Het is heel vervelend en vermoeiend, maar wij proberen er ook zo veel mogelijk in mee te gaan, er geen strijd van te maken en elke dag hopen dat het snel over gaat. Mijn ervaring van eerdere 'sprongen' is dat het van de een op de andere dag opeens over is - en ik zal blij zijn als het zo ver is!
Hier hetzelfde! Morgen is ze jarig en het slapen is drama. Inderdaad wat ik hier meer lees: krijsen bij in bed leggen. De eerste keer dat we haar naar bed brengen gaat goed, maar als ze 's avonds of 's nachts wakker wordt, is er geen land met haar te bezeilen. Compleet hysterisch. Wel heb ik het idee dat ze heel goed weet wat ze doet. Zodra we buiten haar kamer zijn is het goed. Dus ik vraag me af of het echt verlatingsangst is. Gisteravond heeft ze anderhalf uur beneden gespeeld, maar desalniettemin drama met weer naar bed brengen. Wij hebben haar nu voor het eerst twee keer laten huilen. Om half 12 dus toen we haar weer naar bed brachten en om 5 uur nog een keer. Dit hebben we nog nooit eerder gedaan, maar we hadden zo het idee dat ze een loopje met ons nam. Dat kan niet de bedoeling zijn. Er was niets mis, niet koud, niet te warm, geen vieze luier, geen honger, wel verkouden maar buiten haar kamer had ze daar dus geen last van . We hebben haar in bed gelegd, krijsen dus, en we zijn bij haar gebleven, geaaid, ge-ssst, gezongen, maar niet meer uit bed gehaald. We wisten het gewoon echt niet meer en waren zo moe...
Ja zitten er nu ook wel doorheen. Gister 3 uur bezig geweest met naar bed brengen, nadat hij overdag maar een uurtje had geslapen (ipv de gebruikelijke 3-4 uur). Vandaag op het kdv heeft hij zonder te huilen 2x bijna twee uur geslapen... Dus nu maar laten liggen en toch maar elke 5 minuten naar boven, ik weet het ook niet meer.
Wij staan hier ook op t punt om haar in bed te houden met 1 van ons erbij en te laten huilen. Want ook hier lijkt het of ze een loopje met ons neemt. Maar kan dit gewoon als het te maken heeft met verlatingsangst? Is het effectiever om erbij te blijven en verder geen aandacht geven of om steeds weg uit haar kamertje te gaan en om de 10min terug te komen om te troosten?
Of dat gewoon kan, dat weet ik ook niet zo goed. En daar zullen ongetwijfeld de meningen over verdeeld zijn. Maar wij hebben het gevoel dat we niets voor haar kunnen betekenen. Uit haar kamer en naar beneden vinden wij geen optie. Dus blijven we bij haar net zo lang tot ze slaapt (in deze situatie dan hè, niet altijd). Ik wil haar namelijk niet alleen laten, ze moet wel merken dat we er voor haar zijn, maar dat het toch echt bedtijd is. En hopelijk doen we daar goed aan... Ik weet het soms ook echt niet meer.
Nou, gister na 4x 5 minuten is hij in slaap gevallen. Om een half uur later weer krijsend wakker te worden. Uiteindelijk pas om 23.15 uur in slaap gedonderd Wat ons wel opviel was dat hij de afgelopen twee avonden ook moest poepen en errug veel scheetjes, en bij dus ook buikpijn, had.. Omdat hij wel goed op het kdv sliep, zijn we nagegaan wat we anders deden. Het enige waar we op uit kwamen was dat we hem nog een fles gaven 's avonds. Dus vanavond zonder fles naar bed, hij heeft 2-3 minuten -luid- geprotesteerd, en is toen gaan slapen Dus we hebben er nog niet heen gehoeven. Dat is nu drie kwartier geleden, we durven nog niet te hopen dat hij blijft slapen, maar so far so good.. We hebben hem vanochtend en vanavond wel ook zetpillen gegeven voor zn tandjes, zodat hij hopelijk niet zoveel hoefde te knagen op van alles en daarmee lucht binnen zou krijgen. Pffff, en dan dit hele weekend het huis vol ivm zijn verjaardag. ..
Hee Sportysteenbok, gefeliciteerd met de jarige Jullie ook een druk weekend voor de boeg? Waar iedereen goed uitgerust voor is?
Dat hangt ook echt van je kindje af.. bij onze oudste heb ik in de periode van 1 tot ruim 2 jaar regelmatig een week, of twee, naast zijn bedje gezeten tot hij sliep. Nu bij de jongste werkt dat in ieder geval niet, en zijn we nu dus weer opnieuw aan hetzoeken. Vooralsnog lijkt effe alleen laten mits hem niks dwars zit het beste te werken. Maar zeker weten doe ik dat pas morgenvroeg
Hier net dit drama redelijk achter de rug. Idd krijsen bij.het zien van t bedje al, en dit gaat door tot ze er uit wordt gehaald. Ik heb 3weken elke keer met haar beneden gezeten tot ze op mn buik in.slaap.viel. Om vervolgens haar in bed te.leggen, ze wakker werd zo.dra ik dr neer legde, en t weer opnieuw begon. En toen was ik t zat... Ik heb haar toen naar bed gebracht, en laten krijsen voor 5 min. Terug naar boven, knuffel weer in bed leggen (die ze er heel demonstratief uit gooide steeds),.dochter al krijsend recht leggen, en weer weg gaan. Geen oogcontact, geen woorden. Gewoon om de 5 min. erheen, alles recht.leggen en.weg. De eerste avond ben ik 2 uur bezig geweest, de 2e avond n half uur, 3e avond ben ik maar 1X terug gehoeven. En nu gaat ze meestal in 1X slapen, maar.soms moet ik.nog 1 of 2X terug. Het was ff doorbijten, maar ben zo blij dat ik t heb gedaan! snachts hoef ik meestal (als ze al wakker wordt en dat is zelde) maar 1X naar dr toe om alles recht te leggen.
Hee Nyn, jij ook gefeliciteerd! Wij hebben zaterdag een gezellige, drukke dag gehad! 1 dag gelukkig maar... haha! En hoe was 't bij jullie? En hoe gaan de nachten?
Bij mijn dochter begon het met 11 maand, verlatingsangst... wou niet meer in slaap vallen in haar eigen bedje.. we hebben dus geaccepteerd dat ze bij ons in slaap viel... nou dat hebben we geweten ook, vanaf 11 maand dus niet meer in slaap gevallen in bed. Rond de 14 maand begonnen met erbij blijven zitten en dan in haar eigen bed in slaap vallen, en nu met 16 maand slaapt ze eeeeeindelijk weer sinds 3 weekjes in haar eigen bed (tenminste in slaap vallen) het doorslapen in eigen bed deed ze wel. We hebben haar laten huilen en de verlatingsangst lijkt nu gelukkig dan ook minder.. Het heeft heel lang geduurd.. maar er is hoop en het is zeker een fase.. een hele lastige voor jezelf maar zeker voor je kleintje!!
Pffff hier is het nog steeds bal.. Duurt nu al ruim een maand. We zijn op. Vrijdag issie ook thuisgekomen met koorts, en eet slecht, dus ik verwacht binnenkort ook tandjes te zien, maar morgen toch ook naar hap, even uit sluiten dat er niet ook een sluimerende oorontsteking zit ofzo.. Hoe is het met de andere kindjes en hun mama's en papa's?