Mijn dochter is net een jaar (13 maanden) en gaat sinds ze 5 maanden oud is 2 dagen per week naar een kinderdagverblijf. Thuis kan ze heerlijk zelf spelen (natuurlijk heeft ze ook momenten dat ze dan niet wil). Ook als ik even uit het zicht loop. bv even op de gang iets pakken of naar de wc ga als zij in de kinderstoel zit gaat prima. Ze eet/speelt dan meestal rustig verder. Als ze in de kamer op de grond speelt, komt ze me meestal achterna. Op de opvang vindt ze dit alles erg lastig. Ze huilt niet als we haar brengen. Wel houdt ze daar graag de leidsters in het zicht en huilt ze als zij even weg gaan. Het liefst zit ze daar dichtbij de leidsters. Soms speelt ze daar wel zelf op de grond. Verder houdt ze alles in de gaten wie er binnenkomt en wie er weg gaat. Pas gingen ze weer lekker buiten spelen en dan wil ze ook het liefst dat de leidsters in de buurt zijn. Nu hebben zei natuurlijk een hele groep met kinderen, dus dat kan niet altijd. Ze moet niks van 'nieuwe' leidsters hebben. Dit alles is niet iets wat pas sinds kort is. Als we ergens op visite zijn met andere kinderen, wil ze eerst altijd alleen op schoot zitten. Als ze dan een beetje 'ontdooit' is, speelt ze wel wat op de grond. Meestal ga ik dan ook op de grond zitten en haar zo steeds een stapje verder zelf laten spelen. Ook dan blijft ze in de buurt. Nu is mijn vraag aan jullie? Denken jullie dat we hier iets mee 'moeten' doen? (en hoe dan?) Of is dit hoe ze is of zal dit veranderen naarmate ze wat ouder wordt?
13 maanden is de leeftijd voor de meest heftifge sprong en verlatingsangt fase. Ik zou er nu dus niks mee doen. Biedt haar even die vertrouwde omgeving die ze nu vraagt, over een tijdje gaat ze vast lekker zelf spelen.
Heel herkenbaar! Ik kan me dit nog goed herinneren dat mijn zoontje (nu 3,5) rond die leeftijd dezelfde worstelingen had. Wij vonden dat toen ook heel moeilijk. Ik zette hem met buikpijn af op de opvang. Omdat hij het allemaal zo spannend vond brachten we hem ook steeds korter. Later brengen, vroeger halen. Dat werkte averechts. Op advies van een leidster zijn we hem volle dagen gaan brengen en dat werkte verrassend goed. Hij kon zich veel beter overgeven! Nu zijn de opvang dagen zijn favoriete dagen Het komt echt goed! hij is nog steeds verlegen in bepaalde situaties maar ik denk dat dit vanzelf goed komt. Zo was ik vroeger ook als kind en dat is uiteindelijk ook goed gekomen. Ik leef wel met je mee want ik weet hoe moeilijk het is!
Ze is nog maar net 1 jaar op deze wereld. Waarom zou je er “iets mee moeten doen” gewoon laten gaan wat je altijd doet. Ieder kind is anders. Soms kun je er heel fijn in mee gaan en de andere keer zal ze zich aan moeten passen dat het anders gaat.
Dit heeft ze al een lange tijd op de opvang. Dat ze iedereen in de gaten houdt en focust op de leidsters.
Ze gaat gewoon hele dagen, ivm ons werk. Ze laten ons regelmatig weten dat ze lastig zelf tot spelen komt.
Klinkt in mijn oren als heel normaal. Thuis voelt ze zich logischerwijs veilig genoeg om te spelen, ook als je even niet in zicht bent. Op de opvang heeft ze dat minder dus behoefte aan meer geborgenheid? Wat zou je er mee moeten/willen? Is dat iets wat vanuit de opvang wordt verwacht?
Ik denk ook dat ik er zelf weinig aan kan 'doen'. Het komt door hen op mij over dat mijn dochter dat anders doet dan andere kinderen. We krijgen dan berichtjes dat ze lastig tot spel komt en dat ze echt bij hen wil zijn en dat ze niet uit het zicht mogen verdwijnen. Al meerdere keren. Vandaar dat ik benieuwd was naar jullie reacties.
Hier twee keuvelaars die niet echt moeite hadden. Maar ze hielden/houden wel alles en iedereen nauwkeurig in de gaten, inspectiedienst is er niks bij. Ik verwacht niet dat je er heel veel aan KAN doen. Thuis wel zelf spelen, daar niet... Enige wat ik me kan bedenken is een knuffeltje/favo doekje die daar mee "op pad" kan als ze m ff niet in de bakjes leggen. Met iets vertrouwds durven ze vaker ook meer zichzelf te laten zien en allicht ook even zonder leidster. Wij speelden wel altijd vreselijk veel kiekeboe en "uit het zicht is niet weg". Denk niet dat dat t probleem is overigens, dan had je thuis ook issues gehad.
bedankt, Het zit hem inderdaad in dat ze het wel kan, want thuis laat ze het wel zien en daar niet. Dus thuis kan ik het niet veranderen. Een favo knuffel/doekje heeft ze niet echt, het is iedere keer wisselend. Kiekeboe vindt ze erg leuk om te spelen. Als ze zelf een doek tegenkomt gaat ze het uit zichzelf al spelen
Leidster kiekeboe met dr laten spelen, als zij dat een leuk spelletje vindt zou je de band op die manier allicht kunnen verstevigen, doet ook goed voor t vertrouwen. Sommige leidsters had G een klik mee, andere niet en liet dan ook heel ander gedrag zien.
Dochter van 14 maanden deed en doet dit nog steeds. Heb me er nooit druk over gemaakt, is normaal toch? We zijn zelf ook niet gelijk overal 'thuis'. Thuis kan dochter makkelijk een uur spelen. Als er andere komen dan is het vechten om speelgoed, bij mama op schoot enz.
Ik zou eerst even melden aan de opvang dat ze niet telkens dit bericht hoeven te sturen. Dat het bij jullie bekend is dat ze moeilijk tot spel komt en dat ze de veiligheid van de leidsters op zoekt. Heeft geen enkele nut om dit elke keer weer bij jullie te melden . Voor de rest klinkt het mij niet verontrustend in de oren, ze lijkt alles in de gaten te houden ( ze observeert dus), weet waarschijnlijk precies wie wat en wanneer iemand iets doet (kan het alleen nog niet communiceren). Lijkt mij niet meer dan logisch dat een kind wat veel observeert weinig tot spelen komt in een drukke omgeving met meerdere kinderen ( is gewoon te veel te zien en te verwerken) en thuis in een rustige omgeving wel. Dat jij thuis wel gewoon even bij haar weg kunt is omdat ze (waarschijnlijk doordat ze goed kan observeren) precies weet wat en wanneer je iets doet en dus ook al in kan schatten dat jij niet lang weg blijft en terug komt. Ik zou er dus niets mee doen.
Klinkt normaal dat deden alledrie mijn kinderen. De opvang ging daar bij de derde ook eens over “klagen” nou daar heb ik toen korte metten meegemaakt. Het is normaal, ik herken het, we weten het en het is een eenjarige dus wat wil je nou Ging ook vanzelf voorbij. Want ze is nu 1,5 en gaat prima.
Misschien kan je afspreken dat ze niet meer dagelijks laten weten dat het zelf spelen niet lukte, maar het wel laten weten als het wel goed gaat. Je hebt niets aan de info, je wordt alleen afgeleid en gaat je zorgen maken, terwijl het niet vreemd is op de leeftijd.