Ik wil je nog even een dikke knuffel geven, ik vind dat je echt heel open en eerlijk reageert. Ik snap heel goed dat je je enorm zorgen kan maken over je kind, over opvoeden en alles wat daarbij komt kijken. Iedere moeder heeft wel eens zo'n knagende onzekerheid waar je echt door wordt opgegeten... maar als je er mee aan de slag gaat, kom je er zekerder uit! Klaar voor een nieuwe uitdaging Dikke knuffel dus! Komt goed!
Sterk van je dat je ook naar je eigen bericht kan kijken en jezelf wat kan relativeren! Logisch dat je je zorgen maakt want je wil een goede moeder zijn! Maar een goede moeder is niet alleen de norm volgen, dat is ook je kindje volgen in zijn of haar behoeftes. Tuurlijk mag je grenzen stellen maar uit mijn werk (kinderpsycholoog) weet ik dat je de strijd om eten en slapen vaak verliest. Ga niet te streng op regels zitten maar maak t leuk. Laat haar allerlei smaakjes proeven, drink samen met een rietje, maak bellen met een rietje, speel een wedstrijdje met een klein beetje vocht, kies voor nat fruit (meloen, druiven, kersen) etcetc. En als je zelf stress blijft houden praat eens met de huisarts of huisarts ondersteuner. Een blije moeder is voor jouw kindje veel belangrijker dan een moeder die precies de norm volgt. En relax, als je nog wat meer volgt op dit vlak komt t goed! Er is geen enkele 18 jarige die niet drinkt moet je maar bedenken! En als je kindje altijd iets te drinken tot haar beschikking heeft (zet desnoods 2 soorten weg bij grote zorgen) dan loopt t niet gelijk vaart! Kop op he!
Meid, wat rot dat je het gevoel hebt dat je het allemaal niet goed doet. Ik kan me voorstellen dat als je al van alles hebt geprobeerd en dit dan niet werkt, je daar behoorlijk gefrustreerd en moedeloos van wordt. Ik heb in dit topic al veel goede tips gelezen. Ik ben zelf nog een onervaren moeder, maar als orthopedagoog/GZ-psycholoog zou ik je adviseren om hier hulp bij te zoeken. Ik denk dat het belangrijk is dat je, naast het aan het eten en drinken krijgen van je dochter, weer in een positieve flow terecht komt. Wellicht is video-interactietraining iets voor je: dit is laagdrempelig, praktisch en erg positief gericht. Er zal dan iemand bij je thuis komen filmen waarna jullie samen de beelden evalueren. Video-interactiebegeleiding is bij eetproblemen c.q. opvoedingsmoeilijkheden erg effectief gebleken. Ik hoop hier gauw een positief bericht van je te lezen. Succes!
Ik schrik echt van sommige reacties hier... hoe snel er word geoordeeld. De woordkeuze is misschien wat onhandig.... als je dan even verder leest dan zie je toch eigenlijk dat dit gewoon geschreven is uit wanhoop en dus uit liefde? Omdat iemand zich zorgen maakt om haar kindje. Iedereen die zich wanhopig voelt heeft wel eens onhandige uitspraken. Dus bij deze wil ik TO een hart onder de riem steken! Met de vele goede adviezen die je hebt gehad komt het vast goed!
@Belle, ik schrok vreselijk van je openingspost en wou niet verder lezen. Het eerste wat ik dacht was: Depressie van mama? Maar ik zie nu ook je andere kant, je zorgzaamheid en machteloosheid. Denk dt er al veel tips gegeven zijn door de andere moeders maar ben wel benieuwd of je zelf misschien ook wat ondersteuning nodig hebt? Je komt onzeker over en angstig om het verkeerd te doen (denk dat alle mama's dat hebben) maar misschien maak je je ook wel (te) veel zorgen waardoor je gespannen bent en je geen moment meer hebt dat je je ontspant / goed voelt? Ik ken je helemaal niet hoor, en bedoel het ook zeker niet als kritiek maar meer als steuntje in de rug. Misschien toch eens een keer met een maatschappelijk werker of je huisarts praten?
Goed te lezen dat het gewoon uit frustratie was.... De dingen die ik me kan bedenken: Hoe zit het met de speen van haar fles waaruit ze haar melk krijgt? Zodra die van mij moeilijker begonnen met drinken dan was de oorzaak meestal dat ze eigenlijk toe waren aan een grotere speen, waaruit meer kwam. Pakjes drinken al geprobeerd? Iets van Roosvicee? Mijn jongste kon al vrij snel uit een pakje drinken en dat vond ze prachtig natuurlijk... Waterijsjes? Het is toch vocht wat ze dan ook extra naar binnen krijgt, misschien een tip sowieso voor de warmere dagen. Probeer verder wat minder gefrustreerd ervan te raken, ik weet hoe het is als ze niet willen eten of drinken, maar ik heb inmiddels ook geleerd dat hoe meer ik me ergens druk om maken (En ookal uit ik dit niet aan hen) hoe moeilijker ze doen, ze pikken alles feilloos op. Hou het luchtig en relaxed, misschien dat je haar desnoods voor de tv zet, dat ze daardoor zo gebiologeerd raakt dat ze zonder na te denken een papje eet, zal wel niet pedagogisch verantwoord zijn, dat begrijp ik, maar dan krijgt ze in ieder geval iets binnen, en kan jij ook weer wat relaxen.
Onze oudste was als baby al een slechte drinker. Vooral als ze ziek was. Heel frustrerend maar ze is nog nooit uitgedroogd. Ik moest het ook leren loslaten. ( ze is nu acht en heeft ook ondergewicht maat is voor de rest redelijk gezond dus ook dat moeten loslaten) Geef wat ze wel wil drinken en verder even geen strijd aangaan.
mijn oudste 2 waren ook slechte drinkers. ik bood veel drinken en fruit aan en alles wat erin ging was meegenomen. als ik het fruit prakte deed ik er wat extra water bij en door de groente deed ik dat ook. water heb ik zelfs in de zomer naar binnen gelepeld zodat ze tocht vocht binnen kregen. ik liet ze vrij snel zelf eten ook al werd het dan een rommeltje. plastic kleed op de grond een oud shirt van mij als slab en eten maar. ja het meeste ging er naast, maar er ging uiteindelijk ook en hoop in. mijn zoon is nu 5 en nog een slechte drinker, eten gaat ook niet altijd goed, maar goed genoeg. probeer je erbij neer te leggen dat je dochter een slechte eter en drinker is en wees blij met alles wat er wel in gaat. houd een keer bij hoeveel ze binnen krijgt en dan zal je zien dat het waarschijnlijk meer is dan je denkt. blijf je zorgen bespreken met de ka zodat het wel in de gaten gehouden wordt.
Hoi naamgenoot (alleen wat jaartjes jonger, haha). Er bestaat een vorm van voedselweigering genaamd "failure to thrive". Deze kinderen leven letterlijk "van de lucht". Kennen geen hongerprikkel en zouden waarschijnlijk sterven zonder de hedendaagse technieken. Ik heb zo'n kind. Zij heeft een jaar een neussonde gehad om in leven te blijven want ze dronk/af nauwelijks. Ik weet alles van het frustrerende gevoel dat je kunt hebben als je kind voedsel (drinken) weigert. Wij hebben alles losgelaten. Altijd gewoon vrolijk aan tafel zijn. Eet je niet? Dan niet! Ik zou op zoek gaan naar dingen die ze lekker vindt. Danoontje misschien? Zitten veel calorieën in maar dat kan nu geen kwaad. Doe een beetje op je pink. Laat haar zelf een lepel vasthouden. En niet de hele dag door maar op vaste momenten. Zodat ze honger krijgt. En ontspan! Jouw dochter is de spiegel van je ziel. Jij denkt dat je niets laat merken maar niets is minder waar. Mijn dochter is nu drie en eten blijft een aandachtspunt. Zij is met 1,5 jaar van de sonde afgegaan omdat ze steeds beter ging eten. Ergens rondom die leeftijd lijken kinderen beter te gaan eten. Succes!
haha, grappig inderdaad Ik denk niet dat het bij Olivia zover gaat, ze heeft periodes dat ze echt heel flink is. En dan na een tijdje gaat het weer bergaf.. Dat maakt het voor mij juist zo frustrerend. Ik weet dat ze het kan, maar om de één of andere reden loopt het telkens weer mis. Meestal door ziekte en dan duurt het echt lang vooraleer we terug op het juiste spoor zijn. Ze is al zo fijn en daarom ben ik zo bezorgd dat ze zou afvallen of niet goed groeien. Je zou denken dat ik het na een jaar wel zou kunnen loslaten en vertrouwen dat het allemaal wel goed komt Zoals ik eerder al zei, misschien heeft het er mee te maken dat we een moeilijke weg gehad hebben om zwanger te worden en dat het na de geboorte door verborgen reflux geen roze wolk was. Voor mijn moederschap was ik in 2013 Europees kampioene naturel bodybuilding (zie foto). En door hard, rigoureus en gedisciplineerd te zijn voor mezelf heb ik veel dingen in mijn leven bereikt (studies, sport, werk), maar met "mama zijn" werkt dat principe niet. Ik heb altijd gedacht dat ik mijn leven onder controle had en met een kindje is dat nu eenmaal niet zo. Door het feit dat de illusie van controle mij ontnomen is, ga ik gewoon soms echt helemaal paniekeren. En dat is echt gewoon mijn hoofd dat spelletjes met me speelt. Want ik ben geen vreselijk mens ik ben juist heel lief en bezorgd. Maar die drang naar controle en perfectie haalt gewoon het slechtste in me naar boven. Olivia is het grootste geschenk dat ik ook kon krijgen de grootste levensles die ik ooit kan leren, maar met veel vallen en opstaan. Ik heb veel spijt gehad van dit topic, maar anderzijds ook niet. Ik heb er veel van geleerd, zowel wat betreft het probleem zelf, maar ook over mezelf. Ik heb heel duidelijk gezien hoe ik echt in een soort andere 'paniek'modus schiet en dan echt gewoon mijzelf niet meer ben. Door de "wakkerschuddende, gemene" reacties en de lieve steunende reacties, heb ik wat meer vertrouwen in mijzelf gekregen
Die controle drang lijkt me dan toch iets om echt aan te werken. Want een kind kan je niet controleren. Zodra je dochter een echte peuter wordt en ontdekt dat ze jou zo kan 'breken' door het tegenovergestelde te doen van wat je wilt, gaat het hek helemaal van de dam zijn. Die stress wil je dan echt niet, lijkt me.
Ik herken die wens om alles onder controle te hebben heel goed! Ik dacht tot de bevalling ook dat ik alles onder controle had. In één dag verandert je leven en word je gedwongen mee te doen. Loslaten is dan het allermoeilijkste. Ik heb daarom ook weer zin om over twee weekjes weer wat te gaan werken. Lekker weer even de controle freak uithangen en succesvol zijn. Is dat voor jou geen fijne combi, of werk je niet meer?
Elke moeder is wel eens onzeker of in paniek. Maar weet je, als je handelt uit liefde en respect voor je kind dan doe je het prima. Ik heb eerder ook een kritische reactie geplaatst op je topic, maar lees nu zoveel liefde in je berichten. En je eerlijkheid en kritisch kijken naar jezelf, siert jou enorm. Daar kunnen velen op dit forum een voorbeeld aan nemen. Heel veel succes meid. Je doet het prima!
Daar wordt dus aan gewerkt Maar ik moet zeggen, dat ik denk dat ik dat makkelijker zal vinden, omdat ze dan niet meer zo klein zal zijn en dat ik dan makkelijker zal kunnen zeggen: nou ja, bekijk het maar. Omdat ik dan meer zekerheid zal hebben dat ze het gewoon doet om me te testen. Nu weet ik het niet, waarom ze soms niet wil drinken. Maar je hebt zeker gelijk dat het een belangrijk 'werkpunt' voor me is.
Ja, na vier maanden ben ik weer gaan werken. 4 dagen per week. En na 6 weken was ik ook weer aan het sporten. Ik kan voor m'n werk twee dagen per week gaan sporten en tijdens het weekend kan ik ook een uurtje gaan. Op de dagen dat ik met dl thuis ben, doe ik een 40 tal minuutjes spinning op de fiets thuis. Dus ik probeer ook dingen voor mezelf te doen Ik heb een hele lieve man die me daarvoor de kansen geeft.
Ik heb niet al je reacties gelezen, maar ik wil je even dit zeggen: Probeer eens andersom te denken. Het lijkt alsof je een strijd hebt met je kindje waarin je het idee hebt dat jij als verzorger mòet winnen, want eten en drinken moet toch anders ga je dood. Ik denk dat je het op deze manier erg beladen maakt. Je kunt je kindje al genoeg leren door het zelf goed voor te doen. Eet gezellig samen aan tafel. Kook iets waar jullie allemaal van kunnen eten. En laat je kindje zelf ontdekken hoe eten voelt in de handjes en misschien wel in de mond, als ze ziet dat jij dat ook doet. Google eens rapleymethode. Misschien wil je geen stukken geven, maar deze filosofie gaat uit van de eigen behoeftes en grenzen van een kind. Heel belangrijk. (Google ook eens op: voorleven) Gezelligheid aan tafel is hier het belangrijkst. Hoeveel er gegeten wordt en hoe het naar binnen gaat niet. Mijn zoon is een goede eter, maar als hij maar 2 hapjes wil, is het ook goed. Dan geef ik later op de avond, als hij dat wil, nog iets extra's zoals fruit of yoghurt of een boterham. Met vork, met de handjes: prima. 'Kijken wat er gebeurt als ik een aardbei fijnknijp of als ik als een hondje een pastasliertje opslobber: prima! Ook hoeft hij niet aan tafel te blijven, ook al wil hij dat vaak wel als hij zien dat het aan tafel leuk is. En drinken. Mijn zoon drinkt nog steeds graag melk uit de fles. Daar maak ik geen probleem van, ondanks dat hij ruim 1,5 is. Vaak vind hij water drinken uit een glas interessanter dan uit een rietjesbeker of kinderbeker. Als hij een dag minder drinkt en ik denk dat hij meer zou moeten drinken, ga ik heel smakelijk zelf een glas water drinken. Vaak wil hij dan ook. Of ik geef hem dat glas en laat hem zelf knoeien. Van de 10 keer dat ik dat deed is er maar 1 keer een glas gesneuveld. Dus.. Relax! Als je wilt dat je kindje opgroeit als een sterk, zelfstandig mens, realiseer je dan dat je nu misschien al moet loslaten dat de dingen anders gaan dan dat jij had verwacht. Dat is lastig en een proces. Been there, done that . Succes.
Jus d Orange, karnemelk al geprobeerd? Kamille thee? Waterijs Smoothies van peer? Balen dat je er zo gespannen van raakt, mijn tip is (ik heb niet alles gelezen trouwens ) dat je een opvoedsteunpunt benaderd in je gemeente om je te helpen zelfverzekerder te worden als moeder. Een negatieve spiraal ligt op de loer als je zo gespannen bezig bent met eten. Je moedergevoel wil natuurlijk dat ze goed eet, maar er zijn meer wegen naar Rome.... Sinds wanneer eet ze geen avondeten? Had ze waterpokken in haar keel? Ik zou echt vragen of er een opvoedondersteuner met je meedenkt en kijkt om je gerust te stellen. Fora zijn helpend maar niet als je zo gestrest bent. Succes!
Helemaal mee eens!!! Ik zou eigenlijk direct het centrum jeugd&gezin om advies vragen, er zijn zoveel lichte hulpvormen die je als moeder net dat zetje kunnen geven in de goede richting.
Mijn oudste was ook een ontzettend slechte drinker. Nadat ze met de fles was gestopt werd melk gewoon uitgespuugd (in wat voor beker/glas ik het ook gaf, met/zonder rietje, maakte niks uit) en dronk verder ook bijna niks anders. Ja onder dwang een slokje ofzo... Ik probeerde haar dus aan haar vocht te laten komen d.m.v gepureerd fruit (naast gewoon fruit) waar ik stiekem wat water door deed zodat het minder opviel, pap wat ze wel at, tussendoor yoghurt en als lunch soep. Is vanzelf overgegaan hoor, nu vraagt ze juist vaak om water.
@TS: dapper en sterk, die (openlijke) zelfreflectie! Het ouderschap blijft toch altijd één van de grootste confrontaties met jezelf. Ik heb "door geleerd" tot mn 27e, maar heb in al die jaren nog niet half zoveel over mezelf geleerd als in de eerste paar jaar van mn moederschap.