Op 12 september was het een jaar geleden dat ik in het ziekenhuis werd opgenomen met het Hellp-syndroom, ik was toen 27 weken zwanger. We werden gewaarschuwd voor een lange tijd in het ziekenhuis, want ze wilden de bevalling zo lang mogelijk uitstellen, liefst tot na de 32 of 34 weken. Helaas ging het op 17 september niet goed met de baby en niet goed met mij en is Patrick geboren met 27 weken en 5 dagen. Gisteren was de dag dat Patrick 1 jaar is geworden. Wat is de tijd voorbij gevlogen. Eerst de drie maanden in het ziekenhuis, toen Patrick daar nog moest blijven en er bijna niet meer was geweest. Die maanden kropen voorbij. Maar vanaf het moment dat hij thuis kwam ging de tijd als een sneltrein voorbij. Wat heeft ons mannetje al veel geleerd het afgelopen jaar! Hij is van ver gekomen, maar hij is zijn achterstand hard aan het inlopen. Hij kruipt, gaat zitten, zwaait de hele dag door en doet hieperdepiep hoera en probeert te gaan staan! Hij is heel druk, maar oh zo vrolijk en ik geniet elke dag weer meer van hem. Gisteren heeft hij genoten van de slingers, balonnen, taart en cadeautjes. En ik? Ik denk denk terug aan het afgelopen jaar. Ik lach en ik huil........ Maar ik ben dankbaar en trots op mijn tijger, mijn kanjer!
Heel heel heel herkenbaar.. Toen onze dochter 1 jaar werd werden we door iedereen gefeliciteerd (uiteraard) maar in ons hart was het voor ons helemaal niet zo'n feestdag. Inmiddels hebben we de tweede verjaardag gehad en die was veel minder moeilijk. Het was eindelijk gewoon een feestdag, de verjaardag van onze prinses! Sterkte met de verwerking Malaika, zoiets neemt tijd. Bij ons langer dan een jaar!
Malaika, gefeliciteerd met je mannetje! Wat moet jij trots zijn, maar het zal ook emotioneel zijn denk ik. Heb je zijn verjaardag wel als leuk kunnen ervaren? Of tegenstrijdig? Hier over een kleine drie maanden weer alles opnieuw ervaren en herinneren. Zie er eerlijk gezegd wel een beetje tegenop. Hoop dat Thomas dan ook (eindelijk) kruipt en zit! *geheel off topic* : Ik was gister trouwens ook jarig, dus heb een goede 'vibe' bij Patrick!
Mary, ik heb zijn verjaardag zeker wel als leuk ervaren. Ik zag Patrick genieten en dan geniet ik dubbel. Vandaag vind ik moeilijker dan gisteren. Ik heb zelf weinig herinneringen aan 17 september vorig jaar, ik mocht Patrick ook pas de volgende dag zien omdat ik zo ziek was en dat maakt mij vandaag wel wat verdrietig. Mijn man daarentegen vond het gisteren af en toe juist moeilijk, maar hij heeft het dan ook heel bewust meegemaakt vorig jaar. Zaterdag krijgen we nog een heleboel vistite en daar zie ik tegenop. Ik kan soms slecht tegen prikkels (nasleep van Hellp) en ben daarna waarschijnlijk gesloopt. Ik maak het mezelf wel zo makkelijk mogelijk, maar dan nog.... Mary, jij ook nog van harte gefeliciteerd. Heb je ook een leuke dag gehad? En ja, tuurlijk zal je het laatste jaar herkauwen als de verjaardag er aan komt. Maar ook jij zult vast genieten van het blije snoetje van Thomas als hij de cadeautjes krijgt.
nog gefeliciteerd met patrick. hoop dat het komende jaar steeds iets makkelijker wordt. ik moet zeggen dat ik bij 10 mnd erg bang was voor mijn emoties bij de 1e verjaardag. Ik had erg veel flashbacks, maar nu het dichterbij komt. 2 weekjes nog maar. heb ik er vooral zin in het feestje, en de cadeautjes die de meiden gaan krijgen merk ook dat ik er de laatste tijd minder mee bezig ben op een nare manier. vergeten zal ik het nooit natuurlijk. ben ook zo trots op mijn meiden.
@ mailaika: fijn dat je er wel van hebt kunnen genieten! De trots druipt ook van je berichtje af! leuk om te zien! @ mj: hoop dat het bij mij ook zo werkt...