Ik wil even mijn verhaal kwijt en hoop dat jullie nog tips of adviezen hebben. We hebben een dochter van 5, een zoon van 3 en een zoontje van bijna 6 maanden. Het gaat om de middelste, hij was altijd heel erg verlegen,lief, wel erg bang en niet heel erg aanwezig. Sinds onze jongste geboren is hij totaal veranderd. Alles is Nee, hij plaagt zijn zus, hij slaat of duwt haar wel eens. Hij is regelmatig boos, staat dan heel boos te kijken met zijn handen in zijn zij en roept vaak: Ik ga toch lekker niet luisteren! en dat soort dingen. Kortom: Hij luistert voor geen meter. Ik vind het lastig om daar mee om te gaan want dat ben ik niet gewend van hem en voor zo ver ik me kan herinneren heeft mijn dochter dit nooit gehad. Het zindelijk worden schiet ook niet echt op, overdag is hij wel nu een half jaar helemaal zindelijk maar snachts nog niet en poepen durft hij ook nog niet op de wc of potje. Op de peuterspeelzaal schijnt het dat hij dit allemaal niet doet, alleen thuis dus. Moet alles herhalen, en eigenlijk negeert hij alle waarschuwingen en dan zet ik hem maar in de gang waar een soort van onze time out plek is. We hebben veel zorgen vanwege onze jongste die niet wilt groeien, meerdere keren is opgenomen, een sonde heeft en waar we nog steeds elke week mee naar het ziekenhuis moeten. Soms ben ik gewoon te moe om met de middelste de confrontatie aan te gaan of om te bedenken hoe ik het nou het beste kan aanpakken. Hoop dat jullie wat tips hebben, straks heb ik een onhandelbaar kind ofzo omdat ik er te laat wat aan veranderd heb geen idee wat we anders gedaan hebben dat hij zo is gaan doen. Misschien omdat we toch minder aandacht hebben voor hem, en soms voel ik me daar heel naar over. Dus ik wil ook meer gaan ondernemen met hem in de hoop dat het dan ook wat gezelliger wordt.
Hij was eerst de jongste, en nu de kleine er is. Is hij ook niet de oudste, maar ook niet de jongste. Ongetwijfeld krijgt hij nu minder aandacht, Zeker omdat de baby een zorgkindje is. Ik weet ook geen oplossing. Misschien er meer bij betrekken, hij is de grote Broer. (Desnoods met een T-shirt Grote Broer geven/maken) Ook al is hij de middelste. Taakjes geven, waardoor hij veel complimenten ervoor krijgt. 1 op 1 tijd. Is altijd fijn.
Ik lees over een klein mannetje waarvoor er heel erg veel veranderingen zijn binnen het gezin. Hij komt vast aandacht te kort met zo'n klein broertje. En negatieve aandacht is ook aandacht want dan moet je wel reageren op hem. Het idee om hem meer aandacht te geven, wat meer 1 op 1 iets met hem doen lijkt me een goed idee. Hopelijk lukt dat met alle zorgen om babybroer, want ik kan makkelijk praten hoor! Ook zal hij het in de gaten hebben dat er vanalles aan de hand is, maar hij is te jong om te begrijpen wat er is. Praat je er met je zoontje ook over? Op de psz is alles hetzelfde gebleven (ok er gaan kinderen en er komen nieuwe bij) dus kan idd wel zo zijn dat hij het daar niet doet. Is ook zijn vertrouwde plekje zonder babybroer. Merk het vaak ook aan grote broer/zus dat ze het fijn vinden om bij ons te zijn, even weg van alle drukte en bij hun eigen vriendjes. En ook dat ze dan thuis geen oren meer lijken te hebben, maar hier prima kunnen luisteren. En dat met zindelijkheid is ook niks bijzonders, veel kinderen vinden poepen moeilijker dan plassen en nachtzindelijkheid is iets heel anders. Hij moet leren wakker te worden van de plasprikkel, maar dat kun je niet trainen en hij is nog super jong.
Bedankt voor jullie reactie, dat klinkt idd wel erg logische. @Eenkadootje kleine klusjes laten doen is wel een goed idee, dat vind hij meestal ook wel heel leuk en zo kan ik hem flink wat extra complimenten geven
Ik denk dat hij reageert op alle veranderingen binnen het gezin. Er zijn veel zorgen, soms zelfs angst. Hij begrijpt het niet (logisch want hij is 3) en ik denk dat dit zijn reactie is.
Ik vond die reactie hierboven met 'is hem verteld wat er is met de baby' ook wel een goeie. Omdat ze zo klein zijn betrek je ze vaak niet rechtstreeks naar krijgen ze wel veel mee. Dat kan ook onrust geven. Je zou een een gesprekje aan kunnen gaan of hij eigenlijk weet wat er precies aan de hand is met hem (of zover jullie zelf weten wat er wel is. Wat de dokters nog niet weten kun je apart benoemen, dat ze nog moeten zoeken) Dat in combinatie met minder aandacht (wat gewoon logisch is wanneer er een zorgenkindje is) kan allemaal een situatie hebben gecreëerd waarin hij een keer begonnen is met vervelend doen waarop hij wel veel aandacht kreeg. Eigenlijk zoals dat bij alle peuters/kleuters ooit begint. Alleen bij de een zet dat veel meer door dan bij de ander (een combinatie van het karakter van het kind maar zeker ook wel onze eigen reactie als ouder). Ik zou inderdaad proberen, waar mogelijk, om wat bewuste aandachtsmomenten te creëren. Negatief gedrag zoveel mogelijk te negeren (desnoods echt uit de situatie lopen). En de taakjes e.d. klinkt ook positief want dat is iets wat natuurlijk heel stoer is als grote broer. Het zindelijk zijn klinkt trouwens gewoon passend bij zijn leeftijd. Ik zou daar ook niet veel de druk op leggen (een bron voor negatieve aandacht). Dat komt vanzelf, kun je ook zo benoemen.
Ik ben zelf ook de middelste en was rond zijn leeftijd toen mijn zusje kwam. Ook ik had er best veel moeite mee dat de baby ineens ‘mijn’ aandacht kreeg. Ik hielp mijn moeder graag. Ze liet me bijvoorbeeld washandjes uit de was zoeken zodat ik kon mee helpen opvouwen en Spuugdoekjes opvouwen. Een emmertje met sop en dan mocht ik de buitendeur schoonmaken terwijl zij de ramen deed of mee helpen in de keuken en badkamer soppen. Ook met koken hielp ik met roeren etc. Voor mij heeft het geholpen zegt mijn moeder en doordat ik weer wat meer 1 op 1 aandacht kreeg vond ik mijn zusje ineens een stuk leuker. Succes ermee!
dankjulliewel dames, ik probeer nu vaker per dag 1 op 1 momentjes te hebben. Het mooie weer valt ook goed in de smaak dat scheelt haha
Fijn dat het wat beter gaat! Iedereen wordt volgens mij blij van het mooie weer, ook ondeugende peutertjes!