Het klopt wel bij de eerst is het enorm zwaar. Tot er een tweede komt en dan is 1 hemels hahaha. En als de eerste komt is 2 hemels.
nee geen makkelijke kinderen. heb een dochter van 10 met ADD een jongentje van 3 met een licht autisme en Adhd en een extreem aanhankelijke dochter van 1,5
Ieder ervaart "zwaar" anders, denk ik? Na de geboorte van mijn dochter ben ik bijna nooit meer zonder zorgen geweest, en dat vind ik (met 1 kindje) soms best wel zwaar ja. Zorgeloos zijn, zoals vroeger, lijkt me heeeeerlijk
Ik denk dat vrij weinig moeders puur en alleen hun kindje zwaar vinden, maar dat het altijd een combinatie van dingen is. Heb je een fulltime of bijna fulltime baan en maar twee dagen in de week opvang, dan is het leven met één kindje heel anders dan wanneer je weinig of niet werkt of veel opvang hebt... Zo zijn er naast werk nog tal van andere zaken te verzinnen die op een moeder drukken (mantelzorg, huwelijksproblemen, etc...). Het is vrijwel nooit alleen het kindje dat het leven zwaar maakt en om die reden is het aantal kinderen ook niet allesbepalend. Een thuisblijfmama met 4 kids heeft het misschien stukken minder zwaar dan een fulltime werkende mama met een leidinggevende baan met 2 kids en weinig opvang.
Als ik even terugdenk, ik vond 1 kind ook best zwaar. Je bent dan een onervaren moeder, misschien wat onzeker over "doe ik het wel goed" en alles moet volgens schema. Dus je loopt als het ware beetje op je tenen. En ja, dat kan behoorlijk zwaar zijn. Maar van 1 en naar 2 vond ik minder hectischer. Het is dan wel drukker maar je staat als "ervaren" moeder wat steviger in je schoenen.
Ik vond het toendertijd met 1 kindje ook "zwaar" , maar nu achteraf met 4 kinderen, denk ik daar natuurlijk heel anders over... Ook vond ik twee peuters ook heel wat, maar nu , nu ze groter zijn, lijkt wel of je het ook drukker hebt met ze, taxi spelen, huiswerkbegeleiding, oplossingen aandragen, en ga zo maar even door... Maar ze zeggen niet voor niets, kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen.... En iedereen beleeft dat anders, 1 vind 1 kindje al druk en zwaar en een ander kan er makkelijk 6 aan in huis... Ligt denk ik ook aan hoe je kinderen zijn, makkelijk, moeilijk, beperkingen, huilbaby etc etc
EN dat is het dus....... Je hoort alleen pff vind het zo zwaar een kindje zo zwaar ( met nadruk op het kindje) kijk de zaken eromheen snap ik wel maar ik snap het niet als de nadruk op het kindje ligt zeg maar.
Mijn oudste heeft ass en was geen makkelijke baby. Veel huilen, geen nacht doorslapen, minstens 5x per nacht wakker, niet willen eten, etc... Ook nu hebben we zo onze uitdagingen met hem. Maar eigenlijk heb ik het nooit als heel zwaar ervaren met hem. Ik heb er altijd vrij goed rust en acceptatie in kunnen vinden. Ik kan me er enorm aan irriteren als mensen klagen over kinderen die 'al om 6 uur wakker zijn' of dwarse peuters (die zich normaal ontwikkelen). Dan denk ik ook 'je hebt geen idee...'. Maar goed, iedereen heeft zo zijn eigen referentiekader. Ik zal er ook nooit iets over zeggen. Ik ben vanuit mijzelf ook niet iemand die snel iets negatiefs zegt over mijn kinderen...anderen hebben wellicht meer behoefte om zich hierover te uiten. Ik vond de overgang van 1 naar 2 kinderen ook niet heel zwaar. Vooral omdat de eerste echt geen makkelijke baby was.
Ik vind 1 kindje niet zwaar, maar dan hebben wij wel een rustig kindje. Al slaat hij nu wel om in een peuter puber. Dat is soms pittig als het de hele dag nee en krijsen is. Maar dat komt vooral omdat ik zelf ook niet zo mobiel meer ben. Ben heel benieuwd hoe het gaat als de 2e geboren is.
dan kom ik weer erop terug dat ik 17 was bij mn eerst dus niet echt ermee bezig was van doe ik het wel goed.. ik deed het omdat het moest en ik deed het op mijn manier en daar vaarde we allebei goed op . misschien heb ik het toen de tijd daardoor makkelijker ervaren of zo. Iedereen ervaart natuurlijk moederschap anders. maar omdat ik 1 kindje op deze manier ervaren heb en omdat ik van 3 dit weekend naar 1 gegaan ben beetje realiteit uit oog verloren over hoe het ook kan zijn..
Je had mijn oudste wel mogen lenen hoor. Huilbaby huilde 16 uur per dag 4 maanden lang. Dag in, dag uit. En heb hem nooit aan iemand mee gegeven om eens een dagje rust te hebben.
Ik heb 1 kind nooit als zwaar ervaren, vond het een makkie. Snapte ook niet waar sommige vriendinnen over klaagde, ik had altijd tijd zat. Niks druks aan. Toen de tweede kwam, vond ik het wel een stuk pittiger. Maar de eerste was vrij makkelijk, tweede huilde heel erg veel. Dat zal sowieso verschillen.
dat heb ik dus ook als mensen zeggen mijn kind was weer eens om half 7 wakker! nou lekker toch geniet ervan! ik ben al bijna 2 jaar onafscheidelijk met de vloer naast het bed van mijn zoon. hij word ongeveer om de 4 a 5 keer wakker in de nacht en het kost me ongeveer 1 uur om hem weer in slaap te krijgen . O wee als je teveel geluid maakt dan word hij weer wakker en kan je weer opnieuw beginnen. Vaak ook doordat zoon lief wakker is en schreeuwt word zusje lief ook wakker en ja een echte meid met gillen en al dus hele huis wakker...
Ik denk dat t ook veel met andere factoren te maken heeft. Toen mijn dochter geboren werdt zat ik in een verschrikkelijke relatie, ik werd emotioneel mishandeld, verwaarloosd en leefde elke dag in een gevecht. Vreemd genoeg vond ik het hebben van een baby een opluchting Ben daarna een jaar single mama geweest en in die periode een nieuwe vriend die leren kennen. Veel dingen gebeurt, vervelende moeilijke dingen maar nooit heb ik het moederschap als zwaar ervaren. Wss omdat mijn dochter het enige lichtpuntje in een moeilijke tijd is geweest. Om nou te zeggen dat het heel makkelijk was... Nee en ik kan me voorstellen dat mensen het zwaar kunnen vinden... Je weet niet wat een ander mee maakt. Vind wel dat veel ouders tegenwoordig heel onzeker zijn, dag lees ik hoer op t forum ook zo vaak! Dat alleen al lijkt mij heel zwaar, ik zelf ben nooit zo zeker geweest als over het moederschap. Ik bedoel maar... Je weet niet hoe iemand zn leven er uit ziet.
Ts sommige dingen kan je niet begrijpen. Je kan wel gewoon accepteren dat iedereen dingen anders ervaart. Als zij het zwaar vinden, dan vinden ze het zwaar, punt.
Inderdaad, hier ook de hele dagen gekrijs gehad, heb hele marathons gelopen door de kamer. Stofzuigen was er toch echt niet bij (of ja, had het gewoon kunnen doen, maar dat voelde niet goed) en zwaar was het zeker. Nu echter, mevrouw is zo makkelijk, ik heb er geen kind aan. Mij hoor je niet klagen (of ja, wel eens, er moet iets te klagen zijn toch...? ). Denk dat het niet zo makkelijk is er iets over te zeggen, de één heeft makkelijke kinderen, de ander kinderen met wat 'probleempjes'. De één ervaart iets sneller zwaar dan de ander.
Het ligt denk ik ook wel een beetje aan het kind... Ik weet dat mijn kleine meneer de eerste 3 maanden geen minuut bij mij uit de buurt wilde zijn en dat zelfs stofzuigen gigantisch moeilijk was, omdat ik hem niet wilde laten huilen (en toen had ik nog geen draagzak/doek/whatever). Toen wachtte ik ook op het doen van het huishouden totdat mijn partner thuis kwam van zijn werk zodat hij ons kind even kon vermaken. En ja, ik vind het soms behoorlijk pittig met een fulltime hbo studie, huiswerk, tentamens, inleveren van vrije tijd, nieuwe rol als mama uitoefenen en er in komen, het huishouden doen en een sociaal leven onderhouden zodat je niet stikongelukkig wordt etc. Dat het met 3 kinderen dan zwaarder is, het zij zo, maar dat wil niet zeggen dat dit peanuts is. Anders kom je maar een paar kilometer in mijn schoenen lopen en dan krijg je er een stalker gratis bij! Inclusief het invullen van de papieren voor de aankomende rechtszaak en het lastig gevallen blijven worden Oh, en half zeven? Dat is mij inderdaad veel te vroeg als het om onnodige zaken gaat. En geloof me; het is onnodig!!! Alles is onnodig op dat tijdstip. Normaal gesproken sliep hij ook tot half 8 door; dus ik hoop dat we snel op zomertijd overgaan. Dan gaat het weer wat beter!
Is moederschap zwaar JA met 1 ,2,3,4,5 kinderen maakt niet uit. Maar als mensen zeggen pfff vind het echt zwaar een kindje met nadruk op het kindje zelf vind ik het weer anders. Bedoel moederschap is voor iedereen een beproeving een leerproces 1,2,3,4 kinderen je leert altijd wel wat bij en maakt altijd wel fouten. moederschap in het geheel is zwaar inderdaad . Maar als mensen klagen over hun kind zelf dan denk ik wat is er zo zwaar dan....
Ik heb het in dit geval over een gewoon kindje wat niets mankeerde. Ouders die de hele dag over de box heen hingen/of kindje op schoot hadden en om die reden totaal geen tijd meer hadden voor ook maar iets in het huishouden. Oh en voor het geval van makkelijk oordelen: mijn oudste is autistisch/adhd-er, mijn 2e lag na 8 dagen al in het ziekenhuis, 3e kindje ging allemaal wel goed, maar daar heb ik nu ontzettend mijn handen aan vol. Zo gemakkelijk was/is het niet, maar dat wil niet zeggen dat je dan ook maar niets in huis meer hoeft/moet doen.
Ik vraag me ook altijd af wanneer ik weer zorgeloos en 'vrij' ben zoals vroeger, misschien over 10 jaar of pas wanneer ze 20 zijn, maar waarschijnlijk is het antwoord 'nooooit'