Ik lees een begin bericht waarvan mijn mond wagenwijd open valt, je schrijft daarin heel neerbuigend over moeders met maar 1 kind die klagen. Ik zou heel snel je begin bericht aanpassen ipv in latere berichten dingen verduidelijken. Als jij geen makkelijke kinderen zou hebben dan zou je het niet in je hoofd halen om moeders van 1 kind die klagen zoals in je eerste bericht staat af te branden want dan weet je dat het best zwaar kan zijn met 1 kind. Je weet nooit wat er nog meer speelt bij iemand
als je ook daarboven leest heb ik het over ouders met vader en moeder ... dus 2 ouders ...dus misschien wat beter lezen. alleenstaande ouders zijn is altijd moeilijk omdat je er alleen voor staat of je nou 1 of 2 ,3,4,5,6,8 kinderen heb. of moeders waarvan partner er wel zijn maar nooit thuis zijn vanwege werk ofzo. heb het over ouders die samen voor de opvoeding van het kind staan en zeuren om de kleinste dingen.
Volgens mij bedoel jij (ts) juist de mensen die kinderen überhaupt "lastig" vinden, tenminste als ik het zo lees.. Ik denk dat het dat niet eens gaat om 1 kind of 3 kinderen. De voorbeelden die jij noemt zijn de mensen waar ik ook de kriebels van krijg. Vraag me soms echt af bij bepaalde mensen of die het wel leuk vinden om ouder te zijn. En nogmaals ik denk dat het dan niet eens te maken heeft met 1 of meer kids, maar met de mentaliteit. Overigens is van 0 naar 1 wel de grootste verandering denk ik zo. Iedereen ervaart dat anders. En dat mag ook.. Alleen je kinderen afsnauwen omdat ze bestaan vind ik echt walgelijk.
ik vond het ook best pittig met 1 kind hoor ze was echt een huilbaby,wilde alleen maar gedragen worden en echt niks was goed. vind dit topic echt nergens op slaan!!
Zelfs nu nog vind ik je topic gewoon triest. Als ik jou was zou ik me tijd in belangrijkere dingen steken dan je druk maken over wat andere als moeilijk ervaren
heb het over ouders die samen voor de opvoeding van het kind staan en zeuren om de kleinste dingen.[/QUOTE] Dan moet je misschien je titel aanpassen.. Maar ik snap echt de nut van dit topic niet.. Wat is het doel wat je ermee wil bereiken? Tips krijgen van anderen zodat je er mee kan omgaan? Samen lekker allemaal mopperen op al die zeurende ouders?
Tsja... laat ik het zo zeggen: ik vind dat JIJ niet mag zeiken omdat er zoooveel mensen op deze aarde zijn die veel meer hebben om over te zeiken
........ Hup weg. Ik ga niet eens beginnen hoe ik over jou denk. Vooral als ik je andere topics/berichten lees.
dat is het dus IK WEET NIET HOE ZWAAR HET KAN ZIJN MET 1 KIND! ik zou maar heel snel wat ? *gaap* blijkbaar heb ik het wel in mijn hoofd gehaald want volgens mij heb ik het echt geschreven toch? als je ook kan lezen is dit mijn ervaring dit weekend geweest. ineens 1 kind een verademing daardoor kon ik het allemaal even niet meer in de juiste context plaatsen. En tja zover ik weet mag iedereen zijn eigen mening hebben, eigen gedachtes enz enz en ja door sommige post hier ben ik ga nadenken en tuurlijk ga je dan denken oke je hebt gelijk dat is ook een punt. Maar ik ben geen watje om gelijk mijn post te gaan veranderen want ik heb het nou eenmaal neergezet op een moment dat ik zo dacht . om andere te pleasen. een topic is er om JAWEL alle berichten te lezen, te relativeren enz enz waardoor ik mensen om me heen beter kan snappen enz enz.
Mijn leven is na de geboorte van mijn zoontje ontzettend zwaar geworden. Mijn bevalling is als een zonnetje verlopen. Echter helaas na een week lag ik ineens in het ziekenhuis... Om een lang verhaal kort te maken, na 9 maanden ziekenhuis in ziekenhuis uit kregen wij te horen dat het tijdelijk zuurstof tekort in de hersenen blijvende schade heeft aangericht, dat ik ermee moet gaan leren leven nooit meer beter te gaan woorden en ik de rest van mijn leven bepaalde beperkingen zal blijven houden. Dat betekend ook dat de zorg voor mijn zoontje erg zwaar is. Er dagen zijn dat ik bijna niet kan lopen door verlammingsverschijnselen.. Dat ik nooit met mijn zoontje zou kunnen rennen... Dat ik hem bijna nooit kan douche omdat ik niet langer als 5 min op mijn knieën of hurken kan zitten.. En dat ik nooit met hem kan stoeien omdat mijn huid overgevoelig is en ik heel veel pijn ervaar als mensen dus ook mijn zoontje mij stevig beet pakt Dus ja 1 kindje valt mij heel zwaar. Of ik ooit nog een 2de zou kunnen krijgen blijft een grote vraag.. Zou best eens willen ruilen met je... Neem je dan ook mijn lichaam
Ik snap het nut ook niet helemaal... las in een ander topic dat jullie voor een 4e kindje gaan dus dan ben je toch ook niet alleenstaand ? of is dat nu over ?
Ik vind jou nogal zwart-wit denken. Dus mensen met de perfecte baby en het perfecte leven, mogen niet klagen? Want ze hebben het al zo goed en als de baby dan eens over hun heen plast en daarover klagen, mag dat niet? Want het kan nog zoveel erger? Je zegt in je begin post: "Loop 1 dag in mijn schoenen en wees een alleenstaande moeder met 3 kinderen van leeftijd 10,3,1 dan zul je nooit meer klagen hoe zwaar je het hebt met 1 kindje..." Ik vraag mij dan serieus af of jij weleens naar het nieuws kijkt... Er zijn vrouwen op deze wereldbol die dromen van jouw leventje en er alles voor over hebben.
Je weet niet hoe zwaar het kan zijn met 1 kind maar je komt wel hier oordelen? Wat een doos ben jij zeg
Nou Nou wat een aanval weer. Ik denk dat ts het helemaal niet zo gemeen bedoeld als het op het eerste gezicht lijkt. Ik denk dat ts zelf ook wel begrijpt dat het per situatie en gezin verschilt en dat ze gewoon over dit onderwerp wil kletsen. Misschien heeft ze het zelf erg zwaar en is ze benieuwd naar het verhaal van andere moeders. Wat me ook opvalt is dat een aantal pagina's lang er aardig wordt gereageerd. Plaatst er een iemand een kwade reactie, volgen er 20 achter. Een beetje meeloperig
Het is heerlijk om een tweeling te mogen krijgen en dit zijn bij ons de eerste dus we weten niet beter. Ook hier continue de vraag... jullie zullen het wel druk hebben... tja.. druk.. wat is druk.. ik weet niet beter dus ik vind het niet zwaar... Maar even on topic. Ik kan me echt wel voorstellen dat moeders met 1 kind het zwaar hebben. Het kan voor sommige een hele omschakeling zijn ook al hebben ze geen "beperking" zoals die van jou of een huilbaby... het zijn allemaal factoren die mee spelen.. het kan ook de leeftijd zijn of weet ik veel wat. En als de kids wel iets hebben zoals de halve of hele dag huilen, niet slapen of noem het maar op... dan ook zal het zwaar zijn. Ik heb ook wel eens een dag dat ze zo hangerig zijn dat ik denk.. hellup! en dan denk ik ook wel eens aan moeders die dit de hele dag week in week uit hebben.. tuurlijk is dat zwaar. Iedereen vind het anders en dat is maar goed ook. Thea je bent een alleen staande moeder zeg je en je hebt jong kinderen gekregen. Je bent er zo ingestapt en hebt het maar gedaan en ik denk dat je dat zo hebt vastgehouden. Maar was je toen ook alleen dan met de eerste? Want je hebt er 3.. en ergens heb ik gelezen dat je dit jaar voor een 4e kind zou gaan...
Dus mensen met 1 kind mogen niet klagen maar jij vraagt in dit topic wel om medelijden? Beetje dubbel!
scheelt dat ik wel wat kan hebben en zp is zp niet als er niet meegelopen word maar goed. heb het nooit gemeen bedoeld in tegendeel. probeer voor mezelf dingen gewoon helder te zien zodat ik me niet ga iriteren aan vrienden en mezelf in hun weer kan verplaatsen makkelijk nee maar zwaar ook niet gelukkig die tijd heb ik gehad. maar het helpt wel om verhalen te lezen van moeder met 1 kind hoe hun het ervaren enz enz om zelf daar een beeld van te scheppen zodat ik me kan inleven in andere mensen.
Tsja, zulke types heb je. Als ze niet klagen dat het ouderschap zo lastig is, dan klagen ze wel over het feit het zo lastig is als je wijsvinger niet even lang is als je middelvinger. Ze zullen altijd wel wat vinden om over te miepen. Adem in, adem uit, probeer ze links te laten liggen.