Ik heb altijd last van mn bekken gehouden. Jongste is nu bijna 7 Speelt altijd meer op als ik ongesteld moet worden.
Ik realiseerde me toen ik hier mijn verhaal deed terwijl de tranen over mijn wangen stroomden dat ik er nog geen vrede mee heb. Ik was vandaag bij de huisarts voor iets anders maar ik ook gelijk een verwijsbrief voor de pijnpoli gevraagd en gekregen. Ik ga naar een andere pijnpoli dan een paar jaar geleden. Hopelijk hebben zij nog andere goede ideeen.
Niet heel ernstig, maar na de bevalling is mijn huid heel erg veranderd. Heel droog, vaak rode plekken. Ik heb zelfs een tijd rondgelopen met een gezicht dat helemaal rood en jeukerig was, alsof het een masker was. En heel moe, meer dan je van moederschap zou moeten worden. En lage rugpijn en pijn in de heupen. Het gaat door sporten langzaam beter, maar helemaal weg zal wel niet lukken. @Fluitekruid: wat goed dat je op je strepen bent gaan staan. Ik hoop dat je snel verschil gaat merken!
Helaas heb ik ernstige buikschade waardoor ik voor de rest van m'n leven buikpijn zal hebben (tenzij ze m'n baarmoeder verwijderen maar dat willen ze nog niet). Dit komt overigens wel door een operatie die voor mij noodzakelijk is in iedere zwangerschap, dus als ik een 'gewone' zwangerschap zou hebben gehad was dit niet het geval geweest. Ik ben uiteraard erg dankbaar dat ik toch op deze manier nog 2 kinderen heb gekregen die pas met 37 weken zijn geboren, maar wat ik wel erg vind is dat ze mij niet op dit risico hebben gewezen, hoewel ik tot 2x toe een nacontrole heb gehad de zwangerschap daarvoor.
Ik heb trouwens ook nog wel bekkenklachten, hoewel deze niet zo extreem zijn als na de tweede bevalling. Maar ik ben ook met scheve heupen geboren dus die plek zal altijd een beetje gevoelig blijven denk ik. Zo kan ik bv. niet zomaar op ieder bed slapen, bepaalde soort matrassen doen hardstikke pijn aan m'n rug. Voor mijn zwangerschappen had ik zoiets dus niet. Ondanks oefeningen verwacht ik niet dat deze weggaan, maar in de verste verte is dit niet te vergelijken met die ellendige buikpijn.
Bij mij is de knip niet goed gehecht en genezen, huid scheurt een beetje tijdens het vrijen, niet fijn . Omdat we graag een tweede willen hebben we besloten om het nu zo te laten en na een eventuele 2e bevalling en knip eis ik een goede hechting! Ook heb ik me psychisch niet goed gevoeld tot ze 2 was, met behandeling van de psycholoog daar bovenop gekomen. Maar een tweede is totaal niet vanzelfsprekend, wil me niet weer zo slecht voelen.
Helaas na mijn 3e bevalling een blaasverzakking overgehouden. Door het persen, DL3 was een sterrekijker. En dat icm. mijn astmatische bronchitis, heb de hele zwangerschap verschrikkelijk gehoest en mocht geen medicatie. Verder heb ik nog steeds wel wat last van mijn onderkant, lijkt alsof 1 plekje gewoon niet helemaal in orde is. Ernstig is het niet, maar wel altijd voelbaar tijdens gemeenschap. Verder wbt de verzakking wordt het wel beter. Door oefeningen maar zoals ervoor denk ik (helaas) niet.
Toevallig dat een vriendin van me vandaag vertelde dat zij ook nog last heeft van haar bekken. En dan vooral tijdens/ rond haar menstruatie. Haar bevalling is ook al ruim 5 jaar geleden...
Heftig zeg, wat valt de nazorg dan tegen he? Die is er gewoon niet! Ik ben altijd rugpatient geweest, maar pas in 2012 kreeg ik eindelijk de diagnose bechterew (reuma in het bekken) en sinds een half jaar ook de diagnose HMS (losse gewrichten/banden). Pas toen werd ik serieus genomen, terwijl ik al mijn zwangerschappen in een rolstoel heb doorgebracht. Sinds ik medicatie slik, gaat het beter, maar mijn lijf heeft een flinke dreun gehad van de zwangerschappen. Diatase en verzakking van blaas en bm. Ik vind het nog steeds moeilijk te accepteren dat het op deze manier is gegaan en durf om deze reden een volgende zwangerschap eigenlijk niet aan. Maar de kinderwens is vooralsnog groter dan de angst. En toch zal ik spijt krijgen wanneer ik weer zwanger ben, omdat pijn zo verblindend en allesverterend kan zijn. Ik hoop elke keer dat het meevalt, maar dat doet het niet helaas. Sterkte iedereen!
Ik ben blij dat ik niet de enige ben die last van het bekken heeft rond de menstruatie. Bekkenfysio zei 'dat hoort erbij' vond dat in het begin wel lastig. En waar ik nog last van heb, is mijn ribben. Zodra ik moet hoesten of er iets tegen komt doet het nog pijn. Zl schopte zo vrolijk tijdens de zwangerschap dat ik zelfs aan de buitenkant blauwe plekken had En nog iets, brandend maagzuur. Sommige dingen kan ik daardoor nog steeds niet eten
Wauw een lotgenoot. Hier is vorig jaar ook Bechterew geconstateerd, na 2 pijnlijke jaren aankwakkelen. Toch hebben wij ook de stap gewaagd voor een tweede te gaan omdat de wens zo sterk bleef, ondanks alle pijn, bizar eigenlijk als ik er over nadenk. Ik vind de pijn soms zo intens dat ik mij geen houding weet maar wat mij geruststeld is dat er ook een aantal 'goede' dagen volgen. Ik ervaar dat de pieken veel minder zijn tijdens de zwangerschap maar ook dat kan natuurlijk per persoon verschillen. Voel me wel iets beter dan als ik niet zwanger ben, typisch.. Maar des te groter de klap straks weer zal zijn denk ik.. Wel fijn dat de medicatie werkt bij jou. Ook mij verdenken ze helaas op HMS maar dit kunnen ze pas goed onderzoeken na de bevalling. Mag ik vragen welke medicatie jij nu gebruikt? Ik moet na de bevalling en de hopelijk bv-periode, beginnen met biologicals waar ik erg tegenop zie maar de nsaid's die ik heb gehad werkte gewoon niet voldoende. Veel sterkte toegewenst iig!!
Dat is balen. toch zijn er bij de Celine Röst methode allerlei oefeningen, ook die je zittend of staand kunt doen, maar is heel moeilijk uit te leggen via internet. Er zijn therapeuten die deze methode gebruiken, dus misschien daar eens naar op zoek? Hier heeft het in ieder geval echt enorm geholpen. Ik weet wel dat misschien niet iedereen erbij gebaat is, de ene klacht is de andere niet, het ene lichaam het andere niet, maar ik ben denk ik een van de meest extreemste voorbeelden van langdurige bekkenklachten. (zoals gezegd 20 jaar bekkenklachten, 1,5 jaar platgelegen, en een dringend advies van de gyn om nooit meer zwanger te raken) Als je dan een 2e en 3e zwangerschap met nagenoeg weinig pijn kan volbrengen (bij de 2e heb ik zelf nog met 32 weken een vloertje kunnen leggen, om maar iets abnormaals te noemen, bij de oudste kon ik toen al niet meer lopen) is het een methode die in ieder geval aanbeveling verdiend. Nogmaals wil dat niet zeggen dat het bij iedereen werkt, maar toch, onderzoeken OF het je helpt is nooit verkeerd natuurlijk, maar al help ik er maar 1 iemand mee die dit toevallig leest, waar het wel bij helpt, ben ik al heel blij!
Hey lotgenoot Ik gebruik nu arcoxia, dat werkt op zich prima, het haalt de scherpe kantjes eraf zeg maar. Maar ik heb wel standaard pijn, wat voor een ander erge rugpijn is zeg maar, is voor mensen met bechterew helaas de standaard, maar dat weet jij ook helaas. Het is ook niet te omschrijven he? De echte ontstekingen, de pijn. Mijn moeder heeft ook Bechterew en zij omschrijft het als een mes die je ineens in je lijf gestoken krijgt en dan lekker ermee gaan porren tot je huilend hoopt op het einde en dat is het wel ongeveer... Bij mij zijn de zwangerschappen helaas veel zwaarder dan gewoonlijk, omdat ik dan juist ontstekingen krijg en dan icm de hms invaliderende bekkeninstabiliteit krijg. Het idee om zonder medicatie te zijn en dat weer door te moeten maken, maakt me heel erg bang. En toch gaan we ervoor, ik wil zo graag nog een keer een kindje krijgen. Biologicals, mogen die met de borstvoeding gegeven worden? Ik wil ook weer heel graag lang borstvoeding geven, oa om mijn kinderen te beschermen tegen bechterew, maar ik moet natuurlijk ook voor ze kunnen zorgen en dat is nogal lastig als je niet kunt lopen, slapen of zitten van de pijn. Dus daar zal ik dan eens naar gaan informeren bij mijn reumatoloog, want van haar mag ik alleen pcm tijdens de zwangerschap en ibuprofen tijdens de borstvoeding! Heel veel sterkte, ik hoop op veel goede dagen voor je en dat je meds straks goed aanslaan.
Vlinder84 wat tof dat je voor een 3e kindje gaat! ik hoop dat het een zwangerschap zonder al teveel pijn wordt (hopelijk). Je weet maar nooit. Sterkte !
Hoi! Veel dingen zijn erg herkenbaar wat je schrijft. Voor mij begint nu pas steeds beetje bij beetje duidelijker te worden wat het allemaal inhoud, de Bechterew. Inderdaad die pijn is niet te omschrijven en het maakt me soms wel echt wanhopig, angstig. Wat gaat de toekomst brengen? Kan jouw angst trouwens goed begrijpen, zonder medicatie lijkt mij in jouw situatie ook niet te harden volgens mij is het bij jou al wat verder gevorderd? Echt respect dat jullie desondanks ook de kans nemen om voor een derde te gaan hoor. Ik moet zeggen dat het bij mij nog niet op zo'n progressief punt is dat het echt altijd constant elke dag is maar dit zal natuurlijk vroeg of laat voor mij ook gaan gebeuren. Wel elke dag pijn maar ook zeker 2 dagen in de week waar de pijn een 6 is ipv een 10. Al begint het nu wel weer meer op te spelen, of dat de Bechterew is of de instabiliteit en/of hypermobiliteit, geen idee. Huishouden/kind verzorgen etc. vind ik echt een enorme uitdaging geworden. Eigenlijk zit ik pas net in de hele malle molen maar het is wel fijn om te weten wat ik mankeer. Die onwetenheid is gewoon killing, je voelt dat er iets gruwelijks mis is, maar wat? Al is het wel een shock als je zo'n diagnose krijgt, aangezien er ook geen kans op genezing is. Biologicals mogen inderdaad niet met borstvoeding, moet me eigenlijk nog laten informeren welke medicatie wel mag want bv wil ik wel gaan geven. En leven op paracetamolletjes is ook geen leven😓. Zijn biologicals jou niet aangeraden? Ik hoop voor jou hetzelfde en het allerbeste! En dat een volgende zwangerschap voorspoedig mag verlopen.