Lieverd hier bij de jongste met 5,4 kloppend hartje en bij de oudste met 5,6 dus echt nu bij een echo zou het hartje allang kloppen!
Strandbal87: niet netjes dat ze tegen jou hebben gezegd dat afnemende borsten qua pijn/grootte altijd leidt tot een mk. Dit klopt niet, maar in mijn geval was het wel een teken ..alleen dan heb ik het over de mk-en bij de 5 weken (maar goed dat is ook 'logisch' want dan is je hcg nog niet hoog en daalt het weer snel waardoor de symptomen ook sneller verdwijnen). Echo: als het goed is hebben er 2 meiden morgen een echo, heel veel succes alvast! Duimen voor mooie kloppende hartjes !
Maar ik snap je angst. Bij mijn tweede miskraam.... Had ik ook toen ze met 12 weken zeiden dat alles goed was. Ik was zo blij! Het aan iedereen verteld en toen was het 2 weken later niet goed! Dus ik was toen ook zo teleurgesteld in m'n lichaam maar geloof me lieverd jou lichaam kan het ook...... Dikke knuffel
Ik wil gewoon zeker weten als er bij de echo geen hartje is, dat het dan fout is. Over en uit. Niet 'het zou nog kunnen komen, kom over een week maar terug'. Maar laten we er voor alsnog maar vanuit gaan dat er een geweldig hartje te zien gaat zijn, die de komende pak-em-beet 110 jaar nog heel stevig blijft kloppen!
En bedankt... je hebt me hier aan het janken! Wat fijn zo'n forum. Ik 'ken' jullie pas net, maar heb er nu al zo veel steun aan.
...en daarom ga ik niet eerder dan 8 weken..net als vorige keer weet ik dan gelijk waar het op staat. Dus ik snap die keuze!
Ik heb vd week ook nog even voor de zekerheid gevraagd of ik met 12w dan ook wel nóg een echo krijg en ja, gelukkig doen ze er hier tegenwoordig standaard 2! Ook om de termijn beter te kunnen bepalen, maar ook omdat de 1e met 12w wel heel lang duurt
Dat moet ook zo verschrikkelijk zijn geweest..denk je de beruchte 12 weken voorbij te zijn..gaat het kort daarna mis. Ik weet nog als de dag van gisteren toen wij voor de 12 weken echo gingen. Ik had in gedachte het al helemaal gepland hoe we het naar buiten zouden brengen...maar ergens had ik er ook een naar gevoel bij (maar dat is een lang verhaal). Toen hij uitwendig ineens het kindje niet in beeld kreeg ..begon bij mij de hartkloppingen...toen inwendig en eerste wat ik zag was geen hartactie en een levensloos kindje zwevend in mn buik. Hartje bleek 2 dagen ervoor te zijn gestopt en had een flinke vochtophoping in het nekje...de gebeurtenissen daarna waren zo emotioneel dat ik het nog opnieuw kan beleven in mijn herinnering....daarom is elke zwangerschap, elk wezentje zo kostbaar en besef ik maar al te goed dat het een wonder is om überhaupt een gezond kindje op de wereld te zetten.
Ik heb toen met m'n partiële mola zwangerschap ook heel veel steun gehad hier op het forum. En dat vertrouwen in je lichaam moet je gewoon weer krijgen. Ik heb daar ook nog steeds moeite mee. Om wat jij ook zei: je voelt je (dom) omdat je niets doorhad.... Ken ik m'n eigen lichaam wel? Werkt alles wel zoals het moet? Die vragen heb ik zoveel in m'n hoofd laten afspelen. Maar lieverd wij gaan voor dat hartje wat nog zeker 100 jaar gaat kloppen! 😘
dat is idd een slag in je gezicht. Iedereen verteld... En iedereen zag het ook..... Ik heb in die 3 weken dat ons meisje dood in m'n buik zat wel 10 x de vraag moeten beantwoorden wat leuk krijgen jullie een tweede?! Waarop ik steeds moest zeggen, ja maar het kindje leeft niet meer. Hopen dat je gaat bloeden. Zelf afscheid kunnen nemen..... Het was onwijs heftig. Toen na de 1 curretage ik bleef bloeden, moest ik voor echo. En daar Zaten de beentjes van ons kindje nog.... Die beelden vergeet ik nooit. Dus rap door voor een tweede curretage. En dan wil je zo snel mogelijk een cyclus en door!!!! Maar dan de klap een partiële mola zwangerschap. Wat een angst..... Dus ik begrijp de meiden die zo bang zijn zo goed. Wat die angst grijpt mij soms ook enorm aan.
Je omschrijft het PRECIES zoals het bij ons verlopen is. Het beeld van die echo heb ik heel lang terug gezien in mn nare dromen en nu mn grootste angst. Ik ga nu ook pas kijken als ik bevestigd heb gekregen dat het goed zit! Maar goed! Ik voel me nu schuldig omdat er nu een negatieve sfeer in een super mooi topic hangt. Schouders rechtop, neus naar de toekomst gericht en samen op weg naar dikke buiken en mooie baby's.
Je hebt gelijk strandbal87...dat is het verleden...nu kijken naar het heden en de toekomst...met heeeeel veel mooie buiken en baby's inderdaad !
Lieverd ook dit moet je samen kunnen delen. Maar ik heb dat ook gehad met die echo toen de helft van ons kindje er nog zat. Dat beeld raak je nooit meer kwijt. En het aparte was de laatste keer met 12 weken dat het hartje klopte toen moest ik huilen en ik wist niet waarom. Later wel..... Dit was de laatste keer dat ik dat hoorde
Mamavand: heel heftig wat je hebt moeten doorstaan! Maar hopelijk hoef je die weg nooit meer te bewandelen en gaat deze zwangerschap iets moois brengen!
wat een gekke opmerking van de gyn! bij dat soort dingen ga je, je helemaal zorgen maken! bij mijn miskraam voelde ik me op zondag helemaal niet meer zwanger meer.. dinsdag begon de buikpijn.. en 1,5 week later verloor ik het vruchtje! Ik voelde toen zondag zelf eigenlijk al aan dat het niet goed zat! Deze zwangerschap is zo anders! en t voelt zo sterk dat het bij ons blijft! het zegt nog niks dat prent ik mij zelf in! maar phoe de stemmingswisselingen, de onrustigheid en de misselijkheid maken me behoorlijk van slag. het hoort er bij! i known! maar toch bied ik mijn hormonen gratis aan! iemand interesse? Oja de rest hou ik wel graag! hihi!
Jeetje, wat hebben jullie een verschrikkelijke dingen meegemaakt zeg. Ik kan me niet eens voorstellen hoe veel pijn en angst zoiets teweeg brengt. Super dapper dat jullie doorgaan en zo positief blijven, veel respect! Hier een verhoogde kans op miskramen vanwege schildklier. Ik wacht (al 1,5 week) op uitslag van mijn bloedtesten. Als die ok zijn dan is de kans maar een klein beetje groter dan 'normaal', als ze negatief zijn... nouja, dan is de kans dat het goed gaat niet zo groot. Ik heb zelf continu het gevoel dat het misgaat. Mijn hele leven hoor ik al dat ik verminderd vruchtbaar ben, en het was gewoon in 1x raak. Dat kan gewoon niet goed gaan, zo voelt het (zeker ook vanwege die grotere kans op miskramen). Ook het feit dat ik eigenlijk nauwelijks klachten heb en pas heel laat een knaltest had voedt dat gevoel wel. Maar goed, dit weekend gaan we het toch aan familie vertellen, want ook als het misgaat wil ik er over kunnen praten met ze.