Ja absoluut herkenbaar die extra kwaaltjes rondom de echo.. ik had ze ook vorige keer ineens terwijl ik al een negatieve test in handen had gehad. Nu ook aan het overgeven. Weet alleen niet of dit komt door een griep of door de hormonen. Vannacht bijna 2X een uur wakker gelegen met het idee van wat als morgen blijkt dat de kleine is overleden... hoe ga ik jullie hier verlaten. Hoe ga ik het de directe familie vertellen.. hoe ga ik dan om met de zwangerschap om van mijn zus (die zit nu op 12 weken) Hobbies: Hier ook aan het haken. Dekentjes en knuffels. Truitje ben ik aan begonnen maar vind ik super moeilijk.. en krijg hem toch niet af binnen een tijdsbestek dat ik hem pas haha. Daarnaast lees ik veel fantasy series. Wetten van de magie, de geheimen van Nicolas flames etc. Voor me dochter ook een gamer geweest maar kom echt (behalve voor me werk) niet meer achter de pc. Speelde met een LAN groep dingen als call of duty.
Onzekere dame, de angst voor een miskraam blijft heftig he. Hier neemt het ook toe naarmate echo dichterbij komt, een soort van tentamen vrees. Mijn schoonzusje en broertje zijn nu 20 weken bijna, volgende week echo. De twintig weken echo Is volgens hun het meest spannend. Mijn conclusie: de volgende echo Is het meest spannend, haha. Hoe gaat het met jullie broeken, hier ga ik het niet lang meer volhouden denk ik. Ik ben erg slank van mezelf, broekmaat 25-26, misschien dat het daarom zo snel niet meer past. Een paar hele lage 26s gaan nog wel. Gelukkig dat ik de laatste jaren bij twijfel de grotere heb gekozen ivm kinderwens, haha. Scheelt weer paar weken.
Destinny.... Ja ik mis het rijden ook zeker wel hoor!! Wat betreft die kwaaltjes denk dat het los staat van de echo.... Ik heb de echo aan paar keer gehad en bij m'n jongste ook rond de 6-7 weken werden me klachten erger. Ik heb dat nu ook...... Vorige week dacht ik nog ik Voel niks... Nu ben ik zo dizzie en misselijk. Echt niet leuk meer
Onzekere dame succes met de echo!! Theeleut ik draag nu jurkje met sneakers heb ook Zelfde maat als jou en mijn broeken doen ook pijn. Behalve die heel laag zitten. Maar jurkje zit lekkerder...
Dit snap ik zo goed, heb precies hetzelfde Bijna elke ochtend als ik opsta vraag ik me af of kleintje nog leeft of is overleden ... En met de echo ook idd ... ik moet Maandag weer en eigenlijk bereid ik me elke keer voor op slecht nieuws, dat ze zegt dat er geen hartje meer klopt. Weet dat het niet eerlijk is tegenover die kleine, die doet zo onwijs der best en der moeder denkt zo negatief ... Ben ook wel 's trots , dat we al zo ver zijn gekomen, maar de angst blijft zo sterk aanwezig , ergens wel verdrietig ...
Nog een paar weken doorbijten meiden, dan zijn we door die eerste enge 12 weken heen. Ik hoop dat ik dan meer rust krijg. Ik ben mn kwaaltjes ook nauwlettend in de gaten aan het houden (super bang voor de echo van maandag) en ik merk dat ze nu veranderen. Borsten zijn minder gevoelig, maar wel veel trekjes wat ik herken als bandenpijn? Onzekere dame, ik ga heel hard voor je duimen! Hoe laat ven je morgen aan de beurt?
Ja, het is idd echt nog even doorbijten .... Volgens mij mijn langste 8 weken ooit Oh jij Maandag ook aan de beurt .. hoelaat mag je ?
We blijven elkaar gewoon ondersteunen meiden! Volgens mij wisselen de dipjes zich 1 voor 1 af bij ons, dus dat komt goed uit! Ik ben nu toch wel blij dat ik vanaf 8 weken elke 2 weken een echo krijg tot de 12 weken. Dan is het niet meer zo ver vooruit kijken en wachten.
Heb je om de 2wk echo zelf aangekaart of niet ? Ik ben om 13.55 ... Gelukkig hoeven we niet einde vd dag
Heel herkenbaar meiden de dipjes! Wij zijn ook nog nooit zover gekomen. Maar toch kan de angst dat het stopt met groeie me ineens overvallen. En dat terwijl ik mjn eigen lijf qua energie, borsten, eten, spugen echt niet herken! Maar toch is het heel lastig om erop te vertrouwen! Merk dat de kwaaltjes bij mij voor n echo erger worden. Zullen de spanningen wel zijn!
Nou ja, ik kwam al in tranen de kamer binnenlopen bij de eerste echo. Ze heeft me eerst met een glaasje water gerust moeten stellen. En ik durfde niet op het scherm te kijken (nachtmerries van het beeld bij de MA gehad heel lang) dus dat had ik ook benoemd met de vraag of ze het wilde zeggen als het goed was, zodat ik mee kon kijken. Dat alles bij elkaar opgeteld stelde ze in eerste instantie voor om na 2 weken, als ik 10 weken zwanger ben, de termijnecho te doen. Toen vroeg ik of ik dan met 12 weken een afspraak mocht maken om met de doppler naar het hartje te luisteren. Maar toen gaf ze aan dat ze dan net zo lief nogmaals het echo apparaat aan zou zetten voor mij. Super lief. Na de 12 weken mag ik ook elke 2 weken ipv 4 terug komen om naar het hartje te luisteren. Net zo lang tot ik het kindje voel of er gerust op ben. En tussendoor als ik het echt niet meer houd, mag ik bellen en zetten ze mij er gauw tussen. Ze zijn super meelevend dus. Heel fijn!
Ah .. lees t met kippenvel, had dat zelf ook de eerste keer, dat ik niet naar het scherm durfde te kijken en de echoscopiste het moest zeggen of t wel of niet goed was ... Wat superfijn dat ze zo met je meedenken, zulke mensen wil je om je heen ! Maar idd ook heel fijn dat dit forum er is, dat je met dames kunt praten die weten wat je voelt en waar je t over hebt !
Half 4 smiddags pas. Kon eerder maar dan ligt mijn dochtertje nog te slapen. Kan vandaag niet zonder tranen dit forum lezen. Reageer overal later op, beloofd.
Die angsten dat is voor ieder denk ik afwisseling per dag. Ik heb dagen dat ik me mega angstig voel.....andere momenten voel ik me beroerd en denk ik zie het zit er nog!! Maar we hopen dat we allemaal snel en voorspoedig die 12 weken door komen... Dan kunnen we daarna allemaal echt gaan genieten....
Ah, ik heb ook al tegen mijn man gezegd dat hij maar moet kijken en maar even moet laten weten of het er okee uit ziet (we weten wat we niet willen zien...), ik ga dat ook aan de vk vragen. Ik wil idd ook niet kijken. Ik durf echt niet. Ik mag om kwart voor 2. Gelukkig niet al te laat op de dag... Zo'n jank-dag had ik paar dagen geleden ook, super herkenbaar. Pff wat is dat eerste trimester toch zenuwslopend. Ik probeer echt hoopvol te blijven, maar ik vind dat met de dag moeilijker! Ben heel blij dat jullie mij hier begrijpen (en ik jullie!!)
Sterkte meiden met de onzekerheid vervelend he, hebben we denk ik allemaal last van. Even een positief berichtje van mij. Ik ben samen met mn vriend kinderwagens wezen kijken. Jeetje ik weet het ff niet meer hoor haha zoveel. Gelukkig hebben we nog even de tijd.