@lieflief ....hahaha... @wishful... sterkte voor je schoonzus... dat blijven altijd nare berichten.. @scooter. Jij moet gewoon t tempo bepalen! Hihi en anders anderen voor jou laten werken... Wij gaan waarschijnlijk morgen nog even naar de 9 maanden beurs... gisteren info avond van het kraamhotel ... wordt heel realistisch allemaal zo! Stiekem ook een babyshower voor mijn vrouw aan het regelen... Hahaha hilarisch, alles is bij ons natuurlijk al een beetje anders, maar mijn schoonvader, schoonbroer zwager em neefje staan er op ook te komen... het boeit ze niet dat dat normaal een vrouwending is...hahaha
Oh echt vervelend voor haar Wishfuldreaming Scooter, ik denk dat je niet overdag naar bed moet gaan zolang het niet nodig is. Ik bedoel; dan wen je er ook aan. Je kunt natuurlijk wel lekker een boek lezen ofzo! Terug in bed na opstaan schijnt ook niet te helpen. Toch proberen een beetje hetzelfde ritme elke dag aan te houden en niet teveel willen doen! Het weer werkt ook niet echt mee in energie denk ik! En inderdaad, we hebben allemaal nog tijd zat joh! Leuk lalalaura! Hopen dat ze nu niet meer hier gaat lezen
Hoi meiden, Sorry dat ik wat minder reageer. Ik volg en lees nog wel alles hoor. Ik voel me gewoon verre van lekker de laatste weken. De bekkeninstabiliteit vreet aan me. Al eens 2 weken thuis gezeten, dan 2 weken gaan werken, ging echt slecht nadien en nu sinds dinsdag arbeidsongeschikt dus ik ga men bureautje pas in oktober ofzo terugzien denk ik. Lang zitten ging echt niet meer. Zit nu dus thuis en er is hooooopen te doen thuis, klusjes allerlei op verschillende plekken in het huis, een babykamer waar nog niets aan is gebeurd en nog volgestouwd zit met spullen die onder andere naar berging en kelder moeten maar dat kan nog niet want ook daar moet eerst nog geklusd worden... dan hè huishouden er nog bij en een kleutertje dat graag wil gepakt worden en hopen energie vergt... Door de bekkenpijn kan ik hem bijna niet optillen. Ik doe dat uiteraard soms wel maar dan heb ik echt pijn! Hetzelfde met huishoudelijke taken... mijn man heeft het ook druk en kan hem moeilijk vragen om alles te doen dus ik doe nog wel ditjes en datjes maar telkens met meer pijn al gevolg. Ik slaap dan intussen meestal slecht dus echt recupereren doe ik ook niet en dan is de energie om met zo'n kleutertje om te kunnen ook ver weg. Die gaat nu begin maart voor het eerst naar school (beginnen met halve dagen) en nu hoor ik vandaag dat mijn man die week naar het buitenland moet. Ik ben echt beginnen janken want ik weet echt niet hoe dat ik dat allemaal moet redden. Hem in en uit bedje tillen, aan en uitkleden, in en uit eetstoel hijsen, in en uit de auto... ik probeer hem wel zo veel mogelijk zelf te laten doen maar dan nog is het minste al te veel voor mijn bekken precies... Gewoon het idee dat dit nog voor 4, 5 maand is doet me dikwijls in tranen uitbarsten. Ik hou mezelf nog een beetje sterk met eraan te denken wat voor moois we gaan terugkrijgen maar het idee zo hulpeloos te zijn daar kan ik niet tegen. Al dat werk zien en niets kunnen doen, constant om hulp moeten vragen. Ik word er gek van en ik merk dat mijn man er ook gek van wordt wat dan weer uitmondt in ruzies enzovoort enzoverder. ... Het is bij ons dan wel een tweede zoontje dus de grootste hoop hebben we al wel in huis. Een 2e hoge stoel en Autostoel zullen We wel op de lijst zetten met wat kleinere dingetjes nog. Maar voor de rest is er dus nog niets gebeurd. Geen babykamer. Geen geboortekaartje ontwerpen, geen naam gekozen (vind het woord moeilijk want zelfs bij onze favoriete Namen zit geen wauw gevoel bij, wat ik trouwens wel had met meisjesnamen) Ik denk dat het een Otto of een Lenno gaat worden. Of niet Haha we zullen zien of we er uit gaan geraken! Pffff zo'n zooi. Ik wil een roze wolk! Sorry voor mijn beklaag, maar het eraf schrijven lucht wel even op. Om toch met een positieve noot te eindigen; de 20w echo was helemaal goed. 10/10 voor ons smurfje. Mijn placenta ligt blijkbaar wel redelijk laag maar zou normaliter wel nog naar boven gaan bij het groeien en optrekken van de baarmoeder. Ik voel ons smurfje heel erg vaak en mijn man ook. Wat een actieveling! Heel veel geschopt en gedraai en geduw! Benieuwd wat dat gaat worden!
@wishful: het verhaal van je schoonzus herken ik uit de duizend, er is namelijk identiek hetzelfde gebeurd hier in augustus met mijn schoonzus. ook 2 weken teruggezet om dan miskraam te hebben, helaas was er weinig positiviteit te merken bij de aankondiging van onze 3e zwangerschap. Maar ondertussen zijn we een paar maand verder en zijn de gemoederen bedaard. Hopelijk probeer je toch te genieten van jouw baby. We duimen allemaal mee dat je schoonzus gauw goed nieuws krijgt. Bij de mijne is het alvast nog niet gelukt. @nunas: bekkeninstabiliteit, ik ken er alles van. Had het na de zwangerschap van nr 1, ging heel slecht bij nr 2 en is nu draaglijk bij nr. 3; best rust en activiteit zoveel mogelijk afwisselen en wel heel goed dat je niet meer moet werken want da's echt niet goed continue zitten. Probeer goed af te wisselen en volg desnoods wat kine bij want het zullen anders nog wel hele zware weken kunnen worden. Ik heb bekkeninstabiliteit dat nooit meer weg gaat, dus ik leer er ergens mee leven en weet ook dat ik bepaalde bewegingen ook best niet meer doe. Hopelijk vind je toch voldoende rust om te recupereren want da's echt belangrijk. Maar het zijn maar tips hoor wil gerust niet zeggen wat je moet doen
Ja ik ga nu al geruime tijd 1 à 2x in de week naar de Kine, maar het verbetert niet echt. Die Kine doet wel goed maar is precies eerder een lapmiddeltje zoals die bekkenband en warme kussentjes.... Bedankt toch! Oh jee wat erg voor je dat het bij jou niet meer weggaat. En ik zit hier te zagen over 4,5 maand... Ik had er bij nr. 1 ook last van. Zelfde als nu zo vanaf 14w ongeveer. Nadien ben ik wel 90% hersteld maar soms nog lage rug/bekkenklachten als ik lang moest rechtstaan vb. Muziek optreden ofzo. Wishful ik laat de Belgjes hier niet in de steek hoor lol! Blijf dit een heel fijn forum vinden. In vlaanderen zijn er niet zo'n forums waar zo actief gekletst wordt precies. Wat sneu voor je schoonzus. Hopelijk geraakt ze er snel bovenop. Wat lijkt die onzekere periode voor ons al ver weg hè! Met al dat gestommel in de buik!
In België kennen ze eigenlijk niets van een goede behandeling tegen bekkeninstabiliteit, ik heb alles geprobeerd, echt de hele boetiek! Bij mijn kine kreeg ik massages op mijn achterwerk, de spieren rond het bekken krijgen ze niet los, soms efkes, en dan weer minder. het volgende is een osteopaat, dat probeer ik na nr 3. Elke kinesist geeft ook andere oefeningen weer. Echt ik heb dat al gemerkt. Ja als je naar meer dan 2 jaar nog steeds last heb na nr 1 dan weet je wel hoe laat het is natuurlijk... Maar ik kan er mee leven, mijn vriendin had ook erge bekkenpijn en last tijdens de zwangerschap, maar zodra de geboorte voorbij kon ze alles. Dus ja, ook om jaloers op te zijn, maar we nemen het zoals het komt. Ben al gelukkig dat ik 3 kids (mijn droom) heb kunnen waarmaken, er zijn er veel van mijn leeftijd van wie het nooit zal lukken.
Bij mijn moeder is het ook nooit meer overgegaan helaas dus ik dacht na mijn eerste zwangerschap dat dat bij mij ook zo zou zijn. Maar gelukkig was het toen na de bevalling meteen over. En dat hoop ik nu natuurlijk weer..... maar ben wel bang. Ik.herken veel in het verhaal van Nunas. .... vind de pijn heel erg. Maar het is verschrikkelijk dat ik mijn zoontje van nu 9,5 maand tekort doe, vind ik zelf....
Nunas, ik heb er helemaal geen verstand van het klinkt allemaal echt supervervelend! Gisteren las ik toevallig over slapen met voedingskussen dat het kan helpen bij bekken klachten. Door hem tussen je benen te leggen (of een gewoon kussen) kantelen je bekken niet zo als je op je zij slaapt. Misschien wist je dit nog niet en kan je het eens proberen!
Hier ook weer bekkeninstabiliteit. Bij alle zwangerschappen last van gehad en ook nooit meer echt over gegaan. Heb sowieso een instabiele rug en fibromyalgie dus schiet niet echt op. Wekelijks fysio en goed doseren helpt me er doorheen maar dat heb ik de afgelopen jaren wel echt moeten leren. Hier de middelste nog steeds flink ziek. Vanochtend weer naar de dokter. Bleek nu ttoch ook een oorontsteking. Hopelijk knapt hij met de antibioticakuur nu toch op. De oudste gaat wel langzaam vooruit maar helaas begint de jongste nu met koorts. Ik ben zelf doodop dus hb laten prikken maar die was nog 7,1 dus dat is voor deze termijn prima. Hopelijk knappen de kids.snel op zodat ik ook weer op kan knappen.
Ja ik slaap meestal met zo'n worst in bed. En ook tv kijk ik met zo'n worstkussen. Amai wat is ons smurfje een actieveling! Je ziet mijn buik echt bewegen en je kan zo zien waar hij schopt geweldig 😅
Hardnekkig zeg prj! Hopelijk steken ze jou niet aan. Vandaag naar de beurs geweest! Was echt gezellig! In de negenmaandenhal vond ik het best mee vallen met de drukte. Vond de aanbiedingen niet echt fantastisch. Heb zelf wel flessen, kolf en uitkoker van Nuby gekocht en natuurlijk wat gratis dingetjes en van mijn moeder een knuffel en van schoonmoeder een ledikant deken gekregen nu echt een moe lijf dus lekker naar bed.
Ja romantic ik was op de beurs vandaag! Heb je nog wat meegenomen? Ik niet, vooral lekker rondgekeken met mn mams. Ik bon het leuk voor een keertje, maar zou er niet nog een keer heen gaan. Mooi buikje al whisfull dreaming! Ik had er van de week ook twee gemaakt, ben al zo lekker trots op mn buikje 😊 zie hier:
Mooie buikjes! Ik ben zelfs ietsje verder dan jou butterfly maar toch wel een kleinere buik. Op de beurs zeiden ze ook dat ie nog zo bescheiden is. Nouja, komt vanzelf wel!
Vandaag was hier de carnavalsoptocht dus even verkleed. Was erg leuk de opa's, oma en mijn opa en oma waren hier. En ik dacht zal is een foto maken van mezelf.... schrok mezelf rot mijn carnavalspakje laat mijn buik wel erg groeien.
mooie buikjes! ik hoop komende week even een goede foto van mijn vrouw te kunnen maken! Morgen gaan we naar Texel... Vorig jaar waren we er ook. Toen net na IUI-D poging 6.. We konden niet verder en moesten een maandje overslaan omdat we van donor gingen wisselen. We zaten er op dat moment zo doorheen... En de frisse wind en de omgeving maakten écht even ons hoofd leeg en daarna konden we er weer tegenaan. Dat was achteraf wel zinvol.. haha want later bleek dat er nog 3 van dat soort pogingen volgden en daarna 2 icsi's... Maar nu... terug... en mijn vrouw is al over de helft.. Ergens echt magisch ofzo... We hebben echt (super zweverig) even behoefte om "dankjewel" te zeggen voor dat laatste restje energie wat we toen zó hard nodig hadden...