Is er ook iemand die zwangerschapsdiabetes heeft gehad bij een vorige zwangerschap of die diabetes heeft? Ik voel me toch een partij beroerd. Ik had bij mijn vorige zwangerschappen dus diabetes en het zit ook in mijn familie. Mijn vader is diabeet. Ik denk (weet bijna wel zeker)dat het nu al terug is. Heb de afgelopen dagen een dagcurve bijgehouden en ik heb al een paar uitschieters. Net binnen een uur na ontbijt geprikt zit al op 8.6. En dat met een ontbijt volgens het dieet. Ik baal dat ik mijn ha pas dinsdag kan bellen om te melden.
Ze hebben bij mij wel wee opwekkers aangezet, maar ik voelde ze niet meer. Ook zat er totaal geen regelmaat in. Ben benieuwd hoe het met een tweede gaat!
Ik ben 1 mei wel vrij, maar dan ben ik jarig dus ben ik altijd vrij. Maar het is in Nederland geen standaard vrije dag
Ik heb de laatste dagen last van een drukkend gevoel in mijn baarmoeder. Net zo'n gevoel voordat je ongesteld gaat worden. Hebben jullie dat ook? Misschien komt het omdat de baarmoeder aan het groeien is.
Geen idee Katin... Ik herken het niet... Wat zeker positief is door mijn verleden... Denk dus niet dat het abnormaal is ofzo.
@ samila Boh 12 kilo is echt veel, hopelijk heb je het deze zwangerschap toch niet tot het einde. Wel super knap dat je dan 3x zwanger bent geworden, wetende wat je te wachten staat. Ik heb nu bij de eerste al soms de gedachtes bleh zo hoef ik geen tweede of derde meer no way! @ Lenamill och arme het begint bij jou echt later he! Ik heb ook alleen middag en avond misselijkheid, in de ochtend voel ik me juist het beste als ik geslapen heb en uitgerust ben. Moet dan meteen opstaan en goed ontbijten dan trek ik t tot de lunch ongeveer, daarna begint de misselijkheid. Heb de afgelopen week ook op het randje van overgeven gezeten bijna dagelijks. Krijg van de huisarts niks anders dan emesafene die niet voldoende helpt. Ben vandaag naar de Tuinen gegaan om Sea Bands te halen, van die armbandjes met een drukpunt/kraal. Heb ze sinds vanmiddag om, laat me verrassen of dit helpt. Laatste redmiddel voor de laatste weken hoop ik... word er zo moedeloos van. Oh ja.. shoppen is het ook niet meer wetende dat ik op korte termijn toch nergens meer in pas haha! Begin nu echt een klein buikje te krijgen, draag al weken zwangerschapsbroeken en heb me maar wat wijdere en langere t-shirts besteld die nog enigszins niet zo uber degelijk zwangerschapsshirts zijn. Mijn korte normale strakkere shirtjes passen niet meer... Jasje er op en klaar. Wat dragen jullie voor kleding nu de buik begint te groeien?
@DangerBlonde na de eerste was ik al deze onzin vergeten. Dus ik ging bewust voor een tweede. Maar na 3 miskramen had ik me erbij neergelegd dat ik het bij een zou houden. Toen kwam na 6 jaar de tweede als verrassing. Heb me toen ook regelmatig afgevraagd waar ik mee bezig was. Mijn vriend wilde graag nog een erbij dus proberen. Na nog 2 miskramen kwam deze ook als verrassing. Ik vraag me nu ook elke dag af waar ik mee bezig ben. Vroeg net nog wanneer de misselijkheid nou eens stopt. Maarja, als ik dan naar mijn 2 kinderen kijk denk ik Owja.... Maar dit is echt de laatste! Geen volgende zwangerschap meer voor mij
Wauw, diep respect dat je zo lang bent doorgegaan. Ook met al die miskramen. Als je dat allemaal hebt overleefd, dan overleef je dit zeker power woman!
Ik ben wel zwaar getraumatiseerd hoor. Ik heb bij de psycholoog gelopen. Wanneer in in het ziekenhuis ligt wegens uitdroging komt er ook een psycholoog of psychiater langs. Tijdens de Tweede zwangerschap in Nederland ben ik super begeleidt door de gynaecologen. Heel wat tranen vergoten. En zit nu tegen een depressie aan. Ik kom mijn bed alleen uit om te plassen, douchen of als ik echt de deur uit moet. Ik moet veel regelen om te kunnen vertrekken. Maar ik doe niets. Gelukkig heb ik mijn zus die ik dagelijks spreek en mij pushed om de zaken te regelen om naar Nederland te kunnen. Anders gaat dat ook niet gebeuren. Ik heb heel veel gezien en meegemaakt in mijn korte leven. Ik doe mijn best. Soms gaat het periodes goed...soms ben ik al blij dat ik nog leef. Maar ik doe mijn best! Ik overleef het wel weer.
Heel veel sterkte meid, maak goed gebruik van al die hulp van je zus en de hulpverleners. Ben waakzaam op die depressie, hopelijk zet hij niet door. Heb zelf ook een depressie gehad een aantal jaar geleden, is zo moeilijk om daar uit te komen.. mij heeft schema therapie goed geholpen, bij de psycholoog. Weet niet of dat ook helpt bij een prenatale depressie, maar wie weet? Sterkte!
Ik heb geen idee, is voor mij de eerste prenatale depressie. Heb ook al gewone gehad en postnatale na de eerste. Ik pas wel toe wat ik destijds heb geleerd tijdens mijn therapie. Maar dat is wel lastig omdat ik hier nu best geïsoleerd ben in Frankrijk. Heb hier nog geen vrienden kunnen maken in de korte tijd dat ik hier ben. Mijn sociale momenten waren mijn werk maar dat kan nu dus niet meer. Misschien zal het een beetje beter gaan nu ik ook nog zwangerschapsdiabetes heb en meer controles krijg. Dan kom ik nog een beetje buiten. Over twee maanden kan ik terug naar Nederland en zal ik onder familie zijn. Dus dat komt wel goed denk(hoop) ik. Ik probeer ondanks alle problemen positief te blijven.
Wat erg zo'n depressie. Ik heb na de tweede fout gelopen zwangerschap ook heel diep gezeten. De prof uit uz Gent heeft me toen aangeraden om een psycholoog te contacteren. Ik vond persoonlijk dat dit niets hielp. Praten met een goede vriendin, iemand die u door en door kent, helpt wel en doet meer deugd. Ik ben een te nuchter persoon om naar een psycholoog te gaan. Hopelijk gaat het beter als je terug in Nederland bent!
Ik ben in eerste instantie bij de psycholoog terecht gekomen nadat ik veel traumatische dingen in een korte periode heb meegemaakt en daar niet over sprak. Ik kreeg daardoor lichamelijk klachten en ben toen doorverwezen. Voor mij hing het ook echt van de psycholoog af die ik had. Ik heb 2 goede gehad die mij gewoon tips hebben gegeven en gewoon heb mee kunnen kletsen. 2 jonge dames. Maar niet dat zweverige gedoe...dat is ook niets voor mij. Zo heb ik ook andere gehad waar ik gillend ben weggerend. Komt wel goed.
Hoe is het met iedereen? Nog symptomen? Straks om 14:00 mag ik naar verloskundige voor het hartje luisteren.. ik ben ontzettend benieuwd... Ik hoop dat ik na vandaag wat meer kan genieten van zwangerschap...
Veel plezier eslief! Ook hier nog volop misselijk en niet aan het genieten Vannacht niet kunnen slapen van de misselijkheid dus vanmorgen me maar weer ziek gemeld en terug naar bed gegaan, zo meteen nog maar eens proberen op te staan en weer wat te eten.
Hier misselijk, moe en steeds een vieze smaak in mijn mond. Deze nacht ook afschuwelijk gedroomd. Ik was onze kat groentepap aant voeren en mijn man vroeg zich ineens af waar ons zoontje was... Wij vonden ons kind niet meer en ik realiseerde me plots dat we hem de hele dag waren vergeten eten te geven... jeetje, ik werd zwetend wakker... We dromen steeds over een jongetje. Volgens mij wordt het hier een zoontje. Nog even geduld.
jeetje, wat voelen sommigen zich nog belabberd tot zover dus de magische 12 weken grens m.b.t. de kwalen. Eslief, nog heeeeel even geduld, veel plezier!!