Hallo moeders. ik wil heel graag mij verhaal delen misschien heeft iemand advies voor mij. Ik ben Jaimy moeder van 3 kinderen. Lorenzo van 6 jaar Jayden van 4 jaar en Ferre Ons sterretje. Wij maken ons erg zorgen over ons oudste zoontje Lorenzo van 6 jaar oud die steeds raarder gedrag vertoont en ons zorgen maakt. Lorenzo heeft een hoop mee gemaakt en gezien binnen dit gezin. hier zijn wat punten waar lorenzo allemaal mee te maken heeft gehad. *Overlijden broertje (over de helft van mij zwangerschap) *Scheiding van hun vader en mij (daar bij nodige ruzies en woordenwisselingen) *Broertje Jayden van 4 te horen gekregen ongeneselijk ziek is. (heeeeeeeeel veeel ziekenhuis bezoeken en opnames, veel tussen verschillende huishoudens geleefd) *Verhuizing naar mijn ouders voor 5 weken omdat ik het allemaal even niet meer zag zitten. *Nu gaat alles goed en woon in weer thuis met de kinderen en hun vader wij zijn dus weer samen gekomen na 2.5 jaar Nu is het zo dat lorenzo behoorlijk raar gedrag vertoond, hij liegt behoorlijk veel over de kleinste dingen. verdraait en verzin heel veel dingen die nooit gebeurt zijn. Maar allemaal hele heftige dingen die eigenlijk een kind van 6 jaar niet gezond zijn. Zo liegt hij dat hij met mijn ex vriend samen in bad moest en dat ie dat niet wilde en over soap op zijn benen was gevallen en hij boos werd (dat verteld hij dan aan zijn vader) vervolgens kom ik thuis uit me werk. en hoor dit verhaal en schrik daar van. ik ga met Lorenzo praten en zeg hem meteen dat dat niet kan en onmogelijk is. en dan zeg die sorry mama was maar geintje vond ik leuk. Nog een voorbeeld. (ik was aan werk) Hij moest zo nodig plassen maar zijn broertje zat op de wc en mijn man stond de afwas te doen toen heeft hij door de tralies van het balkon staan plassen naar beneden. toen hij klaar was renden hij naar zijn vader toe PAPA JAYDEN HEEFT OVER HET BALKON GEPLAST. waarop mijn man zeg Lorenzo dat kan niet Jayden zit nu op de wc al die tijd. Oh sorry zeg die ik heb het gedaan. Nog een voorbeeld. Ja papa toen een Millo een vriendje van hem hier aan spelen was die heeft toen in de badkamer op de wasbak staan plassen. waar op ik zeg dat vriendje is hier nog nooit geweest en die kunnen al helemaaaaal niet bij de wasbak in de badkamer. Hij liegt en verdraaid zo vreselijk veel ik ben ten einden raad. en zo zijn er nog veeel meer dingen die hij doet verzint of pijn doet. Soms denk ik echt vorm van aandacht willen hebben is. zijn broertje Jayden is natuurlijk ziek en krijg natuurlijk veel aandacht. weet een van jullie wat ik hier mee moet of hoe ik hier mee om moet gaan. Bedankt voor het lezen allemaal
Schuld afschuiven op anderen, en grappen maken over plassen, poepen en billen is niet erg vreemd op deze leeftijd. Wel is het natuurlijk goed mogelijk dat hij het heel moeilijk heeft met de situatie en aandacht wil. Hoeveel en wat doen jullie met hem alleen? Praat je dagelijks uitgebreid met hem over alles? (Bijv een half uur per dag samen rustig praten in zijn bed. Bij mijn kinderen brengt dit enorm veel rust, ze leren hun gedachten en gevoelens goed te verwoorden, en kunnen hun ei kwijt over van alles en nog wat) Hoeveel is hij betrokken bij de ziekte van zijn broertje en begrijpt hij het goed?
Misschien dat hij door alle gebeuren nu een vorm van aandacht wil vragen aan jullie. Negatieve aandacht is ook aandacht. Misschien is het voor jullie eens handig om met een kinder psychotherapeut te gaan praten. Sowieso over zijn gedrag, maar ook hoe jullie als ouders hier het beste mee om kunnen gaan. Tips en trics. Hebben jullie ook weleens 1-op-1 aandacht voor hem? Dat een van jullie alleen met hem op pad gaat of wat leuks gaat doen?
Deze tip wilde ik ook geven. Het kan zijn dat hij alleen op deze manier echt jullie aandacht krijgt. Misschien heb je het zelf helemaal niet door. Dus, geef hem elke dag even je volle aandacht. Ga even lekker met z'n tweetjes naar een speeltuintje of samen voetballen. Of doe samen een dagje wat leuks.
Heeft zo te lezen idd al veel mee gemaakt en zo te lezen wat de andere ook zeggen ik denk ook dat het een schreeuw om aandacht is. Doen jullie al wat met hem alleen bijvoorbeeld ( zwemles of naar de speeltuin of wat) Ect ect
Ik vind niet dat het heel erg zorgwekkend is, in de context van alles wat hij heeft meegemaakt is het heel begrijpelijk. Hij schreeuwt om aandacht, en dat doet hij door het op alle mogelijke manieren te vragen. Dit moet je wel nu gaan aanpakken. Inderdaad, een op een dingen ondernemen. Praten met een kindertherapeut. Benoemen hoe jij het ervaart als hij liegt. Etc. Ik ben hier geen expert in, maar ik denk dat je hele goede tips kan krijgen van een professioneel iemand, en dat je daarmee een heel eind komt, want ik lees niets dat echt té zorgwekkend is.