Hallo Dames, Ik ben op de helft van de zwangerschap. Al enkele weken ben ik ziek ik thuis. De reden is: Ik heb last van nog steeds extreme misselijkheid, duizeligheid, Slaapproblemen, moe, huilbuien, piekeren en stress gevoelens, irritaties. (Depressie symptonen dus) De oorzaak is vooral mijn werk. Sinds ik thuis ben gaat het veel beter, maar omdat het maar in mijn hoofd blijft spelen gaan de klachten niet over. De sfeer op het werk maakt mij kapot, nu ik zwanger ben is dit alleen nog maar erger geworden. Mijn baas valt mij nu ook persoonlijk aan op het werk. Ik werk altijd met volle 100% inzet en perfectie, sinds de zwangerschap zegt hij dat ik alles fout doet. Dit is absoluut niet waar. Ook verdraaid hij dingen en liegt hij over dingen die ik fout zou hebben gedaan. Deze situatie liep zo hoog op, dat ik depressieve klachten kreeg. De huisarts heeft daarop geadviseerd dat ik thuis moet blijven. Ik moet nu dus naar arbo en uwv arts binnenkort en ik ben zo bang dat ze mij niet serieus nemen en mij weer daar heen laten gaan. Oftewel alles begint nu weer van voor af aan en ik weet dat deze stress zo slecht is voor de baby. DUS HELP!!! P.s ik heb voor de ziekmelding vele pogingen gedaan om het uit te praten, maar deze baas blijft zo en maakt mij op deze manier kapot.
Met zwangeren vroiuwen gaan ze bij de Arbo en het UWV ook heel voorzichtig om. Hier moet je dus niet bang voor zijn. Je moet daar eerlijk en duidelijk zijn en uitleggen waar jou stress vandaan komt. Ook kun je daar aangeven wat je er al aan hebt proberen te doen. Je moet vooral de nadruk leggen op het feit dat je er nu angsten van krijgt en dat je slecht slaapt en dat het je de hele dag bezig houdt. Geef daarbij aan dat je het niet meer ziet zitten om nu veertien weken voor je zwangerschapsverlof verder druk om te moeten maken. Dit is niet in het belang van je baby. Ofwel duidelijk aangeven dat de stress een risico is voor je ongeboren kind en dat je dat op dit moment veel te erg voelt. Ondertussen zou ik me alvast gaan orienteren en kijken naar een andere baan die je na je zwangerschap zou kunnen gaan doen (hier hoeven ze dan weer niets van te weten). Op dit moment van baan switchen zal namelijk niet lukken aangezien je binnenkort met verlof gaat. Ook zeker nooit ontslag gaan nemen tot na je verlof..... Veel sterkte en laat je niet kleinmaken door een incompetente baas!!!
Dank je wel paparo, Dus gewoon echt zeggen hoe alles precies in elkaar zit. Ik moet idd straks voor een andere baan kijken, dit is geen leven en haalt ook het genot v zwanger zijn weg. Nu naar een andere baan lukt niet idd, anders was ik al lang vertrokken.
yup! gewoon vertellen! schrijf het desnoods op. Ik heb ook zo'n fijne baas, maar die weet nog niet dat ik zwanger ben, kijk er als een berg tegenop om dat te vertellen. Het zal binnenkort wel moeten, aangezien ik vrij zwaar werk heb. (zit in de productie en in 2 ploegendienst.) Ik wens jou in elk geval veel succes bij de arbo-arts! Groetjes Vanilla
Ik denk dat je arbo-arts en uwv-arts in jouw geval juist een bijdrage kunnen leveren aan meer rust en een betere situatie. Extreme misselijkheid (hyperemesis gravidarum) is echt wel iets wat je serieus moet nemen (je kunt heel snel uitdrogen bijvoorbeeld) en door stress etc kan het veel erger worden. Probeer uit te leggen aan de arts waar je last van hebt en wat het advies van de huisarts is. Meestal gaan ze daar gewoon in mee. Zoals al gezegd: arbo-artsen zijn bij zwangerschappen vaak ook erg voorzichtig. Er is ook een site voor vrouwen met extreme misselijkheid: www.steunpunthg.nl misschien kun je daar nog wat dingen vandaan halen? En misschien geeft het jou ook wat meer rust. Sterkte! Wanneer heb je het gesprek?
Inderdaad alles zeggen, daar zijn die mensen voor. En ze zijn echt gericht op wat het beste is voor jou! Heel veel succes, en laat je niet klein krijgen door zo' n botte hork.
dank jullie wel. Een stuk geruster ben ik wel. Ik ga alles vertellen en dan hopen op het beste. Zodra ik meer weet laat ik het zeker ook aan jullie weten.
Ik ben voor zwangerschapsdiabetes en stress (omdat ik mijn werk niet meer naar eer en geweten kon doen.) naar de ARBO arts gegaan. Ik heb gelukkig een heel fijne werkgever, die heel goed meedenkt.. maar desalniettemin heeft de ARBO arts geadviseerd om te stoppen met werken. Ik merk elke keer weer dat de ARBO er voor mij zit. Ik zorg wel dat ik elke keer netjes al mijn spullen bij mij heb (afsprakenkaart ziekenhuis, medicijnen, etc.). Geen idee of dat helpt, maar ze vinden het erg prettig geloof ik.
ik heb in een soortgelijke ervaring gezeten, en de arbo ging er heel goed mee om...waren heel begripvol! Succes hoor, want leuk is anders!
Nou dames, Morgen gaat het gebeuren de afsrpaak. Ik ben nog steeds verschrikkelijk zenuwachtig. Ik denk dat ik het maar moet opschrijven zodat ik zeker de juiste dingen vertel.
Bij het uwv ben ik geweest en wat ik diep in mijn hart ook wel wist, Ik kan niet werken om voor grootste deel psychische redenen die veroorzaakt zijn door mijn baas. Maar ja de baas is nu vast helemaal kwaad, wanneer hij dit hoort. Volgende week ga ik naar andere arts voor een oplossing. Ik ben heel bang dat ik straks gewoon daar weer naar toe moet en dat het dan nog erger wordt, omdat de oorzaak bij de baas ligt. Conclusie: Mijn zorgen zijn alleen maar groter geworden. Ik slaap er niet van en kan aan niets anders denken. Ik ben echt bang en helemaal bang dat mijn kindje in mijn buik iets overkomt vanwege al die stress en verdriet om deze situatie.