Aankomende maand gaan wij starten voor een tweede kindje. Onze eerste is dan 1,5. Uiteraard krijgen wij al vanaf haar verjaardag regelmatig vragen als 'al toe aan een tweede?' of 'zal wel niet lang meer duren voordat je weer zwanger bent toch?' Ik heb dat altijd wel af kunnen wimpelen en voelde daar niks bij. Wij waren er ook nog echt niet klaar voor dus het interesseerde me ook eigenlijk niet zo heel veel als mensen dat vroegen. Maar nu we de knoop hebben doorgehakt om voor een tweede te gaan, lijkt het wel of iedereen het ziet. Ik krijg bijna dagelijks wel die vraag en ik vind het steeds moeilijker om erop te reageren. Het voelt alsof ik allerlei smoesjes moet verzinnen, zodat mensen het maar niet door hebben. Ik word ook heel vaak een beetje zenuwachtig van die vraag en mensen letten enorm op mij. 'ooh, je bent nog aan de wijn?' en als ik bijv. zeg 'goh, wist je dat henkie ook zwanger is?' dan reageert bijna iedereen met 'óók? wat bedoel je daarmee?' Super ongemakkelijk. En iedereen lijkt ook opvallend lang naar mijn buik te staren (wat waarschijnlijk niet zo is) Het lukt me nog aardig om iedereen op afstand te houden, het liefst wil iedereen horen wanneer je begint. Maar ik vind het zo lastig worden... ik ben bang dat ik een keer door de mand val (omdat ik het het liefst van de daken schreeuw dat we voor een tweede gaan).
ohh dit is zo herkenbaar... Ik ben sinds december met de pil gestopt en krijg ook overal de vraag of ik al aan kindjes denk? Niemand buiten mijn vriend natuurlijk weet dat ik gestopt ben. laatst hoorde ik via mijn moeder dat iemand aan haar had gevraagd of ik misschien zwanger was want ze zag dat ik meer puistjes had en een vriendin vroeg het laatst ook omdat ik een wijntje afsloeg ( was tenslotte met de auto).
Heel herkenbaar allemaal, jammergenoeg! Vorige rondes kon ik ook nog gemakkelijk een smoesje verzinnen (ben met de auto, eerst renoveren, ik denk deze zomer misschien te stoppen met de pil...), maar het wordt stilaan moeilijker om 'vriendelijk' af te wimpelen. Het is de eerste keer dat ik enorm teleurgesteld was toen ongi doorbrak, en nu zou ik de mensen liefst afsnauwen, maar dan val ik meteen door de mand vrees ik. Bij collega's en vrienden heb ik ook de indruk dat mijn gedrag onder de loep genomen wordt (heb je een glaasje meegedronken?) en dat er gestaard wordt naar m'n buik (heb van nature ook geen platte buik), erg vervelend allemaal. Of dit werkelijk zo is of ik me dit inbeeld, is de vraag natuurlijk?
Ja ik herken het ook! Echt iedereen vraagt wanneer ik aan kinderen begin. En als ik iets eet en drink ook van die reacties. Heel irritand
Vraag ik me ook af.. natuurlijk een persoonlijke keuze maar als je er zoveel last van hebt kun je toch gewoon zeggen dat je ermee bezig bent. Dan houden ze misschien ook op met die grapjes/opmerkingen.
Ik herken het ook, veel tantes beginnen er steeds over. Ook had ik laatst mijn nichtje van 8 maanden te logeren, super leuk natuurlijk. Die zelfde week komt er een vriend naast me staan, en zegt ie op zoon raar geheimzinnig toontje 'zo en hoe was het nou, zoon kleintje' en later die week gingen we uit eten met die zelfde vriend, ging die mijn bord afspeuren. Ik had een snizel genomen, geen rood vlees en dat was verdacht .. (hou niet van rood vlees).. Ene kant wel grappig andere kant ongemakkelijk. Hij bedoeld het goed, en weet zeker dat hij heel blij voor ons zal zijn.
Ik vind het ook lastig. Ik had steeds een smoes klaar staan waarom we nog niet bezig waren. Kreeg erg vaak de vraag. Of juist mensen zeiden dat ik er nog niet aan moest beginnen.. maar in de korte tijd zijn er al weer opmerkingen gevallen en vragen. Terwel ik nog maar net gestopt ben met de pil. Probleem is dat ik nu steeds niks terug zeg of vage dingen zeg. en ik wil het graag geheim houden. Wil niet nu al vragen van lukt het allemaal? Of dat mensen maar door gaan zeuren dat ik toch echt niet moet gaan nemen!
Hier ook hoor.. M'n zusje weet dan wel dat we bezig zijn. M'n moeder heeft een paar dagen geleden aan m'n zusje gevraagd of ze iets wist.. En mijn oma roept vrolijk wanneer word ik overgrootmoeder? Waar de hele familie bij stond.. Ja wat moet je dan zeggen? Want liegen wil ik niet maar wil ook niet dat mensen het weten. M'n collega die een kleine heeft hoor ik alleen maar klagen over hoe zwaar ze het heeft En dat ik echt nog niet aan kindjes moet beginnen. Oja en als dat wel zo zou zijn ik maar na haar zwanger moet worden want ze wilt binnenkort voor een tweede gaan. Ook heel leuk om te horen *not..
Herkenbaar, alhoewel wij wel voor een 1ste gaan... Veel mensen in onze omgeving 'verwachten' gewoon dat wij een volgende stap gaan zetten in onze relatie, ofwel kindjes, ofwel trouwen... Ze vragen dan ook dikwijls 'en wanneer beginnen jullie eraan'... Dan probeer ik ook altijd excuses te verzinnen... Ik heb enkele mensen in mijn nabije omgeving op de hoogte gebracht, maar voor de rest weet niemand het en ik zou dat graag zo houden... Bij 3 maanden wil ik aan iedereen verkondigen dat ik zwanger ben en dan is het eigenlijk een grote verrassing voor iedereen... Zou fijn zijn op die manier! Of ik mijn mond zal kunnen houden als het zo ver is, dat is nog een andere zaak
Ik heb een aantal mensen in vertrouwen genomen dat ik gestopt ben met de pil. En telkens ik die zie: "En, en, is er al nieuws? Is het al zo ver?" "Goh moest ik zo lang als jou wachten ik zou gek worden" (o.a. 2 vriendinnen die in de 1e ronde zwanger werd) Heb daar eigenlijk al spijt van, dus nee ik ga het nu nog niet aan iedereen vertellen... Moesten we in de MMM belanden, dan zou ik er wel eerlijk over zijn denk ik, gewoon om niet onderdoor te gaan aan de vragen.
Mijn schoonmoeder heeft het al hele tijd over klein kinderen en mijn moeder vind dat ik er wel de leeftijd voor heb. Laatst een cliënt op me werk, toen ik zei dat ik het warm had, ben je zwanger? Dus ik zei Nee nog niet hoor! Zei die vrouw weer Ow nog niet dus binnenkort wel? Dus heb me eronder uit gepraat met dat ik nu nog geen kinderen wil. Dus ik ben heel Voorzichtig geworden met het woord 'nog', wil ook nog niet dat iemand het weet zodat het straks ook een verrassing is. Heb al kadootjes voor mijn ouders, schoonouders, zusje en schoonzusje klaar liggen als het zo ver is om het ze te vertellen!
Pff ja ik herken dit ook erg. Toevallig vroeg gisteren een collega nog 'en wanneer komen er kinderen bij jullie? '. Ik zeg meestal maar gewoon dat we daar nu nog niet mee bezig zijn haha. Het lijkt me inderdaad echt naar als ik zoals bij LadyLien steeds vragen zou krijgen 'of er al nieuws is'. Lijkt me niet erg leuk. Een andere collega van mij had dat ook, die was heel open over haar kinderwens maar dat heeft best een tijdje geduurd voordat zij zwanger werd. Toch werd er elke maand aan haar gevraagd of het al zo ver was. En elke keer moest zij vertellen dat ze ongesteld was geworden.
Ik herken het ook. Zeker omdat wij pas heel laat bewust begonnen zijn en we al heel wat jaren samen zijn. Ik reageerde op een gegeven moment standaard met iets dat leek op: "ik vind dat best een gekke vraag, dat gaat je toch helemaal niets aan". En dan liet ik het verder aan de persoon zelf om een conclusie te trekken. Als iemand vroeg: goh, gaat jouw moeder ooit nog oma worden (ik ben enig kind) antwoorde ik dat ik dat niet wist (geen woord aan gelogen toch?). Vaak zijn de mensen veel te nieuwsgierig en dat meld ik dan dus ook gewoon...
Ik snap mensen niet, het gaat toch niemand een biet aan of je ligt te klussen voor een kind? Ik vind het hele brutale vragen. Zou zelf ook nooit aan de grote klok hangen dat ik gestopt ben met de pil. Als het eenmaal zo ver is dat ik zwanger ben van een 2e is het vroeg genoeg om het te vertellen. Als het een keer ter sprake komt zeg ik alleen dat we ooit wel graag een broertje of zusje willen voor onze dochter, maar wanneer we daar mee aan de slag gaan houden we lekker voor ons zelf. Lijkt wel of tegenwoordig álles gedeeld moet worden met de buitenwereld. Er staan nog net geen foto's op social media hoe het kind verwekt word....