Misschien heel stom hoor, maar hebben jullie ook wel eens onvruchtbaarheidsangst???? Ik had dit de vorige keer ook al, dacht ik kan vast niet zwanger worden, inmiddels mama en zijn we gestart voor nummer 2. Maar die angst slaat weer net zo hard toe als de vorige keer. Terwijl je zou denken dat ik wat meer vertrouwen zou hebben dit keer omdat ik al een keer zwanger ben geweest....helaas niet dus! Ik probeer het wel een beetje los te laten maar soms, pfff soms spookt het echt door mn hoofd, wat als....?! Maar ik ben echt een controlfreak en kan dingen ook moeilijk loslaten, zwaar irritant hahaha laten we maar gewoon hopen dat het niet zo is!
Ik snap je angst wel, ik heb hier ook wel last van... maar goed wij zijn inmiddels 1,5 jaar bezig en gaan nu de MMM in Jij heb al een kind en bent pas in ronde 1 Gewoon loslaten en je pas zorgen gaan maken als je over een jaar nog niet zwanger bent!
Ja heb je ook helemaal gelijk in hoor, er is geen reden tot angst, dat is het stomme natuurlijk. Vervelend dat jullie nu de MMM in moeten zeg Ik hoop voor jou snel op een zwangerschap. Succes!
had gewoon heel relaxed verwacht dat het nog een half jaar of meer zou duren (eerste duurde 8 rondes) en patsboem meteen raak. bij de eerste op een gegeven moment wel twijfels gehad, de tweede van te voren niet. al had ik zo snel nooit verwacht haha was helemaal overdonderd
Nou dat had ik dus ook vorig jaar, die angst was er wel, maar ik was verder wel zo van we zien wel en als het nog even duurt is dat ook prima, maar merk wel dat ik nu ongeduldiger ben, daarom zal het bij deze ook wel langer gaan duren verwacht ik.... Bij mij was het overigens vorige keer dus gelijk raak....
Ik heb die angst ook hoor. Maar je moet het niet meteen hebben, in ronde 1 hoor. Als je al zo vroeg begint met zorgen maken.... Dan zou ik inmiddels in een gesticht moeten zitten zeker
Ik herken je verhaal hoor! Alleen bij de eerste had ik die angst niet. Ben toen ook makkelijk zwanger geworden. Nu bijna een jaar verder voor nummer 2 en nog niks.. Heb vanaf dag 1 het gevoel dat er iets niet klopt. inmiddels ook pcos vastgesteld door de gyn en aan de clomid. Dat je al 1 kindje hebt mogen krijgen geeft geen garantie op een tweede. Ook het feit dat je er al eentje hebt, maakt de wens voor een tweede niet minder groot dan bij een eerste. Maar je zit natuurlijk inderdaad pas in ronde 1. Dus probeer het een beetje los te laten.. Succes!
Jahoor herkenbaar. Ik had dit vroeger als tiener al. Mijn toekomst droom was en is om een groot gezin te hebben en als tiener dacht ik al, vooral als ik steekjes of andere 'gekke' dingen voelde dat ik vast onvruchtbaar zou zijn. Inmiddels moeder en nooit vruchtbaarheidsproblemen gehad, maar toch iedere keer blijft die angst terug komen.. Vooral als ik dingen daar voel in mn lichaam. Heel gek. Wat dat betreft wel wat hypochondrische trekjes..
ja heel herkenbaar. Ik had al 6 jaar een kinderwens zonder dat we er voor bezig waren. Het kon voor ons gevoel nog niet qua huis, financiën en school/werk enz. Ik was er ook zwaar van overtuigd dat ik verminderd vruchtbaar zou zijn, want ik was al een jaar van de pil af en we deden vaak voor het zingen de kerk uit. En toen was ik ineens zwanger zonder het te weten. Helaas door een miskraam er achter gekomen. Gelukkig kon ik het positieve er van in zien....ik kon in ieder geval zwanger worden! 2 maanden later toen we er echt voor gingen meteen zwanger in de eerste ronde. Ik na de bevalling als de dood dat ik ongepland zwanger zou raken door de pil heen haha. Toen dochterlief 21.5 maand was zijn we er voor gegaan. Zo rustig als ik in de maanden er voor was.....zo onrustig was ik toen we er voor gingen. Ik dacht eerst van ach het komt vast goed, ben al 2x zwanger geweest, had er zelfs rekening mee gehouden dat het uiteraard wel eens langer kon gaan duren omdat ik de vorige keer al erg snel zwanger was. Toch toen mijn lichaam begon te klooien (bloedverlies vanaf eisprong die overging in menstruatie) was ik meteen bang dat het niet zou gaan lukken. En hoe vaak hoorde je wel niet dat een eerste makkelijk ging en een tweede moeilijk of soms zelfs helemaal niet lukte. Zo maf wat een heftige wens met je kan doen....deze keer was het in ronde 3 raak dus ook echt niet lang er over gedaan. Ben wel benieuwd hoe mijn hormonen in de war gaan raken als we in de toekomst voor een derde willen proberen. Ik vind het wel altijd vervelend dat mensen zeggen dat je er niet zo mee bezig moet zijn en het los moet laten. Ook al is het de waarheid, als je een wens hebt dan wil je toch graag dat die zo snel mogelijk in vervulling gaat? Dan lijkt mij het logisch dat je op sommige momenten ook even bang bent dat het niet gaat lukken. Ik begrijp heel goed dat ik nu misschien mensen tegen de borst stoot, maar dat is niet mijn bedoeling. Want ik heb in mijn omgeving genoeg mensen waar bij het allemaal niet zo makkelijk is gegaan. Maar dat wil niet zeggen dat iemand waarbij het misschien wel makkelijk of makkelijker gaat niet die angsten kan hebben...
Bedankt voor je fijne reactie. Ik herken mij daar wel in ja. Ben het met je eens. Ook hoor je wel eens mensen zeggen ja je hebt er al 1 maar ik vind niet dat dat het minder erg maakt als een 2e nier zou lukken ineens. Die angst is realistisch maar niet overheersend. Soms besluipt die gedachte me gewoon even. En idd wat je zegt er niet mee bezig zijn bestaat niet als je iets graag wilt....
Wat klote dat je nu al zolang bezig bent. Ik denk soms ook hoor dat nr 1 gewoon geluk was dat t zo snel ging...
Ik denk dat heel veel vrouwen deze angst (wel eens) hebben. Ik raakte twee keer heel makkelijk zwanger (waarvan de eerste een ma) maar heb echt wel een paar keer gedacht; 'wat als ik onvruchtbaar ben..'. Probeer er rust in te vinden dat het een jaar kan duren, succes!!
Ik begrijp het wel hoor... Toen we begonnen was het allemaal heel spannend voor me. Maar toen we 4 maanden bezig waren, besloop me het gevoel dat er iets mis was en dat het bij mij zat... Ik heb dat toen ook gezegd aan mijn vriend en ben dat altijd blijven voelen/geloven... Na 12 maanden gingen we de onderzoeken in en bleek er bij mij inderdaad wat fout te zitten. Nu, na 20 maanden nog steeds niet zwanger... Ik moet zeggen dat de angst wel groter en groter wordt, naarmate we iedere keer een stap verder gaan, eerst op de natuurlijke manier, dan een jaar geprobeerd en onderzoeken, dan operatie en nog even zelf proberen, dan iui, binnenkort ivf... We komen voor mijn gevoel altijd dichter bij het 'eindstation' op die manier. Ik denk ook dat de vraag 'Wat als...' bij veel vrouwen wel eens door het hoofd spookt hoor. Maar ik zou idd proberen om je daar nog niet te druk in te maken... Als je tegen het jaar loopt en nog niet zwanger bent, heb je nog tijd genoeg om te panikeren Ik hoop van harte dat het snel raak is!
Deze vraag spookt al door mn hoofd sinds ik echt bewust weet dat mijn man en ik echt graag kinderen willen. Het is zeker niet overheersend, maar het is er wel. Mijn cyclus is niet zo fantastisch, nooit geweest en lijkt nu weer zo te gaan worden (eerste keer was 33 dagen, zit nu op 35 en heb het gevoel nog lang niet ongi te gaan worden) voor de pil cyclus van 60-90 dagen en daarna amper ongi. Mijn man wil op dit moment geen ovu testen gebruiken en vind het nu ook nog niet nodig, we zien wel. Maar stiekem zou ik het toch wel graag doen, om te weten wat mn lichaam doet. Daarnaast is bij mn man in de puberteit ook niet alles top gegaan en zat zijn bal gedraaid, die vanzelf weer terug moest draaien. En misschien heeft het niets gedaan, maar dat weten we nu nog niet. Dus ja, ook hier leeft die angst zeker, steekt hij af en toe de kop op en maak ik me zorgen. Maar meest van de tijd kan ik het, gelukkig, loslaten.
Herkenbaar hoor. Bij de eerste had ik het ook heel sterk. Wist ook dat ik voor de Pil cyclussen had van 6-8 weken. Maar binnen 5 mnd zwanger en niet alle rondes benut. Dus vol moed naar de tweede en wel het idee dat t wel wat maandjes zou duren maar geen angst. Het was toch al een keer gelukt dus wist dat t kon. Maar helaas, nu wil het niet lukken. We gaan alweer richting de 2 jaar en 2 miskramen verder. Augustus naar het ziekenhuis.
We zitten in de eerste ronde., Maak me nu al overal druk om! (Schandalig) Bij alles wat niet 'klopt' denk ik al gauw aan doemscenario's. Ben helemaal niet zo.. Maar heb het nu wel! Snap je verhaal zeker..
Hi Loetje Ik voel precies wat je bedoeld. Ik ben sinds december 2015 gestopt en wij gaan in het najaar pas aan de slag, maar mij bekruipt ook zo'n naar gevoel als ik denk hoe graag ik dit wil. En trust me, ik ben zo hypochonder als de pest! Maar ik heb het opgezocht en aan mijn huisarts gevraagd wat de kansen 'gemiddeld' zijn en hij zei dat ik het moest loslaten. Er zijn zoveel soorten behandelingen! De kans om binnen een jaar zwanger te worden is tussen de 70% en 80%. Binnen 2 jaar is dat 90%. Veel slagen erin om met icsi en ivf een kindje te krijgen dus de kans is heeeeel erg klein dat het überhaupt niet lukt. No worries, hou het gezellig en ontspan! Stress is sowieso niet goed dus laat het gaan. Succes!!
Ik heb deze angst rond mijn pubertijd (tot ongeveer mijn 20ste) ook altijd gehad. Ik wist zeker dat er iets mis was. Dat hing ook samen met heel heftige menstruaties, die zo ontzettend onregelmatig waren, dat ik soms 2 weken wel en vervolgens 3 maanden niet ongesteld was. Het gekke is, nu we hebben besloten 'ervoor te gaan' Is deze angst veel minder geworden. Mijn cyclus is regelmatiger geworden. Uiteraard heb ik af en toe nog wel eens een angst. Zoals toen ik met ovulatietesten geen strepen kreeg, zie je wel.. Maar relativeren, volgende maand nog eens proberen, misschien dan wel een streep. Bij de meeste vrouwen is gelukkig niets mis, het kan altijd, maar veel vrouwen worden 'gewoon' zwanger, of het nu bij ronde 1 of ronde 13 is...
Wat fijn al jullie reacties ! Altijd fijn als andere zich er in herkennen. Voor de dames die net begonnen zijn zet m op. En voor de dames die al langer bezig zijn en de mmm in moeten heel veel sterkte en succes!!!