Heftig hoor . Bij mijn dochter jaren geleden niet zo ervaren. Mijn zoon nu vindt niks goed.. huilt om alles eet en slaapt zegt.. kruipt de hele dag achter mij aan... Hoe gaan jullie hier mee om?? Ik knuffel hem veel loop veel met hem Rond.. maar probeer hem in zo n bui ook af te leiden... ben ook wel bang dat ik hem verwen.... waar trek ik de grens... of moet ik mijn grens nu ff verleggen?
Ik ben van mening dat je ze tijdens een sprong niet kunt verwennen. Tijdens een sprong gaan de kindjes mentaal namelijk 'terug naar de basis' en die basis is bij papa en mama zijn. Mijn ervaring met onze zoon is dat zodra de sprong over is, ze weer zelfstandig worden. Kijk soms kam het even niet anders dat hij even moet wachten, bijvoorbeeld als ik sta te koken of moet douchen, mar verder geef ik hem tijdens een sprong wel wat extra aandacht. En ja afleiden hoort daar bij. Gaat vanzelf weer voorbij.
Hoe je ermee omgaat is voor iedereen anders denk ik. Hier vooral veel aandacht geven maar toch het ritme aanhouden en de dingen doen die ik wil/moet doen in huis. Ik probeerde dat dan wel zoveel mogelijk te verspreiden, dus steeds een klein klusje. Een lange adem hebben scheelt ook heel veel, het gaat ook weer over (gelukkig!). Als ze niet wilde eten dan probeerde ik het na een half uur weer (als ze helemaal niet gegeten had) en als ze dan nog niet at dan sloeg ze die maaltijd over. Daar had ik in het begin moeite mee maar na veel strijd heb ik me erbij neergelegd. Afleiden wil in veel situaties inderdaad goed helpen, iets anders doen/zien en ze zijn het (even) vergeten. Het slapen pakte ik hetzelfde aan als eten, wilde ze niet slapen dan probeerde ik het een half uur later nog eens, weer niet slapen betekende naar beneden en een slaapje minder. Het waren (en nog steeds met een sprongetje) niet altijd leuke dagen, maar het hielp mij om te blijven herhalen voor mezelf: het gaat ook weer over. Verwennen doe je niet snel denk ik, ik help haar erdoorheen zo goed als ik kan maar laat haar wel zien dat het gewone leven ook doorgaat. Als het aan haar lag zou ik op mindere dagen alleen maar met haar bezig zijn, maar dat gaat nu eenmaal niet. Sinds ik het zo aanpak merk ik dat ze wel gemakkelijker de ontwikkelingen doormaakt. Maar dat kan voor elk kind verschillend zijn.