Ik vind dit wel anders dan de situatie van TS. Jouw dochter kan terug naar huis als het niet gaat, dat gaat bij ts natuurlijk niet. Ik zou het alleen doen als je zeker weet dat je kind het “aankan”, dat vind ik het belangrijkste en dan boeit het verder niet wat een ander ervan vind. Ik zou mijn oudste dochter hier geen plezier mee doen. Een weekendje is prima, maar langer niet dan gaat ze ons te erg missen, bij de jongste denk ik dat het wel goed zal gaan. Maar buiten dat denk ik dat ik mn kinderen zelf ook niet zo lang kan missen dus doe ik mijzelf hier ook geen plezier mee haha.
Zou ik t doen? M'n kind zo lang laten logeren, naar t buitenland laten gaan, zelf naar Afrika gaan? Nee. Zowel ikcals mn kond zouden tniet trekken. Maar als dat voor iemand anders WEL werkt dan is dat toch prima?!????!. Waarom gelijk zo heftig reageren. Er zijn wel 1000 dingen te noemen die andere, hele goede fijne moeders, totaal anders doen dan ik.
Bijna 3. Mijn schoonzus gaat waarschijnlijk ook, de kinderen zijn heel erg gehecht aan haar dus dat zal wel goed gaan.
Oh dat vast! Mijn moeder is toen ik jong was ruim 2 weken naar Canada geweest, maar ik kan me niet herinneren dat ik haar echt gemist heb. Ik denk dat (sommige) kinderen daar best makkelijk in zijn. Ik zou het alleen niet kunnen, zo lang mijn kinderen niet zien!
Fijn dat dat kan, ook leuk dat er zoveel belangstelling is van andere familie. Mijn oom heeft ook 3 kinderen en toen zij nog klein waren werden ze wel eens verspreid over verschillende familieleden. Dat vind ik dan weer niet ideaal.
Dat gaat vast goedkomen! Mijn oudste is toen ze 2 was ook 10 dagen met mijn man naar zijn familie geweest. Ik mocht niet meer vliegen, was hoogzwanger van de tweede. De reden was verdrietig, het overlijden van zijn moeder. Maar ik ben nog altijd blij dat ze samen zijn gegaan.
Precies dit. En mijn zoontje is ook erg thuis bij de opa's en oma's . Ook eigen kamer en speelgoed enz Ik zou nooit zo ver weg gaan zonder hem nu hij nog zo klein is. Als er iets is of hij wil naar huis dan wil ik dat hij elk moment naar huis kan komen. Dat is zijn veilige basis en logeren hoort iets leuks te zijn en geen moeten
Dat snap ik. Ik zou dan iets dichterbij kiezen of (en) de kinderen meenemen. Maar zoals ik al zei...ik wilde niet oordelen. Dit is jullie keuze en hebben jullie vast goed over nagedacht. En om antwoord te geven op anderen: Ja...ik zou het heerlijk vinden om een dag of misschien ook een weekendje voor mezelf te hebben. Maar langer hoeft voor mij niet en in ons geval voor de kinderen ook niet. Bovendien is er al geen oppas voor een avondje dus laat staan ergens logeren en al helemaal niet voor 10 dagen, 2,5 of 4 weken. Maar ieder maakt daarin zn eigen keuzes en kent haar eigen kinderen het beste of het wel of geen 'trauma' wordt. Voor mijn kinderen zou het wel een probleem zijn als we dat zouden doen.
Ik ben zelf 2 jaar geleden met mijn oudste volwassen zoon 2 weken naar Turkije geweest om opgravingen en musea te bezoeken. Een heel leuke tijd gehad. Man bleef thuis met de kinderen van toen net 4 en net 6. ging allemaal prima hoor. Natuurlijk miste ik ze, maar als ik belde, wilden ze me niet perse aan de telefoon of zo. Ik geloof dus ook dat ik het zou doen, al zou ik het wel prettiger vinden wanneer ze de hele week in 1 huis zouden slapen ipv te wisselen.
Het is nu ook zeker dat mijn schoonzus ook meegaat. En nu kan het nog, straks als ze ook naar school gaat kan het nooit meer, alleen in vakanties. In de kerstvakantie hadden we het idee om te gaan, maar de tickets waren toen nog duurder dan in de zomervakantie.
Ik denk dat iedereen een eigen gedachtengang hierover heeft. Ik zou het nooit doen temeer omdat vooral mijn jongste dochter doodongelukkig zou worden. De oudste kinderen zijn al 12 en 14 jaar en die zouden zich wel redden maar die van 5 jaar zou het gewoonweg niet trekken. Ben vorig jaar samen met mijn man drie dagen naar Spanje geweest en ik was blij dat we weer terug gingen. Eerste dagen genoten maar de laatste dag echt de uren op de klok vooruit gekeken om weer thuis te komen. Ik begrijp de haast erachter ook niet helemaal, is er iemand ziek?
Als jullie het heel graag willen en het voelt goed moet je het doen. Of je kinderen er tegen kunnen ligt aan hun persoonlijkheid en dat kunnen jij en je partner het beste beoordelen. Ik zou er echter niet aan moeten denken. Ik vond het al vreselijk om twee nachten in het ziekenhuis te liggen en dus niet bij de oudste te zijn. Hij is ook nog nooit uit logeren geweest. Dat komt wel als hij daar zelf om vraagt. We hebben regelmatig oppas en ik vind het heerlijk om af en toe iets zonder kinderen te doen maar ik zou echt niet langer dan een dag (op termijn misschien een weekend) zonder ze kunnen. We zijn bewust wat later aan kinderen begonnen omdat we wisten dat zoiets als jij omschrijft er voor ons niet meer in zou zitten. Ik zou dat niet trekken en mijn man volgens mij ook niet.
Na al die reacties ben ik wel benieuwd naar wat je tzt gaat besluiten... Als dit echt jullie droom is: doen!!! Okay jullie zullen mekaar missen maar dat gaat echt geen trauma opleveren. Boeken jullie daarna een fijne midweek vakantie érgens op een bungalowpark in Nederland en maken jullie het weer helemaal goed!
Dit wilde ik ook al zeggen inderdaad. Daarmee heb ik dus veel minder moeite, ik ga dit jaar nog met twee vriendinnen op vakantie en de dames blijven lekker bij papa thuis.
ik heb dat nog nooit gedaan en kan dat ook niet. 1 keer 3 nachten met man weg gepland en na nacht 2 zijn we in de ochtend weer naar huis gegaan omdat we onze zoon heel erg miste.