omafobie

Wat heftig zeg! Een onwijs moeilijke periode achter de rug. Maar meid, ik denk dat je toch "Nee" moet zeggen. Hoe moeilijk ook. Geef aan dat je er nog moeite mee hebt na een turbulente periode, en dat je merkt dat hij die enorme 'liefkozing' nog niet aan kan. Ze bedoelen het vast goed en iedereen moet denk ik hun weg nog vinden (tis de nieuwigheid), maar als jij merkt dat je kleintje er last van heeft en jij daardoor ook, moet je echt voor jezelf kiezen. ....en er komt vast een moment dat je het beter kan hebben, maar nu moet je eerst zelf even genieten van je ventje! ZEKER na zo'n ziekenhuisperiode!!

Mijn kindje zal ook voor een onbekend aantal weken in het ZKH komen te liggen. Ik heb mensen ook verteld, dat zij niet zomaar langs kunnen komen. Familie, vrienden mogen er zoiezo niet bij zonder ons. Ook als we thuis komen. De mensen krijgen zoiezo pas 10 dagen na thuiskomst het geboortekaartje. Gelukkig ben ik goed in nee zeggen, al begrijp ik echt dat mensen het goed bedoelen. En dat erken ik dan ook, maar ik leg wel uit dat het niet alleen in mijn belang is, maar ook dat van mijn kind.

Sterkte en succes!

 

Hahaha ook zonder die slechte start heb ik dat!!!

Alleen mijn moeder en vader mogen hem af en toe vasthouden en alleen als ik er aan toe ben.

Ik heb een schurfthekel aan sm, dat heeft een geschiedenis, en daar waren we afgelopen weekend genoodzaakt (andere kant land), zelfs daar geslapen, en no way dat ze hem vast heeft mogen houden..

Haar eigen schuld. We zijn nog niet koud binnen en ze trekt hem uit mijn handen (kom es bij oma) en loopt zo met hem naar buiten naar de andere fam (terwijl hij die hele week al verhoging had, vlekjes had en uitslag, enorm overstrekte en ik al paar keer naar ha was geweest die week) en ze wil hem gaan doorgeven.

Heb haar zo voor lul gezet, ik heb hem te midden van de andere fam terug gepakt uit haar handen en gezegd, hij is niet lekker, ik wil niet dat er met hem gesleept wordt nu hij niet lekker is.

Om eerlijk te zijn zou ik dat ook niet toegestaan hebben als hij niet ziek geweest was. En had ik haar hem ms 5 min gegeven.

De andere morgen heb ik de ochtendfles op bed gegeven, en direct in de maxicosi gezet zodat ze hem niet kon optillen. We zijn na ene kop koffie vertrokken...

 

Heel herkenbaar hoor, heb deze angst gehad voor mijn schoonmoeder. Maar die gaat heel goed met Benjamin om. Mijn eigen moeder laat ik geen seconde met hem alleen.

Gelukkig wonen mn ouders 50 km verderop en kunnen ze niet zomaar ff langskomen. Klinkt heel hard maar das ook mijn gevoel. Mijn vader mag hem best vasthouden maar als ik er alleen al aan denk dat mn eigen moeder dat ook gaat doen krijg ik ook de kriebels.

Veel mensen begrijpen dit niet en praat er ook niet vaak over omdat ik me ervoor schaam. Want het is toch je moeder. Ze heeft zich nooit als moeder gedragen, en dan wel pronken met ons kindje. Dit moet je voor je eigen kind loslaten want het is wel zijn of haar oma. Maar moeilijk is het zeker!!

 

Ik begrijp je beschermende gevoelens zeker. Je kind kan nu maar heel weinig hebben. Wat dat betreft kun je gewoon hele strikte huisregels invoeren.
Toen onze kinderen thuis kwamen (5 weken ziekenhuis) hadden we echt een soort protocool. Behalve oma's en opa's heeft niemand ze de eerste 3 maanden mogen vasthouden. Kraamvisite al helemaal niet.
Kinderen verbleven vooral boven, de woonkamer was te prikkelbaar. Visite mocht even kijken, desnoods naast mij zitten tijdens de voedingen, en vooral heel rustig zijn. Oh, dit nadat ze hun handen hebben gewassen, en ik van verzekerd was dat ze niet verkouden waren oid.
Wij waren denk ik zo overtuigend dat niemand in zijn hoofd had gehaald om zich hier niet aan te houden

Dit gezegd hebbende...
Ik begrijp ook dat je eigen gevoelens voor je moeder en schoonmoeder niet al te warm zijn. Dat kan. Ik vind altijd alleen heel pijnelijk als vrouwen een soort wraak nemen op moeder en smoeder door ze hun kleinkind niet te gunnen.
Ik zie een band tussen oma en kleinkind totaal los van de band tussen moeder en oma. Mijn moeder voerde jarenlang oorlog met haar s-moeder. Maar ik ben haar heel dankbaar dat ze dit niet via mij deed. Ik heb een geweldige oma gehad. Ze hield onvoorwaardelijk van me en heeft tegen mij nooit een slecht woord gezegd over mijn moeder. Terwijl ik pas later achter kwam dat zij elkaar het licht in de ogen niet gunden.

Voer deze strijd niet via je kind. Je kind wordt daar echt niet gelukkig van. Hij heeft 2 oma's en dat is wel een zegen. Zolang ze natuurlijk wel op een goede manier met hem omgaan en hem met veel liefde behandelen!
Dit hoeft natuurlijk niet NU. Hij is nu kwetsbaar en heeft vooral zijn mama nodig. Wees heel duidelijk tegen je moeder en smoeder. Wanneer ze op bezoek mogen komen, en hoe ze zich moeten gedragen. Geen herrie, geen druk gedrag, geen gesjouw met de baby. Zeg desnoods dat de kinderarts dit opgedragen heeft.
Geef ze beide een mooie foto van je zoon met oma, zodat ze met deze foto kunnen pronken met hun kleinzoon. Dat zal ze ook het gevoel geven dat jij ze erkent als oma, maar dat de gezondheid van de baby voorlopig op plek nr 1 staat. Het opbouwen van hun onderlinge band kan straks ook nog.

 

Ik herken aardig wat in je verhaal.

Het is gewoon heel erg frustrerend als mensen in ene menen 'eerste rang' te mogen zitten bij je baby als je met diezelfde mensen in het verleden geen 'eerste rang' relatie had.

Ik heb serieus familie en schoonfamilie die te beroerd waren om wat dan ook van zich te laten horen toen mijn dochtertje* overleed, maar mij vervolgens wel in het ziekenhuis kwamen vertellen hoe blij ik moest zijn met mijn zoontje. Echt, toen we na een week thuis waren hebben we de deur niet meer voor ze open gedaan. Klinkt hard, maar ik trok het niet.

Wat Adi zegt klopt ook. Probeer vanuit je zoontje te denken en vraag je af of je hem zijn familie gunt. Voor ons is dit de reden geweest om toch contact te houden met alle familieleden die ons in het verleden zo teleurgesteld hebben. Maar dan wel op onze voorwaarden, als mensen over je grenzen heengaan en over die van je zoontje, dan 'nee' zeggen. Denk maar nog steeds vanuit je zoontje , hij vindt het vast niet prettig als hij reflux heeft dat ze boven zijn wieg gaan tetteren. Het is in zijn belang dat jullie op tijd bij de dokter zijn, dus geen tijd voor een praatje met opa en oma. Etc. etc.

 

Wat heftig wat je al allemaal meegemaakt hebt! Je/ jullie kennen zelf je kind het beste en zien hem in de uren na de drukte en wat het dan met hem doet. Jullie kindje kan het zelf nog niet aangeven, dus jullie moeten hem beschermen. dus ik denk dat jullie het heel goed doen. En je zal daar vast negatieve reacties op krijgen, maar voor jullie en jullie kind is dit nu gewoon het beste. Jullie hebben allemaal nog wel wat te verwerken.

Hier een normale bevalling en kraamtijd gehad. maar ook hier merk ik dat ons meisje last heeft van veel bezoek. We hebben sowieso de regel dat niemand haar wakker mag maken. Komt er iemand op bezoek en slaapt ze, helaas dan. Ook vasthouden vind ik niet altijd nodig. Dat ligt er aan hoe het allemaal gaat met haar en mij, hoe druk het is enz. We hebben mijn schoonmoeder er ook wel eens uitgeknikkerd en haar vaak verboden om naar boven te gaan omdat ons meisje dan gewoon lekker slaapt.

Ik weet dat mijn schoonmoeder het ook allemaal overdreven vind, dat laat ze duidelijk merken. En zij heeft een hele andere manier van opvoeden. Maar dat mag ieder voor zich weten. maar ik merk gewoon aan het gedrag van onze dochter dat het nodig is.
En misschien ben ik wel te beschermend. Maar ze is nu gewoon klein en prikkelbaar. En ik vind rust, goed eten en vertrouwen in papa en mama nu het belangrijkst. de rest komt wel.

 

Ik was ook een leeuwin.... ( and Proud of it! )

Wat Adi zegt van geef ze een mooie foto om mee te pronken, vind ik wel een heel erg goed idee!
Daarmee erken je idd het feit dat ze oma zijn geworden.

Hier was opa erg in her face....
Ik en zij trouwens ook werden er gek van... Zij begon ook vaak te huilen als hij erboven stond.
Toen tegen hem gezegd dat ze dat niet prettig vind, dat ik dat aan haar zie...
Toen probeerde hij afstand te nemen, maar heb ik het ook een paar keer moeten herhalen, dan was hij het weer even vergeten... Zucht.

Ik word ook wel eens moe van andere oudere dames op oma leeftijd, die doen ook altijd zo overdreven koedie koedie tegen haar...
Maar dan denk ik maar, zolang zij het leuk vindt is het goed!

Wij zijn pas heel laat op pad met haar gegaan hoor, daar zou ik me niet druk over maken nu. Jullie gaan zelf voor op het moment.
Een leuke kaart ( met foto ) is dan wel een super leuk alternatief!

Succes!

 

Ik zou ook gewoon lekker thuis blijven hoor. Wij gingen de eerste maanden ook nergens heen, ook niet naar onze ouders oid. Kindjes zijn 1 sept thuis gekomen en pas met Sinterklaas zijn we bij beide ouders op bezoek geweest.
En als jullie nu alleen willen zijn... geef dat aan. Leg het vriendelijk uit, en maak je familie duidelijk dat jullie kindje een hele andere start heeft gehad als de gemiddelde baby. Vraag mensen vriendelijk om niet onverwacht op bezoek te komen (hemel, dat hadden ze echt niet moeten doen bij mij de eerste maanden), dat jullie dat als gezin nu even niet aankunnen.

En sterkte voor jou in deze lastige periode! Vind ook rust voor jezelf om alles een plek te geven. Dat zal echt nog even tijd nodig hebben hoor..

 

Dit deed mijn schoonvader ook. Hij is helemaal dolgedraaid van liefde voor zijn kleinzoon (kleindochters ook wel, maar ons zoontje is zijn alles). Hij stormde altijd de woonkamer binnen rechtstreeks naar de box, en begon zoontje de kietelen, giegelen, overladen met kusjes enz. Kind he-le-maal in paniek natuurlijk, en was een half uur ontroostbaar.
Ik heb toen aan opa uitgelegd dat het zo niet werkt, dat de baby van hem schrikt en het allemaal te veel is. We hebben afgesproken dat hij rustig binnenkomt, even bij de babys spiekt en dan op de bank gaat zitten. Ik pakte mijn zoontje op schoot en ging naast opa zitten. Zo kon zoontje rustig wennen aan de aanwezigheid van opa. Als de kleine ging reageren op opa, naar hem ging lachen en handjes strekken, wist ik dat het goed zat en ging hij bij opa zitten.
Mijn schoonvader vond dit overigens een prima oplossing.

 

Wow, sommigen vind ik wel heel extreem.....ik heb geen moeite om mijn zoontje uit handen te geven, had ik bij oudste ook niet. Tenzij ik degenen die op bezoek zijn om een bepaalde reden niet helemaal 'fris' vind, maar dat komt niet vaak voor.
Een baby krijgt er echt niets van als het bij andere mensen in handen is, mits ze er normaal mee omgaan.

Nu vind ik het wel wat anders als er een medische reden is dat je kindje bv rust nodig heeft, zoals bij TS. Maar dan zou ik dat ook aangeven bij iedereen, daar ben ik niet moeilijk in. Als mensen dan daardoor beledigd zijn?? Ja jammer, ons kind, wij bepalen.