Ik heb al een aantal keer eerder een lange tijd geleden topics geopend over mijn zoontje zijn slaapprobleem. Mijn kleine jongen is nu inmiddels 6,5 maand jong. Vanaf dag 1 dat hij geboren was is hij een onrustige, huilerige baby geweest. Ik heb vanaf zijn eerste levensweek elke dag bij de huisarts of kinderarts gezeten met hem omdat ik ervan was overtuigd dat hij last van reflux had. Alle symptonen wezen erop maar ik werd echt in de steek gelaten door ze en het werd niet erkend. Ik kreeg wel wat tips en trucs mee om toe te passen en daar hield het dan ook mee op. Voor ons brak een zware tijd aan. Hij huilde en huilde en huilde, wou niet slapen, was niet in slaap te krijgen, was onrustig, niet stil te krijgen, snel overprikkeld, deed hazeslaapjes en hoe duidelijk het ook was dat er iets aan de hand was, zag niemand anders het blijkbaar. Op een gegeven moment zijn we er alles aan gaan doen om hem te laten slapen want we stonden zelf op instorten, onze relatie leed eronder, we kwamen zelf niet aan rust toe ( ik kan nog steeds in huilen uitbarsten als ik daaraan terug denk! Een periode die mooi had moeten zijn, voor het eerst moeder zie ik helemaal niet zo ) De kleine sliep alleen als we hem in slaap wiegden, soms wel uren lang, en als we hem vast hielden was alles goed, zodra hij neergelegd werd begon het weer van voor af aan. Ik ben ik weet niet hoe vaak bij de huisarts geweest, de kinderarts, op het cb met vragen hoe het zit. Op een gegeven moment voel jej e niet gehoord en ga je denken dat je het zelf niet goed doet. Ik kreeg te horen, laat hem huilen hij leert het vanzelf wel om in slaap te vallen. Ik kreeg van mijn omgeving allerlei adviezen waar ik niks mee kon want niemand had ervaring met zo een kindje. Na 5 vermoeide maanden kregen we eindelijk de erkenning, iets wat we al vanaf dag 1 wisten, hij is 100% een zware refluxbaby. Zijn pittig temprament en sterke eigen wil en vooral alle andere symptonen die erop wezen. Nu gaat het eindelijk beter en kunnen we dan eindelijk van hem genieten na al die maanden! Eindelijk weet ik hoe het is om moeder te zijn en blij te zijn met je baby en van elk moment, elk lachje te genieten. Overdag is het een heerlijk kind, je hoort hem alleen als hij iets wil, als hij oververmoeid is en wil slapen of als hij honger heeft etc. De nachten gaan ook beter, hij word nu 3 keer per nacht wakker in plaats van 10 keer per nacht. Maar nu zitten we dus met het volgende probleem want we ook zelf wel veroorzaakt hebben. Hoe leer ik mijn baby nu zelfstandig in slaap vallen? Omdat we zelf zo moe waren en het echt niet meer wisten en wouden rusten hebben we hem een verkeerd slaappatroon aangeleerd. We deden er echt ALLES voor om hem maar even te laten slapen. Wiegen, wandelen, rondjes rijden, inbakeren, voedingen verdikken, noem het maar op of we hebben het toe gepast, met als resultaat, hij is afhankelijk van ons om in slaap te vallen. Ik kan er wel van balen maar weet dat we dit zelf gedaan hebben om die zware periode door te komen. Ik hoor overal om me heen, je hebt hem verwend, hij moet zelf in slaap vallen, het is je eigen schuld dat je dit zo gedaan hebt maar zij waren niet degene die dag in en dag uit met een huilende baby zaten. Zij weten niet hoe het is om dat dag en nacht aan te moeten horen, 1 ding weet ik wel. Het is slopend! Nu het dus beter met hem gaat en wij ervan genieten wil ik met zijn slapen aan de slag. Ik wil hem leren slapen. Het probleem is namelijk; hij slaapt niet tenzij hij geholpen word! Dat betekent dus wanneer wij zijn gaan werken en hij naar de oppas gaat hij de hele dag niet slaapt waardoor hij helemaal oververmoeid raakt, overprikkeld raakt en alleen maar huilt bij de oppas. En wij weer savonds en snachts de kippen aan het dansen hebben. Ik vind het vooral erg voor hem dat hij zich dan zo moet voelen en wil daar dan ook graag verandering in brengen. Misschien te laat? Ik weet het maar de situatie is nu zoals het is en we kunnen het niet terug draaien en ik realiseer me ook heel goed dat we dit zelf in de hand hadden en hebben veroorzaakt. Sorry voor mijn lange verhaal, ik wist niet dat ik het zo lang zou maken maar moest het even van me af schrijven. Eindelijk na al die maanden dat ik het even moest delen hoe het voor ons.
Allereerst ben ik van mening dat je baby nietverwent is. Het is misschien handig om een slaapritueel aan te leren. Hier weet mijn dochter slaapzakje+muziekje aan = slapen. Zonder die 2 slaapt ze dus ook niet. Ook overdag doe ik dit. 'S avonds komt dan wel pyama, liedje zingen bij, terwijl het overdag alleen kus welterusten ik hou van jou is. Ook zou je een tutdoekje/knuffel kunnen aanwennen. Hier ging t toen vanzelf, ieder slaapje proberen, werd ze niet binnen 5 min rustig dan haalde ik haar eruit.
Niet om de moed in je schoenen te laten zakken maar, onze zoon viel pas zelf in slaap in bed toen hij 1,5 jaar oud was. Hij deed het gewoon niet, wat we al probeerde. Toen ineens van het heen op het andere moment was de klik er en viel hij wel zelf inslaap.
Je baby is niet verwend, jullie konden op dat moment gewoon niet anders. Fijn dat het nu beter met hem gaat en goed dat jullie nu iets met zijn slaappatroon willen doen. Ik denk dat je niet kunt verwachten dat hij ineens zelf zal gaan slapen, dus het zal met hele kleine stapjes moeten gaan. En het is misschien belangrijk om een slaap/bedritueel in te zetten, mochten jullie dit nog niet doen. Vanaf dat onze kleine man 3 mnd oud was zijn wij daarmee begonnen, pyjama aan, flesje, boekje lezen, slaapzak aan, muziekje aan en slapen. Misschien kun je als hem in bed legt bij zijn bedje gaan zitten/staan en zijn handje vasthouden/jouw hand op zijn hoofdje leggen. En vervolgens de afstand steeds iets groter maken. Ik denk niet dat je moet verwachten dat dit zo gebeurd is, ms heb je er wel weken voor nodig. Misschien een knuffeltje of doekje waar jullie geur aan zit bij hem in bed leggen? Ik weet niet of jullie hem altijd in zijn eigen bedje leggen of dat hij ook ergens anders slaapt (wagen/box). Maar ms is 1 slaapplek nu wel zo duidelijk voor hem (mochten jullie dit nu niet doen dan hè Heel veel succes!
Snap heel goed dat je er nu pas aan gaat werken! Soms is het zo fijn als je baby even slaapt, op welke manier dan ook! Mijn dochtertje slaapt in een puckababy. Nu is jou kindje al wat groter maar je kan wel een slaapzakje doen als je dat nog niet gedaan hebt. Als ik het slaapzakje niet aandoe bij mn dochtertje slaapt ze niet. Ik ben begonnen met elke keer teruggaan en een speentje indoen. Bij heel hard huilen eruit gehaald en getroost en dan opnieuw geprobeerd. Soms lukte het maar 10 minuten maar uiteindelijk ging het steeds beter. Ik liet haar nooit hard huilen. Ze heeft wel een inslaaphuiltje. Dan heeft ze haar ogen al bijna dicht en huilt ze nog een beetje. Elke dag heb ik geoefend totdat het lukte. Nu nog steeds is ze geen makkelijke slaper en wordt ze snel weer wakker maar het gaat al een stuk beter. Blijven oefenen en je gevoel volgen! succes!
Ik moet er ook bijblijven hoor,ik leg hem moe maar wakker in in bedje Moet met mijn handen z,n armpjes vastpakken en met mijn hoofd op zijn hoofdje zeg maar(belachelijk ik weet het),hij ligt dan op z,n zij Maar het is dan 1minuutje em hij slaapt!! Mijn ouders blijven er ook bij zitten met muziekje aan, en hand aan/op hem en dan slaapt hij na een paar minuutjes. Op de opvang proberen ze, maar ze mogen niet laten huilen van mij Lukt het niet leggen ze hem in de maxi cosi (laat ik daar achter)en dan doet hij faarin een tukkie Maar daar gaat hij dus maar een halve dag heen gelukkig
Je baby is niet verwend, hij had dit nodig! En dat is niet zomaar weg als alle klachten wel weg zijn. Met onze oudste dochter hebben wij nog veel langer lopen leuren voor we eindelijk erkenning kregen. Bij haar speelde kiss-syndroom en reflux veroorzaakt door het kiss-syndroom, KMA+eczeem en chronische oorklachten. Daar zijn we respectievelijk pas met 2,5-3 maanden, 8-9 maanden en 17-19 maanden achter gekomen of erkenning voor gekregen en tot die tijd waren voornamelijk de nachten een hel. Met 19 maanden heeft ze uiteindelijk buisjes gekregen en is de neusamandel eruit gegaan. Daarna heeft ze nog waterpokken gehad, een keer 6e ziekte en kwamen er nog wat kiezenrondes, en pas daarna kwam alles tot rust. Toen ze 23 maanden was, had ik het gevoel dat ze echt tot rust was gekomen en zijn we opnieuw gaan proberen of ze zonder nachtvoedingen kon, (tot die tijd sliep ze alleen weer in op een nachtvoeding, wat ze gemiddeld zo'n 2-4 keer per nacht kreeg nog toen). En dat lukte toen idd: eerste nacht 1 keer wakker en doorgeslapen nadat papa getroost had 5 minuten, 2e en 3e nacht 2 keer wakker en slapen na 2-3 minuutjes troosten en 4e nacht was een aai over de bol genoeg en sindsdien slaapt ze door. Wat ik daarmee zeggen wil: geef je zoontje nog even de tijd om bij te komen van alles, kijk goed naar hem en dan zul je volgens mij een moment gaan zien dat je 'weet': nu kan het. Bij onze oudste was het namelijk voor de buisjesoperatie altijd 3 kwartier tot een uur krijsen als papa ging troosten, en dan viel ze van vermoeidheid in slaap om 3 kwartier later gewoon weer wakker te worden en dezelfde riedel te herhalen. En, omdat ie nog zo jong is: bouw het af! Steeds iets minder doen en hem zelf iets meer laten doen. Dus ipv wiegen op je arm gewoon stil met hem op de arm zitten. Als dat goed gaat hem naast je op bed leggen, als dat goed gaat hem in z'n eigen bedje leggen met je hand op z'n buikje, enz enz. En maak goede afspraken met de opvang waar hij naartoe gaat. Dat zij hem niet de hele dag op de arm kunnen hebben, is logisch, maar er zijn vast alternatieven te bedenken. Of zoek anders alternatieve opvang, waar meer ruimte is voor dit soort dingen, (onze oudste ging naar een gastouder, die haar heel veel bij zich gehad heeft en ook veel in slaap gewiegd!).
Eens met rozemarijke! Daarnaast: waarom wiegt de oppas hem even niet in slaap, maar moet het kind de hele dag wakker blijven? Mijn neefje is 3 jaar en heeft nog nooit alleen geslapen of zelf in slaap gevallen. Hij slaapt bij zijn moeder en zij wiegt hem op haar benen in slaap (nog steeds). Laatst heeft hij hier geslapen want zn moeder moest naar het ziekenhuis. En toen heb ik zijn ritueel maar gevolgd, hoewel ik mijn kinderen niet in slaap help. Een kind moet nou eenmaal slapen.
Bedankt voor al jullie reacties. Ik lees ook een aantal dingen die ik herken en dat is fijn! We hebben hem een hele lange tijd inderdaad in slaap gewiegd, tot een maand geleden ongeveer toen trok ik dat gewoon niet meer, hij begon zwaarder te worden en ik loop met nek en schouderklachten. Wat ik hem toen heb aangeleerd is het volgende; we doen samen de gordijnen dicht ( als het licht is slaapt hij helemaal niet ivm de prikkels ) We doen een slaapzakje aan, ik leg hem op mijn bed en ga naast hem liggen. Hij legt dan zijn armpje op mij en zijn hoofd tegen me aan en valt zo in slaap. Meestal lukt dit heel goed en ik was zo blij dat het zo ging ipv het wiegen! Alhoewel er soms dagen bij zitten dat hij echt oververmoeid is ( zoals net ) en niet in slaap valt zonder gewiegd te worden en strak tegen me aan. S'avonds komt er dan nog een flesje bij en dan is hij meestal half in slaap en kan ik hem zo neer leggen. Bij de opvang kunnen ze dit natuurlijk niet op deze manier doen, vandaar dat hij niet slaapt, graag wil ik hem dus aanleren dat het ook anders kan want ik heb het bovenstaande immers er ook in kunnen krijgen. @ Rozemarijke, ik herken je verhaal inderdaad. Nu we eindelijk de erkenning hebben gehad van de reflux word er nog onderzocht hoe het zit met KMA. Want hij heeft altijd volledige borstvoeding gehad tot het moment dat ik weer ging werken, toen was hij 4,5 maand en weigerde hij de borst. Sindsdien waren we overgestapt op flesvoeding en kwam er een reeks aan klachten bij. Hij hield niks meer binnen en wat er inkwam kwam er meteen weer uit, ik moest van de KA overstappen op AR voeding omdat veel KMA kinderen het daar goed op doen, van de AR raakte hij helemaal verstopt, moest een klysma en krijgt nu forlax en lactulose elke dag en zelfs daarmee lukt het hem niet goed te poepen. Nu moest ik AR afbouwen en proberen omneo comfort te geven kijken hoe hij daarop reageert maar sindsdien zit hij onder de uitslag. 9 april hebben we daarvoor een afspraak bij de allergiënpolie, het blijft een zoektocht!
Ben niet helemaal met je eens betreffende de opvang werk zelf op een Kdv en wij proberen kindjes toch te laten slapen al is Dat in een draagdoek of wiegend. We proberen het! Wel kan het voorkomen dat de tijden iets afwijken van thuis bv een half uurtje later slapen wanneer er meer 1op1 tijd voor hem zou zijn om te wiegen. Zou dit toch nog eens aankaarten daar. Verder helaas geen tips wens je veel succes en heerlijk om eindelijk te kunnen genieten hè
Meis hier alle drie slechte slapers en hier vielen ze alleen in slaap in de draagdoek of tijdens het voeden. Na een jaar ging het een stuk beter en begrijpen ze ook meer en sliepen ze zelfstandig mijn jongste is ook heel onrustig en doet ook veel hazenslaapje.