Hallo dames, Misschien heeft iemand hier de tip! Onze kleine meid is nu bijna 12 weekjes, en is een ontzettend lieve en vrolijke baby. Totdat ik even weg ga. Wanneer ze even bij papa blijft of bij opa en oma omdat ik even een boodschapje moet doen oid, is ze ontroostbaar. Papa wordt zo onderhand ook radeloos en weet niet hoe hij haar kan troosten. Al vanaf haar geboorte krijgt ze af en toe een flesje met kunstvoeding, maar verder volledige borstvoeding. De fles accepteert ze af en toe, maar vaker niet. Ik heb een handkolf gekocht maar net zoals bij mijn eerste lukt het kolven echt niet. Ik krijg geen toeschiet reflex, terwijl dit bij gewoon voeden geen probleem is. Wij vinden het allebei enorm vervelend dat ze zo overstuur is wanneer ik weg ben, in de eerste plaats natuurlijk voor haarzelf. Maar ook voor de radeloze papa is het vervelend, hij ziet er nu zelfs tegen op om alleen met haar te zijn. En in de laatste plaats is ook vervelend voor mij, aangezien ik nooit met een gerust hart even weg kan. Ze accepteert vanaf de geboorte ook geen speentje, terwijl ze nog wel een duidelijke zuigbehoefte heeft. Het speentje laten we nu maar voor wat het is, maar haar zuigbehoefte blijft en we weten niet goed hoe we hierop moeten inspelen. Zodra ik weer thuis ben is ze weer haar rustige vrolijke zelf. Maar ik ben toch benieuwd of iemand de tip heeft om haar vrolijk en rustig te houden wanneer ik er even niet ben.
Vind 12 weken wel erg vroeg om verlatingsangst te hebben, misschien wat vaker bloot op bloot contact met papa, en wanneer jij thuis ben de kleine lekker veel bij papa laten zitten.. Heb je al geprobeert een tut onder je kleding te dragen en die dan bij de baby doen zodra jij weg ben? Ivm geur
en slapen en een grote tshirt welke vader dan kan aandoen als hij baby heeft, hier gaat mijn pyama vaak mee in bed bij baby voor de geur als ik er niet ben om hem in te stoppen. en mijn man beweert dat het baby rust brengt. of gewoon ook wat leuks doen met de baby; lekker gaan wandelen of zo. worden ze zowizo rustig van. mss kan je dag zeggen tegen baby en deze een blokje rond sturen met oppasser, en dan jij vertrekken. dan word hij niet achter gelaten. en het afscheid kort houden
Ik denk ook dat ze nog te jong is voor verlatingsangst. Wat geven jullie nu voor de zuigbehoefte? Hier deed een pink altijd wonderen.
Vaker met papa laten knuffelen. Grootouders horen niet bij jullie gezin (tenzij ze inwonen), als je een heel oplettende baby hebt kan dat even duren voor ze dat leuk vinden (Dl ging met 2 maanden al de eenkennigheidsfase in). Als je wilt kolven, een grote dubbele kolf huren (medela symphony b.v.) en kindje in de buurt houden als je gaat kolven. papa kan dan flesje met bv geven, dat helpt misschien wel. Ik zou zelf stress bij de baby zoveel mogelijk proberen te vermijden, je kindje is nog heel klein en stress zit ontwikkeling in de weg.
Een speen accepteert ze niet, ze heeft een nogal actief kokhalsreflex en moet dus direct kokhalzen wanneer we een speentje proberen. Aangezien we dar erg zielig vinden laten we de speen nu maar voor wat het is. Qua zuigbehoefte neemt ze vaak onze vinger en ontdekt ze nu steeds meer haar eigen vuistje. Maar omdat haar handjes nog wat ongecontroleerd zijn is het vaak huilen geblazen als ze haar handje weer kwijt is. En wat betreft verlatingsangst, daar lijkt ze me idd nog te jong voor. En daarbij is de natuurlijk net zo bekend met papa als met mij, dus zou het geen probleem moeten zijn als ik weg ben. Misschien is een elektrische kolf huren dan nog wel een optie. Dat kan ik nog wel proberen. We weten niet zo goed of ze de kunstvoeding niet wil of alleen de fles niet. En natuurlijk proberen we haar zo min mogelijk stress te bezorgen. Maar soms moet ik echt even weg, bv naar de tandarts. En eigenlijk is het ook hoog tijd voor een bezoekje aan de kapper, maar dat stel ik toch nog maar even uit dan
Op de momenten dat ze geen voeding krijgt en gewoon wakker is; wat vind ze dan leuk? Spelletje? Voorlezen? Naar buiten? Dat kan de papa dan doen. En hij moet vooral niet stressen als jij weggaat (moeilijk, snap ik) want dan wordt jullie kleine helemaal onrustig. Of misschien kan hij haar op die momenten in bad doen? En dan een flesje als ze bloot op hem ligt. Onze dochter was eerst ook altijd veel makkelijker bij mij dan bij mijn vriend en dat is voor niemand leuk. Als ze wat groter is gaat dat helemaal weg, nu vind ze papa ook geweldig komt goed!
Ik herken het van mijn eigen dochtertje, die had hetzelfde. Pas na een aantal maanden bleef ze ook graag bij papa. Oppas regelen is echt geen doen. Ze is nu 20 maanden en nog altijd enorm aan mij gehecht. Ik heb me erbij neergelegd en ga niet meer geforceerd oppas regelen. Gelukkig gaat het met papa wel goed als ik er niet ben, en dit kwam pas na heel veel investering en geduld. Dus zoals hiervoor al werd gezegd, laat papa veel doen met de kleine Volgend jaar gaat ze naar de psz en hier krijgt ze begeleiding bij. Als je dus echt hulp wilt, kun je altijd eens om je heen vragen, bijvoorbeeld bij het cb. Die weten vaak wel deskundigen die je wat tips kunnen geven om je op weg te helpen. Maar het is bovenal de (natuurlijke) behoefte van je kleintje om dicht bij je te willen zijn. Soms kan het ook wel eens te maken hebben met een heftige bevalling of iets dergelijks.
Dat was hier ook zo, maar niet overdag.. Enkel als mijn man haar 's avonds in bed moest leggen, dat lukte heel vaak niet.. Dus dan moest ik vervroegd terug naar huis komen en dan was ze stil.. Nu gaat het intussen prima!! Veel oefenen is de boodschap denk ik, met de papa met haar alleen te laten.. Ze is het gewend van meer bij de mama te zijn he, dat was hier toch zo