Ik wilde even op internet wat opzoeken over wanneer dat altijd en eeuwige alles in de mond stoppen straks eens over zal gaan. Kom ik op wikipedia iets tegen over de orale fase beschreven door freud. Orale fase - humane Ik vind het wel grappig, mijn dochtertje zit duidelijk in de sadistische fase, ze heeft het bijten ontdekt... Was het eerst nog onschuldig, momenteel zet ze het in om te laten merken dat ze het niet leuk vind en merkt dat mama toch echt sterker is als zij.... Ze had zostraks een plant uit de vensterbank getrokken, klabbam pot kapot en modder all over the place, zo ook op haar kleren en gezicht. Dus dat zou ik even schoonpoetsen, maar op een gegeven moment had mevrouw daar genoeg van en ging gewoon in mijn hand bijten Laatst zette ik haar ergens weg waar ze niet bij mocht en toen had ik haar een beetje als een plankje onder mijn arm beet, mijn andere arm voor haar gezichtje langs, zou ze daar ook al even in bijten! Is dit herkenbaar? En hoe kun je dit het beste aanpakken? Ik zeg nu heel streng 'dat mag niet, je mag niet bijten' en zet haar dan weg, heb alleen niet de indruk dat het veel indruk op haar maakt...
Ik weet van verhalen van mijn moeder dat ik vroeger ook een 'bijtertje' was. Mijn ouders kregen het mij niet afgeleerd. Tot het moment dat mijn moeder het helemaal zat was. Bij de volgende beet van mij naar mijn moeder pakte zij mijn pols vast en beet erin. Niet hard, maar wel dat ik het goed voelde. Ik was daar zo van geschrokken dat ik het nooit meer heb gedaan. Ik ben er nog niet over uit of ik dit hetzelfde zou doen bij mijn kleine, maar het heeft wel geholpen. Voor nu heb ik eigenlijk geen tips voor je.
Mijn zusje het er aan een handje van toen ze klein was. Mijn moeder was het op een gegeven moment zo zat dat ze haar inderdaad ook terug gebeten heeft, ze heeft het na die tijd noooooit weer gedaan want ze had toen door dat het pijn deed
Mijn zoontje beet ook af en toe, tot ik op een gegeven moment heel hard AU!! zei.. toen schrok hij en deed hij het niet meer.. zelfde schrik effect als terug bijten, maar dan zonder je kindje 'pijn' te doen.
Heel herkenbaar! Mijn dochtertje is 1 jaar en twee weken oud, en bijt ook sinds een maand. Vooral als mijn hand in de buurt van haart gezicht komt, zoals met toet poetsen. Ik twijfel nog tussen au zeggen en boos worden, of juist negeren. Lees dus mee!
Google maar eens op de volgende fase van Freud. Ik wilde dat hier plaatsen, lukte niet Hier wordt ook geknepen en gekrabd. Puur uit liefde, dus ik ben niet te streng voor haar. Haal steeds haar handjes weg en zeg dat ze mama moet aaien. Ooit valt het kwartje Terugbijten zou ik nooit doen. Met je stem en gedrag kan je dingen ook goed duidelijk maken. Vind terugbijten een zwaktebod.
hier ook. mij moeder heeft mij 1x terug gebeten en daarna heb ik nooit meer gedaan. ik zou het zelf niet zo doen. mijjn man heeft dochter een keer geknepen toen ze hem beet (ze was al ouder) en heeft ook uitgelegd waarom hij dat deed, toen ze heel hard huilde" ze heeft het daarna niet meer gedaan. ik denk dat je soms kindjes wel moet laten voelen dat iets pijn kan doen, zeker als ze niet luisteren naar een heel harde au roep. misschien niet heel pedagogisch verantwoord maar soms moet je wat.
Komt niet zo vaak meer voor maar als ie me (doet het alleen bij mij ja) slaat of knijpt kijkt ie me aan en zegt "au, neenee, aai" en gaat me dan aaien ...oh en hij 'klopt' me ook wel eens met vlakke hand op de borst maar daar kan ik ook niet 'boos' op worden, zie ie mij namelijk bij de honden doen...braaf
Caitlyn lijkt hier nee al te gaan snappen. Zeg nu standaard nee en als ze zelf niet los laat, maak ik 'r los. Maar dat 'nee' begint z'n vruchten dus af te werpen
Ben ik t volkomen mee eens! We leren ze dat je niet mag bijten, maar doen t zelf wel terug. Vind dat erg intimiderend overkomen, en zal t ook nooit doen. Maar dat ie iedereen zn eigen keuze!!! Beer heeft t nu ook heel erg. Ineens op je hoofd slaan, bijten en soms krabben. Wij zeggen dan ook: Nee! Dat mag niet we gaan niet bijten! Aai maar, goed zo!!
Terugslaan of terugbijten ben ik ook geen voorstander van. Waarom zou jij dat wel mogen en je kindje niet? Geen goed voorbeeld... Het woordje nee werkt hoer echter als een rode lap op een stier.. maar goed dat zal ook wel een fase zijn.. Ik blijf maar gewoon bij m'n. "Dat mag niet:x niet bijten!" (En bijten kan vervangen worden door knijpen haha, dat vindt ze toch wel zo grappig momenteel, zo'n velletje van mama tussen haar vingertjes en dan de reactie van mama... AU.. Ja das wel dikke lol...zucht ik snap nou ook de term sadistisch bij deze fase..)
Als ik nee zeg schud hij zijn hoofdje.... lijkt me te begrijpen want hij gaat soms ook huilen maar na 2 seconden gaat hij gewoon weer door waar hij mee bezig was
Als ik heel serieus "nee" zeg, gaat ze ook vaak huilen. Dan betrekt haar gezichtje helemaal en probeert ze haar tranen in te slikken... ahhh... dan is de verleiding groot haar op te pakken en aan te moedigen door te gaan met alle boeken in stukjes scheuren maar zo werkt het niet. Meestal leid ik haar af met iets anders, maar "nee" heeft hier dus ook wel zijn werking. Ik verhef mijn stem niet, trek geen boos gezicht, zeg alleen: Nee S., dat mag niet.