Hallo dames, Ik weet me eff geen raad met mijn dochtertje van bijna 11 mnd. Sinds een week is het bijna elke avond hommeles met het slapen gaan. Ik leg haar altijd om 8uur in bed om haar uiteindelijk nog om 11uur wakker te maken voor laatste voeding (die heeft ze ook echt nog nodig). Het gaat als volgt: ik heb haar een flesje gegeven (soms leeg soms niet) en ga met haar naar boven doe haar een schone broek aan en haar pyama, dan leg ik haar in bedje en stop haar lekker in, een kusje en ik zet een muziekje aan en ga dan weg. Na 5 min begint ze te huilen, soms kan ik haar idd even laten huilen en valt ze in slaap, maar soms huilt ze zichzelf helemaal overstuur, als ik dan weer naar haar toe ga en haar troost en weer in bedje wil leggen dan heeft ze weer meteen een hoop verdriet, dus neem ik haar even mee naar beneden voor wat drinken en even wat rustiger te worden, ze is beneden dan ook aan het mopperen en dan is ook niets goed, na een halfuurtje breng ik haar weer naar bed, en dan begint alles weer van voren af aan. tot het tijd is voor haar laatste fles die drinkt ze dan, en dan slaapt ze wel in. maar dat ze om 8uur niet voldoende gehad heeft kan niet omdat ze vaak wel 40cc laat staan van haar fles. de afgelopen week is ze flink verandert in dingen doen en kunnen, ze maakt plots een sprongetje in haar ontwikkeling, dus het kan daar mee te maken hebben, maar hoe kan ik dit oplossen? Hebben jullie tips voor mij waar dit aan kan liggen en wat ik er aan kan doen. XXX Gusam
wat ik doe met mn kindje van 9 maand als dit gebeurt: ik maak er een kiekeboe spelletje van als ik zijn kamer uit ga.. ik loop weg en kom terug, en loop weer weg en kom weer terug.enz enz.. dan op een gegeven moment kan ik gewoon weg gaan, en geeft hij zich over.. hij slaapt dan nog niet, maar gaat er wel al even lekker voor liggen, en schenkt geen aandacht meer voor mij.. weet niet of dit ook werkt bij een kindje van 11 maand, maar misschien het proberen waard! succes iig!
heeft Fleur ook meis (zelfde datum he). Aleen een week eerder. Begint nu een beetje af te nemen lijkt wel. Wat ik doe, ik laat haar 15 minuutjes huilen, dan ga ik even naar haar toe, pak haar op, knuffel haar tot ze een beetje rustig is, dan zeg ik weer duidelijk dat ze moet gaan slapen, leg haar in bed, muziekje aan en weg. Dan jankt ze wel weer verder maar ze weet dat ze niet alleen is. De eerste dagen heb ik dit wel 2x moeten doen en gisteren haalde ze de 15 minuten niet eens en toen ik op het punt stond om naar boven te gaan stopte ze en is ze in slaap gevallen.
och meid...is een fase! Hebben wij ook gehad en ik werd er gek van! Als hij niet wilde slapen dan niet en zat hij rustig bij ons op schoot in de kamer. Of hij ging nog even spelen, net zolang totdat hij wél wilde slapen. Wat ik ook wel eens deed was samen met hem in ons bed liggen totdat hij sliep en dan legde ik hem over. Het is niet prettig maar ja, je moet wat he?! Maar het is ook gewoon weer vanzelf over gegaan.
Laten huilen vind ik nog steeds geen optie voor onze krummel. Als ze huilt, is er iets. En of dat nou verlatingsangst, aandacht vragen of weet ik het wat is, maakt mij eigenlijk niet uit. Ze is namelijk dol op slapen, meestal gaat ze uit zichzelf met beer onder de arm naar de deur als je vraagt of ze naar bed wil. Als ze niet gaat slapen, zit haar dus iets dwars. Onze oplossing is rustig met haar op schoot in de stoel op haar kamer gaan zitten, desnoods tot ze slaapt. Naar beneden gaan hebben we nooit gedaan en dat wil ik ook niet. Het moet wel duidelijk zijn dat het tijd is om te slapen . Mijn ervaring is dat ze zo'n periode heeft tijdens een sprongetje. En voor zover ik me kan herinneren was het vooral rond 8, 11 en 14 maanden raak. En echt, het ging weer over. En niet omdat we haar lieten huilen, zodat ze "leerde" dat we toch niet kwamen, maar juist doordat we haar niet lieten huilen en haar een veilig gevoel gaven. En ja, ik ben weleens bang geweest dat ze eraan zou wennen en heb weleens gedacht dat het niet goed was, omdat we haar iets verkeerd aanleerden. Maar na een paar dagen hadden we ons goed slapende meisje terug en was er niets meer aan de hand. En daarom doen wij het nog steeds zo. Op vakantie was het ook drama en het enige dat hielp was haar op schoot in slaap laten vallen. Thuis ging ze meteen de eerste de beste keer weer lekker in haar eigen bedje liggen slapen. Mijn tip zou dus zijn: ga niet naar beneden, maar geef wel de aandacht die je kind nodig heeft. Ga rustig zitten, praat zachtjes, zing een liedje, stel je kind op z'n gemak. En probeer zelf te ontspannen, niet de hele tijd bezig zijn met dat je kind moet slapen, want dat werkt averechts. En ga ervan uit dat het over gaat!