Hoi Meiden, Beetje raar verhaal misschien, maar wil het toch even kwijt. Mijn man en ik hebben een dochter van bijna 15 maanden. We zijn dol op haar en ons leventje is prima. De eerste paar weken na haar geboorte waren alles behalve leuk en roze. Ik vond het zwaar! Kon er niet van genieten. Nu een hele tijd later loopt alles op rolletjes. Heerlijk. Voor mijn dochter lijkt het ons heel leuk dat ze een broertje of zusje gaat krijgen. Heel eerlijk gezegd; voor onszelf weten we het niet. We (vooral ik) missen de kriebels die we wel hadden toen we zwanger probeerden te raken van ons eerste kindje. De bezwaren die we hebben (vooral ik) zijn met name praktische bezwaren. Een aantal voorbeelden: wanneer heb ik nog tijd voor het huishouden als je een kindje van 2 hebt en een baby erbij? Stel dat het lukt om BV te geven, dat moet een heerlijk rustig moment zijn voor mijn baby en mij. Wat 'doe'ik dan met mijn oudste dochter? Ze gaat er natuurlijk niet lekker rustig naast zitten. Ik stel me voor dat ze dan juist iets gaat doen wat niet mag. En het slapen overdag? Ze hebben natuurlijk allebei een net ander slaapritme. Het klinkt misschien een beetje egoistisch, maar ik vind het heerlijk als mijn dochter nu tussen de middag 2 uurtjes slaapt. Kan ik even iets doen. In het huishouden of voor mezelf... Hoe gingen/gaan jullie hiermee om? Ik snap best dat dit geen redenen kunnen en mogen zijn om geen tweede te 'nemen'. Maar hoe hak je zo'n knoop door? Ik heb altijd geleerd bij twijfel niet doen, maar gaat die twijfel ooit weg dan? Hoor heel graag juliie mening/advies Bedankt. Gr ToBeMom
Wij hebben een paar maanden voordat we daadwerkelijk gingen voor een tweede het er ook over gehad. We hebben toen de beslissing genomen om voor een tweede kindje te gaan. Maar toen die beslissing eenmaal genomen was, gingen wij allebei twijfelen. Eerst voor ons zelf en toen hebben we het toch maar besproken. Hierdoor hebben wij ook onze plannen even uitgesteld. Na een paar maanden kwamen de kriebels wel en zijn we ervoor gegaan. Ik ben altijd van mening dat als het niet goed voelt, dat jehet ook niet moet doen. Ik zou je aanraden om hier met je man over te praten en samen te bedenken wat er mogelijk is. Als het alleen praktische redenen zijn, kunnen die misschien weggenomen worden, maar misschien ben je ook gewoon nog niet klaar voor een tweede kindje en dan zou ik het niet doen. Hoop dat je hier wat mee kan.
Sluit me helemaal aan bij Tascha. Niets doen wat niet goed voelt. Wie weet krijg je over een tijdje juist WEL de kriebels, of komen ze helemaal nooit. De kraamtijd en eerste maanden van mijn eerste zijn ook echt helemaal geen roze wolk geweest, net als jij vond ik het zwaar en ook lichamelijk herstelde ik maar traag. Toch zijn ook bij mij de kriebels voor een tweede weer gekomen. Praat met elkaar over de redenen waarom wel en waarom niet, en zet dat rustig op een rijtje. Je hebt de tijd... Succes meid!