Dag Allemaal, pffff ik zit me soms echt vaak te stressen,vaak over het feit dat ik denk dat ik een vervelende baby heb. Mijn dochtertje die ligt altijd zo dwars. ze huilt nog steeds best vaak en ze is al 10 maanden,ze vemaakt zich niet ze kan nog niet kruipen en jengelt de hele tijd overal in de buggy ook als ik even stil sta. Ook met eten over alles doet ze moeilijk haar fles avond eten ze wil geen brood en geen pap je moet haar met alles dwingen. soms zie ik kindjes lekker genieten van het mooie weer in de kinderwagen en die van mij zit weer te piepen ze kan nog bijna niks geen koekje eten 1 hap en ze gooit het weg drinkbeker weet ze ook nog niet vast te houden. s nachts wordt ze vaak wakker voor de speen terwijl die gewoon naast haar ligt. soms wordt ik er gek van en raak ik in de stress. Wie herkent dit en gaat het nog over.
Hoi, misschien zie ik het nu overal hoor, maar zou het met het kiss-syndroom te maken kunnen hebben? Kijk eens of je de symptomen herkent op www.kiss-kinderen.nl Ze hoeven niet alles te hebben, maar ik zou zeggen: bij twijfel even langs een osteopaat met haar! (www.osteopathie.nl)
Alyna kon toen ook nog niet kruipen en haar drinkbeker zelf vast houden, dus ik denk niet dat dat zo uitzonderlijk is. Misschien kun je een doekje aan de speen vastmaken dat ze 'm makkelijk weer vindt? En verder kom je op mij ook een beetje stressy over...probeer vooral aan de positieve kanten te denken, complimenteer haar als ze iets goeds doet, daar wordt je zelf ook positiever van! Als ze iets leuks doet,denk dan echt overdreven van 'aaah wat leuk, wat een lieve meid is het toch!wat heb ik geluk!' Het kan zijn dat ze in een moeilijke periode zit omdat ze veel wil (bijvoorbeeld kruipen, staan), maar dit nog niet kan. Blijf eraan denken dat ze het niet doet om vervelend te doen, al kan het soms wel zo overkomen.(ik heb ook wel eens tegen Alyna gezegd 'wat wil je nou eigenlijk?', maar besefte dan dat ze het niet doet om mij te raken) Probeer wat dingetjes te vinden die ze leuk vindt, bijvoorbeeld samen boekjes lezen (de dieren in de boekjes nadoen), 'dansen' op muziek, eventjes in de stoel een filmpje kijkn (baby Einstein ofzo). Zo, ik hoop dat ik niet te betweterig overkom, want dat is echt niet te bedoeling, maar dat je iets hebt aan mijn tips. Veel succes meid!
Lijkt me indd erg vervelend Maar ik vraag me af of je kindje al altijd zo is geweest of is dat iets van de laatste weken? Louiza heeft ook zo'n fase gehad tijdens een sprong maar dat was gelukkig van korte duur. Het is niet abnormaal dat je kindje nog niet kan kruipen maar misschien geraakt zij er indd gefrustreerd door. Ik merk, nu dat Louiza sinds een tijdje kan kruipen dat ze vrolijker is. Maar ben je zelf een erg zenuwachtig iemand van karakter? Dat kan wel een invloed hebben op je kindje maar hoe jij 't beschrijft lijkt me bijna onmogelijk dat je kindje zo vervelend is door jou. Misschien indd geen slecht idee om even een osteopaat te raadplegen. Als ik zo je bericht lees dan zou ik denken dat je kindje ergens last van/ pijn heeft. Wat zeggen ze trouwens op cb qua gewicht en ontwikkeling enzo? Veel sterkte en succes!
Is dit niet gewoon de 9 maanden sprong? Die was bij ons ook drama en duurde echt laaaaang. Overigens kon Thijmen ook nog niet kruipen toen ie zo oud was. Zelf vermaken kan je op deze leeftijd ook niet echt verwachten (hooguit een kwartiertje als je geluk hebt). Alle dingen die jij noemt moeten kindjes echt leren, dat kost tijd en veel poberen en dan op een gegeven moment hebben ze het door. Voor de rest is het uitgaan van wat ze wel kunnen en leuk vinden en idd kijken of er niets aan de hand is.
Kai heeft dat nu ook, maar kan me dr niet druk om maken eigenlijk.....hij wil ook niks, kruipt niet, draait niet om, kan wel zitten maar wil niet zitten...liggen is ook niet goed....te veel speelgoed in de box word ie gek van en gaat huilen maar te weinig(net niet het goede speeltje) en meneer is ook over de rooie, eten zit er ook niet in....(als ie honger heeft eet ie wel dus kan ik me geen zorgen om maken.) de tuitbeker houd ie wel was maar drinkt er liggend uit want als ie zit werkt t echt niet en word ie boos....ach...hoort er allemaal bij denk ik dan....soms wou ik wel eens dat ie gewoon kon praten hoor en zeggen wat ie wil maar ach....hou toch wel van m....offie nou jengelig is of niet.... Tuurlijk heb ik ook wel eens zoiets van owwwwwww ik plak je achter het behang maae als je kijkt naar de leuke dingen...als ie bij me zit kan ie heerlijk met me knuffelen...hij wil t liefst de hele dag klap eens in je handjes doen( zooooo schattig die kleine handjes op zn hoofdje) hij zegt al zooo veel...papa, visje, zitten, lekker en hij heeft altijd zoooo veel lol met zn zus, af en toe lachen die 2 zo erg dat de tranen over hun wangen rollen.....echt geweldig... je moet altijd de positieve ding achter de negatieve ding zoeken en dan komt t wel.....
Hai Moona, Ten eerste wil ik even zeggen dat ik het goed vind dat je dit topic hebt geopend! Gewoon omdat het klinkt alsof je het even stevig hebt gehad! Ten tweede, ja, het is heel herkenbaar voor mij (en ik maar denken dat ik de enige ben met dit probleem....). Ik voel me ook met enige regelmaat erg gestrest. En ik ben dan ook geneigd om alleen nog maar aandacht te hebben voor de negatieve kanten van mijn dochter (ze is nu 7,5 maanden oud) en zo heb ik bijvoorbeeld idd ook het gevoel dat ze erg lastig is met een aantal dingen en vast het moeilijkste kindje is van het hele KDV en dat ze vast de enige is. Inmiddels ben ik er voor mezelf wel achter dat dit beeld niet klopt en dat ik met een filter op zit te kijken naar mijn eigen dochter (een negatief filter) en met een filter naar andere beebjes (positief filter). Ik herken nu dat het stress is die vanuit mezelf komt; ik ben een perfectionist. Ik ben degene die alles onder controle wil houden. Ik stel te hoge eisen aan mijn meisje. Door de spanning die dit bij mij veroorzaakt krijgt mijn meisje ook spanning en dit merken we dan ook weer. Me dit realiseren betekent niet dat het probleem verholpen is, maar doordat ik het bij mezelf zoek is de oplossing ook dichter bij. Het is voor mij een dagelijkse training om hier anders mee te leren omgaan. Ook denk ik dat de vermoeidheid en slaapgebrek ik geneigd ben de dingen te negatief te zien en dan maakt het alleen maar erger. Nou, ik hoop dat je hier wat aan kan hebben. Heel veel sterkte van mij!
Dag vlinder, Erg fijn om dit lezen,kijk ik hou natuurlijk enorm veel van mijn kleine meisje en er zijn natuurlijk ook heel veel posietieve dingen maar bij haar is het grotendeels zeuren,ik geloof ook best dat er een andere tijd gaat aanbreken als ze misschien al haar tandjes heeft en ze zit dan lekker in haar vel,maar momenteel kan ik me er mateloos aan ergeren of zelfs een beetje gestressd van raken inderdaad omdat ik het allemaal perfect wil hebben.soms kijk ik naar die van mijn schoonzus die totaal geen itme in haar dag heeft met haar zoontje en die hem bijvoorbeeld met 3 maanden al van alles te eten gaf en daar ben ik zelf echt tegen,maar als je ziet hoe makkelijk dat kind is dan ga ik soms wel twijfelen of ik het wel allemaal goed doe met me rust en regelmaat en me houden aan de regels.
Jammer dat je kindje zo ontevreden lijkt. Maar verwacht je niet een beetje teveel van haar dan? Jesse kon met 10 maand ook nog niet kruipen, en zelf een beker vasthouden kan hij nog steeds niet. Dat komt meestal pas veel later hoor. Sommige kindertjes zijn nu eenmaal wat makkelijker dan een andere. Het is wel vaak zo, hoe relaxer de moeder, hoe rustiger ook het kind. In het volgende stukje van Moona1 kan ik mezelf wel goed vinden. Ik heb Jesse ook vrij vroeg bijgevoed en me altijd aan zijn regelmaat aangepast. Go with the flow, noem ik het altijd. Het liep en loopt nog steeds als een trein, moet ik zeggen. Zo'n makkelijk rustig manneke is het.
Hi Moona, Wat vervelendl lijkt me dit dus op de eerste plaats wil ik zeggen dat ik het heel goed vind dat je dit topic opent. Als ik het zo lees, is je meid niet de gemakkelijkste maar ik weet zeker dat ze vast ook heel lief, gezellig, mooi etc kan zijn maar dat het wat ondersneeuwt. Ik kan je niet adviseren maar alleen één ding wil ik tegen je zeggen: stop met dwingen. Het heeft geen zin en er ontstaat alleen maar strijd en dat geeft weer veel negatieve energie heen en weer met inderdaad (het is eerder gezegd) het risico dat je dochter jouw gestress overneemt. Laat dingen eens gebeuren. Ze is nog maar heel jong en ze staat zeker niet op met de gedachte "Laat ik vandaag mama eens pesten!" Rust, ritme en regelmaat zijn prima hulpmiddelen maar het moet geen heilig moeten zijn en zeker niet gestress opleveren. Kijk eens hoe het gaat als je je dochter (EN jezelf volgt) misschien is dat wel veel lekkerder. De één past een duidelijk ritme... de ander doet het beter op wat meer laatmaarwaaien! Veel sterke en een dikke knuffel!
Haha Kisbaba, waar kan ik dat stukje go with the flow bestellen, deze controlfreak wil het heeeel graag hebben!
Weet je, ik heb het de eerste paar weken ook heel erg gehad. Ik zag alleen maar babies voor me die overal de hele dag sliepen en die van mij wilde het eerste 2 weken echt niet. Ik werd er gek van. Gelukkig ben ik niet zo perfectionistisch, dus op een gegeven moment werd ik moe van steeds maar gestrest en alert te zijn en heb toen helemaal losgelaten. En sindsdien.......als ik nu er op terug kijk dan denk ik waar was ik toch mee bezig? Mijn kind is zooo ontzettend makkelijk, vrolijk sliep en slaapt zo goed, at en eet geweldig. Waarom moest alles maar op mijn manier zijn? Waarom moest hij slapen als ik dat wilde? Waarom moest hij ophouden met huilen als ik dat wilde? Sinds ik dat heb losgelaten (gelukkig al na een week of 3) veranderde mijn kind totaal. Sliep ineens heel erg goed, huilde bijna nooit en was meestal heel erg tevreden. Mijn man en ik prijzen ons zelf elke dag gelukkig dat wij zo'n tevreden en makkelijk mannetje hebben. Ik weet zeker dat het deels te maken heeft met je houding. Een baby neemt je gesteldheid onbewust over. Dus laat het lekker los (ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan) en bedenk nu dat het tijdelijk is, straks als ze zich beter kan uitdrukken zal het beter gaan. Wellicht helpt het feit dat als jij een ontspannen moeder bent.
Misschien moet je het juist als controlfreak zélf leren, dat je je aanpast bij wat je kindje wil? Hier gaat het eigenlijk probleemloos. Jesse wordt wakker wanneer hij dat wil (ik maak hem dus niet wakker) en dat is meestal tussen 8 en 9 uur 's ochtends. Wanneer hij moe wordt, leg ik hem lekker in bed en gaat hij slapen. Hij maakt 1 of 2 slaapjes overdag, en dat mag gewoon. Soms ligt hij om half acht in bed (voor de nacht), maar soms is hij pas om half negen lui. Tja... ik vind het niet erg dat er geen strak ritme in zit. Ik pas me daarbij aan. Meestal is hij wakker als wij eten, dan eet hij dus met ons mee. Maar als hij toevallig slaapt, dan eet hij gewoon ietsie later. Whatever... En juist doordat het me niet veel uitmaakt, ben ik rustig, en daardoor is hij ook rustig. Ik heb zelden zo'n relaxed jaar meegemaakt als het afgelopen jaar. 8)